ฉันเห็นวันพรุ่ง...
Group Blog
 
All blogs
 
ชีวิตนางลิเก...เบื้องต้น

ลิเก



เล่นลิเก นี่ยากมากเลยนะครับ




ผ่านไปแล้วกับชีวิตนางลิเก
งาน Otop 10 วัน 20 รอบ 10 เรื่อง




p>ลิเก๊  ลิเกSmiley






Free TextEditor



คุณพระคุณเจ้า.....ฉันได้มีโอกาศได้เล่นลิเกด้วย
ความจริง ลิเก กับตัวฉัน นั้นห่างเหินกันเป็นเส้นขนาน
ดูบ้าง นานๆที ตอนเด็กก็เคยดูตามทีวี
อย่างเช่น รายการของคุณ วินญู จันทร์เจ้า (เขียนอย่างนี้ป่าวหว่า)
จำได้ว่าตอนกี่ขวบกันนะที่เคยเปิดดูทางทีวี

หลังจากนั้นมาก็ได้แต่ทำละครเวที เป็นนักแสดง กำกับ เขียนบท
อะไรก็ว่าไป แต่ว่าลิเก กับฉันเนี่ย ไม่ค่อยได้คุ้นเคยกันสักเท่าไร
ดูเหมือนจะเกี่ยวพันกันก็แค่อะไรเก(ย์)ๆนี่แหละที่เหมือนกัน

เริ่มแรกเดิมทีเลย ยอมรับว่า ที่เล่นเพราะว่าอยากได้เงิน
ฉันอยากได้เงิน.... ฉันอย่ากได้เงิน

ก็เลยตกปากรับคำว่า เล่นจ้า
"คิวว่างทุกวันเลยพี่แต่ถ้าพี่จะตัดผมพี่บอกล่วงหน้าด้วยนะ
จะได้ไปทำอย่างอื่น" ในความเป็นจริงตั้งใจจะไปworkshop ละครล่ะ
แต่หาเงินก่อน .....

จึงได้บอกเงื่อนไขกับพี่หัวหน้าคณะประมาณว่า
ฉันนั้นร้อง รำ ก็ไม่เป็นนะ เรียกว่ามีข้อจำกัดสุดๆเลย
เกรงใจเค้าเหมือนกัน แต่ดูเหมือนว่า ยังไงตัวแสดงก็ยังขาด
ที่เคยๆเล่นและแสดงมานั้นก็มีงานอื่น ตัวเก่งๆตลกๆร้องรำดีๆ
เค้าไม่ว่างกัน
ฉันก็เลยได้เล่นลิเกสมใจปรารถนา


ได้รับเป็นบททหารบ้าง นางตามบ้าง ตอนแรกคิดว่าคงได้เล่นเป็นนางตาม
อยู่แล้ว เพราะว่า ท่าทางและดูเหมือนว่าใจของฉันจะรักอีกต่างหาก
วันแรกๆได้แต่งชุดเป็นทหาร ฉันยังไงก็ได้อยู่แล้วจะให้เล่นให้แต่ง
อะไรก็ได้ เพราะว่า คุณสมบัติในการร้องรำลิเกไม่เป็นเลย
หลังๆดูเหมือนพี่เค้าจะรู้ทาง เลยได้แต่งหญิงสมใจ
(ภายใต้จิตสำนึกในวัยเด็ก)

การซ้อม....

อย่าเรียกว่า ซ้อมเลย พรุ่งนี้เล่นแล้วซ้อมกันวันนี้เลย
ความจริงลิเกอาชีพเค้าก็ไม่มีการซ้อมกันด้วย บอกเรื่องกันก่อนออกเลย

คืนวันซ้อมฉันเครียดมาก เพราะว่า ตัวทหารมันต้องอารมณ์ประมาณ
หม่ำจ๊กหม๊ก ตัวตลกๆเป็นตัวสีสันของเรื่อง
แต่บทตลกกับฉันเนี่ย มันไม่ใช่อ่ะ ฉันเป็นประเภทตลกฝืด
ชีวิตจริงค่อนข้างซีเรียสมาก แต่ก็รู้สึกท้าทายดี ว่าจะทำยังไงให้ตลก
แต่ก็เถียงในใจกับตัวเองว่า " ฉันเล่นไม่ได้หรอก ฉันไม่ใช่คนตลก"

ฉันคิดอย่างนี้แหละเมื่อไรมันจะได้ล่ะ
ทุกครั้งที่ฉันพร่ำบอกกับลูกศิษย์ว่า
"ผู้แสดงคิดอย่างไร คนดูก็รู้สึกได้อย่างนั้น" ฉันเลยต้อง
พิสูจน์กับตัวเอง และเตือนตัวเองอยู่เสมอว่า
ควรจะคิดอย่างไรเมื่อเรากำลังแสดง



