แดนมหามงคล

แดนมหามงคล

เมื่อวันที่ ๔-๕ กรกฎาคม ๒๕๕๒ ได้มีโอกาสไปปฏิบัติธรรมที่ แดนมหามงคลจังหวัดกาญจนบุรี ซึ่งการเดินทางไปนั้นใช้บริการรถไฟฟรีของการรถไฟแห่งประเทศไทยครับ แต่ในเช้าวันเดินทางก็มีเหตุอันไม่คาดฝัน
เกิดขึ้นจนได้

นาฬิกาเจ้ากรรมดันเกิดเสียไม่ยอมทำงาน กรรมของข้าพเจ้าแล้ว นัดเพื่อนไว้ที่สถานีรถไฟบางกอกน้อยเวลา เจ็ดนาฬิกาสามสิบนาที ข้าพเจ้าก็ตื่นที่เจ็ดนาฬิกาสามสิบนาทีเท่ากับเวลาที่นัดเพื่อนไว้ แล้วจะไปทันยังไงล่ะเนี่ย ฉับพลันสมองของข้าพเจ้าก็คิดคำนวณหาเส้นทางดุจคอมพิวเตอร์ และแล้วก็ได้วิธีการ นั่งแท็กซี่ไปดักที่สถานีถัดไป ซึ่งก็คือสถานีตลิ่งชัน ประมาณแปดโมงเกือบครึ่งโทรเช็คกับน้องที่สถานีรถไฟ น้องบอกว่า รถไฟยังไม่ออกจากสถานีรถไฟบางกอกน้อย กอรปกับข้าพเจ้าก็เดินทางมาจะถึงสถานีรถไฟตลิ่งชันแล้ว ก็ใจชื้นขึ้นมาหน่อยมีแววไปทันแล้วแต่แล้วก็เกิดเหตุขึ้นมาอีกจนได้ แท็กซี่พาข้าพเจ้าหลงทาง คนขับแกขับเลยสถานีรถไฟ แต่จะโทษคนขับฝ่ายเดียวก็ไม่ได้เพราะคนที่บอกทางข้าพเจ้าก็อธิบายทางไปไม่ถูกต้องเหมือนกัน

ข้าพเจ้าจึงตัดสินใจลงจากแท็กซี่เพื่อขึ้นมอเตอร์ไซต์ประจำถิ่นจะได้ไม่เสียเวลาถามทางอีก ในขณะที่กำลังเรียกมอเตอร์ไซต์ และแล้วเสียงโทรศัพท์ที่ไม่อยากได้ยินก็ดังขึ้น พี่รถไฟออกจากสถานีตลิ่งชันไปแล้ว ใจข้าพเจ้าหล่นไปกองที่ท้า วันนี้ข้าพเจ้าจะไม่ได้ไปหรือนี่ จากการคุยกับน้องทำให้ข้าพเจ้าทราบว่ารถไฟรอบถัดไปขึ้นประมาณบ่ายสองโมงและจะเดินทางไปถึงแดนมหามงคลที่เวลาสองทุ่มเศษ ๆ แล้วข้าพเจ้าจะไปมันทำไมเพราะรุ่งขึ้นก็เดินทางกลับแล้ว

หลังจากนั้นข้าพเจ้ายืนคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงตัดสินใจว่าเป็นไงเป็นกัน ลองไปดักที่สถานีถัดไปซึ่งก็คือสถานีศาลายาก็แล้วกัน ในตัวก็เหลือเงินแค่ร้อยเจ็ดสิบบาท เพราะไม่คิดว่าจะมีค่าใช้จ่ายอะไรจึงไม่กดเงินจากแบงค์ออกมา จนแล้วจนรอดในขณะที่รถแท็กซี่จะเลี้ยวเข้าสถานีรถไฟศาลายา โทรศัพท์มือถือของข้าพเจ้าก็ดังขึ้น พี่รถไฟออกจากสถานีแล้วไว้โอกาสหน้าค่อยไปน่ะพี่ โอ้เฉียดฉิวไปนิดเดียว เซ็งจริง ๆ ทำไมอุปสรรคมันเยอะอย่างนี้นะ จะได้ไปไหมเนี่ย ข้าพเจ้าคิดในใจ พี่คนขับแกก็ซิ่งสุด ๆ แล้วก็ยังไม่ทัน

