ว่างเปล่า
เมื่อไม่มีใครรับฟังเรา เราก็ต้องฟังเสียงเรียกร้องของตัวเองถึงแม้ความคิดของเรามันอาจดูแข็งกร้าว แต่จริงๆแล้วจิตใจเรามันช่างเปราะบางเคยคิดว่าขอแค่ใครสักคนที่เชื่อใจเรา เราก็สามารถเดินต่อไปได้แต่ตอนนี้แค่ใครสักคนที่เปิดใจรับฟังเราอย่างเต็มหัวใจ ก็ยากที่จะหาเจอสุดท้ายแล้วคนที่ท้อแท้ก็คือเราคนที่หมดหวังก็คือเราคนที่เสียใจก็คือเราความคิดทั้งหมดนั้นเราอาจเป็นคนสร้างมันขึ้นมาเองแต่มันช่างเจ็บปวดเหลือเกินเมื่อยามเหนื่อยล้าที่สุดของชีวิตเพียงมีมือมือหนึ่ง หรือได้ยินคำพูดคำพูดหนึ่งเพลงเพลงหนึ่ง หรือเสียงเสียงหนึ่งของคนที่เราเรียกว่า"เพื่อน"ที่มาปลอบประโลมให้จิตใจผ่อนคลายน้ำตาที่จุกอยู่ที่คอมันก็แทบจะล้นปรี่ออกมาก่อนหน้านั้นฉันร้องไห้โดยไร้ซึ่งน้ำตาฉันแข็งแกร่งโดยลำพังหน้าตาแสนสุขของฉันมันบดบังความเศร้าไว้เป็นฉากหลังฉันหายใจและมีชีวิต...โดยลำพัง
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
