Bloggang.com : Madmankrub

Bloggang.com : weblog for you and your gang

เรื่องราวความทรงจำไม่มีที่สิ้นสุด

Madmankrub

Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

ผมรักแฟนผมที่สุดครับ

Code =

Group Blog

All Blogs

Friends' blogs

[Add Madmankrub's blog to your web]

Links

BlogGang.com

สุขสุดใจ จากเชียงรายเชียงใหม่ สู่เมืองสามหมอก

ฤดูกาลแห่งการท่องเที่ยวเปิดขึ้นอีกครั้งแล้วครับ ใครๆก็รู้คนอย่างผม ไม่มีพลาดอยู่แล้ว ต้นเดือนธันวาปุ๊ปก็วางแผนการเดินทางกันเลย ไปไหนกันมาบ้างติดตามกันได้เลยครับ
เส้นทางครั้งนี้ เป็นการเดินทางสู่เมืองเหนือครับ จากเชียงราย เชียงใหม่ สู่แม่ฮ่องสอน
มีอะไรน่าสนใจบ้าง โห..เพียบเลยละครับ

วันที่ 29 เราเดินทางสู่เชียงรายด้วยสายการบินแอร์เอเชีย ทะยานสู่สนามบินเชียงราย แตะรันเวย์ปุ๊บราวๆสามทุ่มได้แล้ว ที่เชียงรายคราวนี้เราพักที่เกสต์เฮ้าส์เล็กๆแสนสบายในตัวเมือง ชื่อว่า สบันงา คับ อยู่แถวๆสันโค้งเล็กห้องพักราคาคืนละ 350 บาทครับ มีแอร์ ทีวี เครื่องทำนำอุ่นครบเซ็ต ราคานี้ถูกจริงๆครับ ห้องก็ไม่เก่าเลย แนะนำครับแนะนำ ที่เชียงรายไม่ได้ไปไหนมากมายเพราะมีงานต้องทำด้วย ก็เลยได้แต่เดินช้อปปิ้งไนท์บาซาร์ที่ของขายก็ไม่เคยเปลี่ยนคอลเลคชั่นเอาเสียเลย
มากี่ครั้งกี่ครั้งก็ยังเหมือนเดิมอยู่ทุกครั้ง จากเชียงราย 2 คืน เราก็ตรงไปเชียงใหม่ครับ ไม่ได้พักในเมือง เราพักที่ บ้านคนรักธรรมชาติ ที่อ.จอมทองครับ อยู่ทางขึ้นดอยอินทนนท์ เป็นบ้านพักที่เงียบสงบได้ใจจริงๆ เรือนพักไม้ ที่ตกแต่งอย่างลงตัว พื้นที่กว้างขวาง มีปลูกอยู่แค่ 4 หลังเอง เหมาะสำหรับการพักผ่อนแบบครอบครัวจริงๆครับ
ใครไปอินทนนท์หาเวลาแวะที่นี่สักคืน มีความสุขจริงๆ จากเชียงใหม่ก็เหินเวหาด้วยนกเหล้กของเจ้าจำปีกันอีกครั้งสู่แม่ฮ่องสอนครับ คราวนี้แหละที่ความสุขของผมเริ่มขึ้นอย่างจริงจัง เพราะมีสุดที่รักเดินทางไปด้วยกันครับ

ที่แม่ฮ่องสอน ออกจากสนามบินปุ๊ปเราก็มีรถจากที่พักมารับเข้าสู่ที่พัก คืนนี้เรานอนกันที่ในเมืองเลยครับ ชื่อว่า
TN Guesthouse ราคาคืนละ 500 บาทครับ อยู่ตรงปากทางขึ้นพระธาตุดอยกองมู เป็นที่พักเล็กๆมีแค่ 6 ห้องเองครับ แต่สิ่งอำนวยความสะดวกก็ทำใหอยู่ได้สบายๆครับ ทั้งทีวี เครื่องทำน้ำอุ่น และแอร์ นอนสบายจริงๆ เราไปถึงที่พักปุ๊บ ก็นอนดูซีเกมส์ในทีวีกันสักพัก เพราะแดดกำลังร้อนเลยอ่ะครับ จากนั้นผมก็แยกออกไปหาเช่ามอเตอร์ไซค์
เอาไว้ขี่เที่ยวในเมืองกันวันนี้ ได้มาหนึ่งคันครับ ราคา 180 บาทต่อวัน สตาร์ตมือด้วย สบายจริงๆ กลับมารับที่รักออกไปทานกลางวันกันครับ ก็ไปได้ร้านข้าวซอยในตลาด ก็รสชาติโอเคนะ แม้เจ้าของร้านจะออกแนวเจ๊ไปหน่อย ก็อิ่มสบายท้อง จากนั้นก็ขับขึ้นพระธาตุดอยกองมูกันครับ ทางขึ้นก็วกวนขึ้นเขาเล็กน้อยสบายๆ ไม่นานก็ถึงบริเวณวัด จัดแจงซื้อดอกไม้ธูปเทียน ไปสักการะพระประจำวันเกิดของตัวเอง ผมเกิดวันเสาร์ ที่รักเกิดวันอาทิตย์ ครับ
จากวัดดอยกองมูเราก็ไปต่อกันที่วัดหนองจองกลาง ริมหนองจองคำครับ จอดรถไว้แล้วเดินเข้าไปชมพุทธสถาปัตยกรรมแบบลานนาออกแนวพม่าๆเสียมากกว่า ก็สวยดีครับ แดดร่มลมตกแล้วก็กลับขึ้นสู่วัดดอยกองมูอีกครั้ง เพราะเราจะไปชมพระอาทิตย์ตกกันข้างบนครับ ระหว่างทางก็แวะซ้อของกินเล่นเล็กๆน้อยๆจากลานวัฒนธรรม ขึ้นไปทานกันบนวัดด้วย แล้วเดี๋ยวเราค่อยย้อนกลับมาเดินเล่นที่ลานวัฒนธรรมกัน ของกินเยอะจริงๆน่ากินไปหมดทุกอย่างเลยครับ
อากาศบนยอดดอยกองมูเริ่มเย็นแล้ว พระอาทิตย์ดวงโตลับเหลี่ยมเขาลงไปเรื่อยๆ ภาพความงามของแสงสีทองที่สาดแผ่นฟ้าเหนือภุผมมากมายสลับทิวแถวกัน เป็นภาพที่สร้างความสุขให้กับเราในวันนี้อย่างมากทีเดียว นานๆจะได้มาปล่อยอารมณ์ไปกับภาพวาดสุดสวยที่ไม่มีใครมาลบล้างฝีมือของศิลปินที่ชื่อว่า "ธรรมชาติ" ลงไปได้เลยครับ
อิ่มเอมกับภาพแสงสุดท้ายที่แสนสวยแล้ว เราก็ลงมาที่พักกันก่อน เพราะว่าอะไรเหรอ ก็เพราะวันนี้ "บาปรักทะเลฝัน" อวสานน่ะสิครับ ที่รักของผมเลยพลาดไม่ได้ที่ต้องจับจ้องอยู่หน้าโทรทัศน์ รอเวลาที่ละครจบแล้วไปเดินเล่นลานวัฒนธรรมด้วยกัน....เย้ ละครจบแล้ว เราสองคนก็ควบมอไซค์ไปเที่ยวเดินเล่นที่ลานวัฒนธรามครับ จริงๆแล้วไม่ไกลจากที่พักเราเลย เดินไปนิดเดียวก็ถึง ลานวัฒนธรรมจัดขึ้นที่ลานข้างอนุสาวรีย์ พระยาสิงหนารท ครับ ก็มีอาหารหลากหลายทั้งอาหารไทยใหญ่ หอยทอดผัดไทย ลาบ ยำสารพัด มากมายครับ เราสองคนเลือกทานข้าวซอยกันอีกแล้ว
แล้วก็ซื้อโน่น นั่น นี่ กินกันเรื่อยเปื่อย ของที่มาขายก็เป็นพวกของชาวเขาเสียเป็นส่วนใหญ่ครับ ก็ใช้เวลากับลานวัฒนธรรมไปพอสมควร ก่อนเดินไปต่อกันที่ตลาดไนท์บาซาร์ ซึ่งไม่มีของอะไรมากมายเลยครับ สู้เดินที่ลานวัฒนธรรมที่เดียวยังดีเสียกว่า ก่อนกลับเราก็แวะซื้อลูกชิ้นปิ้งกับปลาหมึกย่างไปนั่งกินเล่นกันที่ห้องพัก ก่อนจะหลับลงไปด้วยความเพลียจากการเดินทางท่องเที่ยววันแรกของเราในแม่ฮ่องสอนครับ ในวันพรุ่งนี้เราจะไปปางอุ๋งกันครับ...

Create Date : 08 ธันวาคม 2548

Last Update : 8 ธันวาคม 2548 16:13:41 น.

Counter : 231 Pageviews.

1 comment

Share
Tweet

แอ่วปางอุ๋ง ดินแดนเทพนิยาย ในสยามประเทศ

ชีวิตการเดินทางของผมจะเริ่มต้นขึ้นอีกแล้วครับ จะเรียกว่าเริ่มต้นก็ไม่ถูกนักหรอก เพราะว่ามันเป็นปรากฏการณ์ที่ไม่เคยหยุดต่างหากล่ะครับ...คราวนี้เราว่างเว้นไป 1 เดือนเต็ม งดเที่ยวครับ งานหนักเหลือเกิน สำหรับคนอย่างผมที่ทำมาหาเที่ยว ไม่ใช่ทำมาหากินหรือหาเก็บแบบเพื่อนๆหลายคน ทริปที่จะไปนอนดูดาว บนหาดทรายที่เกาะกุฎีถูกเลื่อนออกไป เพราะต้องไปนั่งโม่กับมิวสิควีโอของไอ้พวกเกาหลีที่มาจ้างทำอ่ะครับ เลยงดเที่ยว 1 เดือนเต็ม แต่พอเข้าธันวา เดือนแห่งการท่องเที่ยวของหลายๆคน ผมและเพื่อนก็จะออกโบยบินกันอีกครั้งไปกับปีกฝันที่กว้างใหญ่ คราวนี้จะไปไกลกันถึงปางอุ๋ง เลยละครับ...

