Bloggang.com : wynter289 - ภูกระดึง (ครั้งที่ 2) ป่าปิด ตอนที่ 2

Group Blog

All Blog

ภูกระดึง (ครั้งที่ 2) ป่าปิด ตอนที่ 2

...

...ระหว่างปีนจากน้ำตกขุนพอง เส้นทางชื้น ๆ ไต่ริมผา เผลอพลาดคว้าต้นไม้หนามเข้าเรียกเลือดได้เหมือนกัน

เมื่อตอนพักกินข้าวเที่ยงกัน น้องแชมป์ เดินไปถาม พี่เสงี่ยม

แชมป์ "พี่ครับ น้ำตกนี่กินได้รึเปล่าครัย"

พี่เสงี่ยม "กินได้นะ แต่กลับไปก็ กินยาแก้ท้องเสียหน่อยละกัน"

อ๊ะ พ่อก็เล่นไปซะหลายอึกละเฮ้ย เอ่อ..พี่เข้าใจนะแชมป์ น้องกินข้าวแล้ว ไม่มีน้ำกินอ่ะนะ น้ำเพื่อน ๆ ก็หมด ไม่มาขอพี่นี่หว่า (พี่มารู้ทีหลังนะ อิ อิ)

ธารน้ำเล็ก ๆ ข้างบนน้ำตกขุนพอง

จอมยุทธ เอ ฝึกวิชานั่งพัก อิ อิ

ฮ่า ๆ ทุมยกไม่ขึ้นค่ะ

จากน้ำตกข้างล่าง ไต่ขอบหน้าผาขึ้นมาข้างบน เส้นทางลำบาก พลาดมีหวังร่วงกระดูกออกนอกเนื้อแน่ แต่ด้วยมิตรภาพ น้อง ๆ พี่ ๆ ช่วยกัน ฉุด ดึง ช่วยเหลือกัน และกัน ค่อย ๆไต่ขึ้นไปโดยปลอดภัย น้ำดื่มแต่ละคน ร่อยหรอ เหลือติดก้นขวดไม่กี่อึก.. ได้แต่กลืนน้ำลายเหนียว ๆ ครั้น จะกินน้ำจากน้ำตก เหมือนน้องแชมป์ ก็กระไรอยู่ (มิกล้า มิกล้า)

ต้นน้ำที่แชมป์รองน้ำตกกินข้างล่าง เจอหลักฐานกองเบ้อเร่อ ฮ่า ๆ ๆ เล่นเอา น้องแชมป์ พูดไม่ออก ได้ แต่อึ้ง และอึ้งงง กิมกี่

คลอโรฟิล เขียวอื๋อเลย ฮิ้ววว

...พวกเราทั้งหมด เิดินไต่โขดหินทางเดิน มีปีนบ้าง ลอดบ้าง ไต่ขอนไม้ล้มเล่นกายกรรมกัน ลุ้นกันสนุกสนาน หนุ่ม ๆ ในกลุ่มมีไม่กี่คน แต่ก็คอยช่วยเหลือสาว ๆ ให้ข้ามไปโดยปลอดภัย ขอบคุณน้องๆ นะคะ ถ้าไม่ได้น้องๆ พวกพี่แย่แน่ ๆ แต่ละคน ขาอ่อนป้อแป้ ลื่่นพรืด ๆ กันหลายหน เหนื่อยแค่ไหน ก็ยังยิ้มสู้กล้อง ลั๊นลา กันตลอดทาง...ฮิ้ววว

วิชาตัวเบา...ความสามารถเฉพาะตัว ห้ามลอกเลียนแบบ...อิอิ

นางฟ้าเสื้อแดงลอกเลียนแบบค่ะ เกาะติด (กดดัน) ฮ่า ๆ ๆ

ลั๊ลลา..เดินไปดูกุหลาบขาว..ดี๊ด๊า กว่าใคร..

คนสวย..เดินตามมาไม่ห่าง

ยกไม่ขึ้นเหมือนกันแฮะ..

