โลกนี้มีมาก่อนผู้คน แต่โลกจะทนอยู่ได้นานสักเท่าใด

ถ้าเงินหมื่นแสนล้านถูกผลาญไป ใช้สร้างอาวุธมายัดใส่มือคน
 
 

นุ้งลายอ้วน ตอน นู๋ลายอ้วนผู้ไร้เดียงสา

... นู๋ลายอ้วนนี่ ถ้าเป็นคนก็ต้องบอกว่า โตแต่ตัวจริงๆ ไม่ค่อยจะรู้เรื่องรู้ราวอะไรเล๊ยย ....

อย่างตอนฝนตก แทนที่จะวิ่งเข้าชายคาบ้าน หรือหาที่หลบฝนที่มิดชิดมีหลังคา ดั๊นนน ไปหลบใต้ต้นมะม่วง จะคุ้มไหมหล่ะน่ะ ฝนตกจั่กขนาดนั้น ใบมะม่วงมันคงกันฝนได้หรอกนะลายอ้วนเอ๊ยย


นอกจากนี้พฤติกรรมคุณชายทั่นอีกหลายอย่างที่ทำให้รู้สึกว่า โตแต่ตัวจริงๆ นะ

อย่างเช่นเช้าวันนึง เรารู้สึกว่า ลายอ้วนหายไป จากปกติที่ตื่นเช้ามาเค้าต้องกลับมาแล้วและนอนอยู่ในหลุมประจำของเขา แต่วันนี้เอ๊ะ ..หลุมว่างเปล่า

สองวันผ่านไป ลายอ้วนไม่กลับ แย่ละหวา ... ไปไหนนี่
ก็เลยร้องเรียกไปเรื่อย ๆ ในบริเวณบ้าน และใกล้เคียง ได้ยินเสียง แอ๋ววว ๆๆๆ แง๋ววๆๆ ตอบกลับมาจากฟากฝั่งกำแพง

ปีนขึ้นไปดู โหยย ... แมวใครเนี้ย พุงแฟ่บ หน้าตอบ หมดสภาพขนาดนี้ สรุปได้ว่า นุ้งลายอ้วนโดดข้ามกำแพงไปอีกฝั่งหนึ่ง แล้วหาทางกลับไม่ได้
ได้แต่นั่งแหงนมองกำแพง อยู่สองวัน

โอ พระเจ้าจอร์จ ทำงัยดี จะปีนกำแพงก็ไม่ได้

สุดท้าย ต้องหิ้วตะกร้าไปขออนุญาตยาม เพื่อเข้าไปจับแมวกลับบ้าน




 

Create Date : 25 พฤษภาคม 2551   
Last Update : 25 พฤษภาคม 2551 1:53:40 น.   
Counter : 491 Pageviews.  


นุ้งลายอ้วน ตอน ฝนแรกของนู๋ลายอ้วน

... หลังจากนู๋ลายอ้วนกลับมาจากเที่ยวกลางคืนแล้ว ทั่นก็จะรับทานอาหารเช้า ดื่มน้ำ ทำความสะอาดตัว จากนั้นก็ได้เวลานอน ... อันนี้ก็จะเป็นกิจวัตรประจำวัน

ตอนมาแรก ๆ นู๋ลายอ้วนจะนอนแถวๆ ชาย ๆ บ้าน หรือในบริเวณบ้านที่สามารถนอนได้เช่น ดงกล้วย ... คือพื้นที่แถวนั้นจะเย็น ...แดดส่องไม่ถึง ...อากาศดีมาก นอนสบายยยพุง ซึ่งถ้าหากเรียกแล้วเขาเงียบ ก็เดินมาดูได้เลย แถวดงกล้วยนี่แหล่ะ เจอแน่ ๆ

.....เนื่องจากปีนี้เป็นปีที่อากาศแปรปรวนหลาย ๆ อย่าง ฝนฟ้าไม่ค่อยตกต้องตามฤดูกาล นึกจะตก ก็ตกซะงั้น ...

วันนั้นจำได้ว่าเป็นฝนแรกของปี ฝนตกหนักมาก พวกเราก็เอ้ะ อย่างนี้ดงกล้วยที่นอนของลายอ้วน ก็โดนน้ำท่วมจิ แล้วลายอ้วนไปไหนล่ะ

ก็เลยต้องกางร่มออกตามหาแมว เดินไปเรียกไป ปรากฏว่าเจอลายอ้วน นอนหมอบอยู่ใต้ต้นม่ะม่วง เนื้อตัวเปียกม่ะล่อก ม่ะแล่ก ร้องเสียงดังมากเลย เหมือนตกใจอะไรบางอย่าง

เราก็เข้าไปอุ้มไปหลบฝน เช็ดตัวให้จนแห้ง ลายอ้วนยังไม่หยุดร้อง มีอาการตะหนกตกใจตลอด

พวกเราคิดไปคิดมา ..... ลายอ้วนอายุนี่คงราว ๆ 6-8 เดือน ฉะนั้นตอนช่วงที่เขาโตขึ้นมาจนรู้เรื่อง (ไม่นับตอนทารก ) คงเป็นช่วงกลาง ถึง ปลายปีที่แล้ว ซึ่งเป็นช่วงฤดูฝนได้ผ่านไปแล้ว

ดังนั้นเขาจึงไม่รู้จักฤดูฝน

และนี่อาจจะเป็นฝนแรกที่เขาได้รู้จัก เลยเกิดอาการตะหนกตกใจเยี่ยงนี้ ..

