ตอนได้งานทำ สืบเนื่องจากความเดิมของตอนที่แล้ว

//www.bloggang.com/mainblog.php?id=mae-nong-men เม่นใช้เวลา 1 เดือน กับ 10วัน ในการหางานทำ

เพื่อสานฝันในการเข้าวงการ FMCG แต่เม่นก็เจออุปสรรคมากมายในการสมัครงาน

เริ่มตั้งแต่เกรดอันน้อยนิดแค่ 2.4 ไหนจะประสบการณ์การทำงานที่เป็นศูนย์

และการเริ่มสมัครงานในช่วงที่แต่ละบริษัท

กำลังหมกมุ่นกับการทำ Budget โดยเฉพาะคนที่ทำงาน

มักจะรอโบนัสปลายปี กว่าจะขยับขยายย้ายงาน

ก็คงต้องเป็นต้นปีหน้า

เมื่อเข้าไปดูคุณสมบัติของบริษัทชั้นนำ

ก็ล้วนแต่ต้องการ candidates ที่จบป.โท

และมีประสบการณ์อย่างน้อย 3 ปีขึ้นไป

ทำให้เม่นต้องมาเริ่มตั้งต้นใหม่

เพื่อนแม่หลายคนก็เปิดโอกาสให้เม่นเข้าทำงาน

ไม่ว่าจะเป็นด้าน Magazine, Training & Workshop หรือแม้กระทั่งบริษัทของน้าหน่า น้องสาวแม่

แต่เม่นก็ยังคงมุ่งมั่นที่จะสานฝันในวงการ FMCG ต่อไป

แม่ชอบพาเม่นกับมดไปนั่งกินกาแฟและ Bagel ที่ au bon pain ทุกเช้าวันอาทิตย์ก่อนที่เรา

จะรวมตัวกันไปนวดตัวที่ Health Land แม่เห็นประกาศของทางร้านให้ walk-in interview ก็ชี้ให้เม่นดู เม่นทำการบันทึกเบอร์แล้วโทรไปสมัคร

เค้านัดไปสัมภาษณ์ที่เซ็นทรัลบางนา

แล้วนัดใหไปสัมภาษณ์ต่อในวันรุ่งขึ้น

ที่สำนักงานใหญ๋ สรุปว่าเค้าขอให้ลอง

ไปทำงานที่ พารากอน 1วันถ้าทำไหว

ก็จะรับเข้าทำงานเลย

แม่เริ่มกังวลเพราะรู้ว่าการยืน 8 ชม.ต่อวัน

สำหรับคนที่ไม่เคยทำมาก่อนนั้น บางคนถึงกับจับไข้

แต่เม่นก็จะขอไปลอง ปรากฏว่าก่อนไปเริ่มงาน 2วัน เม่นท้องเสียอย่างแรงถึงกับบอกว่าจะขอโทรไปเลื่อน เพราะกลัวไม่ไหว แต่แม่กับพ่อไม่เห็นด้วย แม่บอกเม่นว่าตัวแม่เองไม่เคยลาป่วย ถ้าไม่ได้นอนในรพ.แปลว่าต้องไปไหว แล้วก็ซื้อยาให้เม่นกิน และบอกว่าต้องไป ถ้าไม่ไหวจริงๆค่อยว่ากัน พ่อสำทับว่า เป็นลูกผู้ชายห้ามใจเสาะ เจอไม้นี้เข้าเม่นเลยจ๋อย ด้วยความกังวลของแม่ ทำให้ต้องไปแอบดูเม่นตอนพักเที่ยง เหมือนสมัยเม่นอยู่ชั้นอนุบาลเลยเนอะ แม่กับเม่นทำเป็นไม่รู้จักกัน แม่ก็เข้าไปซื้อกาแฟ แลัวก็กลับ ที่จริงตั้งใจเอายาไปให้เม่น แต่ด้วยความตื่นเต้นเลยลืม เม่นเล่าให้ฟัง ว่าสนุกมาก เจอฝรั่งเยอะมากได้ใช้ภาษาทั้งวัน ได้เห็นผู้คนมากมาย เม่นก็ตั้งใจบริการอย่างเต็มที่ วันแรกผ่านไป ทางร้านขอตัวเม่นไว้ที่สาขานี้เลย พี่ๆชอบเม่นมาก HR บอกว่า “ตอนแรกคิดว่า จะฝึกงานให้น้อง กลายเป็นว่าน้องมาช่วยงานพวกเรา” เพื่อนแม่หลายคนเห็นแม่โพสรูปเม่น

