|
|
สายฝนโปรยฝันสู่กายฉัน....
สายฝนโปรยฝันสู่กายฉัน.....
ในขณะที่ฉันเดินลัดเลาะเหยียบแผ่นไม้ที่ถูกวางเรียงต่อกันชั่วคราว
พื้นซีเมนต์ผิวหยาบเมื่อตอนสายยังร้อนด้วยแรงแดด
บัดนี้กลายเป็นแอ่งน้ำที่เจิ่งนองจากฝนกระหน่ำในตอนบ่ายเรื่อยมาจนเย็น
ฉันนอนจมที่นอนไม่รู้เรื่อง รู้สึกขยับตัวตื่นจากปลายฝัน...
ผ้าห่มผืนหนาล่วงหล่นจากเตียงมีเพียงหมอนข้างที่อยู่เคียงกาย
(ที่ไร้คนเคียงใจ) แต่ก็ไม่สิ้นคนเคียงกายเสียทีเดียวนัก
หากฉันใฝ่ถวิล
ฉันมองไปริมระเบียง.....ฝนโปรย
ต้นโมกที่ฉันปลูกถ่ายตั้งแต่ยังเล็ก...ชื่นฉ่ำไปด้วยเม็ดฝนในกระถ่างใบกลม
ตั้งวางอยู่ริ่มระเบียงห้อง กิ่ง-ดอก-ใบซ่านซ่าระรานลมเล่นฝน
ฉันสุขใจ.....นานแล้วที่ไม่ได้เห็นต้นโมกระเริ่งรักกับน้ำฝนที่โปรยปราย
ฝนตกตอนนี้น่านอนนัก อยากนอนซุกใต้วงแขนของคนในอดีต
หรือนอนหนุนตักคว้าท่อนแขนของเขามาพาดวางเคียงแก้ม
ฉันชอบให้ขนตายาวของฉันไร้กวาดไปสัมผัสผิวกายของเขา
ฉันกระพริบตาริบๆ....แผงขนตาของฉันสะเทือนถึงใจเขา
ฉันรู้สึกได้ด้วยใจของฉันเอง ....
.....
....
แต่ก็เท่านั้น....ฝนตกลงมาแล้ว กว่าน้ำที่เจิ่งนองจะระเหิด
กลายเป็นเม็ดฝนหยดใหม่อีกครั้ง ก็ต้องรอฤดูกาล....
แน่นอนว่ารสฝนคงไม่เหมือนเก่า
.....................
อากาสแบบนี้ ทำให้จริยธรรม ในฝึกซ้อมการแสดงวันนี้
ทำฉันเป็นง่อย......ฉันเป็นอัมพาตไปครึ่งตัว ไม่อยากลุกขึ้น ขี้เกียจขยับ
แขน ขา หัว นิ้วมือ
หรือแม้กระทั่งปลายขนตา.....อากาศมันน่าฝั่งตัวลงนอนกับเตียงต้องห้าม
แม้ว่าต้องนอนเล่นเพียงลำพัง หากอยู่กับแฟนวันนี้ คงได้โดนซ้อมละครแน่ๆ
แต่ซ้อมฉากอื่นแทน.....555555
.....................................................
แต่ในที่สุด เมื่อเข็มนาฬิกาเดินมาถึงเวลาสุดท้ายที่ใจกำหนด
ม่านหมอกสีดำที่เคียงคู่อยู่ในตัวตนก็ได้กระซิบเสียงว่า
โดดมะ...ลมมันพัดเย็น
แต่ใจด้านดี ก็เถียงว่า
อย่าเลย..... ถ้านักแสดงไม่มาแล้วจะซ้อมยังไง
ใช่ฉันก็เคยเป็นทั้งนักแสดงและเป็นผู้กำกับที่เคยรอคอยนักแสดง
รู้รสนี้ดี.......เมื่อใจลองวางไว้กับอีกหน้าที่หนึ่ง
ไปอยู่ที่หน้าที่ผู้กำกับ.....ว่าแล้วเหตุผลก็ชนะอารมณ์
.......................
เมื่อเข็มวินาทีถึงแม้จะเดินช้ากว่าขาฉันก้าว....แต่มันก็คงความสม่ำเสมอ
ฉันเองก็ควรที่จะได้เรียนรู้ เข็มวินาทีเป็นแบบอย่าง...
ฉันมองนาฬิกา มองเข็มนาฬิกา
มองต้นโมก...ปล่อยให้ต้นโมก สนุกกับอารมณ์ฝน ไม่ใช่อารมณ์ฝัน
ฉันมุ่งหน้าเดินลัดเลาะเหยียบสะพานไม้เล็กๆที่ถูกพาดผ่านแอ่งน้ำ
ใจเต้นระริก.....ฉันได้ก้าวข้ามสะพานไม้เล็กๆตรงนี้ไปแล้ว
และฉันกำลังจะก้าวต่อก้าวต่อไป...ในใจที่ฝันหา
อันไร้ซึ่งคนเคียงข้างกาย*** ก็ช่างมัน 5555
***** โยงเรื่องผู้ชายกันด้านๆแบบนี้แหละ
หมายเหตุ: ในช่วงนี้ฉันกำลังฝึกซ้อมการแสดงละครเวที
เรื่อง begin again แสดงราวๆกลางเดือนสิงหาคม
ใช้เวลาฝึกซ้อมในช่วงค่ำ 19.30-22.30 สัปดาห์ละ 5 วัน มีอารมณ์ขี้เกียจบ้างตามธรรมชาติของฉัน หรือติดธุระหรืองาน แต่ก็จะพยายามบังคับตัวเอง
ไปสู่หนทางที่ดีที่สุด แม้ว่ากิเลศจะหนามากก็ตาม คอยดูซิว่าจะทำได้นาน
สักเท่าไร....เห้อ...
แปะรูป..ยังพอเห็นความเหลืองของผิวอยู่บ้าง แต่ละครที่จะเล่นนั้น
ตามเรื่องราวต้องเป็นคนผิวเข้ม...คงต้องนอนอาบแดดแล้วล่ะ...เฮ้ๆๆๆ
จะได้มีผิวสีแทนสมใจ อิๆ (จะได้แอบอ้างบอกใครว่าต้องเล่นละคร)
| Create Date : 07 กรกฎาคม 2552 |
| Last Update : 7 กรกฎาคม 2552 8:05:49 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 363 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: โยเกิตมะนาว  วันที่: 7 กรกฎาคม 2552 เวลา:9:05:39 น. |
|
|
|
| โดย: น้องข้าวเหนียวกะพี่หมูปิ้ง (MooBamBam ) วันที่: 7 กรกฎาคม 2552 เวลา:18:16:09 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ขอบคุณที่เข้ามาดู profile นะครับ คงคิดว่า เอ๊...ไอ้เจ้าของความคิดนี้...มันคือใครหว่า
... ตอนนี้ขอยังไม่เปิดตัวนะครับ...
ที่ผ่านมาอาจสร้างศัตรูไว้เยอะ 555
พร้อมเมื่อไร แล้วจะเปิดตัวน๊า
|
|
|
|
|
|
|
|
|
