• K a r a v a T h a i
• ที่แท้ทั้งหมด เ ป็ น อยู่
• ทายสิ...ฉันคือใคร?
• ฉันไม่มีชื่อ
• ที่ว่าง ที่ ก ว้ า ง
• การกำเนิด <ความคิด> ใหม่
• ฉันเป็นกล่องความหมายหนึ่งใบ
• ฉันมา...ถามหาความหมาย
• เขียนเมื่อคืนที่ขมขื่น
• ในที่สุด...ฉันก็มาถึง
• เด็กสาวคนหนึ่ง เรียนอยู่ 'ถาปัด
• แกะขาวในแกะดำ
• หนอน กะ ขี้
• no RULE just LOVE
• no GAME just SPORT
• ตัวตนที่แตกต่าง
• ภาวะที่ลึก
• เป็นแค่เปลือก
• เมื่อแม่ออกแบบและพ่อปลูกสร้าง
• ตำนานพระอาทิตย์ กะ พระจันทร์
• จดหมายถึง ...
• ฑูตสวรรค์องค์น้อย
• พูดถึงทะเล‏

ที่แท้ทั้งหมด เ ป็ น อยู่ 52 POSTCARDS ปรัชญาส่งความสุข  The Being God is the Great WHOLE, none understandth  ...and... the LEAST Small, none thinketh. On the First Breath, His saying light up the universe too complecity, Like risen up by accidence. LIVING is starting with NoWhere to end up with NowHere, In the between is seekth or foundth the MEANINGful (fool). ENLIGHTENer not who copier nor simulater, But one's mind seekth RYTHYM out of perplex. What if you could look upon, So could you look down on, Thereby pull up as much people as you can. Not by the GOODness but WHOLEness, nor your thought's RIGHT...their thought's WRONG, But break or jail ONE's THOUGHT.  At the moment, the Lord God indeed made a vow, He held JUST(ment) in the midst of one soul. Childhood being formed by our fa-mother, Till manhood continaully formed from our BEING. When father and mother straighten their arms, Soever we are in the heart of Loving, There called HOME. Let there be my sky backdrop, Let there be my cloud players, Let each be a superstar, Cause the stars of our Havenly Father are greater number than the earthly man. At first, I chose between Game and Sport, At last, I won the race cause you chose to play sport. Though US ALL get the same struggling, But God so YOKE another instrument.   Create Date : 28 กรกฎาคม 2559     Last Update : 18 มกราคม 2561 11:28:07 น. Counter : 754 Pageviews.   0 comment Share Tweet

เ ม ล็ ด พื ช ถือเป็นสิ่งมีชีวิต เมล็ดพืชเก็บ embryo (ตัวอ่อน) ของต้นไม้ วิญญาณเก็บจิต(ตัวตน)ส่งต่อไปยังที่อื่น เมื่อร่าง(กาย) หมดลมหายใจ(ใจ) เรียกว่า จิต(วิญญาณ) ส่วน จิต(ตัวตน) เป็นสิ่งที่ทุกคนต้องหาว่า...ตัวตนของเราคือใคร? ตัวตนของเราอยู่ตรงไหน? อยู่ในเซลร่างกายแต่ละเซล? อยู่ในนิวเคลียสของเซล? ใน DNA ของแต่ละนิวเคลียส? ... เราว่าไม่ใช่ เพราะจิตต้องเป็นศูนย์รวม อยู่ในเส้นประสาทสัมผัส? ... เราก็เรียกว่าใจ ไม่ใช่จิต อยู่ในเซลสมอง ! ..