• K a r a v a T h a i
• ที่แท้ทั้งหมด เ ป็ น อยู่
• ทายสิ...ฉันคือใคร?
• ฉันไม่มีชื่อ
• ที่ว่าง ที่ ก ว้ า ง
• การกำเนิด <ความคิด> ใหม่
• ฉันเป็นกล่องความหมายหนึ่งใบ
• ฉันมา...ถามหาความหมาย
• เขียนเมื่อคืนที่ขมขื่น
• ในที่สุด...ฉันก็มาถึง
• เด็กสาวคนหนึ่ง เรียนอยู่ 'ถาปัด
• แกะขาวในแกะดำ
• หนอน กะ ขี้
• no RULE just LOVE
• no GAME just SPORT
• ตัวตนที่แตกต่าง
• ภาวะที่ลึก
• เป็นแค่เปลือก
• เมื่อแม่ออกแบบและพ่อปลูกสร้าง
• ตำนานพระอาทิตย์ กะ พระจันทร์
• จดหมายถึง ...
• ฑูตสวรรค์องค์น้อย
• พูดถึงทะเล‏

ทายสิ . . . ฉันคือใคร ? DESIGN AS A CARD FOR ALL AGES. นิทานภาพ ๔ สี สำหรับเด็กประถม ๑๖ หน้า   ขนาด ๕x๕ นิ้ว MADE BY ORDER -50.- each j-i-n-ny@hotmail.com เรื่องราวชีวิตของฉันไม่ต่างจากเรื่องราวชีวิตของเธอ ไม่ต่างจากนิทาน “Jonathan Livingston” นกนางนวลธรรมดาที่สนใจการบินมากกว่าการแก่งแย่งอาหาร ไม่ต่างจากภาพยนต์เรื่อง “Babe” ลูกหมูที่กลายเป็นหมูเลี้ยงแกะได้ หรือการ์ตูนเรื่อง “Chicken Run” ไก่ที่ไม่ยอมเกิดมาเพียงเพื่อให้คนกินเป็นอาหาร สองข้อหลักที่ฉันไม่เหมือนใครคือฉันไม่มีชีวิต ฉันไม่มีลมหายใจ และตอนจบของฉันคือการเริ่มใหม่ ฉันไม่มีกาลอวสาน ทายสิ...ฉันคือใคร? หากเธออายุหกขวบ เธออาจจะบอกว่าฉันคือรูปหัวใจ หากเธอสิบสองขวบ เธอจะตอบว่าฉันคือ H2O แต่เมื่อเธอเป็นวัยรุ่น เธอจะกลับมาตอบว่าฉันเป็นหัวใจอีกครั้ง พอถึงวัยกลางคน...ฉันจะกลายเป็นเธอ และเราต่างต้องร่วมกันหาคำตอบต่อไปว่า ฉันและเธอคือใคร? โลกเราถูกห่อหุ้มด้วยชั้นบรรยากาศ ถึงสามชั้น...บน กลาง และล่าง วันนึง...เจ้าไอน้ำแหงนหน้าขึ้นมอง ก้อนเมฆที่บรรยากาศชั้นบน และเห็นความต่างที่น่าประทับใจ จากชั้นล่างที่มันอยู่... เรื่องราวการเดินทางของมันจึงเกิดขึ้น ทายสิว่า... เจ้าไอน้ำจะหนีออกจาก วงจรที่บรรยากาศชั้นล่างได้หรือไม่? ฉันมีหน้าต่างสองบาน หน้าต่างสองบาน ห่างกันหนึ่งศอก นอนมองเมฆ นอนมองหมอก วันนี้ เมฆและหมอก พากันลอยล่อง จากหน้าต่างบานซ้าย มาหน้าต่างบานขวา หน้าต่าง ห่างกันแค่หนึ่งศอก ทำไม เมฆ หมอก จึงแปรรูปไปได้ง่ายเพียงนี้ ฉันมองเลยออกไป เห็นริ้วสีขาวของเมฆแถบใหญ่ นิ่งอยู่ขอบฟ้า ไม่ลอยไปไหน ฉันควรเรียกเธอว่าอะไร? แต่ไม่ว่า...