ต้องแอบกัดฟันกลั้นหัวเราะเหมือนคนบนรถไฟฟ้าเหมือนกันค่ะ คุณพ่อไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ทุกคนคงเข้าใจเพราะเด็กๆมักจะถามอะไรที่สงสัยทันทีที่เห็นตอนอยู่ปอสอง เราไปโรงเรียนกับแม่ตอนเช้า เห็นผอ.โรงเรียนเดินสูบบุหรี่ เราหันไปถามแม่ด้วยเสียงอันดังทันทีว่า สถานที่ราชการเค้าห้ามสูบบุหรี่ไม่ใช่หรอคะแม่ สูบบุหรี่ก็ผิดกฎสิคะ แม่เรารีบลากออกไปจากที่ตรงนั้นทันทีเลย ฮา ฮา

วัยของเจ้าหนู"จำมัย"เนอะ

คุณพ่อเป็นคนที่มีมุมมองน่าสนใจมากค่ะ คอยติดตามอ่านมาตลอด
เป็นกำลังใจให้นะคะ วันหน้าน่าจะลองรวบรวมแล้วพิมพ์ออกมาเป็นpocket book เลยดีกว่า ชื่อเรื่องว่า....เรื่องราวของชายผมบางพุงป่อง คนหนึ่ง

อ่านแล้วก็ขำจริงๆค่ะ
แต่เข้าใจสถานการณ์คุณพ่อนะคะ ถ้าเป็นเราก็คงอยากจะกระโดดออกนอกรถเหมือนกันค่ะ

ขอพระเจ้าทรงอำนวยพรคุณพ่อ
และน้องเฟริ์นครับ

ที่จริงแทนที่คุณพ่อนึกอยากจะหายตัวได้
ในบัดดล(ไปพร้อมกับน้องเฟริ์น ยัยหนูช่างซัก)
คุณพ่อควรรีบตอบน้องเฟริ์นกลับไปว่า
"ป้าเขาไม่ใช่ควายหรอกลูก เขาเป็นมาม่าบลูต่างหาก"
น้องเฟริ์นคงอยากถามต่อว่า"แล้วมาม่าบลูคือใครค่ะ"
คำถามนี้ก็ต้องให้คนบนรถไฟฟ้า BTS ช่วยกันตอบครับ
..................................................................
คุณพ่อเป็นคนที่รวยอารมณ์ขัน และละเอียดอ่อนใน
การถ่ายทอดเรื่องราว ออกมาเป็นตัวหนังสือ ซึ่งผู้อ่าน
จะเข้าถึงเหตุการณ์ในขณะนั้นและ "อิน"ตามโดยดี.
คุณพ่อถ่ายทอดเรื่องชีวิตประจำวันของน้องเฟิร์น ได้
ครบทุกอารมณ์ ไม่ได้แต่งแต้มเพิ่มสีสันมากไปกว่าที่
ควรจะเป็น สรุปว่าคุณพ่อเป็นนักเขียนมืออาชีพได้แน่ๆ

ผมก็มาตามอ่านครับ ตอนนี้ลูกสาวผมก็ครบ 3 ขวบ
เมื่อเดือนตุลาคม 2551 ที่ผ่านมา อุปนิสัย คือ ดื้อ ซน
เฮี้ยวน่าดู แต่ยังไงก็เป็นลูกของเราครับ
.
.
.
ขอพระเจ้าทรงอำนวยพร

ถ้าได้ยินเอง คงจะขำน่าดูเหมือนกันนะคะ

แต่ถ้าเป็นตัวแทนของพ่อหรือแม่เด็ก คงจะทั้งอายทั้งกลัวมากก ฮ่าๆ เด่วจะโดนก้านคอรึเปล่าไม่รุ้

ขำกร๊าก!! เมื่อตอนที่แล้วยังร้องไห้กับคุณพี่อยุ่
มาตอนนี้ ขำกร๊าก แบบไม่เก็บเสียงเลย
ตลกอ่ะ น้องเค้าใสซื่อตามประสาเด็กจริง ๆเลยนะค่ะ

อ่านแล้วขำปนน้ำตาค่ะ
เพราะดิฉันก็มีลูกชายเป็น ADHD เหมือนกัน
(หัวอกเดียวกันฮิฮิฮิ......)

ยังไงแม่ก็รัก เพราะหนูเป็นเทวดาน้อยของแม่

ก็แล้วทำไม ฉั้นต้องมาเม้นท์เอาที่บล็อกเก่าๆ ทุกทีเลย จะสงสัยไปทำไมล่ะ ก็แวะมาอ่านบล็อกเก่าๆ อ่ะแล้วมันจะเม้นท์บล็อกใหม่ได้ไงกัน จริงมั้ย

ที่โรงเรียนก็มีนักเรียนแบบน้องเฟิร์นค่ะ แต่คุณเธอเริ่ดค่ะ เพราะความที่เธอเป็นแบบนั้นแหละ ใครๆเลยมองว่าเธอน่ารัก น่าเอ็นดู ที่สำคัญถ้าได้รับมอบหมายภารกิจบนเวทีการแสดงsheสู้ขาดใจ

อ้อ เมื่อกี้ลืมบอกไป
ตอน
"...เหมือนควายในหนังสือหนูเลยค่ะ"

เค้าขำน้ำลายกระฉูดเลยอ่ะหนูเฟิร์น

wanarisa - แหม บล๊อกเก่า บล๊อกใหม่ ก็ดีใจนะครับ อุตส่าห์กลับมาอ่านอัน

5555 ว่าไปแร้ว น้องก็พูดถูกของเค้านะคะ แค่ไม่ถูกใจสาวใส่ส่าหรี เท่านั้นเอง

คำถามไร้เดียงสาค่ะ