BlogGang.com : : จอมยุทธตะเกียบคู่ :

P i z z a R a n g e r # 16

วันนี้ก๊อบพกเกมบอยคัลเลอร์รุ่นล่ามาโรงเรียน
ใครจะไปเชื่อว่าเกมส์กดพกพาสมัยนี้จะมีจอสีได้
เมื่อเพื่อน ๆ รู้ว่าเขามีเกมบอยคัลเลอร์ ทุกคนต่าง
เข้ามารุมล้อม ? จนเขากลายเป็นสัญลักษ์ของความ
ไฮเทคไป.. ทั้งที่เมื่อก่อนไม่มีใครอยากคบ
พอมีเกมกดกลายเป็นคนเนื้อหอม ?
มีแต่คนอยากคบหาสมาคมด้วย ?

สุดท้ายแล้วเมื่อถ่านหมด..
หนุ่มน้อยก็รู้ความจริงของโลก ว่าเพื่อน ๆ
หวังจะได้ยืมเล่นเกมจากเขาเท่านั้นเอง
มิตรภาพที่เขาได้รับ เป็นเพียงมิตรภาพปลอม ๆ

แล้วมิตรภาพที่แท้จริงล่ะ ? ..

*-*-*-*-*-*-*

"12 บาท"

"ครับ" ผมจ่ายเงินให้แม่ค้าในร้านค้าสวัสดิการ

"ซื้อถ่านไปทำใมอ่ะก๊อบ" สาวน้อยหน้าตาดีถามผม

"แถ่นแท้นนนนน" ผมควักเกมบอยคัลเลอร์สีเหลืองใหม่เอี่ยมออกมาแสดง

"อุ๊ย ก๊อบมีเกมบอยด้วยเหรอ?"

ผมบรรจุถ่านก้อนใหม่ลงไปในเครื่อง

"เราเพิ่งซื้อมาไม่กี่วันนี้เอง" ผมส่องเกมบอยให้กับเธอ

"เท่าไหร่อ่ะ" เธอรับเกมบอยไปพลิกดูไปมา

"2,700 อ่ะ"

"หู แพงจัง" "มีเกมมาริโอ้ป่าว"

"มี"

"เหรอ!" ท่าทางเธอดูประหลาดใจ "ขอเรายืมเล่นหน่อยน้า..."

"ได้สิคับ"

ผมกับส้มพากันเดินมานั่งที่โต๊ะหน้าลิฟท์
ท่าทางเธอจะชอบเล่นเกมมาริโอ้เอามาก ๆ
ส้มสามารถเล่นเกมมาริโอ้ได้คล่องแคล่ว เล่นสักพักกระโดด
มุดท่อลับไปสู่ด่านพิเศษ อู้หู เล่นเก่งจัง ท่าทางจะสนุกนะ
เธอง่วนอยู่กับการกดเกมมาริโอ้ ดูใส ๆ ไร้เดียงสา ...

"ดูท่าทางส้มจะชอบเกมมาริโอ้นะ"

"ชอบ ชอบมากเลย" เธอพูดไปเล่นเกมไป

"ทำใมถึงชอบอ่ะ"

"ไม่รู้ดิ สนุกดี"

"ไม่ลองเกมอื่นดูเหรอ ตลับนี้มีหลายเกมนะ"

"หึ.. เราชอบมาริโอ้เกมเดียว"

เธอนั่งกดเกมมาริโอ้ต่อไป เธอคงไม่รู้ว่าผมนั่งมองหน้าเธออยู่เงียบ ๆ
และแอบส่งยิ้มให้ ผมสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมอ่อน ๆ จากตัวเธอ
รู้สึกดีจังเลย ได้อยู่ใกล้ ๆ คนที่เรารัก และเห็นเค้ามีความสุข

"(เรารักส้มนะ...)"

ผมคิดในใจ ได้แต่หวังว่าสักวันเธอคงจะได้ยิน..