เธอจะชื่ออะไร ความแตกต่างของเธอ คือแรงบันดาลใจให้ฉันเริ่มมีเป้าหมาย ฉันตัดสินใจ ทะยานตัวขึ้นสู่ผืนฟ้า หมายจะฝ่าชั้นบรรยากาศขึ้นไป รวมตัวนิ่งอยู่ เป็นฉากฟ้ากับเธอให้ได้ แล้วระหว่างไปถึงเธอ ฉันก็ขึ้นมาติดลมบนเหมือนใครอื่นๆ เพื่อนๆเมฆนับหมื่น รวมตัวกันอยู่บนนี้ ต่างไม่รู้ ไม่ชี้ ไม่มีทิศทางของใจ ลอยไล่ไปตามลม พฤศจิกา ธันวา มกรา กุมภา...เพื่อนๆฤดูหนาว เล่าเรื่องเศร้า พาฉันเคล้าน้ำตา มีนา เมษา พฤษภา...เพื่อนๆฤดูร้อนเล่นลม เล่าเรื่องสนุกที่ได้พบเจอ ทำฉันละเมอ เผลอลอยตามไป มิถุนา กรกฎา สิงหา กันยา ตุลา...เมฆฝนดำกลุ่มใหญ่ ตั้งใจร่วมกันรุมกลืน ถึงจะขัดขืน คงฝืนไปไม่ถึงไหน จึงยอมกลั่นตัวเองเป็นน้ำตา ตกจากฟ้า สู่อ้อมกอดของดิน ไหลรินสู่แม่น้ำริมฝั่ง อีกครั้ง ฉันแหงนมองเธอ เธอยังนิ่งอยู่ไม่ไปไหน ฉันหลงรักในความมั่นคง ไม่หวั่นไหว จึงตะโกนออกไป บอกพระอาทิตย์ “พระอาทิตย์จ๋า แผดเผาฉันหน่อย ฉันจะค่อยๆระเหยเป็นไอ คราวนี้จะฝ่าไป ใกล้ๆเธอให้จงได้” แรงใจเฮือกสุดท้าย พาฉันผ่านคลื่นลมมาถึงจุดที่เธออยู่ แต่แล้วทำไมที่นี่กลับว่างเปล่า เธอไม่ต่างอะไรกับก้อนเมฆอื่นๆ ถูกแรงกดอากาศ พาเธอกระจายลอยลงต่ำ รวมตัวกับก้อนเมฆดำ ตกจากฟ้า สู่ลำธาร ไหลไปตามแรงโน้มถ่วงของโลก สู่ท้องทะเล กลับกลายเป็นไออีกครั้ง เธอร่วมเป็นวงจรอันน่าเบื่อ และฉันไร้ค่า หากต้องเดียวดายอยู่บนที่สูงเพียงลำพัง ณ ที่นี้ ฉันต้องการอีกใจเป็นกำลัง จึงเป็นอีกครั้ง ที่ฉันตัดใจปล่อยตัวเอง หลอมละลายไปกับเพื่อนรอบข้าง สู่กฎของธรรมชาติ กลับมาที่ หน้าต่างสองบาน ห่างกันหนึ่งศอก นอนมองเมฆหมอก และเรื่องราวไร้สาระอย่างเดิม Two windows my mate, one foot they are separate. Just one foot that are separate, why their forms are such a change process. I look through those cloud, see you in the background. Look permanent look different, the inspiration that you sent. I start to desire start to fly to high sky of you. But some rules I must pass. When I jump to the heart of the wind. My old friends “cloud” come in they have the meeting, A meeting without anything just slow dancing twisting follow the wind. Friends of winter share their suffer. Friends of summer tell jokes..tell thrillers, Some dirt..some exciter make me lost my major. Big rainy cloud bound me be their member, and I am just a littler. I rain on