Bloggang.com : Maya_II - 10. . แค้นที่ต้องชำระ

Group Blog

All Blog

10. . แค้นที่ต้องชำระ

วันที่เจ็บปวดทั้งใจและกาย....

ใกล้บ้านของหนู มีเพื่อนบ้านที่พบเจอกันบ่อย ๆ แต่ไม่สนิทกันมากนัก ก็มีเจ้าบิ๊กดำตัวโต บิ๊กมักจะตามจีบหนูบ่อย ๆ หรือไม่ก็วิ่งตามทักทายหยอกล้อ พอนับกันเป็นเพื่อนได้..และถัดไปอีกหลังหนึ่งจากที่เคยเงียบเหงามีเพียงแค่สองตายายพลันก็มีเจ้าตัวเล็ก ๆ ขนหยองสีดำสองตัวชื่อทองหยิบกับทองหยอด..เป็นน้องหมาไฮบริดเหมือนกันระหว่างพุดเดิลกับเทอร์เรียและยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมแม่เลย.. เจ้าบิ๊กดำเห่อสองสาวสองตัวนี้มาก..และทำตัวเป็นทั้งพี่เลี้ยงและบอดี้การ์ด..

“พัฟฟี่..ไปเก็บใบมะกรูดป๊ะ” นายป้าปั่นจักรยานออกหน้าหนูก็วิ่งตาม..ใบมะกรูดอยู่ในสวนห่างจากบ้านประมาณสองร้อยเมตร..เส้นทางที่ไปก็จะผ่านบ้านของเจ้าบิ๊กดำ..ที่ผ่าน ๆ มาทุกครั้งที่หนูไปบิ๊กก็จะวิ่งออกมาคอยต้อนรับ หยอกล้อเล่นกับหนู.. คราวนี้ก็เช่นกัน บิ๊กวิ่งออกมาเห่าทักทาย..แต่สองสาวดำขนหยอง ซึ่งไม่คุ้นเคยกับหนูมาก่อน..และถือว่ามีกันและกันสองหล่อนสองปาก แปดขาพวกมันคิดว่ามีพลังแข็งแกร่งสุด ๆ แล้ว..ทั้งสองเห่า เห่า และเห่าทำท่าจะเข้ามากัด.. หนูอดหมั่นไส้ไม่ได้ที่ตัวเล็ก ๆ ทำอวดเก่ง..หนูจึงกระโจนแหง่เข้าใส่.. และแล้วก็รู้ว่าวันนี้หนูดวงซวย ...เพราะพอเจ้าบิ๊กดำเห็นแค่นั้นแหละมันก็กระโจนเข้ามาช่วยสองสาวนั่นทันที..
“เฮ้ย! หยุดเดี๋ยวนี้นะ.. อย่าเข้ามาเชียว” ท่อนไม้ไผ่ยาวเกือบสองเมตรในมือนายป้าขู่บิ๊กดำให้ถอยกรูดออกไป.. แต่แววตาของมันยังอาฆาตรมาดร้าย..ไม่มีร่องรอยและวี่แววความเป็นมิตรเหลืออยู่เลย

ขากลับ..นายป้าก็คอยระวังภัยให้หนู..สองสาวนั่นก็วิ่งออกมาไล่เห่าหนูอีก.. หนูเลยเผลอตัวกระโจนใส่กระจะขู่ให้มันกลัว..บิ๊กดำคอยจังหวะอยู่แล้วได้ทีกระโจนพุ่งเข้าใส่หนู..หนูกระโดดหลบวิ่งเข้าป่าข้างทาง.. และแล้วหนูก็รู้ว่าหนูตัดสินใจผิด.. นายป้าเข้ามาช่วยหนูไม่ได้..บิ๊กดำอ้าปากมหึมาของมันแยกเขี้ยวที่มีน้ำลายไหลเฟอะฟะขย้ำลงตรงสะโพกหนู..มันสะบัดอย่างแรงยังไม่หนำใจมันขย้ำอีกครั้งตรงขาพร้อมกับสะบัด...เนื้อของหนูฉีกขาด..หนูร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด.. มันสะบัดหนูเหวี่ยงโครมออกไป..ปากของมันมีขนขาว ๆ ของหนูเต็มไปหมดเลยเลย..มันยังไม่หนำใจขย้ำหนูอีกที..ทีนี้กดลงไปที่โคนขา..เขี้ยวของมันฝังลึกลงไปในเนื้อของหนู..หนูร้อง ๆ และร้อง นายป้าคงทนฟังเสียงร้องของหนูและทนเห็นบิ๊กรังแกหนูไม่ไหวจึงมุดป่าเข้ามาช่วย..ในมือถือไม้ท่อนโต ๆ
“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ..บิ๊กปล่อย..หมาตัวผู้ทำไมต้องรังแกหมาตัวเมียด้วย..ฮึ”นายป้าพูดพร้อมกับทำท่าจะฟาด..บิ๊กเลยรีบโกยแน็บ.. หนูเดินกระโผก
กระเผกกลับบ้าน ร้องครางหงิง ๆ ด้วยความเจ็บปวดเลือดสด ๆ สีแดง ๆ ของหนูไหลย้อยไปตามทางเดิน และที่ทำให้หนูเจ็บใจมากกว่านั้นก็คือ..เสียงโห่ไล่เสียงเยาะเย้ยของสองสาวนั่น.. ฮึ่ม.. บิ๊กนะบิ๊ก..เป็นผู้ชายออกสามศอกแท้ ๆ มารังแกสาวน้อยหน้าหวานอย่างหนู