เซลสมองส่วนไหน? ค้นคว้าจากอินเตอรฺเนท พบการทดลองที่ใช้เครื่องแสกนการทำงานของสมองว่า การตัดสินใจของมนุษย์จะเกิดการทำงานที่สมองส่วนหน้าเสมอ เป็นสมองส่วนควบคุมตนเอง เราจึงเรียก(เอง)ว่า จิต เพราะหากแบ่งตัวตนเป็น ตัว หัว และ ใจ แล้ว เราก็เรียก ร่างกาย หัวใจ จิตใจ จิตใจคือส่วนสมอง ภายในสมอง (จิตใจ) เป็นที่รวมประสาทสัมผัส (หัวใจ) จากอวัยวะทุกส่วน (ร่างกาย) เราจึงแบ่งสมอง (จิตใจ) ออกเป็นส่วน กาย ใจ จิต อีกครั้ง โดยต่อมความจำที่เก็บประสบการณ์ความรู้สึกของร่างกาย เราให้เป็น (กาย) ความจำที่เก็บอยู่สองสามปีจะถูกส่งไปเป็นอารมณ์ที่สมองส่วนหน้า มีต่อมความสุขอยู่ตรงนี้ เราให้เป็น (ใจ) เมื่อมีเหตุการณ์ใดๆเข้ามาให้ตัดสินใจ เราใช้ประสบการณ์จากต่อมความจำและต่อมความสุข และสุดท้ายต้องผ่านสมองส่วนควบคุมตนเอง เราจึงให้เป็น (จิต) สิ่งที่เราตัดสินใจกระทำวันนี้จะถูกบันทึกลงใน DNA เพราะเคยมีการทดลองเกี่ยวกับม้าแข่ง ว่าการฝึกฝนทำให้ DNAในเลือดของม้าเปลี่ยนไป เพราะฉะนั้น จิต ของเราส่งผลไปถึง DNA ของลูกหลาน เด็กทารกถึงอายุ ๓ ขวบจะเริ่มส่งความจำที่มีต่อพ่อแม่ สภาพแวดล้อมที่ต่อมความจำ (กาย) ไปยังสมองส่วนหน้า และเมื่ออายุ ๓-๖ ขวบเส้นประสาทสมองจะพัฒนาเชื่อมโยงกันถึง ๘๐ % ของทั้งหมดชีวิต (ใจ) หมายความว่าในช่วงอายุ ๓-๖ ขวบ สภาพแวดล้อม สิ่งที่พ่อแม่สอน การกระทำของพ่อแม่ เด็กจะเก็บเป็นตัวตน (จิต) สี่ในห้าส่วน สิ่งที่เด็กเลือกเพียงหนึ่งส่วน สี่ในห้าส่วนของลูกมาจากตัวเรา และส่งต่อไปยังหลาน ส่งต่อไปยังตระกูล ...chromosomes 23 คู่ แต่ละคู่มาจาก พ่อ+แม่ ...ส่งต่อไปยัง DNA ... .. ในครรภ์ พัฒนาร่าง (ร่างกาย) วัยทารก แรกเกิด - ๑๘ เดือน พัฒนาอารมณ์ (หัวใจ) ความไว้วางใจ ความรู้สึกปลอดภัย วัยหัดเดิน ๑๘ เดือน – ๓ ขวบ พัฒนาสมอง (จิตใจ) เก็บประสบการณ์ตั้งแต่แรกเกิดไว้ที่ต่อมความจำ เริ่มเรียนรู้การควบคุมสิ่งแวดล้อม กำหนดขอบเขต รู้จักการปฏิเสธ วัยเด็กเล็ก ๓ ขวบ – ๖ ขวบ พัฒนาจิต รู้ถูก ผิด การได้รางวัลและการลงโทษ วัยประถม ๖ ขวบ – ๑๒ ขวบ พัฒนาความมั่นใจในสังคม เป็นไปตามคำตัดสินของคนรอบข้าง วัยเปลี่ยนแปลง ๑๒ ปี – ๑๕ ปี พัฒนาการเปลี่ยนแปลงในร่างกาย นำประสบการณ์จากวัยทารกถึงวัยประถมมาใช้กับเพศตรงข้าม วัยรุ่น ๑๕ ปี – ๑๗ ปี <หาตัวเอง> เริ่มสร้างความสัมพันธ์ระยะยาว ๖ อาทิตย์ – ๖ เดือน วัยก่อนผู้ใหญ่ ๑๗ ปี – ๒๑ ปี เรียนรู้ความรับผิดชอบ วางแผน วัยทำงาน เรียนรู้การเข้าสังคม วัยผู้ใหญ่ เรียนรู้การแก้ปัญหาที่มาจากการสะสมของปัญหาที่ไม่เคยได้แก้ไข ตั้งแต่เป็นทารกจนโต หากเราเห็นถึงปัญหา และกลับไปแก้ไข ทีละเรื่อง ชีวิตเราจะมีความสุขขึ้นเรื่อยๆ THE INNER CHILD WORKBOOK What to do with your past when it just won’t go away CATHRYN L. TAYLOR ...ตอนเด็กๆ บ้านเราเป็นตึกแถวเล็กมากสำหรับครอบครัวแปดคน ต้องเล่นโดดหนังยางกันบนฟุตบาททุกวัน ...