Bloggang.com : Maya_II - 11. ซิมมี่..เพื่อนจากต่างแดน

Group Blog

All Blog

11. ซิมมี่..เพื่อนจากต่างแดน

วันนี้อากาศแจ่มใส ท้องฟ้าปลอดโปร่ง..ขณะทึ่หนูกำลังนอนเล่นเพลิน ๆ กินลมชมแสงแดดพลันก็มีรถมาจอดที่หน้าประตู พร้อมกับมีเสียงเจื้อยแจ้วออกมา
“ใช่บ้านอาจารย์... หรือเปล่าค่ะ..”
หนูต้องรีบทำงานตามหน้าที่..เห่าเสียงดังขรม..จนนายป้าเปิดประตูบ้านออกมาดู
“อาจารย์คะ.. อาจารย์ค่ะ..หนู....เองค่ะ”
เจ้าของเสียงก้าวลงจากรถพร้อมกับหอบข้าวของพะรุงพะรัง จากนั้นก็มีคนก้าวลงมาจากรถอีกหนึ่งคน..และสุดท้ายก้าวตามลงมาอีกคน.. เป็นสาวน้อยตัวเล็ก ๆ..ผมสีน้ำตาลอ่อน ๆ รวบมัดจุกน้อย ๆ สองจุกดูน่ารัก
“อยู่ไหนคะตอนนี้ได้ข่าวว่าอยู่อเมริกา”
“ค่ะ หนูอยู่แคลิฟอร์เนีย..นี่ลูกสาวหนูค่ะ..ซิมมี่.. นี่คือคุณครูของแม่ (This is my teacher..)
“พัฟฟี่.. ไปอยู่หลังบ้านเร้ว” นายป้าสั่งหนูอีกแล้ว...นี่ก็เป็นอีกหนึ่งข้อห้ามสำหรับหนูเวลามีแขกมาบ้าน คือ “ห้ามวุ่นวาย” หนูจึงต้องวิ่งไปอยู่แถว ๆ หลังบ้าน แต่ก็อดที่จะแอบมองแขกของนายป้าไม่ได้..

ทุกคนพากันเข้าไปข้างในบ้าน..ได้ยินเสียงคุยกันโฉงเฉง.. โฉงเฉง.. หนูแอบฟังและอยากมีส่วนร่วมด้วยเหลือเกิน แต่ก็พยายามบังคบตนเองให้นิ่ง..นิ่ง..และนิ่งไม่ต้องสนใจทั้ง ๆ ที่ได้ยินทุกสิ่งทุกอย่าง สุดท้ายหนูก็ทนนิ่งไม่ได้ จึงแอบย่องเบา ๆ ไปนั่งพิงอิงแอบอยู่ข้างประตู.. เพื่อสอดส่ายสายตาดูบรรยากาศภายในบ้านและเงี่ยหูฟังพวกเขาพูดคุยกัน
“ตอนนี้ไม่ได้ทำงาน..เลี้ยงลูกอยู่บ้านค่ะ.. ซิมมี่น่ะ..เพิ่งจะ 4 ขวบเองค่ะ..” คงหมายถึงเด็กหญิงตัวเล็กที่มาด้วย.. จากนั้นก็เห็นคุยกันไปหัวเราะกันไป..หนูก็พยายามขยับเข้าใกล้..ทีละนิด ละนิดจนในที่สุดหนูก็นั่งพิงขอบประตูบ้านทำตัวเจี๋มเจี้ยมเพราะเกรงจะโนดุ.. หนูต้องนั่งอย่างเงียบและเรียบร้อยที่สุด
“มอมมี๋..ด๊อก..ด๊อก..(Mommy…dog…dog..) ” เด็กหญิงตัวเล็กพูดพร้อมกับชี้มือมาที่หนู..ฮั่นแน่...ตอนนี้หนูได้รับความสนใจแล้ว
“มอมมี๋..ฮี.. ออ.. ชี แม่คะหมาตัวผู้หรือตัวเมีย (Mommy…he?...or...she?)”
“ชี.. เฮอร์เนม อิส พัฟฟี่ ตัวเมียจ้ะ..ชื่อพัฟฟี่ (she…Her name is Puffy)
หนูซิมมี่เดินตรงมาหาหนูแล้วค่อย ๆ ยื่นมือน้อย ๆ ของเธอที่สั่นเทานิด ๆ และระแวดระวังเต็มที่พอ ๆ กับหนูกธระแวดระวังเหมือนกันว่าเด็กหญิงผมทองจะทำอะไรหนูหรือเปล่า....เธอค่อย ๆ วางบนหัวของหนูเบา ๆ พร้อมกับเรียกชื่อ
“พัฟฟี่...พัฟฟี่..” โดยปกติแล้วถ้าคนแปลกหน้าเข้าใกล้หนู..หนูจะทำท่า..ยิงฟัน..แหง่ใส่..แต่นี่สัญชาตญาณบอกหนูว่าเธอเป็นมิตรและเธออ่อนโยนมาก..หนูจึงปล่อยให้เธอลูบหัวเล่น..จากนั้นเธอก็ไปขอขนมแม่และนั่งทานอย่างเอร็ดอร่อย หนูได้แต่นั่งมอง...น้ำลายจะหกให้ได้