"ปางอุ๋ง" ปางอุ๋ง ชื่อที่ไม่คุ้นหูนักท่องเที่ยว ก็เพราะว่าอยู่ไกลถึงแม่ฮ่องสอน แถมทางเขายังซับซ้อน ไต่ไหล่เขาเลาะเลียบธรรมชาติไปไกลเกือบถึงชายแดนพม่าโน่นแน่ะ แต่ที่นี่ได้ชื่อว่าเป็นทะเลสาบที่สวยที่สุดในประเทศไทยเลยหละครับ ปางอุ๋งเป็นโครงการในพระราชดำริที่มีการจัดการด้านน้ำและไม้เมืองหนาวสวยงามทีเดียวครับ จำได้ว่าเมื่อปีที่แล้ว เมื่อลงมาจากรถแล้วพบกับความงามของสาวน้อยคนนี้ครั้งแรก โอ้โฆ แทบผงะเลยละครับ ลองนึกดูสิครับ สนสามใบเขียวขจีชูช่อสูงเบียดสีของท่องฟ้าที่ใสกระจ่าง แถมยังมีเวิ้งน้ำกว้างที่ยังกรุ่นไอหนาวเป้นสายหมอกระเรี่ยผิวน้ำ เต้นรำไปตามจังหวะของสายลมเย็นที่พัดผ่าน มันสุขใจจริงๆครับ ที่นี่มีบ้านพักบริการไม่กี่หลัง นอนได้ 2 คนครับ มีแต่เครื่องนอนให้ เพียงพอสำหรับนักท่องเที่ยวไม่เรื่องมากอย่างพวกผม ห้องน้ำก็เป็นห้องน้ำรวม แต่ปีนี้เราจะนอนเต๊นท์กันครับ เพื่อจะได้แนบอิงกับเสน่ห์ของปางอุ๋งได้ใกล้ชิดกันยิ่งขึ้น

คราวนี้เราจะไปบ้านรักไทยด้วยครับ เป็นหมู่บ้านเล็กๆชายแดน ที่มีชาวบ้านเป็นชาวจีนยูนนาน ที่หมู่บ้านนี้มีชาสารพัดชนิด ชายนักท่องเที่ยวในราคามิตรภาพครับ แล้วก็มีบ้านพักที่ทำจากดินด้วย ไม่รู้ว่าคราวนี้จะหลงเสน่ห์จนต้องขอลองนอนซักคืนหรือเปล่า ขากลับก็จะไปพอกโคลนที่ภูโคลนซะหน่อย เผื่อว่าจะขาวขึ้นบ้าง เห็นว่าโคลนแบบนี้มีไม่กี่ที่ในโลกเท่านั้นนี่นา ไม่รู้เค้าจะให้เก็บโคลนมาฝากเพื่อนๆที่กรุงเทพหรือป่าวก็ยังไม่รู้ครับ คงไม่ไปไหนมากมายครับคราวนี้ เดินทางไกลก็เหนื่อยแล้ว ยังต้องมาเดินทางไปโน่นไปนี่อีกคงเหนื่อยเพิ่มขึ้น คราวนี้ขออยู่กับที่นานๆ เก็บเกี่ยวความสุข ปล่อยอารมณ์ให้ล่องลอย พักผ่อนให้ชุ่มปอดดีกว่าครับ ออกเดินทาง คืนวันที่ 2 ธันวาครับ กลับวันที่ 5 วันรุ่งขึ้นก็ต้องทำงานเหมือนเดิม แต่ก็คงดีกว่าไม่ได้ไปไหนละครับ ไปกับเพื่อนๆคราวนี้ 10คนครับ รถตู้ 1 คันพอดี ถ้าใครสนใจไปเที่ยวด้วยกันก็ไปเจอกันที่ปางอุ๋งเลยนะครับ ขอให้มีความสุขกันทุกคนครับ

Create Date : 03 พฤศจิกายน 2548

Last Update : 8 ธันวาคม 2548 16:19:07 น.

Counter : 259 Pageviews.

1 comment

Share
Tweet

ลุยป่าคลองอีเฒ่า

เช้าวันที่ 8 คือวันที่พวกเรา 10 คนนัดหมายกันเพื่อเดินทางเข้าสู่โอบกอดแห่งธรรมชาติของมรดกโลกแห่งล่าสุดในประเทศไทย "เขาใหญ่" ชื่อที่ใครๆก็รู้จักมาหลายปีดีดักแล้ว แต่คงไม่กี่คนที่จะได้สัมผัสเขาใหญ่อย่างแท้จริง อย่างที่พวกเรา 10 คนได้สัมผัสกันในครั้งนี้ เราเดินทางออกจากกทม.ราวๆ 7.30น.โดยใช้เส้นทางปราจีนบุรี เพื่อว่าเราจะได้ลงทางปากช่อง เป็นการเดินทางผ่าป่าเขาใหญ่แบบเบ็ดเสร็จคือจากปลายด้านหนึ่งสู่ปลายด้านหนึ่งอย่างครบถ้วนทุกกิโลเมตร เราแวะจับจ่ายอาหารสดกันก่อนที่ตลาดปราจีนฯ ดูๆไปก็เหมือนๆกับการถ่ายทำวีดีโอผู้ประกวดนางงาม มาแวะชมตลาดยังไงยังงั้น เพราะแต่ลคนล้วนแต่งกายได้แบบไม่น่าเชื่อว่านี่คือผู้ที่จะลุยป่าเขาใหญ่ได้อย่างตลอดรอดฝั่ง ไม่ว่าหม่อมแม่ใหม่ น้องวุ้นซ่าส์ และหม่อมขวัญฤดี ที่ล้วนแต่ถอดคอลเลคชั่นมาเที่ยวป่าโดยเฉพาะ ไม่มีก็แต่ส้นเข็มเท่านั้น น้องบอยสมาชิกใหม่ก็ดูไม่น้อยหย้าและมีแววที่รัศมีจะเจิดจรัสในวงการ เพื่อแย่งตำแหน่งจากเพื่อนเก่าได้ไม่ยากนัก

หลังจากที่เราได้ถ่ายทำวีดีโอประกวดนางงาม เยี่ยมตลาดปราจีนกันเรียบร้อยแล้ว ก็บึ่งตรงเข้าสู่ด่านเนินหอมเพื่อจ่ายค่าธรรมเนียมเข้าสู่เขตอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่กันต่อในทันทีครับ เชื่อไม๊ว่าตลอดเส้นทางนี่ไม่มีแสงแดดเลยซักนิด อากาศชวนให้เหงาๆชอบกล แต่จะเหงาไปได้ยังไงล่ะครับ มากันหนึ่งคันรถตู้แบบนี้แต่ละคนก็ท่าทางสุดฤทธิ์สุดเดชน่าดูเหมือนกัน บนเส้นทางสู่เขาใหญ่เราเลี้ยวรถแว้บเข้าสู่จุดหมายแรกในวันนี้เพื่อทดสอบอาการเบื้องต้นของหนุ่มๆลูกทัวร์ทุกคนด้วยการแวะน้ำตกเหวนรกกันก่อนครับ หลายคนคงยังจำได้นะครับว่าที่นี่คือจุดที่เกิดเหตุการณ์เศร้าสลดเมื่อราวๆสิบกว่าปีก่อนที่ลูกช้างน้อยน่ารักเชือกหนึ่งต้องพลาดท่าตกลงไปในแอ่งน้ำตกแล้วไม่สามารถเดินขึ้นมาได้ จนลำบากแม่ช้างต้องมาช่วย แต่แล้วก็ต้องเกิดโศกนาฏกรรมแม่ลูกที่ต้องสังเวยชีวิตให้กับสายน้ำหลากของเหวนรกไปทั้งสองชีวิต น่าเศร้าเนาะ ภาพสองแม่ลูกยังติดตาเราอยู่เลย ที่เหวนรก นี่ก็มีเหตุการณ์ที่น้องวุ้นต้องเจอการเป่านกหวีดปรี๊ดจากเจ้าหน้าที่ ทีแรกเราก็นึกว่าเค้าห้ามไม่ให้ช้างเข้าหรืออย่างไร แต่ปรากฏว่าไม่ใช่ครับ หันไปเห็นน้องวุ้นเดินหน้าเริ่ดถือถุงขนมปังขาไก่สีส้มแปร๊ดในถุงพลาสติกอวดสายตาเจ้าหน้าที่ จนไม่อาจหลบไปได้ คือที่นี่ห้ามนำขาม ถุงพลาสติกเข้าไปน่ะครับ น้องวุ้นเลยต้องหันหลังกลับเอาขนมไปเก็บไว้ที่รถก่อนเดินตามเพื่อนๆเข้าไป กระดี๊กระด๊ากันทั้งนั้นเลยครับแต่ละคน เมื่อต้องเดินป่าแบบมีปูนลาด เดินแสนสบาย ข้ามลำธารตรงไปยังเหวนรกด้วยระยะทาง 1 กม. แต่ช่วงสุดท้ายนี่สิต้องทุลักทุเลกันไต่บันไดที่แสนจะสูงชันลงไปข้างล่างเพื่อที่จะเต็มตากับอลังการแห่งสายน้ำที่ถาโถมจากหน้าผาลงมาสู่เบื้องล่าง จนสายน้ำกระเซ็นซ่านกันถ้วนหน้า มันยิ่งใหญ่จริงๆครับธรรมชาติที่นี่ เห็นแล้วหวาดเสียว คงไม่มีใครบ้าขนาดไปโดดน้ำตกนี้ได้เลยละครับ พักถ่ายภาพกันซักแป๊ปแล้วก็ออกเดินไต่บันไดขึ้นไปด้านบน แล้วเดินกลับไปสู่ต้นทางอีกครั้งหนึ่งก็เรียกได้ว่าไหงื่อเหมือนกันละครับ เป็นการวอร์มกันแบบเบาะก่อนที่จะเข้าสู่คลองอีเฒ่ากันต่อไปครับ