ที่แม่ตั้งฉายาว่า My Coffee Prince ใน Facebook หลายคนเข้ามาแสดงความยินดี หลายคนสงสัยว่า

ทำไมแม่กับพ่อถึงให้เม่นไปทำงานนี้

พ่อบอกว่าถ้าอยากจะเป็นนายคนก็ต้องเริ่มจากเบ๊

ส่วนแม่บอกเม่นว่าทีพวกไฮโซไปเสิร์ฟอาหารเมืองนอก

กลับมาคุยดูโก้เก๋ ถ้าเม่นยังเรียนต่อที่แคนาดา

ก็คงไม่พ้นงานเสิร์ฟอาหาร อยู่ที่นี่เม่นได้เป็นถึง

Manager โก้จะตายในสายตาแม่ และถ้าเม่นผ่าน

บททดสอบนี้ไปได้ ต่อไปเจออะไรก็ง่ายเหมือนปลอกกล้วย เพื่อนแม่ที่เป็นเจ้าของบริษัทที่ทำ Training เกี่ยวกับ

การสร้าง Imageและ การอ่าน Body Language ได้มาขอเม่นไปทำงานด้วยโดยสามารถทำจากบ้านได้

และแม่ก็เพิ่งทราบว่าสามีของเพื่อนแม่คนนี้

ยังเป็นเจ้าของบริษัท Burda ที่ผลิต Hello Magazine ช่างบังเอิญจริงๆ ไม่ได้เจอกันมาเป็นสิบปี

เพื่อนแม่ก็เสนองานให้เม่นทั้งสองแห่ง

แต่พ่อมีความเห็นว่าถ้าเม่นมุ่งมั่นที่จะเข้าวงการ

FMCG ก็ไม่ควรไป เพราะถ้าไปแล้วเกิดได้งานที่ชอบ

ต้องลาออกเกรงใจเค้าเปล่าๆ  อีกอย่างถ้าทำที่

Au bon pain ซึ่งเป็นสาย QSR ก็สามารถที่จะเอา

ประสบการณ์ที่มีอยู่ไปต่อยอดได้ เม่นก็เลยทำที่นี่ต่อไป

ด้วยใจรักในวัฒนธรรมขององค์กร และความมุ่งมั่นส่วนตัว

แม่แอบไปดูเม่นทำงานบ่อยจนพ่อแซวว่า

นี่ถ้าเม่นได้ทำงานที่ Shell เหมือนพ่อ

แม่คงแวะเติมน้ำมันทุกวัน  ก็คนมันเห่อลูกทำไงได้

กิจวัตรของบ้านเราเปลี่ยนไป วันไหนที่พี่หมีสอนหนังสือ

แล้วเลิกทุ่มนึง แม่กับพี่หมีก็จะมารอรับเม่นที่ร้าน

เพื่อนั่งรถไฟฟ้ากลับบ้านพร้อมกัน โดยมีพ่อขับรถ

มารอรับที่โลตัสหน้าบ้าน คุณย่าและพ่อ

ก็รอกินข้าวเย็นซึ่งเปลี่ยนเวลาจาก 6 โมงเย็น

เลื่อนมาเป็นทุ่มครึ่ง น้องหมาก็เริ่มเหงาหงอย

เพราะกว่าจะมีคนกลับบ้านให้ดีใจก็มืดแล้ว

Create Date : 02 ตุลาคม 2555
Last Update : 2 ตุลาคม 2555 10:56:39 น.		0 comments
Counter : 1666 Pageviews.
Share Tweet