ทีนี้ทุกคนก็พากันลุกเดินออกจากบ้านไปเดินเล่นหน้าบ้านกัน..หนูก็แอบเดินตามนายป้าห่าง ๆ
“พัฟฟี่....ช็อคโกแล็ต” เธอพูดพร้อมกับยื่นให้.. หนูจึงเลียกินอย่างเอร็ดอร่อย..
“มอมมี่..พัฟฟี่เอทอิท ออล์ แม่คะพัฟฟี่ทานหมดเกลี้ยงเลย (Mommy….Puffy ate it all) เธอเอาไม้เสียบขนมไปให้แม่ดูด้วยความตื่นเต้น จากนั้นก็กลับมาชวนหนูวิ่งเล่น ..ตอนแรกหนูก็นั่งนิ่งไม่วิ่งตาม..แต่เธอก็ไม่ละความพยายาม..พยายามแสดงให้ดูว่าหนูต้องทำอย่างไร.. หนูก็เลยนึกถึงน้ำใจที่เธอป้อนขนมให้กับมือ..จึงเอ้า...เอาใจเธอสักหน่อย.. วิ่งเหยาะ ๆ แหยะ ๆ ก็คงพอไหว

I am Puffy and this is my new friend, Simmy .

กิจกรรมวิ่งเล่นวิ่งไล่ก็จบลงเมื่อถึงเวลาที่ต้องจากกัน..ซิมมี่ดูอาลัยอาวรณ์หนูมาก..แล้วป้าที่มาด้วยกันก็คงรู้ใจยิงคำถามทันที
“จะเอาพัฟฟี่กลับบ้านด้วยไหมล่ะ (Do you want to take her home?)” ซิมมี่รีบพยักหน้า
เธอจะเอาไปจริง ๆ จนไม่ยอมไปขึ้นรถ เดือดร้อนถึงแม่ต้องมาเจรจา
“พัฟฟี่จะไม่ไปกับหนูนะ..บ้านของพัพพี่อยู่ที่นี่”
“But she might miss me (แต่หนูเกรงว่ามันคงจะคิดถึงหนูน่ะ)
“It’s too big.. มันโตเกินไปเอาไปไม่ได้หรอก”
“put her on the floor ..(ให้มันนอนที่พื้นน่ะ)
“The police at the airport will not allow her(ตำรวจที่สนามบินจะไม่อนุญาตให้เอามันไป)
“We can put her in a bag and..(เอามันใส่ในกระเป๋าแล้วก็..)
“No...No.. เอาไปไม่ได้น่ะบ้านพัฟฟี่อยู่นี่”
“มันจะคิดถึงหนูน่ะแม่”
“เอาไว้หนูมาคราวหน้ามาเยี่ยมมันก็ได้”
“ไม่ค่ะ..พัฟฟี่จะต้องคิดถึงหนูแน่ ๆ เลย”
“พัฟฟี่จะอยู่บ้านของพัฟฟี่”
“พัฟฟี่อาจจะร้องไห้เพราะคิดถึงหนู”
เกลี้ยกล่อมกันตั้งนาน ซิมมี่ก็ไม่ยอมไปขึ้นรถ..และทุกครั้งที่พูดก็จะก้มหน้าต่ำลง ๆ ตาเริ่มแดง หนูช่วยอะไรไมได้หรอกได้แต่นั่งมอง..สุดท้ายแม่ของซิมมี่ก็อุ้มซิมมี่ขึ้นรถพร้อมกับเสียงร้องไห้จ้า แต่ก็ยังพูดไม่หยุด
“พัฟฟี่อาจจะคิดถึงหนู.. พัฟฟี่จะคิดถึงหนู...แง..แง..” หนูก็ได้แต่มองตามจนรถเคลื่อนออกไป เฮ้อ! ใครมาตกหลุมรักหนูก็คงช่วยไม่ได้นะ.. หวังว่าคงมีโอก่าสได้เจอกันอีกนะซิมมี่..
บ้ายบาย