อ้อ เข้าเขตเขาใหญ่กันแล้ว ไปเหวนรกกันแล้วคราวนี้เราก็ดิ่งตรงเข้าไปสู่ศูนย์บริการนักท่องเที่ยวกันก่อนเลย เพราะได้นัดพี่เอก เจ้าหน้าที่ปราบปรามของเขาใหญ่ให้ออกมารับเรา เป็นการซิกแซกนิดหน่อยเพราะปกติต้องเสียค่าเจ้าหน้าที่นำทางวันละ 500 บาท แต่คราวนี้ไม่ต้องเสียครับ พอมาถึงก็ขอฟาดอาหารกลางวันกันก่อนเลยครับ เรื่องอื่นยังไม่สนใจ ให้ท้องอิ่มแล้วค่อยว่ากันใหม่ ทานไปซักครู่ฝนฟ้าก็เริ่มตกลงมาโปรยปรายเพิ่มความเย็นและบรรยากาศน่าเสียตัว เอ๊ย น่าเที่ยวป่าให้กับพวกเราเป็นอย่างยิ่ง มองไปมองมาไม่เห้นพี่เอกซักที ก็เลยโทรเข้าไปหา อะไรกัน นัดมารับ 11โมงป่านนี้ยัวไม่เจอตัวเลย เหลวไหลจริงๆแต่พอมองนาฬิกาก็เห็นว่านี่มันปาเข้าไปเที่ยงครึ่งแล้ว ตกลงว่าเรามาเลตจนพี่เค้าไม่รอ หรือว่าพี่เค้ายังไม่ออกมากันนะ โทรไปก็ได้เรื่อง พี่เอกไม่สบาย เลยส่งพี่เฉลิมอีกคนออกมารอรับเรา ตามหากันไม่นานก็เจอตัว มาทักทายพวกเราอย่างเป็นกันเองแล้วหยอดคำถามว่า มีสาวๆมากี่คนล่ะ ทีนี้ก็เป็นเรื่องเลย มีตาหามีแววไม่ เพราะที่มาด้วยกันเนี่ยไม่เห็นไหรือไงว่าสาวๆเต็มคันรถ ชิ มองข้ามกันไปได้ เรานั่งรถต่อกันไปที่ปากทางแถวๆหนองผักชี หอบสัมภาระลงมาจากรถแล้วพี่เหลิมตกใจนึกว่าไปค้างกัน 1 อาทิตย์ เพราะเสบียงที่ซื้อไปเนี่ย มากซะ ขนาดพี่ๆเค้าอยู่กัน 3 คนได้งบค่ากับข้าวแค่เดือนละ 2 พัน แต่พวกเราล่อกันคืนเดียวก็ปาเข้าไปหวิดๆ 2 พันแล้ว พี่เหลิมถอดใจ แล้วกูจะช่วยสาวๆพวกนี้แบกเข้าป่ายังไงกันล่ะ จนในที่สุดต้องไปตามผู้ช่วยอีกคนมาเอาเป้หลังใส่สัมภาระช่วยพวกเราแบกเข้าเขตป่ากันไป คราวนี้แหละที่การผจญภัยและความสนุกสนานได้เริ่มต้นขึ้นอย่างแท้จริง ประตูสู่สวรรค์เปิดรอรับพวกเราอยู่ข้างหน้านี่แล้ว หลายคนไม่รอช้า หลังจากแต่งองค์ทรงเครื่องใส่ถุงกันท้องและเสื้อฝนกันอย่างสวยสะแล้วก็เริ่มเดินกันทันที ก็มีแต่ขวัญฤดีเท่านั้นที่ใส่อีแตะเดินแบบไม่กลัวสายตาทากหนุ่มหื่นเลือดที่หวังดูดเธออย่างไม่หวั่นจะโดนเธอกระทืบ เส้นทางช่วงแรกสะดวกสบาย เดินบนเส้นทางผ่านทุ่งหญ้าสวยงามพร้อมลมรำเพยพัดสบายๆเพิ่มความโรแมนติกในการท่องเที่ยวได้อย่างเต็มที่ ระยะทางช่วงแรกที่แสนสบายนี่ก้ราวๆ 1ก.ม.ได้ ไม่มีใครรู้หรอกว่าจากนี้ไปพวกเธอทั้ง 9 จะต้องพบกับดงทากกระหายเลือดรออยู่ในราวป่าข้างหน้านี่เอง ป่าช่วงแรกที่ผ่านเข้าไปนี้เป็นป่าโปร่งแต่เส้นทางก็แฉะๆเพราะว่าอยู่ในช่วงที่มีฝนตกลงมาบ้าง ใบไม้ที่ร่วงหล่นมากองทับกันและความเฉอะแฉะจากสายฝนนี่แหละคือที่นอนอันแสนสบายของทากกะเทย (เพราะว่ามันเป็นสัตว์สองเพศไงครับ) ที่พร้อมผงกหัวชูร่อนหาเหยื่อทุกครั้งที่มีความเคลื่อนไหวอยู่รอบตัวมัน แต่ไม่รู้ว่าคราวนี้พวกมันต้องหลบเข้าป่าเพราะกลัวโดนรองเท้าส้นเข็มจิกหรือป่าวก็ไม่รู้ เริ่มเข้าสู่เขตป่ากันแล้ว น้องบอยก้าวพลาดเป็นคนแรก ไม่รู้ว่าพลาดเองหรือโดนนางงามรุ่นพี่แกล้งก็ไม่ทราบได้ เพราะแต่ละคนตีสีหน้าได้เหมือนว่าเห็นอกเห็นใจอย่างจริงจัง ขณะที่ก้นกลมกลึงของน้องบอยต้องกระทบกับพื้นดิน ขณะที่เจ้าหล่อนก้าวลื่นไถล แต่เธอก้เก็บอาการได้เนียนแบบว่าไม่มีวี๊ดว้ายให้ได้ยิน ลุกขึ้นมาแล้วก็เดินกันต่อไปแบบที่กางเกงยีนส์ต้องเปียกและแดงแปร๋ไปด้วยโคลนบ้างก็ตาม เริ่มเดินลึกเข้าไปก็ต้องเริ่มข้ามลำธารด้วยท่าทางพิสดารต่างๆนานากันตามแบบที่ต่างคนต่างสร้างสรรค์กันเอง เดินไปซักพักก็มีเสียงกรีดร้อง ว๊ายๆๆๆ กรี๊ดดดดด ทากกกก ทากเต็มไปหมดเลย ทากมันเกาะชั้นแล้ว พี่อู๊ยยยยยช่วยด้วย พอเดินไปถึงเจ้าของเสียง ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหนคุณน้องใหม่เบญจพรนี่เอง ก้มลงดูก็เห็นทากตัวกะติ๊ดเดียวเล็กกว่าก้านไม้ขีดซะอีกที่ชูคอทักทายเซย์ไฮกับเธออยู่ที่รองเท้าของเธอแบบว่ายังไม่ทันได้เกาะเนื้อหนังอันเหี่ยวย่นเอ๊ย เต่งตึงของเธอซะที่ไหน มันคงตกใจเสียงกรีดร้องของเจ้าหล่อน หรือว่ากลัวเธอจะจับไปทำทากแดดเดียวหรือยำทาก ลาบทากซะมากกว่า พอเราไปถึงก็ดีดตัวมันเบาๆแค่นี้ก็พ้นไปแล้ว น้องขวัญฤดีก็ไม่น้อยหน้า เดินสามก้าวหยุดสำรวจที จนตัดสินใจใช้ยากันทากที่แพงที่สุดมาฉีดพ่นหวังว่าความฉุนจะช่วยพวกเธอให้ห่างจากทากใจร้ายพวกนี้ได้บ้าง คุณนายใหม่หยิบอิเซมิยาเกะขวดโปรดจากเป้ใบเขื่องมาฉีดพ่นรอบเท้าแบบว่าหอมฉุยไปทั่วป่า จนหอมฉุยกันแสนไกลในระยะกว่า1ก.ม. วิธีนี้ก็ได้ผลนะครับ แต่ไม่แนะนำ เพราะว่าทริปที่คุณน้องใช้น้ำหอมฉีดพ่นนี้ จะไม่มีสัตว?ป่าหน้าในเสนอหน้าออกมาให้เห็นเลยซักตัวอย่างแน่นอนครับ

คราวนี้ก็เริ่มเดินสบายๆกันหน่อย ราวๆหนึ่งชั่วโมงผ่านไปก็ถึงโค้งสุดท้ายที่ต้องข้ามลำธารกันแล้วเข้าสู่เขตทุ่งหญ้า เพื่อออกไปยังที่พักของพวกเรา ไม่มีใครตัดสินใจถอดรองเท้ากันเลยเพราะว่ามองทุกคนแล้วล้วนแต่เขรอะไปด้วยโคลนที่เดินย่ำมาตลอด 3 ก.ม.ที่ผ่านมา ข้ามลำธารใสเย็นกันไปแล้ว เห็นทุ่งหญ้ากว้างใหญ่อยู่ตรงหน้า พร้อมพี่เอกที่ยืนอยู่บนบ้านพักโบกมือต้อนรับผู้ชนะทั้ง 10 ชีวิตอย่างพวกเราเข้าสู่อ้อมกอดของธรรมชาติของที่นี่ หน่วยคลองอีเฒ่า อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่...

