จากอนุบาลชนานันท์ สู่สาธิตเกษตร แค่ถนนกั้น...

เมื่อวานนี้ เป็นอีกหนึ่งวันสำคัญของครอบครัวเราค่ะ นั่นเพราะเป็นวันประกาศผลสอบเข้า ป.1 โรงเรียนสาธิตแห่งมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ หรือที่เรามักจะติดปากเรียกกันสั้นๆว่า "สาธิตเกษตร"

ทำไมต้องที่นี่? เชื่อว่าคงมีหลายคนตั้งคำถามนี้เพราะไม่แน่ใจว่าจริงๆแล้ว โรงเรียนนี้ มีอะไรน่าสนใจและดึงดูดนัก ถึงกับมีอัตราส่วนของการสมัครสอบและคัดเลือกอยู่ที่ 4000 กว่าแต่รับเพียงแค่ 280 คนเท่านั้น

สำหรับครอบครัวเรา ดิฉันและชายหนวดมีคำตอบที่ถ่องแท้มากว่าทำไม

1. เพราะตัวชายหนวดเองก็เป็นศิษย์เก่าของที่นี่ เป็นคนที่มีความทรงจำโดยตรงกับโรงเรียนนี้เป็นระยะเวลาเกือบ 12 ปี เค้ารู้ว่าที่นี่เหมาะกับลูก จึงอยากให้ลูกเข้าเรียนและมีความทรงจำที่มีค่าเหมือนที่พ่อมี
2. ความเป็นครู ของคณาจารย์โรงเรียนนี้ ดิฉันคารวะด้วยจิตบริสุทธิ์จริงๆค่ะ เป็นอีกโรงเรียนหนึ่งที่ดิฉันรู้สึกว่า ครูที่นี่คือครูโดยจิตวิญญาณของตัวเอง ไม่ใช่จิตวิญญาณเพื่ีอสถาบันกวดวิชา
3. สิ่งแวดล้อม ความที่อยู่กลางมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ที่ยังนับว่ามีพื้นที่สีเขียวอยู่ไม่น้อย ถึงแม้จะพอมีรถยนต์วิ่งกันตลอดเวลาบ้าง แต่เมื่อหักกลบลบหนี้กับปริมาณต้นไม้และพื้นที่สีเขียวโดยรอบแล้ว ยังพอนับว่าเป็นบริเวณที่มีอากาศบริสุทธิ์ให้สูดหายใจได้บ้าง
4. ความที่มีทั้งแผนกประถมและมัธยม ถ้าลูกเข้าตั้งแต่ ป.1 ก็จะเรียนยาวไป 12 ปีจนกว่าจะจบมัธยมปลาย (ยกเว้นถูกไล่ออกก่อน คิกๆๆ)ซึ่งช่วยแบ่งเบาภาระในการหาที่เรียนของพ่อแม่ แบ่งเบาภาระในการเรียนพิเศษเพื่อไปสอบแข่งขันเข้าโรงเรียนใหม่ เรียกว่าอยู่ที่นี่ที่เดียว พ่อแม่สบายใจไปกว่า 12 ปี
5. หลักสูตรและวิธีการสอน ที่มีความเป็นบูรณาการ ไม่ได้เน้นให้เด็กๆก้มหน้าก้มตาเรียนอย่างเดียว แต่ให้ความสำคัญกับกิจกรรมอื่นๆด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ที่นี่เป็นหนึ่งในไม่กี่ที่ ที่ให้ความสำคัญกับศิลปะของชาติอย่าง "โขน" จนถึงกับบรรจุเป็นหลักสูตร ทีนี้ล่ะ โขนของดิฉันจะได้เล่นโขนของจริงซะที
6. เป็นโรงเรียนที่เงินซื้อไม่ได้ ต่อให้คุณรวยมาจากไหน ถ้าคิดว่าเอาเงินมากองตรงหน้าอาจารย์ใหญ่ แล้วจะสามารถซื้อทีนั่งให้ลูกหลานได้ ขอบอกว่าไม่ใช่เลยค่ะ ตรงกันข้าม เคยมีกรณีตำรวจจราจรดูแลการจราจรหน้าโรงเรียนอยู่ทุกวัน วันหนึ่งอาจารย์ใหญ่เดินไปถามว่า ลูกๆเรียนที่ไหนกัน และอยากย้ายมาเรียนที่นี่มั้ย ถ้าอยากขอให้ย้ายมาเรียนเมื่อพร้อมได้เลย

