• ก้าวแรก
• ธรรมะกับชีวิต
• ไมเกรนกับการฝังเข็ม
• ท่องเทียว
• ผู้หญิงหมายเลขหนึ่ง
• ครอบครัวของฉัน
• ระหัสลับ
• บ้านและการตกแต่ง
• เล่าเรื่อยเปื่อย
• วันวานยังหวานอยู่
• แม่ครัวหัวป่า
• เกร็ดสุขภาพ
• ความสุขเล็กๆ
• ยืมแม่เขียน
• เทศกาลแห่งความสุข
• ขึด ขีด เขียน เขียน
• ไอเดียธุรกิจ
• กลับมาแล้วค่ะ

ระลึกถึงวันเก่าๆกับน้ำทะเลสีฟ้าครามแรกพบของฉัน เมื่อหลายวันผ่านมาดูข่าวในทีวี ช่วงวันเด็กมั้ง มีผู้ใหญ่ใจดีพาเด็กๆด้อยโอกาสไปสัมผัสสีสรรของโลกใต้ทะเล.... ซึ่งเนรมิตขึ้นไปไว้บนดอยที่จ.เชียงใหม่(สวนสัตว์เชียงใหม่).... แล้วก็ทำให้นึกย้อนไปถึงวันเก่าๆ...ในวัยละอ่อนของฉัน.... ตอนฉันเป็นเด็ก....มีอยู่วันหนึ่งคุณปู่ได้ไปทัศนศึกษาที่ทะเลแห่งหนึ่ง(จำไม่ได้ว่าที่ไหน)รู้แต่ว่าคุณปู่ไป 4-5 วันคุณปู่ช่างน่ารักเหลือเกินกลับมาพร้อมของฝาก เป็นพวกปลาหมึกแห้งอะไรพวกนี้แหละ และที่ฉันจำไม่มีวันลืมก็คือ น้ำทะเล...ฮามากๆ ใช่แล้วน้ำทะเลบรรจุอยู่ในขวดสีน้ำตาล(น่าจะเป็นขวดเบียร์ยี่ห้อหนึ่ง) ด้วยความที่เป็นเด็กดอยสมัยนั้น การเดินทางเข้ากทม.ไม่ใช่เรื่องง่ายเหมือนสมัยนี้ กทม.เหรอรู้จักนะ เป็นเมืองหลวงของประเทศ หน้าตาก็คงเหมือนในทีวีนั่นแหละ... ส่วนทะเลเหรอ ยิ่งห่างไกลมากๆเข้าไปอีก แต่ก็เคยเห็นในทีวี ในหนังสือนะ.... น้ำทะเลสีฟ้าคราม มีคลื่นซัดหาดทรายขาว และเค็มๆๆๆ ส่วนน้ำทะเลที่คุณปู่เอามาฝากให้หลานๆชมของจริงวันนั้น.... หลานๆมาพร้อมหน้ากันแล้วหล่ะ คุณปู่เอาขวดสีน้ำตาลนั่นขึ้นมา เปิดฝาออก.... แล้วเทน้ำทะเลนั่นออกมาใส่กะละมังใบย่อม....พวกเรานั่งล้อมวงดูน้ำทะเลในกะละมังกัน....แล้วก็ผิดหวังอย่างแรง ก็มันไม่ได้มีสีฟ้าครามอย่างที่เราหวังเพราะเคยเห็นในทีวี... กลับกลายเป็น....สีน้ำตาลขุ่นๆ+555 และแล้วตั้งแต่วันนั้น...ผ่านไปอีกสัก สามปี ผ่านไป.... ฉันก็ได้ไปเที่ยวทะเลครั้งแรกในชีวิตเสียที...ตอนนั้นเรียนอยู่ ม. 1 แล้วหล่ะ ไปกันทั้งครอบครัว เพราะที่บ้านเราซื้อรถรถปิกอัพคันแรกของครอบครัว... ต่อจากนั้นเราก็มีโอกาสได้ไปเที่ยวอีกหลายๆแห่งด้วยรถปิอัพคันแรกคันนั้นนั่นแหละ... วันเวลาผ่านไป..ไวเหมือนโกหก....เดี๋ยวนี้นึกอยากไปทะเลก็ไปได้อย่างง่ายดาย ด้วยเวลา แค่ 2 -3 ชั่วโมงเราก็ได้เล่นน้ำทะเลสีฟ้าครามแล้วค่ะ... คิดถึงคุณปู่จัง...บนสวรรค์มีทะเลสีฟ้าครามหรือปล่าวคะ....   Create Date : 23 มกราคม 2554     Last Update : 23 มกราคม 2554 18:06:47 น. Counter : 1462 Pageviews.   49 comment Share Tweet