พอไปถึงบ้านเราก็เริ่มจัดแจงเปลื้องอาภรณ์กันก่อนเลยเพื่อสำรวจน้องทากว่าตามพวกเรามากันหรือป่าว ก็เป็นธรรมดาครับเที่ยวป่าก็ต้องมีทากกันบ้างถือว่าเป็นการให้ทานแก่สัตว์โลก แหมตัวนึงจะดูดเราได้ซักกี่ซีซีเชียว จากนั้นก็เริ่มเก็บสัมภาระ คืนนี้เราขอพี่ๆเจ้าหน้าที่นอนชานบ้านด้วยเพราะว่าฝนโปรยปรายมาตลอดเย็นเลย ขนาดว่าบ่ายสองโมงครึ่งดูยังกับหกโมงเย็น เก็บข้าวเก็บของแล้วเราก็เริ่มทำอาหารกินกันก่อนเลย เริ่มด้วยเมนู snack จากหม่อมสวนรัชฯ ด้วยเมนูเจี๊ยวทอดกรอบ ก่อนที่จะเริ่มเมนูอาหารเย็นกันต่อไป ช่วยกันคนละละมือครับ ทั้งผ่าฟืน ก่อไฟ ห่อเจี๊ยว นั่งเชียร์ จนในที่สุดก็ได้ของว่างอร่อยๆทานไปพลางทำอาหารเย็นไปพลาง ส่วนผมและพี่ๆเจ้าหน้าที่ก็เริ่มยกกรึ๊บกันเลย อากาศยังงี้มันน่าตั้งวงซะจริงๆ

อากาศดีๆ สายฝนโปรยปราย ลมเย็นพัดมาเบาๆ เหล่าสาวงามนั่งทำกับข้าวกับปลากันง่วนอยู่ ซักพักพี่เอกก็ไล่ไปอาบน้ำ เพราะทนกลิ่นสาวอิเซมิยาเกะไม่ได้ละมั๊ง ลำธารใสเย็นอยู่หลังบ้านเรานี่เอง ก็มีการเดินไปสำรวจกันเป็นพิธี แบบว่าหาทางหนีทีไล่ ถ้าหากจะโดนเจ้าหน้าที่มาข่มขืนริมลำธาร น้ำในลำธารเย็นเจี๊ยบจริงๆครับ ก็ใสดีนะ ไม่ลึกด้วย พอดีที่เราจะยืนอาบน้ำแบบปิดท่อนล่างได้พอเหมาะพอเจาะ เซ็กซี่พอประมาณ ก็เริ่มทะยอยกันไปเป็นคู่ๆกันเลยครับ เริ่มจากคุณนายเบญจพร ขวัญฤดี บอย กอล์ฟและหมอไก่ แล้วก็เวียนมาเป็นน้องวุ้นที่วงเพื่อนสาวไปกันสองคน คู่นี้หายกันไปนานสองนานจนเพื่อนๆสงสัยว่าไปเล่นดนตรีไทยกันหรือเปล่า พอสงสัยเสร็จปุ๊ปเจ้าหล่อนก็เดินกลับกันมาทันทีแบบว่าคงได้ยินเสียงเม้าท์ของพวกเรา กับข้าวเริ่มทะยอยเสร็จกันแล้ว มีอะไรมั่งนะ จำไม่ได้อ่ะครับ เพราะมื้อเย็นนี้ไม่ได้กินไรเลย มัวแต่ยกดกกับเจ้าหน้าที่ เป็นตัวแทนของกลุ่มไปทำตัวตีสนิทกันไว้ก่อน อากาศรอบตัวเริ่มมืดลงแล้ว เสียงธรรมชาติเริ่มวี๊ดบึ้มขึ้น ทั้งจั๊กจั่น นกสารพัดชนิด ไม่วายยังมีเสียงชะนีตามมาแจมเป็นระยะๆ ก่อนอาหารเย็นจะเริ่มขึ้น ผมกับบิ๊กก็ชวนกันไปอาบน้ำก่อนที่จะมืดมองไม่เห็นกันซะก่อน อาบแบบว่าทำเวลาจริงๆครับ เพราะว่าเย็นมากๆ น้ำเย็นเจี๊ยบอย่างนี้อยู่นานๆแทนที่จะแข็งเป็นบางส่วน ก็คงจะแข็งไปทั้งตัว 555 อาบน้ำอาบท่ากันเรียบร้อยก็นั่งกันเต็มพรึ่บรอบโต๊ะอาหาร อ้อ จำได้แล้วมีไก่ย่างมาสองตัวด้วย ที่คนขับรถใจดีจอดรถได้เหมาะเจาะหน้าร้านพี่สาวเสื้อแดงที่แกคงตกใจที่นานๆจะเห็นพวกเดียวกันยกพลกันมาเต็มคันรถขนาดนี้ เลยแถมน้ำจิ้มมาให้เพิ่มอีก แต่ไม่ยอมลดราคาแม้แต่น้อย อาหารเย็นมื้อนี้สังเกตท่าทางหลายคนคงจะอร่อยเป็นพิเศษ กินกันได้แบบว่าไม่บันยะบันยังทีเดียว จนไม่น้อยอาหารมื้อเย็นที่แสนวิเศษจากกุ๊กบิ๊กฝีมือเยี่ยมที่มีลูกมือสาวสวยช่วยกันจ้าละหวั่นก็จบสิ้นลง พร้อมบรรยากาศรอบตัวที่มืดสนิท งานนี้พวกเราลืมอะไรกันรู้ไม๊ครับ ลืมซื้อเทียน!!! เลยต้องอยู่กันมืดๆ ทุกคนเริ่มสวยขึ้นมาทันทีเมื่อเริ่มมองกันและกันไม่ค่อยเห็น 555

พวกเราละจากใต้ถุนบ้านกันขึ้นไปหากิจกรรมสนุกๆทำกันบนชานบ้านเพื่อไล่ความเงียบสงบให้ออกไปจากคลองอีเฒ่ากันในทันทีเลยครับ พร้อมกับวงเหล้าที่อพยพตามขึ้นไปด้วย น้องๆบางคนเริ่มทะยอยจับจองที่นอนกันไว้ก่อน แม่ใหม่ก็เริ่มปฏิบัติการเป็นเจ้ามือป๊อกเด้งที่เจ้าหน้าที่บอกว่าไม่อยากเล่น อยากเล่นป๊อกเด้ามากกว่า เอ๊ะ มันบอกอะไรอยู่ในทีหรือป่าวเนี่ย หรือว่าพี่ๆเจ้าหน้าที่เริ่มรู้แล้วว่าพวกเราคือหญิงแท้ที่พลัดพรากเมืองกรุงมาสู่ป่าเขาใหญ่ เอ...หรือเขาจะนึกว่าเทพธิดามาโปรด วงไพ่ดำเนินไปไม่นานก็เริ่มมีเทพธิดาลงมาสิงสถิตย์เพื่อนๆในกลุ่มกัน เสียงวี๊ดว๊ายเริ่มไล่ความเงียบสงบออกไป พร้อมกับความสวยของเจ้าหล่อนที่สะกดให้พี่เหลิมต้องย้ายจากวงเหล้าไปนั่งคลอเคลียกับสมาชิกนางหนึ่ง แบบว่าลุ้นไพ่กันสองคนแบบหัวชนหัว เวลาคืบคลานผ่านไปช้าๆ สายฝนยังไม่หยุดโปรยปรายกันเลย แต่เหล้าที่ซื้อมาสามขวดเริ่มพร่องจนใกล้หมดขวดสุดท้ายแล้ว โดยมีผมเป็นสมาชิกถาวรประจำวงเหล้า พี่เอกเริ่มหนีไปนอนแล้วพร้อมกำชับว่าคืนนี้ให้ผมไปนอนข้างๆแกเพราะแกมีผ้าห่มนวม (หรือว่าจะติดใจเสน่ห์หนุ่มใหญ่อย่างเราซะแล้ว อิอิ) เพิ่งจะสี่ทุ่มกว่าเอง วงไพ่ก็ปิดวิก เหล้าก็หมดขวด ทำอะไรกันดีล่ะทีนี้ ไม่มีอะไรดีกว่าเข้านอนครับ คืนนี้แทนที่เจ้าหน้าที่จะนอนในห้องนอน กลายเป็นพวกเราเข้าไปยึดพื้นที่แทน แล้วปล่อยให้เจ้าหน้าที่นอนนอกบ้าน พร้อมส่งผมเป็นตัวแทนไปนอนกับเจ้าหน้าที่อีกแล้ว ในห้องนอนที่ปิดหน้าต่างกันความเย็นอย่ามิดชิดก็เต็มไปด้วยเก้าเกย์นอนเรียงกันเต็มห้อง ปล่อยให้ผมนอนไม่หลับอยู่นอกห้องอยู่คนเดียว นอนไม่หลับแล้วจะทำอะไรล่ะ พลิกไปพลิกมา แล้วก็แอบฟังเสียงเพื่อนๆในห้องที่ผลัดกันบรรเลงออเคสตร้า แล้วจู่ๆก็มีเสียงรูดซิบแกรกๆดังขึ้นเป็นระยะๆ เอ..ใครกำลังทำอะไรอยู่น้า นอนคิดไปคิดมาถึงเรื่องราวการท่องเที่ยวที่ผ่านมากับเพื่อนกลุ่มนี้ คิดถึงความหนาวที่ปางอุ๋ง คิดถึงรถแมวอ้วนที่เกือบไถลตกน้ำที่สวนห้อม คิดถึงวอลเลย์บอลชายหาดที่วนกร คิดถึงคืนแดนซ์กระจายที่เดอะรูม และอีกหลากหลายความคิดถึงที่ประเดประดังเข้ามาจนเคลิ้มหลับไปท่ามกลางเสียงรูดซิบแคว่กๆของเพื่อนในห้อง อิอิย้ำอีกแล้ว