หรืออาจจะเป็นว่า นอนอยู่ในดงกล้วย กะลังหลับฝันดี แล้วจู่ ๆ น้ำท่วมขึ้นมาเปียกก็เป็นได้ ....




 

Create Date : 25 พฤษภาคม 2551   
Last Update : 25 พฤษภาคม 2551 1:39:24 น.   
Counter : 293 Pageviews.  


นุ้งลายอ้วน...จอมคุย

... หลังจากมีนุ้งเหมียวลายเล็ก ก็มีเหมียวลายอ้วน ด้วยความที่แมวมันลายเหมือนกันอ่ะ ไม่รู้จะตั้งชื่ออะไร ก็เรียกลายเล็ก ลายอ้วนงี้แหล่ะ (เรียกรัยมันก็ฮู้ ..ไม่หันหรอก เหอๆๆ)

ลายอ้วนนี่เขามาอยู่แถวบ้านได้ซัก 3 เดือนแล้วมัง ... จำวันแรกที่เจอเขาได้ดี ร้องเมี้ยว ๆ ตีซี้เข้ามาเลย เนียน ๆ อย่างกับรู้จักกันงั้นแหล่ะ อาจจะเป็นเพราะว่าเขาเคยอยู่กับคนมาก่อน แต่พอถามว่าอยู่กับใครมาก่อนเขาก็ไม่บอกนะ ชิร์ (โปรดอย่าถามว่าช้านเป็นครายยเมื่อในอะดูดดดด.......)

นู๋ลายอ้วนนี่ คนละแนวกับนู๋ลายเล็ก ...

นู๋ลายอ้วนเขาจะตัวใหญ่ นุ่มนิ่มมาก สนิทกับทุกคนได้เนียนออดอ้อน ออเซาะเขาไปทั่ว ใครอุ้มก็ได้ ใครลูบหัว ก็ได้ ใครจะทำรัยก็ทำไป นู๋เหมียวลายอ้วนก็จะนอน ครางอย่างมีความสุข ช่างเป็นแมวที่เฟรนลี่มาก

มาอยู่ได้ซัก 2-3 วัน นู๋ลายอ้วนก็มีเรื่องให้อึ้งคือ เรื่องกิน ....... เขาสามารถกินอะไรที่ชอบได้เป็นชั่วโมง สถิติที่ทำได้คือ 1 ชั่วโมงครึ่ง .... คือ เล็มกินไปเรื่อย ๆ ใจเย็นๆ ขนาดเราไปนั่งดูทีวี อาบน้ำ กลับมาจะเก็บชาม โห ...คุณชายทั่นยังกินอยู่เรย .... มิน่าถึงอ้วนเยี่ยงเน้

หลังจากคุณชายทั่นกินอาหารแล้ว ทั่นก็จะกินน้ำที่วางไว้ให้ เสร็จแล้วก็จะทำความสะอาดเลียเนื้อ เลียตัว ผึ่งพุง สบายใจ นังทาสก็เก็บชามไปล้าง ...

นอกจากกินเก่ง คุณชายทั่นยังคุยเก่ง

อย่างเช่น บางทีเราเดินผ่านไปไม่ทันเห็นว่า คุณชายทั่นนอนเล่นแถวดงหญ้า หรือโคนต้นไม้

ทั่นก็จะร้องทัก ...ประมาณว่า พี่คับ เพ่จะไปไหนอ่ะ ป๋มอยู่ตรงนี้ จากนั้นก็เมี๋ยววๆๆ แอ๋ววว ๆๆ แง๊งๆๆ รัยของเค้าไปตามเรื่อง ประมาณว่าคงชวนคุย ก็สรุปว่านั่งคุยกันกับแมว




 

Create Date : 25 พฤษภาคม 2551   
Last Update : 25 พฤษภาคม 2551 1:20:31 น.   
Counter : 312 Pageviews.  


นุ้งลายเล็ก ..คุงแม่จอมอึด

อ่า .... เรื่องเหมียว ๆ แรกที่จะประเดิมก็คือ นุ้งเหมียวลายเล็ก แมวจรตัวเมียที่มาจากไหนก็ไม่รู้ และมาอยู่แถวบ้านนานแค่ไหนก็จำไม่อีกเหมือนกัน ง่ะ ... แสดงความแก่อีกแระ ...