ข้าพเจ้าควักเงินจ่ายค่าแท็กซี่ไปหนึ่งร้อยยี่สิบบาท หมดกันวันนี้เสียค่าแท็กซี่ไปแล้วสองร้อยเจ็ดสิบบาท แถมยังไม่ทันรถไฟอีก ข้าพเจ้าเดินเข้าไปถามนายสถานีว่าสถานีถัดไปคือที่ไหน แต่รับคำตอบว่าข้าพเจ้าไม่น่าจะไปดักทันเพราะรถไฟออกไปกว่าสิบนาทีแล้ว ข้าพเจ้านึกในใจไม่ต้องไปแล้วกลับบ้านแน่ ๆ ในความคิดของข้าพเจ้าตอนนี้ทางเลือกสุดท้ายไปดักที่สถานีสุดท้ายที่นครปฐมซึ่งมันก็ไกลมากและเสียค่าใช้จ่ายเยอะมาก จากประสบการณ์ที่เดินทางไปกาญจนบุรีหลายรอบด้วยรถไฟก็ทำให้รู้ว่ารถไฟจะจอดที่นั่นนานมากเพราะเป็นสถานีใหญ่สุดท้ายก่อนจะดิ่งตรงไปกาญจนบุรี

ข้าพเจ้าเดินออกจากสถานีรถไฟศาลายาด้วยความผิดหวังใจก็คิดว่าแค่นี้ตูจะท้อถอยแล้วรึ ยังมีทางเลือกสุดท้ายนิ ข้าพเจ้าจึงตัดสินใจถามแท็กซี่หน้าสถานีรถไฟศาลายาดูเพื่อประเมินดูว่าทางเลือกสุดท้ายของข้าพเจ้านั้นมีโอกาสสำเร็จมากน้อยเพียงใด แท็กซี่บอกว่าน่าจะทันอยู่แต่ไม่รับประกัน ต้องเสียค่าใช้จ่ายอีกราวสองร้อยห้าสิบบาทในการเดินทางครั้งนี้ข้าพเจ้าคิดแล้วก็ตัดสินใจขึ้นรถเพื่อดิ่งตรงไปที่นครปฐมความหวังสุดท้ายลุงแท็กซี่แกก็ตีนผีสุด ๆ กดคันเร่งไปจนเข็มไมล์ชี้ไปที่หนึ่งร้อยยี่สิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง ซึ่งเราใช้ความเร็วขนาดนี้ในการเดินทางเกือบจะตลอดเส้นทาง ไปลดความเร็วลงก็ตอนเข้าตัวเมืองนครปฐม และแล้วข้าพเจ้าก็มาทัน ในขณะที่รถของแท็กซี่กำลังจะข้ามทางรถไฟ เหลือบมองไปทางซ้ายมือเห็นรถไฟคันที่ข้าพเจ้าตามอยู่กำลังจะเทียบชานชาลา ตูมาทันแล้วความพยายามสำริดผลแล้ว ลุงแท็กซี่แกรีบส่งคันเร่งพารถไปจอดหน้าทางเข้าสถานีรถไฟ ข้าพเจ้าส่งเงินให้แกสามร้อยแต่ได้เงินทอนมาแค่ยี่สิบบาท ทั้งที่มิเตอร์ชี้บอกค่าโดยสารที่สองร้อยห้าสิบสองบาท แต่ช่างมันเถอะมัวแต่รอเงินทอน เดี๋ยวความหวังสุดท้ายของข้าพเจ้าจะหายไปอีก ฉับพลันข้าพเจ้าก็รีบวิ่งออกจากรถแท็กซี่ ไปที่สถานีรถไฟพร้อมกับถามเจ้าหน้าที่เพื่อตีตั๋วขึ้นรถไฟ และแล้วข้าพเจ้าก็ได้ตั๋วขึ้นรถไฟสมใจอยากซะที ในขณะที่จะขึ้นรถไฟนั่นเอง เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นอีก พี่มองมาที่หน้าต่างที่มีมือยื่นออกมา น้องเตรียมตั๋วไว้ให้แล้วขึ้นมาบนรถได้เลย ขณะนั้นข้าพเจ้าก็คิดว่าอะไรมันจะประจวบเหมาะขนาดนี้น่ะ ลงรถแท็กซี่มาตีตั๋วก็ได้ขึ้นโบกี้เดียวกันกับที่น้องที่เขาเดินทางมาก่อนอีกฟลุ๊คแฮะ เป็นการสิ้นสุดการตามไล่ล่าที่ยาวนานเสียที ข้าพเจ้าเป่าปากถอนหายใจเฮือกใหญ๋ พร้อมกับเดินขึ้นรถไฟไป