และแล้วเช้าวันใหม่ก็มาถึง สายฝนหยุดไปแล้ว พร้อมกับเสียงสัตว์ป่ามากมาย ลิงค่างบ่างชะนีและนกป่าหลากหลายพันธุ์ที่ส่งเสียงปลุกพวกเราให้ทะยอยกันตื่นขึ้นอย่างสดใสในเช้าวันนี้ กลุ่มสาวใหญ่รับหน้าที่แม่ครัวลงมาทำอาหารเช้ากันถ้วนหน้า ทั้งไส้กรอกทอด หมูแดดเดียวที่หลายคนลงความเห็นว่าเป็นหมูแหนมมากกว่าเพราะเปรี้ยวเหลือเกิน แต่หารู้ไม่ว่าที่เปรี้ยวเพราะพ่อครัวบิ๊กของเราซื้อใส่ถุงมาได้3วันแล้วจนเกิดการหมักจนกลายเป็นแหนม หรือเรียกง่ายๆว่าเกือบจะเสียแล้วนั่นแหละ แล้วก็มีไข่เจียว หมูผัดพริกแกง แล้วก็อะไรอีกนะ จำไม่ได้อ่ะ อ้อ ตบท้ายด้วยข้าวผัดกะทะใหญ่ที่สร้างความอิ่มให้แก่ทุกคนอย่างเต็มท้อง อากาศดีเหลือเกิน อาหารก็ดีเหลือใจ เพื่อนๆแต่ละคนก็แสนดี ช่วยกันคนละหนุบละหนับจนอิ่มหนำกันหมดแล้ว ก็ทะยอยกันเก็บสัมภาระเตรียมที่จะออกเดินฝ่าดงทากกันอีกครั้ง เพื่อกลับออกไปจากคลองอีเฒ่า คอสตูมของแต่ละคนในเช้านี้ดูแปลกตาขึ้นเพราะทุกคนล้วงเอาเสื้อฝนสีสวยสดมาสวมทับกันอีกคนละชั้น ทั้งสีชมพู สีฟ้า สีเขียว สารพัดสีแบบว่ายืนเรียงกันก็กลายเป็นขวบนการเรนเจอร์อะไรซักอย่างกันได้เลย เช้านี้พี่เหลิมกันพี่เอกเดินออกไปกับพวกเราด้วย เพราะว่าทั้งคู่ต้องไปทดสอบความฟิตของร่างกายประจำเดือน ด้วยการวิ่ง 10กิโลเมตร ขึ้นเขาลงเขา เพื่อคงสมรรถนะอันบึกบึนของการเป็นเจ้าหน้าที่ปราบปราม เอาละทุกคนพร้อมแล้ว ก็เรียงแถวหน้ากระดานเดินลาจากบ้านพักที่คลองอีเฒ่า ห่างออกไปเรื่อยๆ จนเลาะเข้าสู่ชายป่าที่เป็นแหล่งอาศัยของทากหื่นกามมากมายที่รอการเดินทางกลับของพวกเราอีกครั้งหนึ่ง

เข้าสู่ราวป่ากันแล้ว เราคิดว่าน่าจะได้ยินเสียงกรี๊ดดังๆจากขากรี๊ดเจ้าประจำอีกอย่างแน่นอน แต่กลับไม่มีแม้แต่น้อยนิด เพราะเธอป้องกันตัวเต็มกำลังด้วยอิเซมิยาเกะขวดเก่า แถมเดินนำหน้าใครต่อใคร เพราะเธอได้ยินมาว่าคนที่เดินนำหน้าน่ะมักจะไม่โดนทาก เพราะว่ามันยังไม่รู้ตัว คนเดินต่อมาต่างหากที่จะมันดีดตัวเด้งดึ๋งๆไปดูดๆๆแล้วก็ดูดๆๆ คราวนี้เธอปล่อยให้ขวัญฤดีเพื่อนสาวเดินรั้งทายที่โหล่แบบว่าไม่สนใจกันเลย ผิดกับขามาที่เดินเคียงคู่กันมาตลอดและโดนดูดมาด้วยกัน คราวนี้เธอหนีเอาตัวรอดปล่อยให้เพื่อนโดนดูดอยู่คนเดียว บอยและขวัญฤดีรั้งท้ายกันสองคนโดยมีเราคอยดูอยู่ไม่ให้พลาดสายตา เพราะกลัวเธอจะโดนทากแห่มาอุ้มไปเป็นราชินีทากเพราะความสวยและน่ารักแบบออกนอกหน้าของทั้งสองคน ขากลับออกมานี่ทำไมมันรวดเร็วยังงี้ก็ไม่รู้ ไม่นานเท่าไหร่พวกเราทุกคนก็เลาะออกมาจากเขตป่าได้ทั้งหมด เข้าสู่ผืนหญ้ากว้างใหญ่บริเวณหอส่องสัตว์หนองผักชีที่เริ่มมีนักท่องเที่ยวเดินเข้าท่องเที่ยวกันบ้างแล้ว สังเกตดูแต่ละคนต่างก็มองพวกเราอย่างแปลกๆประมาณว่า อะไรกันนี่สาวๆสวยๆที่ออกจะอ่อนแออย่างพวกเราไปแห่ทำอะไรกันในป่าจนออกจะมอมแมมด้วยโคลนกันขนาดนี้ แถมบางคนก็โดนทากกระโดดงับหู เกาะไหล่กันออกมาจนต้องให้หมอไก่ทำแผลปิดพลาสเตอร์ยาให้ด้วยแบบน่ารักๆ และแล้วเราก็อำลาจากเขาใหญ่กันแบบว่าไม่ลืมความสนุกสนานตลอดสองวัน1คืนที่นี่ไปได้เลย เรามุ่งสู่จุดหมายต่อไปของพวกเราที่อยู่ไม่ไกลมากนัก คราวนี้ละ เราจะถอดปีกถอดหางลงชำระล้างคราบโคลนและเหงื่อไคลให้สะใจจนสวยสดอีกครั้งก่อนกลับเข้าสู่กรุงเทพมหานคร จุดหมายต่อไป...น้ำตกเจ็ดสาวน้อย

เพราะอาจจะด้วยความเหนื่อยล้าจากการเดินกลับออกมาจากคลองอีเฒ่าละมั๊งที่ทำให้รถทั้งคันเงียบสงบลง หลายคนงีบหลับไปพลางก่อนที่จะถึงจุดหมายต่อไป รถตู้เคลื่อนตัวออกจากเขตเขาใหญ่ไกลออกไปเรื่อยๆ เขาใหญ่ที่มีพื้นที่กว้างใหญ่เสียจริงๆ จะมีใครซักกี่คนที่ได้มีโอกาสสัมผัสกับตัวตนของเขาใหญ่อย่างจริงๆแบบพวกเรา หลายคนมาพร้อมความสะดวกสบายที่หอบมาจากเมืองกรุง หลายคนพักในบ้านพักอุทยานฯที่แสนอบอุ่นมีไฟฟ้าตลอด24ชั่วโมง หลายคนเลือกที่จะกางเต๊นท์พักแรมแถบ camp site บริเวณลำตะคองและผากล้วยไม้ที่เราแสนจะเข็ดขยาดเพราะดูเหมือนสนามหลวงยังไงยังงั้น แต่คงมีไม่หลายคนที่เลือกจะเดินฝ่าดงป่าเข้าไป4-5กิโลเมตรเพื่อนนอนท่ามกลางธรรมชาติอย่างแท้จริงอย่างพวกเรา ขอบคุณเพื่อนที่รักธรรมชาติทุกคนและหวังว่าทุกคนจะช่วยกันรักษาป่าผืนใหญ่ที่ชื่อเขาใหญ่แห่งนี้ให้อยู่กับพวกเราไปอีกนานแสนนาน