ถ่ายรูปหมู่กันหน่อย...ครบทุกคนจวนจะผ่านหลักสูตรแล้ว ฮิ้ววว

อีกรูป

...หลังจากผ่านเส้นทางมหาโหด เราก็ได้พูดคุยกันมากขึ้น มีแบ่งรูปกันดูด้วย น้องตั้ม หนุ่มผมยาวพูดน้อย เอารูปดอกไม้ระหว่างทางมาให้ดูระหว่างหยุดพัก พี่เสงี่ยมของเรา ลืม วอ ที่น้ำตกข้างล่าง โฮะ ๆ

รูปบางส่วนจากกล้องน้องตั้ม และน้องภรณ์ค่ะ (พักรอพี่เสงี่ยมก่อนนะ)

ระหว่างทางเิดินไปดู กุหลาบขาว

รอหางแถว

มะ..ผมแบกให้เอง คุณ...

พันธุ์ไม้ในป่า ผีมือน้องตั้ม

น้องคนนี้เค้าสายตาดี เจอดอกไม้เยอะสุด ฝีมือเค้าล่ะ เชิญทัศนา..

โฉมหน้าเหล่า จอมยุทธน้อยทั้ง 6

ไต่กันไป ระวังด้วย

ลอด..

...กลุ่มนักท่องเที่ยวอีก 2 กลุ่ม หยุดพักที่น้ำตกข้างล่าง พวกเราเดินขึ้นมาข้างบน เจ้าหน้าที่ท่านอื่น แจ้งให้พี่เสงี่ยมเดินไปรับ วอ พวกเราก็ นั่งพัีก ถ่ายรูปพูดคุยทำความรู้จักกันมากขึ้น เฮฮา หัวเราะกัน ลืมเหนื่อย น้องฟัก (เด็กดอย) ตั้งฉายาให้พวกเรา "ชาลี แองเจิ้ล" หรูไปเปล่าน้อง ฮ่า ๆ

ชาลีแอนด์ แองเจิ้ล (ชาลีหล่อเนอะ อิอิ)

หยุดพัก ถ่ายรูปกัน สนุกสนาน เฮฮา

ความทรงจำดี ๆ ของพี่กับน้อง มีเยอะหน่อยนะคะ คือ พี่คิดถึงน้อง ๆ ค่ะ

ดอกไม้ฝีมือ นางฟ้าเอ

ผงชูรส น้องแชมป์ พยายามช่วยพี่ผู้ชาย หยุดเลือด เอ่อ พี่เค้าว่า มันไม่ได้ผลอ่ะค่ะ พี่เค้าเลือดชุ่มแขนเสื้อ พลาสเตอร์ของเราก็เอาไม่อยู่

กับน้อง ๆ เล่นเป็นสายลับกัน ถือปีนทุกคน จะไปรบกะใครจ๊ะ

น้องภรณ์ "พี่ ๆ นี่มันรอยอะไรเหรอค่ะ" ชี้ไปที่รอยดำ ๆ เป็นเส้นยาว พาดโขดหินที่นั่งพัก

พี่แป๋ว "รอยมด" (ฟันธง ฮ่า ๆ ๆ )

เวลาผ่านไปสักพัก พี่เสงี่ยมเดินมา

น้องภรณ์ "พี่คะ นี่รอยอะไรเหรอคะ"

พี่เสงี่ยม "อ้อ นี่มันรอยปลวก..." ฮ่า ๆ ๆ

"โห พี่แป๋ว ภรณ์เชื่อสนิทเลยนะนั่น

"ถ้าพี่รู้ว่าหนูหลอกง่าย กะจะเอาอีกหลายดอกเหมือนกัน เอิ๊ก ๆ แต่ว่า มันก็ใกล้เคียงล่ะน่ะ อิอิ อำน้องนี่สนุกจริงเว้ยย...

จากซ้าย น้องภรณ์ น้องนิก พี่ทุม น้องจุ๊บ น้องฟัก

แบกรัก แสนหนักใจ แบกหินไปดีกว่า แหะ ๆ (เกี่ยวกันมั้ย)