ข้อคิดอย่างหนึ่งที่ฉันได้รับคือ
ฉันรู้สึกว่า การทำงานแบบสนุกกับการทำงานเพื่อต้องการได้เงินเนี่ย
มันต่างกันมากเลย
ฉันเห็นพี่ๆหรือหลายๆคนที่ชอบศิลปะการแสดงลิเก ชอบดู
ชอบร้องลิเก แล้วเห็นพลังของเค้ามาเลยว่า
เค้าชอบ เค้ามีความสุขกับมันจริงๆ ซึ่งต่างกับฉันมากเลย
แรกๆฉันไม่มีความสุขในการแสดงหรือในการทำงานเลย
ฉันยังบอกกับเพื่อนเลยว่า การทำงานแลกกับเงินกับ
ทำเพราะชอบมีความสุขในสิ่งที่ทำ โอโห้ พลังมันต่างกันมากเลย
ฉันแป๊วมากเลย รู้สึกเหมือนถูกจองจำด้วยโซ่ตรวนแห่งความแตกต่าง
พี่เพื่อนๆ เค้าจะพูดจะคุยกันในวงสนทนาก็ร้องออกมาเป็นเพลง
อย่างฉันนะเหรอ ขนาดมีเพื่อนชวนไปคาราโอเกะฉันยังไม่คิดจะไป
ฉันอาจมีปมในวัยเด็กที่ไม่ชอบร้องเพลงให้ใครฟัง
แม๊กระทั่งตัวเอง.... อุๆ

โชคดีที่ฉันได้เห็นข้อนี้ เห็นคนอื่นมีความสุขในสิ่งที่ทำ
ฉันเลยปรับหาความสุข หรือเสน่ห์ของการ
เล่นลิเก ในแบบฉบับของฉัน

...ในความเป็นจริง ด้วยความไม่รู้อะไรหลายๆอย่างทำให้ฉันประหม่า
เข้าไม่ถูก ไม่ค่อยได้ดู ลิเก ไม่รู้จักเลย เคยเห็นแค่ผ่านๆ
ซึ่งความที่ไม่รู้ ที่ฉันบอกก็อย่างเช่น เรื่องของขนบของลิเก
การเข้าการออกของตัวละคร ต้องเข้าตรงไหนหว่า ฉันงงมากเลยในตอน
เริ่มต้น...จะออกไปเปิดตัวแล้วรำ หรือว่า เดินไปเฉยๆ แล้วจะเดิน
ไปตอนก่อนวงปี่พาทย์ขึ้น หรือ ในขณะที่กำลังบรรเลง

โอ้ยมันเยอะแยะ ฉันไม่รู้ก็เลยประหม่า การจะถามในเรื่องรายละเอียด
ปลีกย่อยแบบนี้ บางทีก็ต้องฝึกสังเกตเอง

ลิเกที่ฉันเล่นไม่มีบท ซึ่งต่างจากการเล่นละครหรือแสดงละคร
ที่มีการฝึกซ้อมมาแล้ว มีการท่องจำบท

โอ้โหมันอยากมาเลยสำหรับฉัน แรกๆฉันเข้าไม่ถูกเลย
เบื้อใบบนเวที แม๊ว่าฉันจะเคยผ่านงานแสดงละครเวทีมาหลาย
ร้อยรอบแล้วก็ตาม อันนี้ไม่ได้โม้นะ...

ไมค์อยู่ในมือแต่ไม่ได้ช่วยอะไรฉันเลย
ถ้าไมค์มันพูดเองได้ มันคงถามฉันออกมาดังๆแล้วว่า

"จะกำไมค์อีกนานไหมจ๊ะ ทำไมไม่พูดซะที"

ใครได้เห็นบนเวทีเรียกว่าฉันดับไปเลย.....ตายไปทั้งๆที่ยังมีตัวตนบน
เวที

....จบเรื่อง นางลิเกแต่เพียงเท่านี้ ยังมีอีกเยอะที่ยังอย่างเล่า

....."หมดเวลา ทำการแสดงแล้วจ้า...ฯลฯ "
ขอจากด้วยเนื้อเพลงอำลา
แบบลิเก นะจ้า....แล้วจะมาต่อใหม่


เว้นว่างไปสี่ห้าวัน....รับจ๊อบที่หัวหินจร้า...













Create Date : 04 เมษายน 2552
Last Update : 10 เมษายน 2552 2:16:25 น. 0 comments
Counter : 932 Pageviews.

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

จ็อบ
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ขอบคุณที่เข้ามาดู profile นะครับ คงคิดว่า เอ๊...ไอ้เจ้าของความคิดนี้...มันคือใครหว่า

... ตอนนี้ขอยังไม่เปิดตัวนะครับ...

ที่ผ่านมาอาจสร้างศัตรูไว้เยอะ 555

พร้อมเมื่อไร แล้วจะเปิดตัวน๊า
Friends' blogs
[Add จ็อบ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.