รถตู้เลี้ยวเข้าสู่เขตอำเภอมวกเหล็กแล้ว เราแวะทานอาหารกลางวันกันก่อน เป็นอาหารมื้อใหญ่ทีเดียวที่กับข้าวก้แสนอร่อย บรรยากาศก็แสนดี ริมธารน้ำตกที่ไหลเย็น คราวนี้หละหลังจากทานเสร็จแล้วเราจะลงเล่นน้ำกันให้ฉ่ำใจ ไม่นานนักเราก็ปูเสื่อกันริมน้ำตก ถอดปีกถอดหาง สายตาสอดส่ายมองหาพรานบูรพ์ว่าจะมาคล้องบ่วงจับพวกเราไปกันสักคนไหม น้ำเย็นยะเยือกอีกแล้ว แล้วก็ไหลแรงพอที่เราจะคิดว่าเป็นอ่างจากุซซี่ยักษ์ ช่วยผ่อนคลายความเมื่อยล้าของเราไปได้บ้าง เล่นน้ำกันอย่างสนุกสนานมากทีเดียวครับ แช่กันเย็นสะใจจริงๆ หลายคนกสอดส่ายสายตาหานายพรานไปตลอดเวลา แต่กลับเจอพรานสาวเสียมากกว่า อ้อ ลืมบอกไปน้ำตกที่เราลงเล่นอยู่เลยเจ็ดสาวน้อยไปนิดนึง เรียกว่าน้ำตกดงพญาเย็นครับ เพราะเราเห้นว่าเจ็ดสาวน้อยมีสาวมากมายจากกทม.มากันเป็นรถบัสเลยครับจับจองลงเล่นน้ำกันหมดแล้ว เห็นป้ายข้างรถว่ามาจากร้าน ICK น่ะครับก็เลยรู้เลย บอกให้พี่คนขับไปหาที่เล่นเอาที่อื่นดีกว่า ไม่งั้นคงแย่งพรานบูรพืจนต้องตบตีกันแน่ๆเลย

เวลาหมุนไปเรื่อยๆ นายพรานก็หาไม่เจอ แต่ก็เจออยู่สองคนนะ ที่น่ารักเหมือนกัน (หมอไก่บอกมาอ่ะครับ) พวกเราแอบมองกันซักพัก ก็เห็นน้องวุ้นลุกขึ้นจากที่นั่งไปเดินเล่นทอดน่องบนสะพานแบบว่าไปแอบดูให้เห็นจะจะ เท่านละครับ ทั้งสองคนก็เผ่นพรวดขึ้นจากน้ำตก จนเราอดนึกเสียดายไม่ได้ว่าน้องวุ้นนะไม่น่าเล้ย ไม่น่าทำให้เขาตกใจนึกว่าช้างป่าหนีน้ำหลากลงมาที่น้ำตกจนทั้งสองหนุ่มต้องเผ่นหนีกันเลย เฮ้อ คราวนี้ก็ไม่มีอะไรให้แอบมองแล้วสิ ทุกคนก็เลยกลับขึ้นสู่ฝั่งเก็บปีกเก็บหาง โบ๊ะแป้ง ฉีดน้ำหอมกันหอมฟุ้งเตรียมตัวขึ้นรถเพื่อเดินทางกลับกรุงเทพมหานครกันต่อไป ขากลับเราแวะซื้อของฝากกันนิดหน่อยพวกตระกูลกะหรี่ปั๊บ น้ำองุ่นสดอะรพวกนี้ละครับที่มวกเหล็กพอเป็นพิธี แล้วก็มุ่งตรงดิ่งกลับกรุงเทพกันเลย เราถึงกรุงเทพกันแบบสบายๆราวๆทุ่มนิดๆ แยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน อีกครั้งที่การท่องเที่ยวของพวกเราจบลงด้วยความสุขเต็มปรี่ที่ได้รับ ทุกครั้งของการจบทริปมันคือสัญญาณบอกพวกเราว่าอีกไม่นานเราก็จะเริ่มความสนุกสนานครั้งใหม่กันอีกครั้งหนึ่ง แบบนี้หมุนเวียนไปทุกครั้ง ด้วยความสุขใจที่ได้รับทั้งจากบบรยากาศของสถานที่ที่ยังคงไว้ด้วยความเป็นธรรมชาติอย่างครบถ้วน รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเพื่อนๆร่วมทริปทุกคนตลอดทริป เสียงพูดแซวกันระหว่างการเดินทาง ทุกอย่างที่เกิดขึ้นคือสารเร่งปฏิกิริยาชั้นดีที่จะสร้างให้ต้นไม้ที่ชื่อมิตรภาพต้นนั้นที่พวกเราลงมือปลูกและดูแลมาร่วมกันได้หนึ่งปีแล้ว ได้แผ่ขายกิ่งก้านสาขาสร้างร่มเงาร่มครึ้มขึ้นเรื่อยๆ เพื่อรอวันที่มอบความสุขใจให้แก่เพื่อนๆทุกคนอีกครั้งเมื่อทริปใหม่ได้เวียนมาถึง จนกว่าจะถึงวันนั้น..วันของการเดินทางร่วมกันอีกครั้งหนึ่งครับ....

Create Date : 25 ตุลาคม 2548

Last Update : 25 ตุลาคม 2548 14:07:36 น.

Counter : 810 Pageviews.

2 comment

Share
Tweet

เที่ยวใกล้กรุง ชมป่าสน ยลวิถีชนเผ่า

...เหตุเกิดจากวันหยุดยาวสามวันที่ผ่านมานี่แหละครับ ที่ผมและเพื่อนๆหาที่เที่ยวกันโดยวางหลักเกณฑ์ที่ค่อนข้างยากไว้ว่าต้องเป็นที่ที่ขับรถไปได้สบายๆในระยะไม่เกิน 3 ชั่วโมง และเป็นที่ที่ไม่มีนักท่องเที่ยวพลุกพล่าน ข้อหลังนี่พวกเราลงความเห็นว่าคงจะยากเพราะนี่มันวันหยุดยาวนะเฟ้ย เริ่มจากโกรกอีดกกันก่อน แต่ก็ต้องเปลี่ยนแผนกะทันหัน เพราะว่าสอบถามจากจนท.แล้วบอกว่านักท่องเที่ยวจองเต๊นท์กันเต็มพรึ่บน่าจะราวๆ 200คนได้ เพียงเท่านี้เราก็เปลี่ยนจุดหมายกันทันทีและลงความเห็นว่า เราจะไปสุพรรณบุรีกันครับ หลายคนงง ไปทำอะไรที่นั่น นักเที่ยวป่าอย่างพวกเราจะไปเที่ยวชมหมู่บ้านควายหรือเปล่า มีอะไรน่าสนใจที่สุพรรณบุรี อากาศหนาวๆกลางป่าใหญ่ที่สุพรรณมีด้วยเหรอ หลายคนตั้งปริศนาให้กับตัวเอง และนี่แหละครับคือที่ที่พวกเราจะไปหาคำตอบให้กับข้อสงสัยต่างๆเหล่านี้ว่าผลลัพธ์ที่ออกมาจะบวกหรือจะลบกันแน่ ตามพวกผมไปกันเลยครับ

เราเริ่มเดินทางกันในคืนวันเสาร์ครับ เพราะว่าเพื่อนคนหนึ่งต้องทำงานจนถึงเย็นวันเสาร์ ช่างเป็นความโหดร้ายของนักเดินทางอย่างพวกเราเสียจริงๆ คืนแรกนี้เราจะพักกันที่อ.ด่านช้าง จ.สุพรรณบุรีครับ ระยะทางจากกรุงเทพ ราวๆไม่เกิน 140 กม. เพราะว่าเช้าวันอาทิตย์เราจะไปชมเขื่อนกระเสียวกันก่อน ก็ไปหาที่พักเอาในอำเภอครับ แค่นอนให้ข้ามคืนแล้วเช้าตรู่เราก็จะออกเดินทางกันต่อ แต่สำหรับเพื่อนๆที่จะมาเที่ยวกันไม่แนะนำให้ออกเย็นนะครับ ออกกันเช้าตรู่แล้วแวะมาเที่ยวเขื่อนกระเสียวกันก่อนจะดีกว่าครับ ได้ที่พักกันสำหรับคืนนี้แล้วก็รีบเข้านอนครับ เช้าๆจะได้มีแรงเที่ยวกันต่อ ตัดตอนเลยแล้วกันครับ เช้าแล้ว เราเก็บข้าวของเดินทางกต่อไปเที่ยวชมเขื่อนกระเสียว ที่อยู่ไม่ไกลนักจากตัวอำเภอครับ ก็ขับรถผ่านเข้าไปในหน่วยบำรุงรักษาเขื่อน เขื่อนนี้เป็นเขื่อนดินเพื่อการเกษตรที่มีสันเขื่อนยาวที่สุดในประเทศไทยครับ อยู่ในความรับผิดชอบของกรมชลประทาน เข้าไปจอดรถแล้วเดินขึ้นไปบนสันเขื่อนสบายๆครับ ไม่สูงมากนัก แต่พอขึ้นไปถึงสันเขื่อนแล้ว ขอบอกว่า ว้าวววว กว้างใหญ่มากทีเดียวครับ เวิ้งน้ำที่ไกลสุดหูสุดตาตัดกับขอบฟ้าไกลลิบ ลมพักมาแผ่วๆเย็นสบาย พวกเราสี่คนก็ถ่ายรูปกันอย่างสนุกสนานเพราะอากาศดีเหลือใจ ยังคิดๆอยู่เลยว่าบนสันเขื่อนนี่ถ้ากางเต๊นท์ได้คงจะดีมากเลยครับ เพราะบรรยากาศได้ใจเสียจริงๆ

