ถามว่าใจเสียไหม ก็นิดหน่อยนะ แต่เราปลงได้เยอะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ต้องดูแลตัวเองให้มากขึ้นกว่าเดิม และเตรียมทำใจไว้ให้เยอะที่สุด ทุกอวัยวะที่เกี่ยวข้องจะโดนผลกระทบหมด ต่อไปเราจะเจอโรคแทรกซ้อนมากขึ้นเรื่อยๆ 

หมอบอกว่ารักษาได้ หมอจะค่อยๆรักษาจากจุดเล็กๆก่อน ขอเพียงเราอย่าสิ้นหวัง 

... เฮ้อ เป็นการถอนหายใจที่เหนื่อย แต่เราก็ยอมรับโชคชะตานะ 

วันนี้เป็นวันแรกที่เรารู้สึกว่า เออทำไมหมอเอาใจใส่เราดีจัง หมอบอกว่าเขาจะไม่ส่งเราไปไหนแล้ว เขาจะรักษาเราเอง อาจต้องเริ่มต้นใหม่หมด เพราะมีอะไรหลายอย่างที่เกินความควบคุม ... เราถามว่าทำไมต้องเริ่มใหม่ เยียวยาไปตามอาการก็พอแล้วมั้ง หมอบอกว่า เป็นเพราะเราคือ เพื่อน!? พวกเราจะไม่ทิ้งกัน (เออดี รักษามาสองปีมีหมอเป็นละ 555) เพราะหมอมีหน้าที่รักษาเพื่อนร่วมโลก ... #บันทึกหลังห้องว่าง 15 พ.ย.2557