ทำไมนะร้านกาแฟจึงเป็นร้านในฝันของใครๆหลายคน ใช่แล้วค่ะ...วันนี้คิดถึงร้านกาแฟของตัวเองจัง... ชีวิตนี้ช่างผกผันไปได้... มีอยู่ช่วงหนึ่งของชีวิตที่มีโอกาสเป็นเจ้าของร้านกาแฟของจริง... ไม่ใช่ร้านในฝันนะ.... ถึงแม้จะเป็นร้านเล็กๆ...แบบเคาน์เตอร์...ไม่มีที่นั่ง เรื่องของเรื่องก็บังเอิญเหลือเกิน... มีที่ว่างให้เช่าช่วงที่เราว่างงานพอดี.. ทำเลดีมากๆ...แต่ค่าเช่าก็สูงมากมหาโหดเลยแหละ เจ้าของที่เสนอให้เช่าขายกาแฟเท่านั้น...ไม่รู้ทำไมต้องเป็นกาแฟ เราตัดสินใจเช่าทันที...ทั้งๆที่ยังไม่เคยทำกาแฟมาก่อน... ไม่ตกลงเช่าได้ไง..ทำเลอย่างนี้ไม่มีโอกาสอีกแล้วหล่ะ... เรา...ตั้งใจเต็มที่..ศึกษาเรื่องกาแฟ...เพราะต้องเริ่มจากศูนย์.. และแล้ว...ร้านกาแฟของเราก็เปิดอย่างด่วนมากๆ วันแรก...จำได้แม่นว่า ลูกค้าคนแรกสั่งคาปูชิโนเย็น ฉันชงให้ลูกค้าไปใจเต้นสั่นรัว..โครมคราม...ตื่นเต้นเป็นที่สุด... แล้วก็ผ่าน...ลูกค้าชมว่าอร่อย...ทำให้เรามั่นใจมากขึ้น วันแรกลูกค้าพอประมาณ...เพราะว่าทำเลตรงนั้นมีร้านกาแฟอยู่แล้ว สี่ร้าน ใช่ ห้าร้าน(รวมร้านฉันด้วย)ที่ว่าใกล้ๆกันนะคะ...ดูฉันสิห้าวหาญมากๆมีเจ้าเก่าอยู่แล้ว สี่ร้าน ยังจะอยากเปิดมาเพิ่มอีก...จริงๆแล้วฉันไม่มีทางเลือกมากกว่า... ก็เจ้าของที่ให้เช่าได้เฉพาะขายกาแฟนี่นา... หลังจากที่หันหลังให้กับงานประจำ..ฉันก็ไม่เคยคิดจะกลับไปทำอีก ก็ต้องการเป็นนายตัวเองนี่แหละ... จะเปิดร้านขายอะไรก็ต้องลงทุนใหม่อยู่แล้วฉันมั่นใจว่าตังเองทำได้ ทุกสิ่งทุกอย่าง..สามารถเรียนรู้ได้..ฉันคิด ร้านกาแฟไม่ยาก..และก็ไม่ง่ายนะ...ไม่ใช่แค่ขายของ...แต่มีหลายๆอย่างเป็นองค์ประกอบ... ฉันค่อยๆเรียนรู้..พัฒนาหลายสิ่งหลายอย่าง...ทำเองทุกอย่าง คิดเองทุกอย่างทั้งตัวสินค้า..พยายามสร้างสรรเมนู ทำการตลาด...จนเริ่มดีขึ้นทันตาเห็น...งานหนักฉันไม่เกี่ยง ยอดขายดีขึ้นเรื่อยๆ ลูกค้าประจำเริ่มมากขึ้น..จนน่าภุมิใจ ฉันหายเหนื่อยที่เห็นกิจการที่สร้างขึ้นมากับมือ..เติบโตขึ้นเรื่อยๆ .....ฉันมีความสุขกับร้านกาแฟของฉัน.... วันเวลาผ่านไป...