เท่าที่จำได้ก็เจอนังนู๋เหมียวลายเล็กเนี้ย มาขอข้าวกินเป็นประจำตอนค่ำๆ ประมาณทุ่มนึง ที่มาตอนนี้เป็นประจำเพราะว่าสงสัยมันคงรู้ว่าจะต้องเลิกงานกลับมาถึงบ้านเวลานี้ทุกวัน (ซุ่มแอบดูเค้าอ่ะจิ่ อ่ะโถ่ )

แต่เหอๆๆ แบ่บว่า นังนู๋เหมียวนี่ มันเป็นไก่พระลอ ปลอมตัวมาหรือเปล่าฟะ... มาร้องเมี๊ยวๆ ขอข้าวกิน ทำท่าอ้อนฉอเราะ แต่พอเข้าไปใกล้ๆ ซัก 5 เมตร ก็วิ่งหนี

แต่พอเอาข้าววาง แล้วทำเดินหันหลังกลับไม่รู้ไม่ชี้ อ่ะแน่ะ ย่องมากินข้าว (นึกว่าแน่ ชิร์ ... ) เราก็หันกลับปั๊บ จะไปจับตัวซะหน่อย อ้ะแน่ะ โดดหนีไปอีก ชิร์ ..(อีกที) อะไรยะ ... มากินข้าวบ้านเขาทุกวัน เล่นตัวจังเลย เด๊วไม่ให้กินข้าวซะเลยนี่

นังนู๋เหมียวลาย ตัวเล็กๆ ลายๆ หน้าตาบ้านๆ อย่างนี้เหอะ ที่ไหนได้เสน่ห์เจ้าหล่อนล้นเหลือ สังเกตได้เวลาถึงฤดูติดสัดทีไร มีหนุ่มๆ มาเมียง ๆ มองๆ มะรุมมะตุ้มรักหล่อนหลายตัวเลยทีเดียวเชียว

แต่นังเหมียวลายเล็กถือว่าสวยเลือกได้นะจ้ะ หนุ่มตัวดำๆ ขนกระหล๋อม กระหล๋อม ยี้ ...เธอไม่สน

แมวลายสลิดหนุ่ม ตัวใหญ่ ...เชอะหน้าตาบ้าน ๆ ชั้นไม่เอาหรอกย่ะ

แต่หนุ่มที่เธอเลือกก็คือ เจ้าแมวหนุ่ม ตัวสีเหลืองทั้งตัวนั้นต่างหาก คล้ายแมวการ์ฟิลด์ สังเกตุจากเวลามีแมวหนุ่มๆ สีต่าง ๆ แวะเวียนมา เธอจะขู่ จะวิ่งหนี แต่พอหนุ่มเหลืองมาเท่านั้นแหล่ะ แหม ... เข้าไปออดอ้อน ฉอเลาะ ... เคล้าเคลียอยู่นั่น เชอะ

และด้วยความเป็นสาวเปรียวเจ้าเสน่ห์นี่เอง นังเหมียวลายเลยเหมาโควต้าตุ๊บป่องตลอดปี ท้องได้ท้องดีปีละไม่ต่ำกว่า 3-4 ครั้ง แต่เศร้านักที่ลูก ๆ ของหล่อน ไม่มีชีวิตรอดมากนัก ค่าที่หล่อนมีสัญชาตญาณความเป็นแมวจรสูงมากๆ

หล่อนจะหาที่ที่คิดว่าปลอดภัยที่สุดสำหรับลูกแต่ละครอก ทำให้เราไม่สามารถไปค้นหาได้ หรือถ้าพบ แม้เข้าไปเมียง ๆ มอง ๆ นิดเดียว หล่อนก็จะคาบลูกหนีไปทันที เราก็จะตามหาไม่พบอีกตามเคย

และเมื่อแม่แมวเป็นเยี่ยงนี้ ลูกๆ ก็จะถูกสั่งสอนให้ไม่ไว้ใจมนุษย์หน้าไหนทั้งสั้น แม้ว่าอิป้าคนนี้จะพยายามเอาปลาทู คลุกข้าวไปวางให้ต่อหน้า เด็ก ๆ ก็จะไม่มีวันออกมาเด็ดขาด ต้องวางไว้แล้วหลบไป (อย่างเจียมตัว) เด็ก ๆ ถึงจะออกมากินข้าว (เราต้องแอบชื่นชมด้วยความเจียมตัวอยู่ห่าง) พอทั่น ๆ กินข้าวหมดแล้ว ก็ไปเก็บชามมาล้าง สำหรับมื้อต่อไป ชีวิตทาสมันเศร้า เยี่ยงเน้แล ..........




 

Create Date : 22 พฤษภาคม 2551   
Last Update : 25 พฤษภาคม 2551 0:38:25 น.   
Counter : 300 Pageviews.  



ลิงน้อยเอ็นจอยเขียน
 
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]






" ผมไม่ได้บ้าฝรั่ง แต่ผมชอบในความมีอารยะของเขา แต่ฝรั่งเลวๆผมก็เกลียดเป็นเท่าตัวเหมือนกัน "



New Comments
[Add ลิงน้อยเอ็นจอยเขียน's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com