...จากเขื่อนกระเสียว เขื่อนที่มีชื่อแปลกๆไม่คุ้นหู เราออกเดินทางกันต่อโดยใช้เส้นทางด่านช้าง - บ้านไร่ครับ ไปไม่ไกลนัก น่าจะราวๆ15 ก.ม.เราก็เห็นป้ายอุทยานแห่งชาติพุเตยอยู่ทางซ้ายมือ ก็เลี้ยวตามทางเข้าไปทันทีครับ ไปตามถนนลาดยางที่มีวิวสองข้างทางเป็นภูเขาลูกไม่ใหญ่โตนักแล้วก็มีทุ่งข้าวโพดเป็นโฟร์กราวนด์ สวยไปอีกแบบครับ ขับไปตามทางเรื่อยๆน่าจะซัก 30กิโลเมตร เราก็จะถึงทางเข้าอุทยานแห่งชาติพุเตยครับ ทางนี้เรียกว่าหน่วยพุเตย1 มีนักท่องเที่ยวเพียง2-3กลุ่มเท่านั้นครับที่มากางเต๊นท์นอนเสพความสุขจากธรรมชาติกันกลางลานกางเต๊นท์ที่เขียวชอุ่มด้วยสนามหญ้านุ่มเท้า ริมลำธารใสเย็น เรียกว่าเป็น camp site ที่ดีทีเดียวครับ แต่ที่นี่ใช้ไฟปั่นนะครับ จะใช้ไฟฟ้าได้แค่3-4ทุ่มเท่านั้น แต่วันนี้เราจะไปนอนกันที่หน่วยป่าสนครับ พวกเราจอดรถ ทักทายเจ้าหน้าที่แนะนำตัวว่ามาจากไหนกันและจะไปเที่ยวไหนกันต่อ เจ้าหน้าที่อุทยานก็มาเดินๆดูรอบๆรถเราแล้วก็ลงความเห็นว่าไม่รอดแน่ ซึ่งต่อมาเราก็รู้ได้ด้วยตัวเองว่า ถ้าดื้อขับรถกันต่อคงไม่รอดแน่ตามที่จนท.บอกพวกเรา อย่างเก่งก็คงไปได้ไม่เกิน 1 กฬม.ครับ เพราะว่าเส้นทางต่อจากนี้ไปสู่ที่ทำการอช.พุเตยนั้นขอบอกว่าโหดสุดๆ คงมีแต่4wd เท่านั้นครับที่จะใช้เส้นทางนี้จนรอดปลอดภัย ในระยะ 12 ก.ม.ได้ เอาไงล่ะทีนี้ ก็ลองสอบถามจนท.ดูก็เห็นว่าต้องให้รถจากที่ทำการมารับพวกเราครับ ก็รอกันไม่นานนักยานพาหนะคู่ใจของพวกเราตลอดการท่องเที่ยวที่พุเตยก็มาถึง พวกเราขนสัมภาระกันเรียบร้อยแล้วก็ออกเดินทางกันต่อครับ จากหน่วยพุเตย1ถึงหน่วยป่าสนใช้เวลาราวๆ45 นาทีครับ กับระยะทาง 12ก.ม.ที่ต้องไต่ไปบนทางดินที่ลื่นไถลและบางช่วงก็สูงชัน ลึกเข้าไปเรื่อยๆในป่า ไต่สันเขาไปเรื่อยๆ อากาศเริ่มดีขึ้นไปตามกัน ความเย็นเริ่มรู้สึกได้ไม่ยากนัก วิวสองข้างทางเป็นป่าไผ่เสียเป้นส่วนมาก น้องจนท.ที่ขับรถมารับเราก็นั่งอธิบายถึงสภาพป่าสองข้างทางไปด้วย ว่าไผ่แบบนี้เรียกว่าอะไร ใช้ทำอะไร ก็เพลินดีครับ ราวๆก.ม.ที่ 8 เราก็ผ่านศาลเลาด้าที่ตั้งอยู่ด้านขวามือ เป็นจุดที่เครื่องบินเลาด้าแอร์ตกกลางป่าผืนนี้ไงครับ หลานคนคงจำได้ วินาศกรรมคราวนั้นมีผู้โดยสารต้องเสียชีวิตไปถึง 223 ศพด้วยกัน ลองคิดดูซิครับ ถ้าตกเลยจากจุดนี้ไปอีกนิดเดียวก็จะอยู่พอดีกับกลางอำเภอด่านช้าง โหยไม่อยากคิดเลยว่าจะมีผู้เสียชีวิตเพิ่มขึ้นอีกกี่พันคน จากศาลเลาด้าแอร์ไม่นานเราก็ถึงที่ทำการอุทยานแห่งชาติพุเตยครับ เราจัดแจงเก็บสัมภาระไว้ในบ้านพักที่จริงๆแล้วเป็นบ้านของเจ้าหน้าที่ป่าไม้ แต่ด้วยความใจดีของจนท.ทุกคน ยอมเสียสละบ้านไว้ให้นักท่องเที่ยวได้พักครับ และจนท.ก็ย้ายไปนอนรวมๆกัน ช่างใจดีจริงๆเลยครับ แต่ขอแนะนำให้กางเต๊นท์นอนกันดีกว่าครับ ลานกางเต๊นท์ที่นี่กว้างใหญ่สะดวกสบาย มีไฟแสงสว่างส่องถึง ซึ่งวันนั้นที่เราไปถึงก็มีนักท่องเที่ยวเพียงไม่กี่กลุ่มครับที่กางเต๊นท์นอนกันน่าอิจฉาจริงๆได้อยู่ใกล้ชิดธรรมชาติเช่นนี้ เก็บสัมภาระเสร็จแล้วเราก็ออกเดินทางกันต่อครับ จุดหมายแรกของวันนี้คือหมู่บ้านตะเพินคี่ ซึ่งเป็นหมู่บ้านชาวกะเหรี่ยง ที่น้องจนท.บอกเราว่าเส้นทางโหดกว่าที่เราผ่านมา2-3เท่าตัว และมีอากาศเย็นสบายตลอดปีครับ ตะเพินคี่จะเป็นอย่างไร ติดตามกันต่อไปนะครับ

เมื่อกี๊เบรคทานข้าวกลางวันครับ เสร็จแล้วก็มานั่งเขียนบันทึกการเดินทางกันต่อเลยครับ...

จากอช.พุเตย เราเดินทางไปตะเพินคี่ด้วยเส้นทางเข้าออกที่มีอยู่เพียงเส้นทางเดียว มุ่งสู่ภูเขาสูงชัน ที่ทางแคบและเป็นทางดินตลอดเส้นทาง ลัดเลาะไหล่เขาไต่ระดับและความเย็นขึ้นไปเรื่อยๆ ราวๆ1ชั่วโมงเราก็เดินทางถึงหมู่บ้านชาวกะเหรี่ยงที่มีตำนานยาวนาน ที่นี่เป็นหมู่บ้านเก่าแก่กว่า 200ปีมาแล้ว พอจอดรถเราก็แวะสวัสดีใหญ่บ้าน ผู้ใหญ่ก็ใจดีอธิบายประวัติของหมู่บ้านให้พวกเราฟัง แล้วก็พาไปชมสถานที่ที่ใช้ประกอบพิธีกรรมไหว้เจดีย์จุฬามณี ซึ่งเป็นประเพณีเก่าแก่ของชาวตะเพินคี่ จัดขึ้นในช่วงสงกรานต์เหมือนๆพวกเรา จากนั้นก็เดินไปชมต้นน้ำของน้ำตกตะเพินคี่กันซึ่งอยู่ท้ายหมู่บ้านนี่เอง ที่นี่เราได้คำเฉลยของคำว่าพุเตยแล้วครับ ที่เรียกพุเตยก็เพราะว่าที่นี่เป็นป่าพุที่มีต้นเตยขนาดใหญ่อยู่มากมาย นั่นเอง ต้นน้ำมีลักษณะเป็นน้ำผุดจากพื้นดินขึ้นมา ซึ่งจะเป็นอย่างนี้ไปตลอดทั้งปีครับ ไม่เคยเหือดแห้งเลย ที่หมู่บ้านตะเพินคี่มีลูกบ้านประมาณ 200คนครับ ก็ประกอบอาชีพเกษตรกรรมเป็นหลัก วิถีชีวิตเงียบสงบดีครับ อากาศก็เย็นสบายทั้งปี ด้านหลังของหมู่บ้านจะมีภูเขาสูงทะมึนที่ชื่อว่าภูเขาเทวดา ตั้งตระหง่านเป็นฉากหลัง ความสูงประมาณ 1300 เมตร จากระดับน้ำทะเล ถือว่าเป็นภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของที่นี่ครับ ทุกปีจะมีประเพณีวิง่ขึ้นเขา ซึ่งปีล่าสุดเด็กหนุ่มคนหนึ่งในหมู่บ้านชนะไปด้วยเวลา 30 นาทีครับ วิ่งนะครับไม่ใช่เดิน ขนาดเจ้าหน้าที่ทั่วๆไปยังใช้เวลา2-3ชั่วโมงครับ อะไรจะอึดขนาดนี้ จากนั้นเราก็อำลาผู้ใหญ่บ้านที่ใจดีชวนเรามานอนค้างที่หมู่บ้านอีกในคราวต่อไป เราไปกันต่อที่น้ำตกตะเพินคี่น้อยครับ ไม่ไกลจากหมู่บ้านมากนัก ไม่กี่ร้อยเมตรเองครับ จอดรถแล้วก็เดินเข้าไปในป่าไม่ไกลเลย ก็เจอกับลำธารที่ไหลมาจากหมู่นั่นแหละครับ พอมาถึงช่วงหน้าผาที่ไม่สูงชันมากนักก็ตกลงมาเป็นสายน้ำตกดูสวยงาม น้ำใสเย็นเฉียบทีเดียวครับ พวกเราก็ถ่ายรูปกันสนุกสนาน ก่อนที่จะออกเดินทางกันต่อไปครับ เพราะก่อนที่จะลงไปจากตะเพินคี่ เราจะไปแวะที่ฟาร์มกล้วยไม้กันก่อน ไม่ไกลเลยครับจากน้ำตกตะเพินคี่น้อย ที่นี่ชื่อว่าฟาร์มสุภัทราครับ เป็นฟาร์มกล้วยไม้สำหรับการส่งออกขายต่างประเทศ สถานที่กว้างใหญ่ครับ มีกล้วยไม้พันธุ์แปลกๆมากมาย ที่ออกดอกสวยงาม บางพันธ์ก็เป็นกล้วยไม้จิ๋วที่ดอกหอมมากๆ เก็นเจ้าของบอกว่าชื่อสวิงเกอร์ครับ ดอกเล็กน่ารัก หอมทีเดียว เพื่อนๆก็อดไม่ได้ที่จะซื้อกลับกรุงทพครับ กระถางละแค่25บาทเอง แต่ไม่รู้ว่าถึงกรุงเทพแล้วจะอยู่รอดต่อไปได้อีกซักกี่วัน เมื่อต้องมาเผชิญมลพิษในเมืองอย่างที่พวกเราต้องพบกันอยู่ทุกวันครับ เวลาบนตะเพินคี่ผ่านไปอย่างรวดเร็วจริงๆครับ ขนาดว่าเราเร่งๆเที่ยวกันแล้วนะเนี่ย เหลือบดูนาฬิกาก็ปาเข้าไปสี่โมงกว่าแล้ว เราต้องเดินทางลงไปอีก ไม่อยากถึงที่พักเย็นมากน่ะครับ แล้วพวกเราก็เริ่มเดินทางกลับจากตะเพินคี่กันทันทีครับ ตรงดิ่งกลับเข้าสู่ที่พักในที่ทำการอุทยานแห่งชาติพุเตย โดยไม่ได้แวะน้ำตกตะเพิรฃนคี่ใหญ่ที่อยู่ระหว่างทางที่เรากะว่าจะแวะกันในขากลับครับ ก็เอาไว้คราวหน้าแล้วกัน เราถึงที่พักยังไม่มืดครับ ราวๆเกือบหกโมงเย็นแล้ว อากาศรอบตัวก็ค่อยๆลดอุณหภูมิลงสู่ความเย็น อาบน้ำอาบท่าแล้วก็ตั้งวงทานข้าวเย็นกันครับ นักท่องเที่ยวกลุ่มอื่นๆก็เริ่มลงมือประกอบอาหารกันอย่างสนุกสนาน (รู้ได้จากบรรยากาศและเสียงสับหมู เสียงกระทะ เสียงของแม่ครัวร้องเรียกเพื่อนฝูงอะไรแบบนี้แหละครับ ได้บรรยากาศการท่องเที่ยวจริงๆเลย เราทานข้าวกันอิ่มแล้วก็นั่งคุยกันเรื่อยเปื่อยถึงทริปในอดีตของพวกเราที่ผ่านๆมา พร้อมกับตั้งวงเม้าท์เพื่อนๆร่วมทริปคนอื่นๆที่ไม่ได้ร่วมทางกันในครั้งนี้ไปเรื่อยเปื่อยครับ อากาศรอบๆตัวเย็นลงเรื่อยๆ ดึกแล้ว ฝนฟ้าก็เริ่มโปรยปรายลงมาไม่หนักมาก แบบว่าพอให้ได้บรรยากาศครับ แล้วพวกเราสี่คนก็แยกย้ายกันเข้านอน หลับไปท่ามกลางบรรยากาศเงียบสงบ มีเพียงเสียงฝนตกแสนโรแมนติก กลางหุบเขาสูงทะมึนของพุเตยเป็นฉากหลัง ราตรีสวัสดิ์พุเตย

....เช้านี้ เช้าวันจันทร์ วันหยุดชดเชยวันปิยะมหาราช พวกเราตื่นขึ้นมาท่ามกลางเสียงพลุกพล่านด้านนอกที่ชาวแคมป์ทั้งหลายเริ่มกุลีกุจอกันเก็บข้าวของเตรียมเดินทางกลับ เช่นเดียวกับพวกเราที่วันนี้จะออกเดินทางกลับกัน โดยแวะเที่ยวป่าสนบนเส้นทางขากลับกันก่อน ทานอาหารเช้าเก็บสัมภาระกันเรียบร้อยแล้ว เราก็เดินไปกล่าวอำลาหัวหน้าอช.พุเตย ขึ้นรถแล้วออกเดินทางกันเลย บนขากลับนี้ราวๆก.ม.ที่3-4 ตรงศาลเลาด้านั่นแหละครับ เราเลี้ยวซ้ายเข้าไปสู่เส้นทางที่จะพาเราไปยังป่าสนองใบเพียงแห่งเดียวของภาคกลาง แค่ค่ดก็ตื่นเต้นแล้วครับว่าที่สุพรรณมีป่าสนสองใบอยู่ด้วยหรือ เส้นทางโหดมากๆๆๆครับ ถ้าไม่มีประสบการณ์ในการขับ4wd ก็คงหมดสิทธิไปชมความงามของป่าสนภาคกลางกันแน่นอน ยกเว้นแต่จอดรถไว้ที่ลานจอดรถที่ 1 บริเวณจุดชมวิวแล้วเดินต่อไปอีกราวๆกิโลเมตรกว่าๆครับ แต่พวกเราไปจอดกันที่สุดทางเลยครับ น่าหวาดเสียวกับเส้นทางจริงๆครับ โหดร้ายเสียนี่กระไร แต่พวกเราก็ไปถึงกันโดยสวัสดิภาพ แล้วก็ออกเดินกันต่อมุ่งตัดเข้าสู่อ้อมกอดของป่าไปอีกราวๆ 600เมตร ช่วงแรกจะผ่านป่าไผ่ก่อนเข้าสู่ป่าเต็งรังแล้วปิดท้ายด้วยป่าสนเขาครับ เห็ความชัดเจนในระหว่างจุดเปลี่ยนป่าอย่างเห็นได้ชัดครับ น่าศึกษาทีเดียว อากาศก็ดีจริงๆครับ เดินเข้าสู่เขตป่าสนแล้วทำให้ผมนึกถึงทริปภูสอยดาวเลยครับ อากาศแบบเดียวกันเลย เส้นทางเดินก็คล้ายๆกัน บรรยากาศรอบตัวไม่ผิดกันเลย ดอกไม้ป่าข้างทางมากมาย ต้นสนยืนสูงทะนท่ามกลางสายลมเย็นที่โชยมาตลอดเวลา ผิดกันอย่างเดียวตรงที่เราใช้เวลาเดินทางเพียง2ชั่วโมงกว่าจากกทม.ก็มาถึงที่นี่แล้ว มันสุดยอดจริงๆครับ จนท.บอกเราว่าเขตนี้มีต้นสนอยู่ราวๆพันกว่าต้น และมีอยู่เพียงจุดเดียวครับ พื้นที่ขนาดนี้ก็เพียงพอที่จะมอบความสุขใจให้กับนักเดินทางตัวเล็กๆอย่างเราอย่างสมใจอยากแล้วหละครับ ธรรมชาติของที่นี่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงโดยนักท่องเที่ยวเลย เพราะว่ามีนักท่องเที่ยวไม่กี่คนนักครับที่มาถึงที่นี่ได้ และอีกเหตุผลหนึ่งก็คือยังไม่เป็นที่รู้จักทั่วไปด้วยครับ เรายังมีโอกาสได้เห็นชีวิตเล็กๆมากมายตลอดเส้นทางการเดินชมป่าสน มันงดงามมากครับ เราใช้เวลาบนนี้ราวๆ1ชั่วโมงเศษ ก็ออกเดินทางกลับมาที่รถเพื่อต่อไปยังหน่วยพุเตย 1กันต่อไป ไม่นานก็มาถึงจุดแรกที่พวกเราทั้งสี่เดินเข้าสู่อ้อมกอดของธรรมชาติครับ พาหนะคู่ใจของพวกเราจอดสงบนิ่งรอคอยการกลับสู่กรุงเทพมหานครอยู่ที่เดิม เรากล่าวคำอำลาเจ้าหน้าที่ป่าไม้ใจดีทุกคน แล้วเริ่มดินทางออกตามเส้นทางเดิม มุ่งหน้าสู่กรุงเทพมหานคร ด้วยความอิ่มเอมใจอีกครั้งบนเส้นทางการเดินทางครั้งนี้ที่ไม่คาดว่าจะพบกับความวิเศษต่างๆมากมาย ในระยะทางเพียง220ก.ม.จากเมืองหลวง เราสัญญาว่าจะกลับมาที่นี่อีกครั้ง ในเร็วๆนี้ และที่นี่จะเป็นบ้านที่สองของเราเมื่อต้องการการพักผ่อนที่เงียบสงบท่ามกลางอ้อมกอดของธรรมชาติอย่างแท้จริงอย่าแน่นอน แล้วเจอกันคราวหน้า..อุทยานแห่งชาติพุเตย...

ขอขอบคุณพี่ครรชิต หัวหน้าอุทยานแห่งชาติพุเตยจากใจจริงครับ ที่กรุณาให้ข้อมูลและดูแลพวกเราเป็นอย่างดี ขอบคุณเจ้าหน้าที่อช.ทุกคนโดยเฉพาะน้องพัฒน์ ที่ให้ความรู้เรื่องต่างๆในพื้นที่อย่างรอบรู้จริงๆ ขอบคุณมากครับ

Create Date : 25 ตุลาคม 2548

Last Update : 25 ตุลาคม 2548 14:09:44 น.

Counter : 386 Pageviews.

4 comment

Share
Tweet

1 2