อุณหภูมิวันที่ 15 เมษาที่ผ่านมา อยู่ที่ 32 องศา
เราเดินเหงื่อเเตกอยู่แถวเพลินจิต
ด้วยว่านัดเพื่อนเพื่อจะไปเที่ยว...
ห้าทุ่มกว่าของวันเดียวกันเราก็ไปนั่งอยู่บนสายการบิน JAl แล้ว
ส่วนต้อมเพื่อนเราเเยกไปกับเครื่องของการบินไทย...

เราลุ้นๆว่าไปถึงคงเจอกันที่โน่น.....โดยสวัสดิภาพ
เจ็ดโมงกว่าเราถึงที่สนามบินนาริตะ....อุณหภูมิที่ 11-12 องศา..
เเล้วเรื่องตื่นเต้นก็เกิดขึ้น...
เรานั่งรอไป สองชั่วโมง ต้อมยังไม่มาเลยทำไงดี...
เลยตัดสินใจใช้ภาษาอังกฤษแบบงูๆปลาๆ
กับเจ้าหน้าที่ด่านตรวจคนเข้าเมือง แล้วเจ้าหน้าที่ก็บอกเราว่าเครื่องการบินไทย
ลงอีกอาคารหนึง...และเราต้องออกมาข้างนอกเพื่อไปหาต้อมอีกอาคาร
พอออกมาจากประตู..เราก็เดินหันรีหันขวางแบบโก๊ะสุดๆ...
ในหัวคิดเเต่ว่า...จะไปหาไอ้ต้อมยังไงหว่า....

และแล้วต้อมมันก็โผล่มา...
ตั้งเเต่รู้จักต้อมมาสิบกว่าปี ร่วมๆจะยี่สิบปีเเล้ว...
ไม่เคยดีใจที่เจอมันเท่าครั้งนี้เลยให้ตาย...5555..

หลังจากนั้นก็นั่งรถไฟจากสนามบินนาริตะ
มาโตเกียวเพื่อต่อรถไฟชินกังเซ็นไปเกียวโต

สองชั่งโมงผ่านไปเราก็ไปถึงสถานีเกียวโต...
มีร้านขายของฝาก ของที่ระลึก มากมาย
ร้านนี้ขายอาหารประจำฤดู...มีหน่อไม้ด้วย
พอวันที่มาโตเกียวได้ลองกินหน่อไม้ย่าง...หอมมากๆ
คงเพราะมันสดใหม่..(ต้องขอบคุณเพื่อนญี่ปุ่นของต้อมที่อุตส่าห์พาไปเลี้ยง)

แล้วก็มีร้านขายขนม ซึ่งมีหน้าตาสวยงามมากมาย
เราก็เดินกดรูป...ต่อมาวันหลังๆเราก็ไม่ค่อยได้ถ่ายเเล้ว
เพราะมันสวยทุกเมืองเลย..ขนมและของฝากนี่...555

อันนี้ชอบมาก..คิดว่าคงเป็นเครื่องปั๊มหัวใจ..ชอบจริงๆ
เห็นครั้งเเรกนึกถึงเพื่อนผู้ชายของเรา...ว่าถ้าเพื่อนเรามาเเล้วเห็นสาวๆญี่ปุ่นมากมายก่ายกอง
แล้วเกิดช๊อคไป...คงไม่เป็นไร...เพราะมีอุปกรณ์ช่วยชีวิตที่มีอยู่ทั่วไป
(เราว่าคนญี่ปุ่นนี่ช่างใส่ใจทุกรายละเอียดมากๆ...
และคิดในเรื่องของความปลอดภัยมาก่อน)

เเล้วเราก็มาถึงเรียวกังชื่อ...มิยาว่า...ถ้าเราจำไม่ผิดอ่ะนะ
เรานะ...จำอะไรไม่ค่อยได้...ถ้าใครมาอ่านบล๊อกเรื่องเที่ยวๆของเรา
เราคงเล่าได้ในระดับแค่เพื่อนเล่าให้ฟังนะคะ...ที่ออกตัวก่อน
เพราะเราน่ะ...อาศัยต้อม(เพื่อนเรา)ตลอดการเดินทางเลยอ่ะ
รายละเอียดบางอย่างเราก็จำไม่ได้เเล้ว..555 สมองไก่จริงๆ
อ่านเอาเพลินๆ แล้วกัน...ฮ่า ฮ่า

หลังจากเก็บของเเล้วก็ออกมาเดินเล่น...ฟ้าครึ้มๆมีฝนตกปรอยๆ
แต่ไงมาถึงแล้ว...ก็ออกไปเดินดูบ้าน...ดูเมืองเค้าหน่อย
แถบที่เราไปพักนั้นใกล้สถานีรถไฟเกียวโต เดินเเค่ 10 นาทีก็ถึงที่พัก
รอบๆที่เราพัก ก็มีเรียวกังอื่นๆ กับร้านขายของที่ระลึก

เราเข้าไปเที่ยวในวัดที่อยู่ใกล้ๆกับที่พัก...เป็นวัดที่ใหญ่มากๆ...จำชื่อไม่ได้เเล้ว
เราเข้าไปในวิหารใหญ่ สงบเงียบมาก...
พอเรานั่งลง...ก็ได้กลิ่นไม้สนหอมอบอวลอยู่ในวิหารไม้ขนาดใหญ่
แต่เราไม่ได้ถ่ายรูปมา...เพราะข้างในห้ามถ่ายรูป...มีแต่รูปข้างนอก
ด้านนอกมีเด็กนักเรียนมาทัศนศึกษากันเต็มเลย...
เด็กกำลังให้อาหารนก...น่ารัก(เด็กอ่ะน่ารัก..555)

เราก็เดินถ่ายรูปไปเรื่อย...
นี่เป็นมังกรตรงบ่อน้ำในวัด...เราเห็นมีคนมาโยนเหรียญ
แล้วก็ตักน้ำในบ่อที่ไหลลงมาจากปากมังกร...แล้วก็นำมาล้างมือ
เราคิดเอาเองว่าคนคงแบบมาขอพรอ่ะนะ...

ช่วงนี้ที่เกียวโตมีฝน...และมีดอกไม้มากมาย
ดอกไม้ที่ถ่ายรูปมานี่ เราเห็นเค้าปลูกอยู่ทั่วไป
คงจะเหมือนบ้านเราปลูกดาวเรืองหรือเฟื้องฟ้าอะไรแบบนี้...
นะแต่ที่นี่คือดอกโบตั๋น...ทิวลิป..และอื่นๆที่เราไม่รู้จักอีกมากมาย
น่ารักมากๆ เลย

--------------------------------------------------------------------------
ปล.ขอขอบคุณพี่ฝน ต้อม และทุกคนที่เราเจอตลอดการเดินทางนี้ และทุกคนที่มาเยี่ยมกันนะคะ
จขบ.ขอไปทำงานก่อนเเล้วเดี๋ยวจะมาเล่าต่อว่าไปเจออะไรในเกียวโตอีกตอนหน้าค่ะ

Create Date : 23 เมษายน 2551
Last Update : 31 กรกฎาคม 2552 16:03:52 น.		21 comments
Counter : 2061 Pageviews.
Share Tweet