|
|
8 มกราคม 2553
8 มกราคม 2553
14: 00 PM.
ที่หายไปเสียนาน จากเขียนบล็อกคราวที่แล้ว เมื่อ 25 กันยายน 2552 @ 2:56 PM. ก็คือ ฉันได้ใช้ชีวิตส่วนหนึ่งให้มีการทดลอง...ว่า... ถ้าโลกวันนี้ ไม่มีฉัน ...
ฉันจะทำให้เป็นจริงได้ยังไง ...เพราะปัจเจกภาวะของฉันยังอยู่ใน กาลเทศะของโลกนี้อยู่
ฉัน เริ่มที่นี้ก่อน การควบคุมจำกัดตนเอง...
เพราะเหตุว่า...ฉันเชื่อว่าปัจเจกมนุษย์ของ "ฉันในสถานะ/ภาวะผู้กระทำ" นั้น ฉันควบคุมปัจจัยและองค์ประกอบของความเกี่ยวข้องกับเรื่อง...."ถ้าโลกวันนี้ ไม่มีฉัน" ได้มากกว่าอีกด้านหนึ่งคือ ฉันในสถานะ/ภาวะผู้ถูกกระทำ อันเป็นปัจจัยภายนอกเสียเกือบสิ้นเชิง
แต่โดยประสบการณ์และการใคร่ครวญเกี่ยวกับการนี้แล้ว
ฉันได้เรียนรู้ ข้อสรุปจากบทเรียนนี้ว่า...
"ไม่มี ...ไม่มี...และไม่มีสถานะหรือสภาวะใดของการเป็นอยู่ ดำรงอยู่ในโลก ของปัจเจกมนุษย์..ที่...ฉันคนนี้และ/หรือคนไหน ๆ จะสามารถควบคุมปัจจัยและองค์ประกอบของสิ่งเกี่ยวข้องทั้งที่เรารู้ได้และไม่อาจรู้ได้โดยสิ้นเชิง..ดอกจะบอกให้"
ตัวอย่าง สิ่งที่ยากต่อการที่ฉันคนนี้และ/หรือคนไหน ๆ จะสามารถควบคุมปัจจัยและองค์ประกอบของสิ่งเกี่ยวข้องทั้งที่เรารู้ได้และไม่อาจรู้ได้......นั้น มีข้อจำกัดอยู่มากมาย เช่น....เป็นต้นว่า
1. เราพยายามพูด (หมายรวมถึงการสื่อด้วยภาษามนุษย์) ให้น้อยลง ได้แก่ การพูดกับตัวเอง, การพูดกับคนใกล้ชิดในครอบครัว, หรือผู้คนอื่น ๆ ที่ห่างไกลออกไป --- พูดง่าย ๆ ว่า "ฉันพยายามทดลองให้ตนเองไม่รับรู้ความสามารถในการสื่อสารด้วยภาษามนุษย์ของฉัน ต่อโลกภายนอกและภายในทั้งมวล นั้นแหละ" (โปรดตั้งข้อสังเกตนี้ไว้ เพราะจะมีผลต่อชีวิตเราบางประการซึ่งจะกล่าวถึงข้างหน้า)
2. จำกัดการติดต่อสัมพันธ์ทางสังคมกับผู้คน (ทั้งเป็นตัว ๆ ตน ๆ และที่เป็นตัวตนสัญมายาอย่าง คนในโลกการสื่อสารมวลชน และ/หรือคนในโลกการสื่อสารทางอินเตอร์เน็ตเป็นต้น) ให้น้อยลง เช่น ทำกิจกรรมงานบ้านและวิสาสะสังสรรกับคนในครอบครัว(/หรือในที่ทำงาน)แต่ในเรื่องที่จำเป็นโดยหน้าที่เท่านั้น ไปซื้อขายใช้จ่ายเข้าของเงินทองแต่ที่จำเป็นต้องไปเท่านั้น รีบไปรีบกลับ ไม่โทรเข้าโทร.ออกหรือส่งรับข่าวสารใด ๆ เข้าออกโดยไม่จำเป็น เป็นต้น --พูดง่าย ๆ ว่า "เอ็งอยู่แต่ตัวลำพัง ให้มากไว้ ...ได้ไหมว่ะ?"
3. การควบคุมการคิดของตนเอง โดยจำกัดเชิงขอบเขตพื้นที่ (มันทำได้ง่ายกว่า การคิดถึงขอบเขตสมมติแบบอื่น) ได้แก่ พยายามอย่าให้ "คิด" อะไรให้มันเกินผืนหนังหุ้มเนื้อ เลือด และกระดูกของเรานี้ --คืออย่าให้ความคิดเดินทางออกไปนอกจากเรื่องรับรู้ รู้สึก นึกคิดในสภาวะดำรงอยู่ของกายตน ในกาละ เทศะ ปัจจุบันขณะนั้น นั่นเอง --อ้าว! ถ้า "คิด" หลุดเลยไปก็พยามยามขังมันไว้ในห้องที่เราอยู่นั้น --ขังไว้ในเขตบ้านหลังนั้น --ขังมันไว้ในเขตรั้วบ้านเราอยู่นั้น --เอ้า! อย่าให้มันออกนอกเขตอำเภอก็ยังดีว่ะ??????? นี้คือ ความพยายามทดลองควบคุม "คิด" --
สิ่งที่จะกล่าวต่อไปข้างหน้า ก็คือ การพยายามดำรงตนให้เป็นอยู่ในกรอบ 3 ประการดังว่ามานี้ เรากลับพบว่า ..โลกของตูนี้ มันช่างเต็มไปด้วย "ขยะพูด ขยะทำ และ ขยะคิด" มากเสียเหลือคนานับ
วันนี้เอาเท่านี้ก่อน แล้วจะกลับมาเขียนเล่าไว้ต่อ
สรุปบทเรียนที่ ๑
...."ถ้าโลกวันนี้ ไม่มีฉัน" คือ .....
โลกที่---
ไม่มีฉันที่รู้ภาษามนุษย์
ไม่มีฉันที่ทำอะไรเกี่ยวข้องกับคนอื่น ๆ
ไม่มีฉันที่ "คิด" ออกนอกตัวฉัน
การบ้านประกอบบทเรียนที่ ๑
ภาษาคนขังคน ใช่หรือไม่?
เกีี่ยวข้องกับคนอื่น ก็เป็นโลกอื่น ใช่หรือไม่?
คิดเห็นแต่สิ่งอื่น ฉันก็เป็นอื่น ใช่หรือไม่?
A_somjai
| Create Date : 08 มกราคม 2553 |
| Last Update : 8 มกราคม 2553 14:13:09 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 491 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