*-*-*-

-*-*-*

"ขอบใจนะก๊อบ สนุกมากเลย"

ท่าทางเหมือนฝืนใจ เธอส่งเกมบอยคืนให้กับผม

"ถ้าสนุกเราให้ยืมก็ได้"

"แต่ว่า จะดีเหรอ ? เกรงใจอ่ะ"

"อื้อ.. ไม่เป็นไรหรอก ...เฉพาะส้มคนเดียวน้า.."

"จริงเหรอ ! เย่..งั้นส้มขอยืมต่อนะ^_^" เธอนำเกมบอยใส่ลงไปในกระเป๋าเสื้อ....

*-*-* พักกลางวัน *-*-*

"ก๊อบ..ส้มขอกินโค้กหน่อยน้า" แก้วของเธอเหลือแต่น้ำแข็งซะแล้ว..

"^_^" ผมส่งแก้วน้ำดำให้กับเธอ เธอกินข้าวราดแกง ส่วนผมก๋วยเตี๋ยวหมู

"จุ๊บ.." เธอรับไปดูดหลอดทันที คงจะเผ็ดแกง

ผมแอบมองปากสีชมพูสวยได้รูปของเธอเวลาดูดน้ำอัดลม

ทำใมผมถึงชอบมองนะ ?

"อิ่มแล้วล่ะ...^_^" เธอส่งแก้วคืนให้กับผม

"จ๊วบ.." ไม่รอช้าผมดูดหลอดต่อจากเธอทันที ..

"(อิอิ หวานจัง...)"

"เดี๋ยวมานะ" ผมอาสาหยิบจานข้าวของเธอและชามของผมไปไว้ที่ถัง

*-*-*

"ไปใหนดีอ่ะก๊อบ" เธอถามผมหลังจากผมหย่อนก้นนั่งลงที่โต๊ะ

"อืม..?"

"ไปห้องคอมกันมั้ย ?"

"ดีเหมือนกัน.."

*-*-*-

ผมกดปุ่มปิดลิฟท์ ห้องคอมอยู่ชั้นหก
แต่ลิฟท์ตั้งค่าเอาไว้ให้ขึ้นได้แค่ชั้น 5
ในลิฟท์มีกระจกเงา

ผมมองหน้าเธอในกระจก

เธอหันมาสบตากับผมในกระจก

.....

ผมเขินจนต้องหลบสายตา ...
เราสองคนอยู่กันแบบเงียบ ๆ ในลิฟท์
ไม่มีใครพูดอะไร ...

*-*-*

"อ้าว ว่าไงก๊อบกับส้ม" อาจารย์ภุชงค์ทักเมื่อเห็นผมและส้ม

"มาตากแอร์ห้องคอมหน่อยครับ"

ส้มหย่อนตัวลงนั่งเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานของอาจารย์โดยที่มีผมยืนอยู่ข้าง ๆ

"อืม มาก็ดีแล้ว งั้นครูขอวานก๊อบหน่อย ยังไม่ได้กินข้าวเลย ไปซื้อให้ครูหน่อย"

"ได้สิครับ ทานอะไรดีครับจารย์"

............

"ส้มเดี๋ยวเรามานะ" ผมกล่าวหลังจากที่อาจารย์สั่งเมนูอาหารเสร็จ

"อื้ม..^_^"

*-*-*-*

ผมเลือกที่จะเดินลงมาแทนการใช้ลิฟท์ กำลังใช้ความคิด ...
ผมกำลังตัดสินใจอะไรบางอย่าง อืมมม......

*-*-*-*-*

"ได้แล้วครับจารย์"

ผมส่งถุงให้กับอาจารย์ ผมซื้อสไปรท์มาฝากส้ม 1 กระป๋อง

"ขอบคุณค่ะ"

"แหม คู่นี้ น่าอิจฉาจริง ๆ" อาจารย์แซว

"...ม..ไม่ใช่นะคะ"

"หึหึ..." อาจารย์มองผมด้วยสายตารู้ทัน

"เอ่อ.." ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี เขิน...