บ้านเราอยู่ชานเมืองเลยมีสวนอยู่เต็มไปหมด เราเป็นหัวหน้านำน้องๆกับเด็กข้างบ้านสิบกว่าคน แอบเข้าไปสำรวจสวน ดีที่มีพี่ชายห่างกันสามปี เค้าเป็นตัวอย่างให้เราแทบทุกอย่าง ช่วงประถมต้นเห็นพี่ชายระบายสีแปลกจากคนอื่น ก็ทำตามบ้าง พี่เป็นคนชอบคิด จินตนาการ (พี่ชายคิดว่าในอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิต้องเป็นที่เก็บจรวดของประเทศไทยแน่นอน ไม่งั้นเค้าจะออกแบบเป็นยอดสูงๆทำไม?) เราเลยได้เล่น ได้เรียนตามพี่ พอเริ่มจะเข้าโรงเรียน จำได้ว่าทุกวันจะแต่งตัวชุดนักเรียนไปยืนรอรถนักเรียนพร้อมพี่ๆ แต่พอพี่ๆขึ้นรถไปโรงเรียนแล้ว ก็กลับมาเปลี่ยนเสื้ออยู่บ้าน รอจนรถนักเรียนพาพี่กลับมาส่ง แล้วก็ขอทำการบ้านแบบพี่บ้าง เขียน ก ไก่ จนหลับคาหนังสือทุกวัน นับวันจนเข้าโรงเรียนได้ เลยสอบได้ที่หนึ่งทุกปี เป็นนักเรียนทุนของโรงเรียน ไม่เคยต้องเสียค่าเล่าเรียนตั้งแต่อนุบาลจนจบ ป.๖ ที่โรงเรียนสตรีบูรณวิทย์ พอจบ ป.๖ เข้าเรียนต่อที่สตรีวิทยา มีแต่คนเก่งมารวมกัน เราไม่ได้เป็นหนึ่งเหมือนเดิม รู้สึกถูกปลดปล่อย สอบได้ที่เท่าไหร่ก็ได้ไม่มีใครมาสนใจ เลยหันมาสนใจอะไรสนุกๆบ้าง ทุกกลางวันหลังอาหารเที่ยง จะเข้าห้องสมุดเพื่ออ่านกลอน แล้วก๊อปปี้มารวมสะสมเป็นเล่ม ลอกกลอนของคนอื่นมาสามปี เริ่มอยากเขียนกลอนของเราเองบ้าง ก็ต้องอาศัยการเลียนแบบ ยังหากลอนของตัวเองไม่ได้หรอก จนได้มีโอกาสรู้จักพระคัมภีร์ ชอบอ่าน เพราะแปลกจากหนังสืออื่นที่เคยอ่าน เป็นหนังสือที่เปิดโลกทั้งหมด ตอน ม.๔ ต้องเดินมาขึ้นรถที่สนามหลวงเพื่อกลับบ้าน ระหว่างทางจากโรงเรียนถึงสนามหลวง ได้มอง ได้เห็น มุมของชีวิตที่เราชอบ เริ่มคิดกลอนของเราเอง ยิ่งมองก็ยิ่งเห็นว่าตัวเรานี่ต่างจากชาวบ้านเค้าเหลือเกิน ไม่ยอมเอ็นทรานสฺ จะเข้าเรียนรามเลย เพราะไม่ชอบระบบที่มี แม่ต้องขอร้อง เลยยอม แต่ไม่รู้จะเลือกอะไร เห็นซูโม่ในทีวีตลกดี เลยเลือกถาปัด ทั้งหกอันดับ ในที่สุด ได้มาอยู่ถาปัด จุฬาฯ ไม่ตลกอย่างที่เห็น แต่จบมาแล้วได้วิธีคิดอีกอย่าง ทำงานที่ Design 103 เป็นบริษัทสถาปนิก top 10 ของประเทศไทยห้าปี ได้เห็นสิ่งที่เราออกแบบในกระดาษ สร้างจริง พอดีสามีเดินทางมาเรียนต่อที่ COLUMBIA UNIVERSITY เลยได้ติดตามมาทำงานที่ New york ได้เห็นโลกทั้งหมด ได้เรียนทั้งหมดใหม่ เป็นอะไรก็ได้ ทำอะไรก็ได้ เริ่มหัด paintรูป เขียนการ์ตูน ด้วยตัวเอง เลยได้เข้าใจวงจรของชีวิตว่า เราต้องการอะไรบางอย่างที่จะช่วยเปิดโลกทั้งหมดให้เราเห็น เดินตาม เรามีฮีโร่ ให้เลียนแบบ และเมื่อถึงเวลาที่เราได้เห็นโลกนั้นด้วยตัวเราเอง เราจะมองทุกอย่างใหม่หมด และเห็นตัวเองจริงๆ เมื่อเราได้มาถึงจุดที่เริ่มมองทุกอย่างใหม่หมด เห็นตัวเอง เรานำ ความคิด+ศิลปะ กลายเป็น ปรัชญาส่งความสุข   Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2551     Last Update : 19 มิถุนายน 2559 17:35:03 น. Counter : 789 Pageviews.   1 comment Share Tweet

ปรัชญา ส่ง ความ สุข 52 POSTCARDS ส่งความสุข  วางแผนที่ร้านหนังสือดอกหญ้า WEBS.COM/karavathai MADE BY ORDER -50.- each j-i-n-ny@hotmail.com ด.ช.ไม้ดาบ:เขียนคำ+วาดรูป   Create Date : 07 มิถุนายน 2549     Last Update : 29 กรกฎาคม 2559 20:54:35 น. Counter : 393 Pageviews.   4 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang