bloggang.com mainmenu search
เจ๊าะแจ๊ะกับหมีเน่า
เจ๊าะแจ๊ะสาวโสดอายุย่าง 16 ปี
ตั้งแต่เล็กมา มีตุ๊กตาหมีได้จากของเล่นพี่
อายุหมีก็ 30กว่าแล้ว
เช่นเดียวกับผ้าเช็ดตัวที่ได้จากของใช้พี่ตั้งแตั้งพี่เกิด
อายุผ้าเช็ดตัวก็เกือบ40ปีเช่นกัน
แม่เป็นคนชอบเก็บของใช้ตอนเด็กๆของลูก
ก็เลยเอามาให้เจ๊าะแจ๊ะใช้ต่อ
อาบน้ำแล้วเช็ดตัวด้วยผ้าซับน้ำนุ่มๆ
ขนก็จะแห้งไว
ตอนเด็กๆอาบน้ำบ่อย
แต่พอแก่ตัว อาจจะ10วันครั้ง
มีทั้งแชมพูอ่อนโยนสำหรับหมา
และสบู่อ่อนโยนมากๆของแม่
ที่เพื่อนแม่ทำใช้เอง ใช้แล้วเจ๊าะแจ๊ะ
จะไม่คัน ไม่เกาเลย
เธอไม่ชอบให้เช็ดในหู สะบัดไม่ยอม
บางครั้งขู่แม่อีก





อาบน้ำเช็ดตัวแห้งเสร็จ 
สิ่งแรกที่จะทำเหมือนเช่นทุกครั้งคือ
เจ๊าะแจ๊ะ จะรีบวิ่งไปคาบหมีเน่าเอามาให้แม่แย่ง
พอแม่แย่งและโยนไปไกลๆ
เจ๊าะแจ๊ะก็จะรีบวิ่งไปคาบกลับมาให้อีก
บางทีแค่แม่ทำท่าจะหยิบหมี
เจ๊าะแจ๊ะก็จะรีบงับไว้ไม่ให้แม่หยิบได้
งับไปงับมาแย่งไปแย่งมา 
บางทีแจ๊ะก็งับหมับเข้าให้ที่นิ้วแม่
ห้อเลือดกันไปพักหนึ่ง



















อาการแบบนี้แสดงว่า เจ๊าะแจ๊ะสดชื่น
เริงรื่นมีความสุขกายสบายใจ
ซึ่งแม่ก็สบายใจยิ่งกว่า
เพราะนางแข็งแรงขึ้นกว่าตอนไม่สบายหนัก
แม่โล่งใจและเป็นสุข
แม้ว่าจะต้องหาวิธียัดยาในอาหาร
ให้เธอกินให้หมดทุกวัน
แต่บ่อยครั้ง เมื่อเธออิ่มและเดินปัดตูดไปจากชามข้าว
ชิ้นที่ยัดยาไว้นอนเขลงอยู่ก้นชาม
เธอคายทิ้งไว้อย่างนั้นเอง
เฮ้อ!!!!  จะฉลาดไปถึงไหนกันจ๊ะ
เจ๊าะแจ๊ะเอ๊ย
ยาไม่ใช่ได้มาฟรีๆนะ ต้องเสียแพงด้วย
ไหนจะต้องเจาะเลือดทุกๆเดือนเอย
เอ๊กซเรย์ปอด หัวใจเอย 
รับยาทุกสองสัปดาห์เอย
ใช้เงินทั้งนั้น
หมอไม่ให้ฟรีๆนะ
แต่ก็ เพราะรัก ทั้งสิ้นทั้งปวงแหละ
 



Create Date :05 เมษายน 2564 Last Update :5 เมษายน 2564 11:15:08 น. Counter : 1186 Pageviews. Comments :20