|
|
วันที่สาม ไม่เต็มบาทแล้ว !
ผมตื่นมากินคอนเฟลกไปหนึ่งถ้วย โยเกิร์ตถ้วยหนึ่ง และน้ำผลไม้หนึ่งแก้ว จากนั้นก็พบว่านมที่ซื้อมาเมื่อวานหมดไปแล้วเกือบครึ่งขวด ก็เมื่อวานผมเอาไปทำซุปข้าวโพดเสียเกือบถ้วยนี่นา... โยเกิร์ตเหลืออีกถ้วย และน้ำผลไม้กินได้อีกอย่างมากแก้วหนึ่ง
วันนี้ผมผ่านมื้อเที่ยงไปได้อย่างสวยงาม เพราะความกรุณาของน้าโรจน์และน้าโสภา (ผมเคยเล่าถึงครอบครัวอุปถัมภ์นี้ไว้หลายครั้งแล้ว โปรดหาอ่านเอาในไดอารี่เถิด) กรุณาเลี้ยงข้าวเที่ยงผม พร้อมทั้งให้ข้าวผัดมาเก็บไว้เป็นเสบียงกรังอีกจำนวนหนึ่ง ซึ่งผมกินข้าวไปแทบน้ำตาร่วงด้วยความซาบซึ้งใจ ขนาดว่าผมเป็นคนไม่กินผักชีเลยเป็นเด็ดขาด ยังซดน้ำแกง (เป็นแกงที่ไม่มีในบ้านเรา เป็นต้มกระดูกหมูเปรี้ยวๆ ใส่มะเขือเทศ บวบ สัปปะรด เรียกว่าแกงกัมพูชาแล้วกัน) ล่อเข้าไปเสียเรียบ ด้วยความหิวส่วนหนึ่ง ประกอบกับกลิ่นมันไม่โหดร้ายรุนแรงเท่าผักชีไทยด้วย อีกอย่าง ความซาบซึ้ง ทำให้กินอะไรก็อร่อย
อย่างไรก็ตาม เริ่มรู้สึกว่าร่างกายไม่ค่อยสมดุลย์ รู้สึกหิวน้ำบ่อยกว่าที่ควรจะเป็น แต่เมื่อดื่มน้ำไปแล้วก็กลับไม่รู้สึกดีขึ้น ที่สำคัญ ขอโทษที ท้องผูกอ้ะ อี้ไม่สะดวกเลย ทั้งๆที่ปกติสามารถทิ้งระเบิดได้วันละไม่ต่ำกว่าหนึ่งชุด เดี๋ยวนี้กลายเป็นสองสามวันทิ้งซะหน แถมยังต้องใช้เดอะฟอร์ซซะมากมายปานจะถล่มดวงดาว ในการทิ้งระเบิดแต่ละครั้ง
มานึกดู อาจจะเพราะขาดผักสดมานาน (ตั้งแต่ขาดเงิน) ผลไม้สดก็ไม่ได้กิน นอกจากน้ำผลไม้วันละแก้ว ผมเลยตัดสินใจนับเงิน แล้วเดินไปคาสิโน ซื้อลุกพรุนดำมาครึ่งโล ประมาณเกือบสิบลูก กล้วยสามใบ และน้ำผลไม้ขนาดหนึ่งลิตรอีกกล่อง... ผมลุ้นหน้าจอแสดงราคาที่แคชเชียร์อย่างตื่นเต้น ไม่ต่างจากนักเลงหวยดูทีวีช่องสิบเอ็ดในวันที่สิบหก เคาะราคาออกมา สี่ยูโรแปดสิบซองตีม ผมงัดเศษเหรียญจ่ายไปให้ ... ตอนนี้ผมเหลือเงินอยู่ 21 ซองตีม
กลับบ้าน ผมซัดพรุนดำไปห้าลูก กล้วยใบนึง น้ำส้มหนึ่งแก้ว... หวังว่าอาการขาดวิตามินและเส้นใยอาหารน่าจะทุเลาลงไปได้
และเย็นนี้ ผมก็ยังเหลือซุปข้าวโพด หรือบางทีอาจจะกินข้าวผัดที่ได้มาวันนี้ ยังไม่แน่... แต่แนวโน้มตอนนี้น่าจะดีขึ้นแล้ว อย่างน้อยก็สามารถวางแผนเรื่องการกินการอยู่ในวันที่เหลือได้ครบทั้งเจ็ดวันแล้ว แม้ว่าจะเหลือเงินอยู่ไม่เต็มบาท (ยูโร) ก็ตาม