นิกยังยิ้มได้ค่ะพี่

เดินกลับแล้วค่ะ

เดินตัดทุ่ง จะกลับศูนย์ฯ ออกจากป่าปิด บ่าย 4 โมง แดดร่ม ลมตก

...พี่เสงี่ยมนำทางออกมาสู่ทุ่งหญ้าคาสูงท่วมหัว แดดร้อนจัด น้ำติดก้นขวด เราแบ่งกินกับน้อง ๆ คนละอึก หมดไปแล้ว ระหว่างทางเดินตัดทุ่งหญ้าคา ได้ลูกอมรสมินต์ แจกทุกคนในคณะ พอประทังความกระหายน้ำ ทุกคนเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า เราล้าหลัง แต่ก็ยังมี น้องตุ๊ กับครอบครัว รั้งท้าย เดินขึ้นเนินหญ้าคา แดดร้อน น้องคงไม่ไหว พักเหนื่อยบ่อยมาก ๆ พวกเราก็หยุดรอ มีพี่เสงี่ยม คอยดูแลห้อยท้าย สุดท้ายพี่เค้าก วอ ให้ เจ้าหน้าที่ ขับรถมอเตอร์ไซด์ มารับน้อง ตรงจุดแยก ไป สระอโนดาต เป็นทาง 2 แพร่ง น้องตั้มเดินเท้าเปล่า เส้นทางสาหัส รองเท้าน้องก็เลย หมดอายุไป 1 ข้าง ฮ่า ๆ ตรงทาง 2 แพร่ง พวกเราลังเล จึงตะโกนถามพี่เสงี่ยม กลุ่มน้อง ๆ ทั้ง 6 ลับสายตาไปแล้ว ไม่รู้น้องเดินไปทางไหน.. พี่เสงี่ยมชี้ไปทางซ้าย เราก็ ลุยป่า น้องตั้มเดินแซงไปแล้ว พี่เสงี่ยมก็รอ ให้ เจ้าหน้าที่มารับน้องตุ๊ เราเดินมาช้า ๆ คุยกัน เอ ถ่ายรูป ดอกกระเจียว เห็ดอะไรก็ไม่รู้ผุดขึ้นประปราย ตลอดเส้นทาง

ตัดทุ่งมาได้ซักพัก อีก ไม่กี่ร้อยเมตรก็จะถึง ลานพุทธเมตตา เราสามคน ก็นั่งพักขา ซักพัก เสียงทักทายจากน้องฟัก ก็มาพร้อมกับลูกทีม หัวเราะ ฮ่า ๆ มาแต่ไกล ได้ความว่า หลงเดินไปทางขวา เดินไปเป็นกิโล ถึงได้รู้ว่า หลงทาง ฮ่า ๆ
ลูกทีมไม่กล้าบ่น เพราะได้โหวดกันเรียบร้อย มติเป็นเอกฉันท์ ทางขวาาาา..ชัวร์ (นายรอดไปนะฟัก อิอิ) เกือบโดนประนามมั้ยล่ะ ฮ่า ๆ

จากที่กระจัดกระจายต่างคนต่างเดินไม่ได้รอกัน ก็มารวมกลุ่มกัน หลังลานพุทธเมตตานั่นเอง ฟ้าเริ่มมืดแล้ว เหมือนฝนจะตกอีกอ่ะนะ ระหว่างทางเดิน จากลานพุทธเมตตา ไปศูนย์ฯ เจอนักท่องเที่ยวปั่นจักรยานผ่านมา มีรอยยิ้มทักทายกัน เฮ้อ มีความสุขจังเลย

... ต่างคนต่างเร่งรีบเดิน เป้าหมายคือ ร้านพี่ธรรม หิว และ กระหายน้ำมาก ๆ ถึงร้านพี่ธรรม น้องๆ ก็ นั่งกันอยู่ก่อน ทุมมาศสั่งน้ำแข็งใส เราสั่งน้ำเกลือแร่ น้ำแข็งพร้อม เอสั่งชาขวด มาแบ่งดื่มกะทุม น้ำแข็งใสก็แบ่งกันกิน เย็นนั้นร้านพี่ธรรมแน่น เราย้ายเข้าไปกินในร้าน มื้อเย็นมื้อนี้ เป็นน้ำพริกกะปิ กับแกงปลากะพงใส่ผักกาดดอง ซดน้ำร้อน ๆ อร่อยมาก ๆ กลุ่มน้อง ๆ แบ่งข้าวเหนียวหมูปิ้งมาให้กิน ระหว่างรอกับข้าวจากพี่ธรรม เฮ้อ เจริญอาหารดีแท้...กว่าจะอิ่มข้าว ก็มืดสนิท...ดีที่แวะเต้นท์หยิบไฟฉายมาด้วยไม่งั้นก็แย่แน่ ๆ

