|
|
พาน้องเหมียวไปรพ.
หายหน้าไปวันสองวัน
แบบว่าเมื่อวานกลับบ้านดึกมากมาย
แถมตอนเช้าก็ซัดกาแฟแมคฯไปแก้วหนึ่งระหว่างรอเรียนภาษาอังกฤษ
ทีนี้แหล่ะ....จากกระต่ายกลายเป็นนกฮูกเลยทีเดียว
ที่แพลนว่าจะไปเข้าyouth hostel ตอนเช้าก็เลยไม่ได้ไปกันพอดี
แถมตื่นมาก็11 โมง.....จ๊าก....มีนัดไปเลือกตั้งกับที่บ้าน
ไม่โดนบ่นแต่ก็พอรู้ได้จากคำถามที่ว่า
"เพิ่งตื่นรึ...."
><" ก็แหม....เข้านอนตี5 อ่า จะให้ตื่นเจ็ดโมงไหวได้ไงล่ะนั่น
หึมๆ เริ่มต้นวันนี้ก็ดูท่าไม่ค่อยดีซะแล้ว
ตอนเที่ยงก็ไปทานฟูจิ ตามเรื่องราว
ต่อด้วยไปเลือกตั้งแถวบ้าน
ไกลโข รถก็ติด
แต่ก็เสร็จด้วยดี ยังไม่ได้ตามผลเลยว่าใครได้เนี่ย
แต่ก็คงจะเป็นคนที่ดีจริงๆแหล่ะน้า สาธุ
ได้คนดีๆเข้าไปให้ประเทศชาติได้เจริญบ้างเถอะ
เอิ๊กๆ ไม่ดีๆ ไม่คุยเรื่องการเมืองดีกว่าเนอะ
พอกลับมาบ้านก็มีเรื่องใจชื้นขึ้นมานิดนึง
ผลสอบโทอิคมันออกมาแว้ว
อิอิ คะแนนขึ้นจากครั้งที่แล้ว มาร้อยห้าสิบ
โย่ๆ แอบดีใจ น่าเสียดาย ถ้าทำlistening ทันคงจะดีกว่านี้
(Reading ทำไม่ทันเป็นปกติอยู่แล้ว ปลงได้)
โชคดีนะที่คะแนนขึ้นมาเยอะ
ไม่งั้นนะ คนที่บ้านคงรู้สึกว่าเสียตังค์เรียนอังกิดไปตั้งเยอะ
ไม่ได้อะไรเล้ย.....
แต่วันนี้ก็ไม่ได้ดีอย่างที่คิด
แวะไปห้องคุณพี่ชาย เอาคะแนนไปอวด
กรี๊ด.........แมวช้าน
น้องแมวเหมียวที่อยู่กับเรามาตั้งแต่ก่อนเข้ามัธยม
ตอนนี้ก็อายุจะ 13 ขวบได้แล้ว
มันผอมมากๆอ่า แบบว่า เหมือนจะตายเลย
แต่ก็ยังน่ารักเหมือนเดิม ที่เวลาเราไปเยี่ยมที่ห้องพี่ชาย
ก็จะเดินมาทักทายทุกครั้ง
แต่คราวนี้เห้นแล้วสลดอ่า
ยกโทรศัพท์ โทรหาหมอออมทันที
แล้วก็ได้คำแนะนำว่า สภาพนี้ พาหาหมอด่วน
ก็เลยขับรถด้วยอาการหงุดหงิดออกไปรพ.สัตว์ ของจุฬา
พ่อก็เห็นอาการหงุดหงิด ปนบ่นๆ ของเรา ก็เลยไปด้วย
ก็จะไม่ให้เซ็งได้ไง คิดดูดิ คนที่อยุ่กับมันกันทุกวัน ทั้งวัน
ไม่คิดจะพามันไปรพ.
พอตอนไปถึงรพ. มีแต่คนตกใจ
น้ำหนักลดเหลือ 1.12 kg
เวงกำจริงๆ เซ็ง
มันอยู่ห้องเราไม่ได้ เพราะเหตุผลหลายอย่าง
แต่ถ้าเราได้ไปห้องพี่เรา เราก้คอยดูแลมันนะ
แบบว่าขับรถไป น้ำตาร่วงเลย
หมอบอกว่า มันแก่มาก แล้วก็เป็นโรคไตด้วย
หมอพยายามตรวจเลือด แต่ว่ามันไม่มีเลือดให้ตรวจ
เลยให้น้ำเกลือก่อน แล้วก็ค่อยสูบเลือดออกมา
หมอให้ดมยาด้วย เพราะว่าหายใจไม่ค่อยคล่อง
แถมโดนฉีดยาไปสองเข็ม
ยาฆ่าเชื้อเข็มนึง แล้วก็ยาลดน้ำมูกเข็ม
ตามด้วยล้างตา แล้วก็ล้างคราบหินปูนที่ฟัน
สรุปวันนี้ทั้งเหมียวทั้งคนอยู่รพ.ไป 4 ชม.กว่าๆ
ตอนนี้ตามันไม่ตอบสนองต่อแสงแล้ว
แถมต่อมทอมซิลก็บวมด้วย
แต่หมอบอกว่า ตอนนี้รักษาชีวิตมันก่อนแล้วกัน
เอาไว้แข็งแรงแล้วค่อยมาดูโรคเล็กๆน้อยๆต่อ
เด๊ยวต้องพาน้องเหมียวไปที่รพ.ทุกวัน!
ให้ตายเหอะ....รพ.ไม่รับadmit หึมๆ
ดีนะไม่ได้ไกลจากบ้านมาก
ไม่งั้นคงเศร้าเลย
ที่ห้องดมยาเนี่ย....มีน้องลูกหมาสองตัวนอนอยู่
ทั้งคู่โดนเจ้าของทิ้ง
ตัวนึงโดนรถทับขาหัก
อีกตัวโดนรถทับกรามหัก
เฮ้อ....หมาหนอหมา คงจะเดือน สองเดือนได้
หน้าตาน่ารักมากๆ อยากเลี้ยง
แต่คุณป๊าไม่อนุญาตแน่ๆ
เพราะว่าดูท่าทางจะโตเอาการอยู่ เอิ๊กๆ
อุ้งเท้าเขา ทำให้เดาได้ว่าคงเป็นพันธุ์ผสม
ตัวคงเกือบเท่าโกลเด้นแน่ๆเลย
ตายๆ สงสารมัน ที่บ้านก็ไม่มีอาณาเขตให้วิ่งด้วย
ต้องรอพ่อหมีกลับมา....เผื่อสนใจ เอิ๊กๆ
สงสารมันนะ มีแต่คนบ่นเรื่องมันโดนปล่อย
ทุกคนพยายามหาอะไรให้มันทาน
แต่ก็แบบว่า ทำได้แค่นั้น เพราะว่าคนในนั้น
ส่วนมากก็มีสัตว์เลี้ยงของตัวเองอยู่แล้ว
อีกสามวันเท่าวัน พ่อหมีจะกลับมาแล้ว
เฮ้อ.......เป็นสามวันที่ยาวนานจริงๆ
แถม กว่าจะได้เจอะ ก็คง4-5 วัน
เพราะว่าพ่อหมีคงjetlag ทำงานเสร็จต้องนอนจำศีลตอนเย็น
อิอิ แค่นึกถึงก็สุขใจแว้ว 
| Create Date : 02 มีนาคม 2551 |
| Last Update : 2 มีนาคม 2551 23:54:01 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 190 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
Welcome all of you to my Bloggang! It has been a long time since I didnt update my Blog. Time flies... now the wind blows me to this SHEEP country.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