myself, melt down as tear of the sky cry to earth. In the river, one more time I look upon you. You are still you. One more time I will try too, I beg the sun “please run a rain drop as me to be vapour in the sky.” This time, I can pass through those kinds those cloud to the level of you now. But something sound “you are found not that different” You let me down by blend yourself with rainy cloud. I am nothing without friend in the same passion same proud. Finally, I cool my energy down lose myself with friends around. Back to my 2 windows, watch all cloudy show. “The life of flow” I don’t know, but it is just my role ho..ho..ho เมื่อเราเป็นเด็ก คำถามแรกที่คนแปลกหน้ามักถามคือ เธอชื่ออะไร? โตขึ้นอยากเป็นอะไร? น้อยคนจะถามว่า “เธออยากเป็นใคร?” ฉันเป็นอะไร? ฉันเป็นนักออกแบบ แล้วฉันเป็นใคร?...??? รูปธรรมเป็นเรื่องง่ายที่จะพูดถึง นามธรรม...น้อยคนอยากจะเอ่ยถึง หากเราไม่ถูกฝึกให้มองทั้งโลกของรูปกาย และรูปใจ ตั้งแต่เด็ก เราจะโตขึ้นร่วมกันสร้างสังคม ที่แยกความสวยของวัตถุกับความงามภายในไม่ออก ผู้เขียนใช้เรื่องราววงจรชีวิตของเจ้าไอน้ำ ซึ่งมีคุณสมบัติในการเปรียบเทียบ สิ่งที่เป็นอยู่ แต่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า กับวงจรในสังคมมนุษย์ เมื่อเราต้องเข้าไปอยู่ในสังคมเพื่อน คุณพ่อ+คุณแม่จำเป็นอย่างยิ่ง ที่จะเป็นผู้แนะนำความถูกผิด เป็นที่ปรึกษา ให้ความมั่นใจกับเราที่จะกล้าแตกต่าง ในสิ่งที่เชื่อมั่นว่าถูกต้อง และร่วมมือกับสิ่งที่จะเป็นประโยชน์ต่อส่วนรวม เป็นช่วงชีวิตเดียวที่เราจะได้ฝึกความกล้าเช่นนี้อย่างมีอิสระ มีข้อจำกัดเฉพาะด้านอารมณ์ เมื่อเราเป็นผู้ใหญ่ เราต่างถูกจำกัดทั้งทางด้านอารมณ์และการเงิน เราอาจเข้าร่วมต่อสู้เพื่อสิ่งที่ถูกต้องแล้วล้มลง....ครั้งแล้วครั้งเล่า แค่นี้ก็น่าภูมิใจ กลับมาเอนลงพักเหนื่อย แล้วค่อยกลับไปสู่วงจรอีกครั้ง รอวันที่แข็งแรงจนหลุดพ้นจากวงจรได้ เฉกเช่นมหาบุรุษที่ผู้เขียนยึดเป็นกำลังใจจนทุกวันนี้ KaravaThai @ นิวยอรฺค Law Rule Love เธออยากเป็นใคร? เพราะแม่สั่งห้ามไม่ให้เธอเถลไถลไปไหนหลังเลิกเรียน เธอทำตามอย่างเคร่งครัดเพราะกลัวถูกทำโทษ แต่แล้ววันนึงเธอต้องการฉลองกับเพื่อน จึงโดดเรียนไปช่วงบ่ายวันศุกร์อย่างรู้สึกผิด