พอถึงบ้าน..นายป้าทำความสะอาดแผลให้เอายาเหลืองยาแดงมาทาให้ด้วย..
“ดูสิ..โดนกัดตั้งสามที่..รอยเขี้ยวลึกเป็นรูโบ๋วเลย..ต้องไปเย็บแผล” ปรากฏว่าหนูไม่ได้ไปเย็บแผลหรอกนะเพราะนายป้าโทรหาสัตวแพทย์แต่เขาไม่อยู่บ้าน..ปิดร้านหลายวัน.. นายป้าจึงทำหน้าที่ล้างแผลเช็ดแผลให้หนูทุกวัน.. หนูสุขภาพดีแผลหนูจึงแห้งและหายเร็ว..แผลแห้งไม่เปียกแฉะ..
เพราะนายป้าให้ทานทั้งยาแก้ปวดและยาแก้อักเสบ.. เวลาทานละก็..บอกได้แต่ว่าหนูไม่ชอบเอาเสียเลย..จะรีบคายทิ้งเมื่อมีโอกาส.. แต่ก็อย่างว่าแหละนายป้าฉลาดกว่าหนูเสมอ.. วิธีเอายาให้หนูทานก็คือ.. ละลายลงไปในนมข้นหวาน.. หนูก็เลียจนเกลี้ยง.. หือไม่ก็นายป้าหาขนมอร่อย ๆ มาป้อนหนู..ป้อนอย่างเร็ว..ความตระกละจึงทำให้หนูไม่มีเวลาสังเกต.. ขนม..ขนม..ขนมและตามด้วยยาเม็ดแล้วรีบตามด้วยขนม..ขนม..ขนม.. หนูต้องรอให้แผลมันหาย..คงต้องใช้เวลานาน..แต่หนูก็ไม่รู้สึกเจ็บแล้ว.. นับแต่เหตุการณ์วันนั้นหนูกับบิ๊กดำก็กลายเป็นศัตรูกัน..หนูต้องคอยหลบเวลาหนูแอบวิ่งออกไปข้างนอกบ้าน..เพราะยังไง ๆ หนูก็สู้มันไม่ได้อยู่แล้ว..ตัวมันโตมาก..เจ้าขนหยองสองตัวนั่น..ถ้ามาเดี่ยวหนูไม่กลัวหรอกเพราะมันเล็กและผอมกว่าหนูมาก มันเห็นบิ๊กดำขู่หนู..พวกมันก็ทำตามด้วย..หนูได้แต่เก็บความแค้นไว้ในใจ

นับแต่เหตุการณ์วันนั้นหนูกับบิ๊กดำก็กลายเป็นศัตรูคู่อริกัน..หนูต้องคอยแอบ ๆ หลบ ๆ เวลาหนูแอบวิ่งออกไปนอกรั้ว..เพราะยังไง ๆ หนูก็สู้มันไม่ได้อยู่แล้ว..ตัวมันโตมาก..เจ้าขนหยองสองตัวนั่น..ถ้ามาเดี่ยวหนูไม่กลัวหรอกเพราะมันเล็กและผอมกว่าหนูมาก มันเห็นบิ๊กดำขู่หนู..พวกมันก็ทำตามด้วย..หนูได้แต่เก็บความแค้นไว้ในใจ

และแล้วโอกาสก็อำนวย.. วันที่ได้มีโกสชำระแค้นก็มาถึง..วันนั้นหนูนั่งดูนายป้าใส่ปุ๋ยไม้ประดับใบอยู่บริเวณหน้าบ้าน..สองหยองก็วิ่งผ่านบ้านของหนู..และมองเห็นหนู..มันยังคงคิดว่าตัวมันเองเก่งจึงอยากจะเข้ามาต่อกรกับหนู.. มันรีบมุดช่องรั้วเข้ามา..แต่อีกหยองหนึ่งลังเลและรีรอรออยู่นอกรั้ว.. หนูรอโอกาสนี้มานานแล้ว..รอ รอให้มันพ้นรั้วเข้ามา..พอมันมุดพ้นเข้ามาแค่นั้นแหละ..หนูกระโจนเข้าขย้ำคอของมัน..สะบัดแล้วขย้ำอีกหนูทำซ้ำ ๆ เพื่อนหยองของมันที่รออยู่นอกรั้วเห็นท่าไม่ดีจึงรีบวิ่งกลับบ้าน

“พัฟฟี่..อย่า..อย่าทำ..ปล่อยมันไป..ปล่อยมันไป..เดี๋ยวมันตายนะ” เสียงนายป้าห้ามหนูไม่ฟังเลยหนูฟัดเหวี่ยงมันจนตัวมันกระเด็นกระดอนไปกลิ้งหลุน ๆ กองอยู่กับพื้น..หนูกระโจนเข้าใส่มันอีก..เหวี่ยงมันตกลงไปในร่องประตูรั้วเหล็ก.. มันเจอทางตันจะกระโดดขึ้นก็ไม่ได้ หนูยืนจังก้ารออยู่แล้ว.. เพื่อให้หนำใจหนูกระโจนโถมใส่ตัวมัน..เขี้ยวของหนูบดขยี้ลงไปในคอของมันอย่างหมั่นเขี้ยว..เลือดของมันไหลเยิ้มเปอะเปื้อนเกรอะที่แผงคอของมัน..ไม่มีเสียงร้องเพราะตัวมันอ่อนปวกเปียกลุกขึ้นยืนยังไม่ได้เลย .. นี่เป็นครั้งแรกที่หนูได้มีโอกาสแสดงความดุร้ายให้นายป้าเห็น..และเป็นครั้งแรกที่ได้มีโอกาสกัดเพื่อร่วมสายพันธุ์.. หนูกะจะเอามันให้นอนดิ้นตายแทบเท้าเลยแหละ.. เพราะมันเป็นต้นเหตุให้บิ๊กดำทำร้ายหนู.. นายป้าพยายามจะดึงหนูออกจากมัน..แต่ก็กล้า ๆ กลัว ๆ และคงไม่กล้าเสี่ยงยื่นมือเข้ามาเกี่ยวข้อง อาจเจอลูกหลงเกิดหนูพลั้งพลาดงับแขนเข้าให้จะทำยังไง..สุดท้ายคงนึกได้..นายป้ารีบวิ่งไปที่หลังบ้านและหิ้วถังน้ำมาสาดโครมใส่อย่างแรง..ทำให้หนูต้องรีบปล่อยนังหยองออกจากปากและกรธโจนหนีน้ำ...เกมกัดฝ่ายเดียวของหนูจึงจบสิ้นลง.. เจ้าหยองโซซัดโซเซลุกขึ้นได้ก็ลากขากระโผกกระเผกกลับบ้าน.. ขนหยอง ๆ ของมันยังติดเต็มปากหนูเลย..

นับแต่นั้นมาทุกครั้งที่มันเห็นหนูมันก็จะวิ่งแจ้นหนีสุดชีวิตเลย.. ถ้ามันกำลังวิ่งเหยาะ ๆ ช้า ๆแถว ๆ ใกล้บ้านหนู แต่พอมันเห็นหนูแค่นั้นแหละ..พวกมันก็จะใส่เกียร์หมาแข่งกันวิ่งกลับบ้าน ...เหลือแต่เจ้าบิ๊กดำที่หนูไม่มีโอกาสได้ชำระแค้น...ถ้าหนูตัวโตกว่านี้อีกหน่อยละก็..แง่..ไม่แน่เหมือนกัน..