แต่แล้ววิบากกรรมของข้าพเจ้าก็ยังไม่จบง่าย ๆ ข้าพเจ้าต้องยืนไปตลอดการเดินทางจนถึงแดนมหามงคล โดยไม่ได้นั่งเลย โอ้แม่เจ้าขาของข้าพเจ้ามันจะพังไหมเนี่ยคิดในใจว่าเสียเงินค่ารถแท็กซ๊ตั้งห้าร้อยกว่าบาทแล้ว ยังต้องมายืนขาแข็งอีก แถมข้าวเช้าก็ไม่ได้กินด้วย ใจของข้าพเจ้าในขณะนั้นรู้สึกกระสับกระส่ายมากเพราะความหิวและเหนื่อยล้า และก็รู้ตัวว่าจะไม่มีอาหารตกถึงท้องอีกเลยจนกว่าจะเจ็ดโมงเช้าวันพรุ่งนี้ เพราะที่นี่เขาถือศิลแปดไม่ทานอาหารหลังเที่ยงกัน มันก็เป็นดังที่ข้าพเจ้าคาดคิดไว้ไม่ได้ทานอะไรอีกนอกจากนมกับช็อกโกแลตไมโลแท่งเล็ก ๆ ที่ซื้อกินก่อนเปลี่ยนเครื่องแต่งกายและสมาทานศีลแปด เท่านั้นจริงที่ข้าพเจ้าได้รับประทาน กิจกรรมที่นี่ถึงแม้ไม่ใช่วัดแต่ก็มีกฎระเบียบที่ค่อนข้างคล้ายกันคือทำสวดมนต์ทำวัตรเช้าและวัตรเย็น ระหว่างวันก็พักผ่อนตามอัธยาศัย บางครั้งก็มีกิจกรรมเดินจงกลมนั่งสมาธิหรือสวดมนต์ระหว่างวันด้วย แต่บางครั้งก็ต้องไปช่วยกันร่วมบ่อบุญ ซึ่งก็คือ การช่วยกันทำความสะอาดสถานที่ต่าง ๆ ในแดนธรรม หรือกิจกรรมต่าง ๆ ที่ต้องร่วมมือกันทำงาน ที่นี่จะเรียกผู้ชายว่าพ่ออุบาสกและผู้หญิงว่าแม่อุบาสิกา แม่ ๆ ที่นี่เขาพูดจากกันไพเราะและมีมรรยาทมาก สร้างความประทับใจให้ข้าพเจ้ามาก แต่ก็มีบางพิธีการเหมือนกันที่โดยส่วนตัวข้าพเจ้าว่ามันเยิ่นเย้อและมากเรื่องเกินไปหน่อย แต่ไม่ขอบอกก็แล้วกันมันเป็นความคิดส่วนตัวและพูดไปก็สร้างบาปให้ตัวข้าพเจ้าเอง


จากการที่ข้าพเจ้าได้เข้าไปปฏิบัติธรรมมาสองวันกับอีกหนึ่งคืน ทำให้ข้าพเจ้าได้ตกผลึกทางความคิดขึ้นมาหนึ่งข้อจากการที่ได้ฟังเทปบรรยายของแม่ในแดนธรรม คือ สถานะของคนเราไม่ว่าหญิงหรือชาย สามีและภรรยา นั่นเป็นเพียงสถานะที่เกิดขึ้นเพียงชั่วขณะไม่ได้เที่ยงอะไร ไม่นานเราก็จากสถานะนั้นไป เปลี่ยนไปสู่อีกสถานะหนึ่ง(ถ้าโลกหน้ามีจริง) ฉะนั้นเราจึงไม่ควรยึดมั่นถือมั่นกับสิ่งต่าง ๆ ในโลกนี้ จึงควรที่จะเร่งความเพียรในการปฏิบัติตามสิ่งที่องค์พระโคตมะสั่งสอนมาให้ถึงที่สุด เพราะสิ่งนั้นคือจุดสูงสุดของการเกิดมาเป็นมนุษย์(ตามคำคิดและความศรัทธาของตัวข้าพเจ้าเอง) ไม่ว่าเราจะมีตำแหน่งทางการงานเป็นอย่างไรเรียนจบอะไรท้ายที่สุดสิ่งต่าง ๆ เหล่านั้นมันก็สูญสลายไปอยู่ดีไม่สิ่งใดคงทนอยู่ได้ ข้าพเจ้าจึงตั้งจิตตั้งใจว่าจะปฏิบัติตามคำสอนของพุทธองค์ให้ถึงที่สุด และตั้งใจว่าทุกวันพระจะลองถือศีลแปดดู ในความโชคร้ายของข้าพเจ้าก็ยังมีดีอยู่บ้าง ก็คือในช่วงการเดินทางกลับ มีพวกพี่ที่จะกลับวันเดียวกันให้อาศัยติดรถไปด้วย ก็เลยไม่ต้องเสียเงินค่ารถและไม่ต้องรอรถไฟอีกสองชั่วโมงรวมกับใช้เวลาเดินทางอีกประมาณหกชั่วโมง ก็เป็นอันสิ้นสุดทริปเดินทางไปแดนมหามงคลของข้าพเจ้าในครั้งนี้

Create Date : 06 กรกฎาคม 2552 Last Update : 9 กรกฎาคม 2552 18:03:13 น. Counter : 3800 Pageviews.		35 comments
Share Tweet