วันนี้ พี่โขนได้เป็นนักเรียน ป.1 ของโรงเรียนนี้แล้วค่ะ ท่ามกลางความยินดีและมีความสุขของพ่อกับหม่ามี้ สุขจนกระทั่ง วันนี้ใครมายืนชี้หน้าด่า ดิฉันจะยื่นแก้มแถมให้ตบอีกต่างหาก เรียกว่าช่วงคืนกำไรก็ว่าได้ ^^

มีอีกสถาบันหนึ่งที่ดิฉันต้องขอบพระคุณจากใจจริงคือ โรงเรียนอนุบาลชนานันท์ ที่พี่โขนเรียนตั้งแต่อนุบาล 1-3 เคยมีคนบอกว่า เด็กของที่นี่เข้าสาธิตเกษตรได้เยอะ ซึ่งดิฉันจำได้แม่นว่่า วันปฐมนิเทศของพี่โขน อาจารย์ใหญ่หรือคุณย่าแจ๊ด มีพูดเรื่องนี้เช่นกัน

วันแรกที่ได้ใส่ชุดอนุบาล


By iamhiang at 2011-03-28

ช่วงแรกๆ บทเรียนของโขนคือ "108 วิธี ร้องไห้ให้พ่อแม่ใจอ่อน"


By iamhiang at 2011-03-28


"มีคนถามว่า จริงมั้ยคะที่เรียนที่นี่แล้วจะสามารถเข้าสาธิตเกษตรได้ ขอตอบเลยนะคะว่า ไม่จริง" ตึง!!!! นี่เป็นเรื่องจริง ท่ามกลางเสียงอื้ออึงของผู้ปกครองที่เสียศูนย์กันไม่น้อย แต่ดิฉันกับชายหนวดหัวเราะชอบใจค่ะ แนวมั่กๆ แต่วันนี้ ที่ผลสอบออกมาแล้ว มันเป็นเรื่องจริงค่ะ และไม่ใช่เพราะโรงเรียนไปเส้นให้นะคะ แต่หลักสูตรการสอนของที่นี่ เป็นวิธีการเดียวกับที่สาธิตเกษตรชอบค่ะ ปีนี้จึงมีเด็กจากชนานันท์ผ่านเข้าไปต่อที่สาธิตเกษตรได้ถึง 28 คน เฉพาะห้องพี่โขนห้องเดียวก็ 11 คนเข้าไปแล้วค่ะ

เฮียคนนี้ ไปส่งพี่โขนด้วย แต่ส่งอีท่าไหนไม่รู้ เลยหลับมันตลอดเวลา


By iamhiang at 2011-03-28

ชนานันท์นั้น นับว่าคือส่วนสำคัญหลักในการสร้างโขนให้พร้อมรับกับการสอบคัดเลือก ลองคิดดูว่า เด็ก 5-6 ขวบที่ต้องนั่งนิ่งๆอยู่กับที่ประมาณ 3.15 ชั่วโมง โดยไม่ร้องไห้ โดยไม่ลุกเดิน โดยทำข้อสอบครบ โดยไม่ขยำหรือฉีกกระดาษ โดยไม่ขีดเขียนกระดาษให้เปรอะ ในห้องเรียนแคบๆที่ไม่มีแอร์ กลางสิ่งแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคยกับสภาพอากาศที่พร้อมจะร้อนตับแล่บได้ทุกเมื่อ ถ้าเด็กคนนั้น สภาวะจิตใจไม่พร้อม ไม่สามารถประคองอารมณ์และความรู้สึก ก็จะอยู่อย่างนั้นไม่ได้แน่นอน และเท่าที่ดิฉันรู้ เด็กประมาณครึ่งนึงค่ะ ที่จะร้องไห้ อีกจำนวนไม่น้อยลุกเดิน อีกไม่รู้เท่าไหร่ ทำสิ่งที่เหลือที่เอ่ยไปข้างต้น ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว นี่คือสิ่งที่สาธิตเกษตรใช้เป็นเกณฑ์ประเมินเบื้องต้นด้วยซ้ำ ต่อให้เก่งแค่ไหน ฉลาดเป็นกรดปานใด แต่ถ้าไม่มีระเบียบ ไม่มีสภาวะอารมณ์ที่มั่นคงพอ ก็ยังไม่ใช่เด็กที่เหมาะจะเรียนที่นี่

