|
|
2 วันสุดท้ายก่อนจาก
เขากลับมาจากเกาะช้างเมื่อวาน วันนี้เราเลยนัดกันว่าจะพาเขาไปช็อปปิ้ง ซื้อของที่มาบุญครอง และสยาม ก่อนที่จะพาไปกินข้าวกับบรรดาแม่เพื่อนสาวในตอนเย็น พ่อเจ้าประคุณเดินเลือกของได้ทรหดมาก จะซื้อไปขายหรือซื้อไปฝากกันแน่นี่ ได้คำตอบว่า ทั้ง 2 อย่าง ของเมืองไทยถูก เลยต้องขนไปให้คุ้ม ตอนเย็นเจอบรรดาสาว ๆ เฮฮากันดี พรุ่งนี้แล้วสินะที่เขาจะกลับ แล้วเราก็คงจะไม่ได้เจอกันอีก เวลามันช่างผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน
เช้านี้ต้องไปรับเขาแต่เช้า ไปถึงที่โรงแรม เขายังจัดกระเป๋าไม่เสร็จ กว่าจะลงมาได้ก็สายแล้ว ไอ้เราก็เรียกรถมารอ คุณเธออยากหาร้านดื่มกาแฟก่อน (บอกแล้วไงว่าิติดกาแฟมาก) ไอ้เราก็บอกว่าเดี๋ยวไปหาที่ดอนเมืองแล้วกัน รีบไปกันเถอะ สายแล้ว ไปเช็คตั๋วกันก่อนดีกว่า ระหว่างนั่งรถไปสนามบินนั้น เรา 2 คนได้แต่เงียบ เหลือบมองหน้ากันเล็กน้อย แล้วเขาก็จับมือเราขึ้นมา แล้วถามว่า ” มือนี้ เขาขอเป็นเจ้าของได้ไหม ระหว่างที่เขาไม่อยู่ที่นี่ อย่าให้ใครมาจับมือนี้ของเขานะ“ โอ้แม่เจ้า อยากจะขำออกมาต่อหน้าเขา คิดได้ไงน่ะ ที่อยากจะขำเพราะว่าเขาเป็นคนที่ซื่อมาก ๆ ไม่คิดว่าเขาจะพูดแบบนี้ได้ แต่สิ่งหนึ่งที่รู้สึกได้คือ คำพูดจากผู้ชายซื่อ ๆ นะ น่าเชื่อถือได้ เราก็ได้แต่ยิ้มให้
ถึงสนามบิน ความเย็นก็เข้ามาครอบครอง (ไอ้เราน่ะเกลียดอากาศเย็นมาก 25° ก็หนาวแล้วสำหรับเราน่ะ) เขาก็เลยถอดเสื้อคลุมเขามาให้ใส่ แล้วเขาก็แยกไปเช็คตั๋ว ก่อนแยกกัน เขาก็บอกว่ารอเขาตรงนี้ เดี๋ยวเสร็จแล้วไปหากาแฟดื่มกัน ไอ้เราก็ยืนรอมันอยู่ตรงนั้น ก็ยังเห็นเขาเข้าแถวรอคิวอยู่ คิดอะไรเพลิน ๆ หันกลับมาอีกที อ้าว หายไปไหนแล้วล่ะ สงสัยเดินไปไหนเดี๋ยวคงมามั้ง แล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เขาบอกว่า เขาเช็คตั๋วเสร็จ ก็เดินเข้าไปด้านในเลย ลืมไปว่าเข้าไปแล้วออกมาไม่ได้แล้ว กะว่าเดินเรื่อยไปหาร้านกาแฟ ขอโทษขอโพย เขาเสียใจว่ายังไม่ได้บอกลากันเลย มีหลายคำพูดที่อยากจะพูด ยังไม่ได้พูด (เบลอค่ะ กาแฟยังไม่เข้าไปกระตุ้น เลยเบลอ) ขอบคุณที่ดูแลเขาเป็นอย่างดี เขามีความสุขมากตลอดเวลาที่ได้เที่ยวกัน จะรีบติดต่อกลับมาหลังจากที่ถึงบ้านแล้ว ไอ้เราน่ะพูดอะไรไม่ออก อะไรของเขาว่ะ คนอะไรจะซื่อบื่อได้ขนาดนี้ ทิ้งฉันไว้แบบนี้น่ะเหรอ ยังไม่ได้ลากันเลย บ้าจริง ๆ น้ำตาซึมเลยทีนี้ บอกไม่ถูก ได้แต่พูดว่า รู้สึกดีเหมือนกันที่ได้เจอตัวจริง ๆ เดินทางด้วยความปลอดภัยนะ คำพูดสุดท้ายก่อนจากกัน โดยทีี่ต้องร่ำลากันทางโทรศัพท์ ทิ้งเสื้อคลุมตัวนี้เอาไว้เป็นที่ระลึก รู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก
| Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2549 |
| Last Update : 9 กุมภาพันธ์ 2549 23:55:52 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 366 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: cuz~ IP: 124.120.160.213 วันที่: 26 มิถุนายน 2550 เวลา:16:26:24 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
จากกันแบบนี้เราคงเส้าเรยย..
น่าจาได้ลากันซักนิดก้ยังดี
ขอให้พี่มีความสุขมากๆนะคะ