จริง ๆ แล้วอาจารย์ก็รู้เรื่องผมเยอะเหมือนกัน
เพราะผมเคยมาปรึกษาอาจารย์เรื่องส้ม
ดูแล้วอาจารย์ก็สนับสนุน ท่านคงดูออกว่าใครที่รักจริง

*-*-*-*-*-*

วันนี้อาจารย์ประชุมอะไรกันนะ คาบว่างเพียบ แทบไม่มีเรียนก็ว่าได้
ผมนั่งอยู่กับส้มเงียบ ๆ ที่โต๊ะหน้าลิฟท์ เรานั่งกันสองคนมาพักใหญ่ ๆ

"...."

อยู่ว่าง ๆ เธอกำลังจัดกระเป๋า

"...."

เธอหยิบกระจกออกมาส่อง

"...."

จากนั้นใช้หวีอันเล็กจัดแต่งทรงผม

"...."

แล้วจึงติดกิ๊ปใหม่ให้เรียบร้อย..

"(ธรรมชาติของผู้หญิงนี่รักสวยรักงามทุกคนเลยนะ)"

ผมมองเธอด้วยสายตาชื่นชม เธอเป็นคนที่ดูแลตัวเองดีนะ

"...^_^..." ดูแลตัวเองเสร็จเธอมองหน้าผม..

ผมยิ้มตอบเธอ เธอยิ้มมุมปากเล็กน้อยตอบกลับมา..

".. เอ่อ .." ที่เงียบเนี่ย คือผมกำลังใช้ความคิดอยู่น่ะ

"หืม?...^_^"

ผมจะพูดออกไปดีหรือเปล่านะ ? ...

คิดว่ามันถึงเวลาหรือยังนะ ?

ผมอยากคบกันเธอ

ผมอยากเป็นแฟนเธอ

ผมอยากบอกกับเธอ

ให้รับรู้ถึงความรู้สึกดีดีที่ผมมีให้เธอ

"ส้ม...."

"ฮื้อม์... ?" เธอมองสบตากับผม เหมือนว่ารอฟังอยู่ว่าผมจะพูดอะไร

"เอ่อ.." ผมเริ่มเขิน หัวใจเต้นแรง เลือดสูบฉีด

ผมหลบสายตาก้มมองพื้นโต๊ะ

ตุบ ๆ

ตุบ ๆ

"..........." พูดออกไปสิ

".............." พูดออกไป..

"........ส้ม........"

"คือว่า ส้มคิด..."

"คิดว่าเราเป็นคนนิสัยยังไงเหรอ" (แหง่ว....-_-".....)

"...?..." "ก็ดี........"

"เหรอ"

ผมไม่กล้า

ผมไม่กล้าบอกรักเธอ

ผมไม่รู้

ผมไม่รู้ว่าเธอคิดยังไงกับผม

ผมกลัว

กลัวว่า .. ถ้าเธอได้รู้

ผ ม อ า จ จ ะ ต้ อ ง เ สี ย เ ธ อ ไ ป ...

มันจะคุ้มหรือเปล่านะ ?

ถ้าผมบอกไป แล้วเธอมีใจให้ผมอยู่แล้ว

เราก็คงได้คบกัน

แต่ถ้า เธอไม่ได้ชอบผมล่ะ ผมอาจจะต้องเสียเธอไป

แล้วผมจะอยู่อย่างไร

ผมทำใจรับความเสี่ยงนี้ไม่ได้ ผมไม่อาจเสียเธอไปได้ !

อย่างน้อย ๆ ถ้าผมไม่พูดออกไปตอนนี้

เราก็ยังคงเป็นเพื่อนที่สนิทกันอยู่

ขอแค่ให้ได้มาเจอเธอที่โรงเรียนทุวัน

ได้อยู่ใกล้ ๆ .. นั่งกินข้าวด้วยกัน .. ได้เดินเคียงข้างกันไปกับเธอ

ผมก็ควรจะพอใจแล้วใช่ใหม .. ในตอนนี้

ผมไม่กล้า ..

To Be Continued ...

Create Date : 13 เมษายน 2553

0 comments

Last Update : 19 เมษายน 2553 17:30:42 น.

Counter : 5061 Pageviews.