ทั้งนี้ หลังจากที่เขียนบล๊อกเรื่อง เจ็ดวันห้ายูโรไปแล้ว ผมได้รับการไต่ถามจากญาติมิตรผู้เป็นห่วง และได้รับการปวรณาให้ความช่วยเหลือมาอีกหลายแหล่ง ซึ่งผมขอเรียนโดยตรงว่า ผมขอบคุณและขอบใจมาก แต่นั่นแหละ ผมไม่ได้ถึงขนาดไม่เหลือเงินสักแดงเลยจริงๆ แต่เพียงแต่ว่าผมไม่อยากเสียวินัยทางการเงิน ด้วยการเบิกเงินจากบัญชีเงินสดที่เมืองไทยมากไปกว่านี้อีกแล้ว รวมทั้งไม่อยากจะใช้สิทธิเบิกเงินเกินบัญชี หรือให้ค่าสาธารณูปโภคนั้นตัดเข้าไปถึงส่วน Credit ในบัญชีของที่นี่ด้วย เพราะเคยพลาดไปทีเสียดอกแพงเหมือนกัน อีกค่าธรรมเนียมหยุมหยิมตามประสาธนาคารที่โครตแพงอย่าง Credit Lyonnaise ครูอานน์เคยบอกว่า ถ้าไม่จำเป็นก็อย่า เพราะธนาคารนี้ขึ้นชื่อลือชาในด้านการดูดทรัพย์ลูกค้า เพราะธนาคารเองมีปัญหาทางการเงินเพราะไปซื้อบริษัทหนังในฮอลลีวู้ดไว้
อีกทั้งตอนนี้ ผมเองนั้นถือว่าพ้นวิกฤตห้ายูโรไปแล้ว ด้วยความช่วยเหลือบางประการ และ น้ำใจ จากบุคคลสำคัญคนหนึ่ง (ซึ่งผมไม่สามารถปฏิเสธได้) แต่กระนั้น ก็ยังอยู่ในการตัดสินใจว่าผมจะรับความช่วยเหลือนั้นโดยทันทีหรือไม่ หรือว่าจะเก็บความช่วยเหลือนั้นไว้เป็น ขวัญถุง หรือ เรือชูชีพ ที่พร้อมโดดเกาะเสมอหากเรือแตก ซึ่งผมยังไม่ใช้ ชูชีพ นี้ จนกว่าจะจมน้ำตายเสียก่อน
อย่างน้อย ถ้าผมผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ มันก็จะเป็นประสบการณ์ที่ดีในชีวิต ที่สามารถบริหารทรัพยากรที่จำกัดได้อย่างมีวินัยมิใช่หรือ...
=========
สรุปผลวันนี้
=========
มีอยู่ 5,01
ได้มา --
จ่ายไป 4,80
คงเหลือ 0,21
| Create Date : 25 พฤษภาคม 2548 |
| Last Update : 25 พฤษภาคม 2548 22:37:08 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 379 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: zaesun  วันที่: 25 พฤษภาคม 2548 เวลา:22:52:52 น. |
|
|
|
| โดย: บุญชิตฯ (Players ) วันที่: 25 พฤษภาคม 2548 เวลา:23:16:39 น. |
|
|
|
| โดย: อาทิตย์ IP: 160.39.244.116 วันที่: 26 พฤษภาคม 2548 เวลา:7:08:33 น. |
|
|
|
|
|
|
 |
Players |
|
 |
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
กะการทิ้งระเบิด ฮ่าๆๆ