แต่พอกลับบ้านได้ตรงเวลาที่แม่คาดหมาย แล้วไม่เกิดอะไรขึ้น เธอจึงคิดว่าน่าจะทำต่อไปทุกวันศุกร์ เธออยู่เหนือกฎได้เพราะไม่มีใครจับได้ หรือ... เธอจะคิดแทนทุกคนว่า แม่จะเสียใจ คุณครูจะไม่เชื่อใจอีกหากรู้ว่าเธอโกหก และที่สำคัญมันไม่เป็นผลดีกับใครๆเลย เธอจึงบอกความรู้สึกกับแม่ตรงๆ แม้รู้ว่า อาจจะไม่ได้ออกไปฉลองกับเพื่อนอีก สี่คนข้างบน...เธออยากเป็นเด็กคนไหน? เพราะเธอรักแฟน จึงสัญญากับเค้าว่าจะไม่สนใจใครๆอีก และเธอก็ทำตามคำสัญญา ทุกครั้งที่แอบมองคนอื่น เธอจะรู้สึกผิด แต่พอเห็นแฟนเพื่อนๆไม่มีข้อห้ามใดๆ จึงเริ่มไม่สนใจคำสัญญา เพราะ...คำสัญญาเป็นแค่กฎที่ผูกมัดเรา เรารู้ตัวเราว่ารักแฟนอยู่คนเดียวก็พอ เธอจึงแอบมองใครก็ได้ แต่ต้องไม่ให้เค้ารู้ หรือ... เธอจะคิดแทนแฟนโดยไม่ต้องมีข้อสัญญาผูกมัดใดๆ สี่คนข้างบน...เธออยากเป็นแฟนใคร? สี่คนข้างบน...เธออยากทำงานกับใคร? เพราะในชีวิตทำงาน ระหว่างความถูกผิดยิ่งซับซ้อน ทุกอย่างคลุมเครือ ไม่ขาว ไม่ดำ ไม่ร้อน ไม่เย็น ระหว่างทำผิดอย่างไม่ละอาย กับ ทำดีอย่างไม่ต้องมีกฎหรือมีคำสั่ง มันห่างกันแค่เสี้ยววินาทีที่เราตัดสินใจ ผลภายนอกที่ออกมาก็เหมือนกัน คือภาพดูดี ไม่มีใครจับได้ ภายในใจก็เหมือนกันอีก เพราะไม่ละอายที่จะทำผิด แล้วอะไรที่ต่างกัน? ทางกายภาพ ทุกชีวิตมีวงจร เป็นกฎธรรมชาติที่หนีไม่พ้น ทางมโนธรรม ย่อมมีกฎเกณฑ์ แต่เป็นกฎที่เราเลือกได้ว่า...จะอยู่ต่ำกว่าความถูกต้อง อยู่แค่ความถูกต้อง หรือเป็นมากกว่าความถูกต้อง จะลอกข้อสอบเพื่อน...แล้วบอกว่าเป็นเรื่องธรรมดา จะลอกแล้วรู้สึกว่าไม่ควรทำ จะแค่ท่องจำให้สอบผ่าน หรือรักที่จะเรียน แม้ไม่มีการสอบวัดผลใดๆ หากตั้งใจจะเป็นมากกว่าความถูกต้องตามกฎตามหน้าที่แล้วละก็ ไม่มีใครสัมบูรณ์ให้เราเลียนแบบได้ทุกเรื่อง อย่ายึดใครเป็นต้นแบบจนเสียศูนย์ เพราะหากวันนึง ต้นแบบเองต้องล้มลง ...และลองมองภาพสังคมเป็นวงจร ขณะที่เรามองคนหนึ่งเป็นต้นแบบ มีอีกหลายคนกำลังมองเราเป็นต้นแบบเช่นกัน หากชีวิตเราส่งผลต่อคนจำนวนมาก ถามตัวเองว่า... เรากำลังเป็นต้นแบบที่แตกต่าง ในทางบวกหรือทางลบต่อสังคม ด.ช.ไม้ดาบ:เขียนคำ+วาดรูป วันอาทิตย์สิ้นเดือนสิงหา...สองศูนย์ศูนย์สาม   Create Date : 05 มิถุนายน 2549     Last Update : 19 มิถุนายน 2559 18:27:11 น. Counter : 825 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang