Bloggang.com : Nanatakara - City of Life and Death (2009): มหกรรมชำเรานานกิง

จีน

City of Life and Death (2009) :

หนังตีแผ่เหตุการณ์อัปยศในประวัติศาสตร์ที่ถูกขนานนามว่า "การชำเรานานกิง" เมื่อกองทัพญี่ปุ่นบุกยึดเมืองนานกิง(ซึ่งเป็นเมืองหลวงของประเทศจีนสมัยนั้น) ในปลายปี 1937 ในช่วงก่อนสงครามโลกครั้งที่สองปะทุ โดยการยึดนานกิงไว้ตลอด 6 สัปดาห์นั้น ทหารญี่ปุ่นได้ก่อวีรเวรไว้นับไม่ถ้วน ทั้งการสังหารหมู่ชาวจีนไปกว่า 3 แสนคน, ปล้นสะดม, ข่มขืนผู้หญิงไปไม่ต่ำกว่า 2 หมื่นคน(เป็นอย่างน้อย)ไม่เว้นแม้แต่คนแก่อายุ 80 โดยใช้อัตราเฉลี่ยผู้หญิงหนึ่งคนต่อทหารสิบห้าคนเป็นอย่างต่ำ ฯลฯ ซึ่งชะตากรรมของชาวจีนสมัยนั้นไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่าชาวยิวที่โดนพวกนาซีสังหารหมู่เลย แม้เหตุการณ์จะผ่านมาเนิ่นนานแล้วแต่ชาวจีนก็ไม่เคยจะลืมเหตุการณ์ในครั้งนั้น และที่ชีช้ำที่สุดคือทางญี่ปุ่นไม่เพียงแต่จะไม่มีทีท่าสำนึกผิดแต่กลับชำระประวัติศาสตร์ในแบบเรียนของตนราวกับว่าไม่เคยเกิดเรื่องเหล่านี้ขึ้น (ดูมันทำ!)

ทหารญี่ปุ่นกำลังมองหาสาวๆ ที่จะข่มขืน

แต่ชาวโลกต้องได้รับรู้เหตุการณ์นี้ โดยมีทั้งหนังสือที่เขียนโดยผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ครั้งนั้นตีพิมพ์ออกมาและยังจะหนังอีกหลายๆ เรื่อง โดยเรื่องล่าสุดที่เพิ่งออกฉายไปนี้เป็นผลงานการกำกับของ หลูฉวน (Mountain Patrol [2004]) ผู้กำกับคุณภาพเลือดใหม่ของจีน ซึ่งอันที่จริงหนังเรื่องนี้พร้อมฉายตั้งแต่ปีที่แล้วแต่ติดปัญหาเรื่องเซนเซอร์กับทางการเลยได้มาฉายปีนี้แทน แต่ก็ยังน่าดีใจที่หนังยังทำเงินระเบิดระเบ้อประมาณว่าได้ทั้งเงินทั้งกล่องว่างั้นเหอะ ซึ่งหลังจากที่ได้ดูแล้วก็พบว่าหนังเขาดีจริง และไม่ได้พยายามชี้นิ้วลงไปที่ใครว่าเป็นฝ่ายผิดฝ่ายถูก(แต่ยังไงๆ ญี่ปุ่นก็เป็นฝ่ายผิดอยู่ดี) งานด้านภาพแม้จะถ่ายออกมาเป็นหนังขาวดำแต่ก็ให้อารมณ์จริงจัง หดหู่ เหมือนภาพข่าวเก่าๆ สมัยนั้นซึ่งเหมาะกับหนังดี ส่วนงานด้านเทคนิคต่างๆ ก็อยู่ในระดับฮอลลีวู้ดเลยทีเดียว

เมื่อเปิดผ้าปิดตาออกจะพบกับเหล่าทหารญี่ปุ่นจอมหื่นกำลังจ้องสาวๆ ชนิดตาเป็นมันอยู่

นักแสดงส่วนมากไม่คุ้นตาเลยแต่ก็เหมาะแล้วเพราะให้อารมณ์สมจริงมากกว่ากำลังดูหนังอยู่แถมแต่ละคนต่างก็ทำหน้าที่ได้ดีซะด้วยสิ ที่น่าชื่นชมอีกอย่างคือทางด้านบททหารญี่ปุ่นก็ใช้นักแสดงที่เป็นคนญี่ปุ่นจริงๆ ก็จริงอยู่ที่หนังอาจทำให้นึกว่าเป็น Schindler's List (1993) เวอร์ชั่นคนจีนแต่หนังก็ไม่ได้ฟูมฟายเท่าเรื่องนั้น และให้ความรู้สึกว่าไม่ใช่หนังเท่าเรื่องนั้นด้วย สรุปว่านี่เป็นหนังจีนที่ดีมากๆ มันจะกระทบใจคนดูไปอีกนาน และหวังว่าจะประสบความสำเร็จในการกวาดรางวัลตามเทศกาลต่างๆ ต่อไป ดูเรื่องนี้จบคุณอาจจะรักคนจีนมากขื้นและอาจจะเกลียดคนญี่ปุ่นมากขึ้นก็ได้นะใครจะไปรู้ เหอๆ

นักแสดงสองคนนี้คุ้นหน้าที่สุดในหนังแล้ว

เหตุที่ควรดู: ถ้าชอบ Schindler's List ผสม Saving Private Ryan ในด้านคุณภาพล่ะก็ไม่ควรพลาด
เหตุที่ไม่ควรดู: หนังหดหู่ เศร้า และมันจะติดอยู่ในความคิดของคุณไปอีกนาน

*ช่วงย้อนรอยประวัติศาสตร์*

การฝังเชลยทั้งเป็นของทหารญี่ปุ่น

13 ธ.ค.1937 กองทัพจักรพรรดิ์ญี่ปุ่นได้เข้าบุกยึดเมืองนานกิงไว้ได้สำเร็จ หลังจากนั้นก็ทำการเข้าปลดอาวุธทหารจีนที่ยอมแพ้และยอมตกเป็นเชลย โดยมีคำสั่งต่อทหารญี่ปุ่นว่าให้กำจัดคนจีนและเชลยทุกคนที่จับได้ และจากที่ประชุมตกลงว่า จะทำการแบ่งเชลยออกเป็นจำนวนเท่าๆกัน และจะถูกนำออกมาจากที่คุมขังเป็นกลุ่ม กลุ่มละ 50 คน เพื่อนำไปประหาร ใช้ทหารกองร้อยที่ 1, 2 และ 5 โดยกองร้อยที่ 1ใช้พื้นที่บริเวณนาข้าว และบริเวณพื้นที่ลุ่มทางตะวันตกเฉียงใต้ของกองร้อยที่ 2 และกองร้อยที่ 5 ใช้พื้นที่บริเวณนาข้าวทางตะวันออกเฉียงใต้ของที่ตั้งกอง

คำสั่งนั้นเป็นไปอย่างเป็นเหตุเป็นผลและเหี้ยมโหดโดยปราศจากเมตตาเพราะ ไม่สามารถหาอาหารให้เชลยทั้งหมดได้ โดยสามารถช่วยขจัดปัญหาเรื่องอาหาร และลดการตอบโต้ได้ ญี่ปุ่นใช้วิธีการหลอกลวงเชลยเพื่อนำไปประหารหลายวิธีด้วยกัน เช่น ให้สัญญาว่าจะปฏิบัติอย่างดีหากไม่ต่อต้าน หลอกให้เข้ามอบตัว แบ่งผู้ชายออกเป็นกลุ่ม กลุ่มละร้อยหรือสองร้อย แล้วหลอกไปยังจุดต่างๆที่นอกตัวเมืองเพื่อฆ่าทิ้งทั้งหมดนี้ได้รับการปฏิบัติอย่างง่ายดายกว่าที่ฝ่ายญี่ปุ่นคาด การต่อต้านมีเพียงบางจุด เพราะทหารจีนส่วนใหญ่ทิ้งอาวุธและทิ้งเมืองไปก่อนแล้ว

ทหารญี่ปุ่นทำการทารุณกับชาวนานกิงเกินกว่าที่มนุษย์จะเข้าใจได้เช่น ฝังทั้งเป็น โดยจะขุดหลุม และฝังเชลยให้โผล่ขึ้นมาแค่เพียงหน้าอกหรือแค่คอ เพื่อจะได้รับทุกข์ทรมานต่างอีกหลายอย่าง เช่น ฉีกเป็นชิ้นๆ ทหารญี่ปุ่นคว้านตับไตไส้พุง ตัดหัวหรือสับเหยื่อเป็นชิ้นๆ ตอกเชลยไว้กับแผ่นไม้แล้วให้รถถังแล่นทับ ใช้เป็นที่ซ้อมเสียบดาบปลายปืน ควักลูกตา หั่นจมูกและใบหูก่อนเผาทั้งเป็น

หลังทหารจีนทั้งหมดยอมแพ้ ก็เท่ากับไม่เหลือใครที่จะปกป้องพลเรือนในตัวเมือง ทหารญี่ปุ่นหลั่งไหลเข้ามา ยึดอาคารที่ทำการรัฐบาล ธนาคารและโรงเก็บสินค้า ยิงผู้คนตามท้องถนนอย่างไม่เลือกหน้า โดยใช้ทั้งปืนพก ปืนกล ปืนเล็กยาว ยิงเข้าไปในฝูงคนที่มีทั้งทหารที่บาดเจ็บ หญิงชรา และเด็กๆ โดยทหารญี่ปุ่นฆ่าพลเรือนทุกมุมเมือง ไม่ว่าจะตามตรอกเล็กๆ หรือถนนสายใหญ่ ในสนามเพลาะ หรือแม้แต่ในอาคารที่ทำการรัฐบาล

เป็นที่กล่าวขวัญอย่างมาก ไม่ว่าจะสาวหรือแก่ ทหารญี่ปุ่นข่มขืนชนิด ไม่เลือกหน้า ไล่ตั้งแต่ชาวนา เด็กนักเรียน ครู พนักงานระดับบริหาร คนงาน อาจารย์มหาวิทยาลัย หรือแม้กระทั่งแม่ชี ต่างก็เลี่ยงไม่พ้นการถูกข่มขืนทั้งสิ้น โดยผู้หญิงคนหนึ่งจะตกไปอยู่ในมือของทหารประมาณ 15 ถึง 20 คน บางคนในจำนวนนี้ถูกเรียงคิวจนถึงแก่ความตาย แต่กฎของกองทัพที่ว่าห้ามข่มขืนผู้หญิงของฝ่ายตรงกันข้ามนั้น ทำให้ทหารสังหารเหยื่อเสียเมื่อเสร็จธุระ

พฤติกรรมเช่นนี้ไม่ได้กระทำกันเฉพาะในหมู่พลทหาร แม้ระดับนายทหารก็ไม่เว้น บางคนไม่เพียงสนับสนุนการข่มเหง แต่ยังเตือนให้พลทหารจัดการเหยื่อเมื่อเสร็จธุระเพื่อกำจัดหลักฐาน

หญิงในนานกิงถูกข่มขืนชนิดไม่เลือกที่และไม่เลือกเวลา ประมาณว่าหนึ่งในสามของการข่มขืนทั้งหมดเกิดขึ้นตอนกลางวันแสกๆ และไม่มีสถานที่แห่งใดปลอดจากการข่มขืน เช่น ในเรือนแม่ชี ในโบสถ์ แม้แต่ในโรงเรียน

นอกจากนั้นคนเฒ่าคนแก่ยังไม่สามารถใช้ความชราเป็นเกราะคุ้มกันการข่มขืน ได้ ผู้เฒ่าต่างต้องเผชิญทารุณกรรมทางเพศอย่างถ้วนหน้าและซ้ำซาก ย่ายายวัยแปดสิบจำนวนมากถูกข่มขืนจนตายคาที่ และอย่างน้อยก็ถูกยิงตายเพราะปฏิเสธการถูกข่มขืน

แม้ผู้หญิงที่ท้องได้หลายเดือนก็ไม่ได้หมายความว่าจะรอดพ้น ทหารญี่ปุ่นหลายรายข่มขืนผู้หญิงหลายรายทั้งที่เห็นชัดว่าใกล้คลอดหรือเพิ่ง คลอดได้หมาดๆ ซ้ำร้ายกว่านั้นหลังจากข่มขืนเสร็จแล้ว ก็คว้านท้องของผู้หญิงท้องที่ถูกข่มขืน แล้วเขี่ยลูกอ่อนออกมาดูเล่นแล้วขึ้นฟ้าเอาดาบปลายปืนเสียบ

*คัดลอกบทความหลายส่วนมาจาก th.wikipedia.org