ก่อนจะมาเรียนที่นี่ ดิฉันไม่เคยรู้จักโรงเรียนนี้มาก่อน จนถึงตอนที่พี่โขนใกล้จะต้องเข้าโรงเรียนเลยลองสอบถามจากพี่ที่ทำงานเก่าว่าเอาเข้าที่ไหนดี ซึ่งก็ได้มา 2 คำตอบคือ ชนานันท์ กับอมาตยกุล ซึ่งทำไมไม่รู้ที่ดิฉันรู้สึกถูกชะตาชนานันท์มากกว่า และเป็นเรื่องบังเอิญมากที่เจ้าของโรงเรียน หรืออาแจีดนั้น เป็นเพื่อนสนิทกับคุณอาเล็กหลังบ้าน และเป็นรุ่นน้องของคุณปู่พี่โขน ซึ่งอาแจ๊ดก็ยังจำพ่อพี่โขนและครอบครัวของคุณปู่โขนได้เป็นอย่างดี เมื่อถึงตอนไปจองที่เรียน เราจึงผ่านได้เข้าเรียนแบบสบายใจ ลืมบอกไปว่า ที่นี่จะรับนักเรียนค่อนข้างจำกัด ต้องจองที่ล่วงหน้ากันหลายเดือน และจะคัดเลือกเฉพาะจากสายสัมพันธ์ชั้นในก่อน เช่น บุตรหลานของคนรู้จัก หรือเด็กที่มีพี่น้องเรียนอยู่ที่นี่อยู่ก่อนแล้ว

เล่นกับเพื่อนๆที่ลานเอื้องสาย


By iamhiang at 2011-03-28


By iamhiang at 2011-03-28

ดังนั้น คงไม่ต้องเดาแล้วค่ะว่าตี๋ล่ำ หรือเขินนั้น จะเรียนอนุบาลที่ไหน ถ้าไม่ใช่ชนานันท์

จำได้ว่า นับจากวันแรกที่พี่โขนไปโรงเรียนและดิฉันกับสามีตามไปแอบดูอยู่เป็นอาทิตย์ ยิ่งเห็นสิ่งที่โรงเรียนเตรียมไว้ กฎระเบียบต่างๆ ก็ยิ่งแน่ใจว่าเราเลือกไม่ผิด อาจเป็นสัญชาตญาณความเป็นแม่มั้ง ที่ทำให้ดิฉันมั่นใจว่า ที่นี่แหละที่ดีและเหมาะกับลูกที่สุดแล้ว

เด็กที่นี่จะยากดีมีจน ก็ได้เล่นอีแท่งปูนนี่เหมือนๆกัน


By iamhiang at 2011-03-28

2 ปีแรกของอนุบาลชนานันท์ เด็กๆจะไม่ต้องเรียนอะไรเลยที่เกี่ยวกับวิชาการหนักๆค่ะ เน้นไปที่เล่นพับกระดาษ เล่นดินเล่นทราย เล่นน้ำ ดูหุ่นกระบอก ศึกษาต้นไม้ใบหญ้า จนใครที่ไม่รู้ก็จะบอกว่า เป็นคอร์สสวนสนุกที่แพงมาก เพราะ 3 ปีที่โขนเรียน ค่าเล่าเรียนตกปีละ 63,000 บาท ซึ่งเพิ่มอีกไม่เท่าไหร่ก็ไปเรียนอินเตอร์ได้แล้ว ยิ่งปีนี้ที่เขินเข้าเรียน ค่าสวนสนุกยิ่งแพงขึ้นค่ะ เพราะปาไป 72,000 บาทแหล่ววววว T__T

แต่บอกได้คำเดียวว่า "คุ้ม" ค่ะ ทำไมหรือคะ เพราะการสอนในเชิงบูรณาการ (ออกตัวล่วงหน้าว่า ความเข้าใจดิฉันอาจไม่ตรงกับข้อมูลเชิงวิชาการมากนัก แต่ดิฉันประเมินและวิเคราะห์จากสถานะคนธรรมดาที่เป็นแม่คนค่ะ) เน้นการสร้างความมั่นคงทางอารมณ์ให้เด็กก่อน เพราะเมื่อเด็กมีความสุขแล้ว ก็จะไม่ต่อต้านการมาโรงเรียน เมื่อไม่ต่อต้านก็จะพร้อมเปิดรับสิ่งใหม่ๆด้วยเช่นกัน เคยมีเพื่อนทีเป็นนางพยาบาลบอกว่า มีหลานที่เรียนแนวบูรณาการ ตอนเด็กๆไม่เอาอ่าวเลย แต่พอปรับตัวได้ กลายเป็นเด็กระดับ "ครีม" ของโรงเรียนทันที และที่สำคัญดูเป็นเด็กที่มีความสุข มีความแจ่มใสตามวัยทีควรจะเป็น