ฉันไม่เคยคาดฝันมาก่อนเลยว่าร้านจะถึงจุดจบง่ายๆ อย่างนี้...เมื่อพื้นที่เช่านั้นหมดสัญญาเช่า... ตอนนั้นฉันเขว้ง...งงมาก...ร้านต้องปิดตัวลงโดยไม่ได้คิดอะไรไว้ล่วงหน้า ถึงตอนนี้ไม่มีร้านกาแฟของฉันแล้ว.. ได้ร้านใหม่..แต่ทำเลไม่ใช่... ความฝันของฉัน... สักวัน...ฉันจะทำความฝันเป็นจริงอีกครั้งร้านกาแฟแห่งใหม่...ร้านกาแฟในฝันของฉัน   Create Date : 01 กันยายน 2553     Last Update : 1 กันยายน 2553 18:11:52 น. Counter : 487 Pageviews.   25 comment Share Tweet

ความสุขเล็กๆจากเรื่องเล่าของคุณตา เรื่องเก่าๆนี่คนที่เล่ากับคนฟังมีความสุขพอๆกันนะ... ฉันนั่งอ่านจดหมายของคุณตาคนหนึ่งที่มักจะส่งมาถึง..บ่อยๆ จดหมายของเขาไม่ต้องการคำตอบ เพราะเป็นเอกสารที่เจ้าของพิมพ์จากการจดบันทึกประจำวัน...แล้วถ่ายเอกสารส่งมาอีกที... ส่งมาทีหนาเป็นปึก...แต่ฉันก็นั่งอ่านทุกหน้า...อ่านไป..นั่งอมยิ้มคนเดียว ฉันว่าคนส่งคงมีความสุขในช่วงเวลานั้น...ก็เลยอยากแบ่งปันมาให้เราอ่าน และร่วมมีความสุขด้วย...คุณตาเขียนบรรยายช่วงเวลาที่เขาเดินทางไปเทียวตามรอยพระพุทธเจ้าที่ประเทศอินเดีย เมือปี2547 ...เขียนได้ละเอียดดีทีเดียว เขียนแบบเป็นตัวเองใส ใส ... ไม่น่าเชื่อ...แค่นั่งอ่านเรื่องราวความสุขของคนอื่น...เราก็มีความสุขได้... ความสุขนี่อยู่ใกล้ๆตัวเรานี่เอง...จริงมั้ย... จริงๆแล้วฉันกับคุณตาท่านนี้ไม่ได้รู้จักกันสักเท่าไหร่หรอก...เคยเห็นหน้าแค่ครั้งเดียวตอนที่ถือจดหมายฉบับแรกสุดซึ่งคุณตาส่งมาถึงเรา และจดหมายถูกตีคืนเพราะที่อยู่ไม่ชัดเจน ก็ยังอุตส่าห์ถือมาส่งด้วยตัวเองครั้งนั้นครั้งเดียว เดี๋ยวนี้กลายเป็นเพื่อนกันเสียแล้ว...   Create Date : 25 สิงหาคม 2553     Last Update : 25 สิงหาคม 2553 10:42:45 น. Counter : 479 Pageviews.   15 comment Share Tweet

โดราเอมอน วันนี้อยู่ดีๆก็คิดถึงโดราเอมอนขึ้นมาเสียงั้นๆ ฉันหลงรักตัวการ์ตูนตัวนี้...มานานเท่าไหร่แล้วนี่... จำได้ว่าเมื่อสมัยเป็นเด็กจะต้องดูการ์ตูนหลังข่าว... ก็เรื่องโดเรมอนนี่แหละ... ดูไปก็จินตานาการไป... เอ.....