...นักท่องเที่ยวขึ้นมาน้อย ก็เลยไม่มีปัญหาในการใช้ห้องน้ำรวม พวกเรานั่งแกร่วอยู่ร้านพี่ธรรมนานพอสมควร พอให้ข้าวเรียงเม็ด สั่งน้ำแข็ง ยืมแก้วใบเล็ก ๆ มา 3 ใบ แยกย้ายอาบน้ำอาบท่า สดชื่น หายเหนื่อยเมื่อยล้า ก็ ตั้งวงกันดิ พี่น้องงง (คืนแรกเราเหนื่อยมากกกกก) เปิดว้อดก้า นั่งจิบ คุยกัน จุ้งจิ้ง สัพเพเหระ เมื่อตอนกินข้าว เราชวนน้อง ๆ มาร่วมวงกันด้วย ก็รอ น้องๆ เค้าทำธุระส่วนตัวกันล่ะ
ห้องน้ำผู้ชายไม่ไกลจากที่พักเราเท่าไหร่ ได้ยินเสียง เจ้าฟัก ทะเลาะอะไรกะน้องแชมป์ ในห้องน้ำ พวกเรานั่งนินทา ไป ขำ กันไป มันอาบน้ำนานจังวุ้ย ฮ่า ๆ

...น้อง ๆ ชักแถวเดินกันมา จากบ้านพักที่ตะโกนเรียกก็ได้ยิน แต่แม๊ หูตึงเน้อ ต้องดักเรียก ตอนฟัก กับแชมป์ ออกจากห้องน้ำ นี่ถ้ามันสว่างมิหาว่า เราถ้ำมองรึ ฮี่ ๆ ๆ บรรยากาศอบอุ่น แต่เยียบเย็น ลมพัดแรงมาก ๆ น้อง ๆ ผู้หญิงนั่งห่มผ้า น้องแชมป์ เดินไปหยิบเสื้อแขนยาว มาเผื่อ สาว ๆ ในกลุ่ม น่ารักนะ หนุ่มคนนี้ อิอิ เดินไปชาร์ทแบตให้เพื่อน เดินไปหิ้วน้ำแข็งมาเพิ่ม คนนี้ทั้งนั้น หน้าตาดี นิสัยก็น่าคบ คริ คริ

พวกเราพูดคุยซักถามประวัติความเป็นมาของแต่ละฝ่าย ซักพัก หนุ่มหน้ามน ก็เดินมา น้องตั้มนั่นเอง บอกว่า ได้ยินเสียงหัวเราะก็เลยตามเสียงมา ยินดีเป็นอย่างยิ่ง ท่าทางแม่จะหวงนะตั้มนะ เดินมาตามด้วย เหอ ๆ น่ารักจริง ๆ

ระหว่างพูดคุย น้องกวาง ก็เดินเฉียดมาใกล้ ตั้มตาไวแท้ เห็นหมาป่า มาป้วนเปี้ยน แถวสนามด้วย พี่ก็มองไม่ทันซักทีนะน้องนะ เห็นแต่หมอกมัว ๆ พ้นแนวแสงไฟไปแล้ว เป็นจบกัน เอิ๊ก ๆ

...3 ทุ่มกว่า ว้อดก้าก็หมดลง กำลังคุยติดพันทีเดียว เรากับทุมเดินไปร้านพี่ธรรมจะไปเอาแบต กะโทรศัพท์ ได้ สปายมา 3 ขวด น้ำแข็งอีก 1 กระติก ขนมกรุบกรอบ เอาไปเลี้ยงน้อง ๆ พอเดินกลับมา เอ๋า ลืมชวนพี่ธรรมมาด้วย...น้องภรณ์ จัดแจงโทรไป สักพักพี่เค้าก็ปิดร้าน หิ้วขนมมาร่วมสังสรร มีตติ้งกลางดง เิิอิ๊ก ๆ คุยกันออกรสออกชาต ดูเวลาก็ปาเข้าไปเที่ยงคืนกว่า จะตี 1 อยู่รอมร่อ ได้เวลาร่ำลาหมู่ดาว (ไม่มีหรอก มีแต่หมอก กับเมฆ พระจันทร์ ยังไม่เห็นเล้ยย..) น้อง ๆ นัดไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่ผาหมากดูก ตอนเช้า พวกเราก็ อือ น่าจะไปนะ ถึงแม้ครั้งที่แล้วจะเห็นแล้วก็เถอะ..จิบกาแฟชมพระอาิทิตย์ขึ้น โรแมนติกจะตาย เนอะ...แหะ ๆ

....คืนนั้นนอนไม่ค่อยหลับ ตากลมนานไปหน่อย เย็นเจี๊ยบ ยังกะนอนแช่น้ำ
.....ราตรีสวัสดิ์....