นั่งดูการแสดงหุ่นกระบอกหรือหุ่นมือเนี่ยแหละค่ะ กับครูพัชและครูรินทร์ ครูประจำชั้นอนุบาล 1


By IAmHiang at 2011-03-28

ท่ามกลางกลุ่มเพื่อนๆ



By iamhiang at 2011-03-28

แม้จะรู้ว่าโรงเรียนดีและเหมาะกับพ่อแม่แนวๆแบบครอบครัวดิฉัน แต่ก็ยังอดหนักใจไม่ได้ว่า จนขึ้นอนุบาล 3 แล้วโขนก็ยังอ่านหนังสือไม่ได้ แต่ยังเชี่ยวชาญการพับกระดาษอยู่เช่นเดิม -_-" จนเกือบเคยคิดจะย้ายลูกไปเรียนที่อื่นเพื่อให้มีความแข็งแรงทางวิชาการมากพอจะไปสอบแข่งขันเข้าสาธิตได้ แต่สุดท้ายเราก็ย้ายลูกไม่ลงค่ะ เพราะเราคุ้นเคยและผูกพันกับชนานันท์มากกว่าที่ตัวเราเข้าใจด้วยซ้ำ เราจึงตัดสินใจให้ลูกอยู่ที่เดิม เพื่อซื้อความสุขของลูกที่ไม่ต้องปรับตัวเข้ากับที่เรียนใหม่ และเพราะยังเชื่อว่า อาจจะมีไม้ตายสุดท้ายบ้างล่ะน่า.. โขนจึงยังอยู่เป็นนักเรียนอนุบาล 3 ที่เดิมต่อไป ภายใต้ข้อกำหนดที่รับรู้มาแต่แรกว่า ที่นี่ไม่แนะนำให้ลูกเรียนพิเศษ

เปรี้ยวจริง อะไรจริงนะเนี่ย..

วันเวลาล่วงไปจนถึงเทอม 2 ทีนี้ล่ะค่ะที่สังเกตว่า ชนานันท์อัดวิชาการแบบเต็มรูปแบบแล้ว ชนิดที่ว่าไม่ควรให้ลูกลาไปเช็งเม้ง ลาไปเรียน MBA ลาไปลงสมัครรับเลือกตั้ง หรือลาไปเพื่อการใดๆเลยแม้แต่วันเดียว เพราะเข้มข้นทุกวันจริงๆ ไปสายแบบทันเคารพธงชาติ ยังมีปัญหาเลยค่ะ แม่มันเนี่ยแหละค่ะ โดนคุณครูดุให้มาส่งโขนเช้าๆ เพื่อจะได้มีเวลาทบทวนการบ้าน และฝึกอะไรเพิ่มเติมก่อนเคารพธงชาติ นั่นแหละ..ชนานันท์เริ่มแผลงฤทธิ์แล้วววววว

วันที่ 23 พฤษภานี้ เขินก็จะได้เจริญรอยตามพี่โขน เข้าเป็นนักเรียนอนุบาลชนานันท์แล้ว ทั้งที่เกือบจะโดนเด้งไปเรียนปรางทิพย์ ถึงขนาดจ่ายเงินจองที่เรียนไปแล้วด้วยซ้ำ แต่เราก็ทำใจไม่ได้จริงๆ และที่สำคัญ เรายังเชื่อใจชนานันท์ ซึ่งวันนี้ก็พิสูจน์แล้วว่า เราตัดสินใจถูกจริงๆ

ขอบคุณอาเล็ก สำหรับความช่วยเหลือในการเป็นด่านแรกให้หลานเข้าเรียนชนานันท์
ขอบคุณอาแจ๊ด คุณพัช ครูแอน ครูริน ครูวาว ครูณี ครูวัลย์ ครูแอ๊นท์ และทุกท่านที่ชนานันท์ แม้ค่าเล่าเรียนจะแพง (T__T) แต่คุณภาพที่ได้นั้น มันคุ้มกว่าค่าเล่าเรียนที่จ่ายไปเยอะค่ะ โขนไม่เคยพูดคำหยาบเลย โขนไหว้สวย โขนมีความนิ่งทางอารมณ์มากขึ้นมาก และโขนพับกระดาษเก่งมากด้วยค่ะ (T___T)

โขนวันสอบเข้าสาธิต


By iamhiang at 2011-03-28

นิทราสวัสดิ์ทุกท่านค่ะ...

Create Date : 28 มีนาคม 2554 Last Update : 29 มีนาคม 2554 3:00:56 น. Counter : 43387 Pageviews.		56 comments
Share Tweet