ถ้าเรามีโดเรมอนบ้างคงมีความสุขน่าดู... ว่าแต่อะไรในกระเป๋าของโดเรมอนที่คุณอยากได้มากที่สุด???? มีเนื้อเพลงโดราเอมอนมาฝากด้วยนะ (แปลไทยจ้า) ..... เรื่องอย่างนี้ดีจังเลย ถ้าทำได้ละก็ยอดไปเลยนะ ความฝันเหล่านี้ เหล่านั้น มีตั้งเยอะตั้งแยะแน่ะ ทุกคนเป็นคนดี มาเติมฝันเหล่านั้นให้เต็ม ด้วยกระเป๋าวิเศษนี้ มาช่วยเติมฝัน อยากบินได้อย่างอิสระบนท้องฟ้าจัง...เลยนะ..ไฮ้(...นี่ไง...) คอปเตอร์ไม้ไผ่ อัง อัง อัง ชอบมากมากเลยหล่ะ โดราเอมอน   Create Date : 16 สิงหาคม 2553     Last Update : 16 สิงหาคม 2553 14:57:41 น. Counter : 703 Pageviews.   1 comment Share Tweet

ชายในดวงใจ บางเรื่องราวในอดีต... คิดถึงทีไร... ก้ออด...อมยิ้มกับตัวเองทุกครั้ง แม้จะ..ผ่านมานานเพียงไร... ก้อยังจดจำได้แม่นยำ... ราวกับเพิ่งผ่าน...วันนั้นมาเมื่อวานนี้เอง ......ชายในดวงใจ..... จะเป็นใครไปได้...ก้อคุณพ่อนะสิ... จำได้ว่า...ตอนพวกเราเป็นเด็กๆ พ่อไม่ค่อยได้อยู่ใกล้ชิดกับพวกเราเท่ากับแม่ พ่อต้องไปทำงานต่างจังหวัดเป็นประจำ... เดือนหนึ่งจะได้กลับบ้านครั้ง สองครั้ง... ทุกครั้งที่พ่อกลับบ้าน...เราสองคนพี่น้องจะดีใจมาก... จะวิ่งไปรับพ่อ..ร้องไชโย..พ่อมาแล้ว..พ่อมาแล้ว.. และถามหาขนมของฝาก...ซึ่งบางครั้งก้อมี...บางครั้งก้อไม่มี ...ก้อไม่เป็นไรหรอก..แค่พ่อมาเราก้อดีใจมากแล้ว.. จำได้..ประทับใจไม่มีวันลืม... วันหนึ่งพ่อกลับมาพร้อม..จักรยานสีม่วงคันใหญ่(มันใหญ่สำหรับเราจริงๆ..ก้อ..สมัยนั้นไม่มีคันเล็กๆสำหรับเด็กโต..) จักรยานสีม่วงหวานแหววมากๆๆ..น่ารักสุดสุด ตระกร้าหน้า..สีขาวลวดลายดอกไม้จุ๋มจิ๋ม เบาะหลังนุ่มๆ.. พ่อแบกมันขึ้นมาจอดไว้ข้างบนบ้านเลยนะ..(บ้านหลังแรกของเราเป็นบ้านไม้ยกพื้นสูง) ...เราสองคนพี่น้องตื่นเต้น..ดีใจ..และรักพ่อมากที่สุดเลย   Create Date : 02 กรกฎาคม 2553     Last Update : 17 กรกฎาคม 2553 14:25:16 น. Counter : 392 Pageviews.   15 comment Share Tweet

• KungGuenter
• ดอกฝิ่นในสายลมหนาว
• Li Shana
• แฟนหล่อ
• Don't try this at home.
• nam_sila
• Sweety-around-the-world
• สายหมอกและก้อนเมฆ
• Vannessa
• anutch2009
• jkob
• CEO นิ้วก้อย
• jamaica
• nordcapp
• ป้าโบราณ
• กลิ่นดอย
• น้ำ-ฟ้า-ป่า-เขา
• completely-kik
• PandaNana
• its_gemmi
• reception hall
• สกุลลัน
• SongPee
• ภายใต้
• แค่ได้รู้จัก_ก็เพียงพอ
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com