ขอมาอินเทรนด์กับละครในบทประพันธ์ของกิ่งฉัตร "ฟ้ากระจ่างดาว" ซึ่งไม่เกี่ยวอะไรกับละครช่องสามเวอร์ชั่น "บอย-แมท" ที่ดูบ้างบางวัน เพียงผ่านๆ .. แต่ก็ทำให้คิดถึงเวอร์ชั่น "ป๋อ-นุ่น" ขึ้นมาจับใจ เพราะเมื่อแปดปีก่อนที่ดูละครเรื่องนี้ของช่องเจ็ด เป็นอะไรที่โปรดปรานอย่างมาก คิดถึงจริงๆ คิดถึง "คุณมี่" กับ "สารวัตรขยันยิ้ม"





อ่านรีวิวนวนิยาย ฟ้ากระจ่างดาว .. อบอุ่นกระจ่างใจ

มาเล่าถึงละครเวอร์ชั่นนี้ ซึ่งนานทีปีหนได้รีวิวละครไทยสักที งานนี้ขอจัดเต็มอารมณ์อิน

บทโทรทัศน์โดย "ช่างปั้นเรื่อง"

มีคณา หรือ มี่ มี พื้นเพมาจากครอบครัวในหมู่บ้านตกเขียวแห่งหนึ่งของจังหวัดเชียงราย ที่ๆ การทำอาชีพโสเภณีเกือบเป็นเรื่องปกติ เพราะใครๆ เขาก็ทำกัน บาดแผลในจิตใจที่เกิดขึ้นจากครอบครัวของเธอเอง ส่งผลให้มีคณาเลือกอาชีพเป็นนักข่าวสายอาชญากรรม ติดตามทำข่าวเกี่ยวกับยาเสพติด การค้าประเวณี การทำทารุณกรรมผู้หญิงและเด็กมาโดยตลอด  เธอเป็นคนนิ่งๆ ค่อนข้างเงียบและเรียบร้อย แต่ในการทำงานเธอเป็นคนเด็ดขาด ใจกล้าขาลุย มั่นใจในความคิดและการกระทำของตนเอง อย่างที่พระเอกของเรื่องพูดไว้

"เรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ แต่ข้างในหัวใจนักสู้"
ถ้าคุณได้ทำงานร่วมกับเธอ คุณจะชอบเธอ ..เหมือนผม"



นุ่น-วรนุช คือมีคณาที่เดินออกมาจากหนังสือนิยาย แต่ถ้าจะว่าอย่างนั้นก็คงไม่ใช่ซะทีเดียว เพราะได้ดูละครก่อนอ่านหนังสือ เป็นนุ่นต่างหากที่เดินเข้าไปในหนังสือที่เราอ่าน จะอ่านครั้งแรกหรือครั้งหลัง คุณมี่ในหนังสือกับคุณมี่ในละครก็คือคนๆ เดียวกัน ให้พยายามจินตนาการยังไง ก็หนีไม่พ้นหน้าบุคลิกหน้าหน้าที่นุ่นได้เล่นไว้ในละคร เรียกว่าอินจนติดภาพว่างั้นเถอะ ก็กระทั่งท่าขยับแว่นของนุ่นยังดูเป็นธรรมชาติมากเลย



พ.ต.ต. หิรัณย์ หรือที่นางเอกตั้งฉายาอยู่ในใจว่า "สารวัตรขยันยิ้ม" เป็นนายตำรวจสังกัดหน่วยงานปราบปรามยาเสพติด แล้วการติดตามจับกุมเด็กหญิงส่งยาตัวน้อยๆ ก็เป็นเหตุให้เขาได้พบกับเธอ ผู้หญิงตัวบางๆ หน้าใสๆ ใส่แว่นหนา หน้าตาหงิมๆ แต่ดุดันเอาเรื่องเป็นที่สุด

"โธ่! ถ้าแกเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจ ฉันก็เป็นรัฐมนตรีหญิงแล้วล่ะ!"

ในตอนที่ยังไม่เคยอ่านนิยาย คือตอนนี้แหละที่ทำให้เราตกหลุมรักละครเรื่องนี้เข้าอย่างจัง นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจนะครับ สารวัตรกำลังหาบัตรแสดงตัว แต่พลเมืองดี-มีคณาก็ไม่รอยืนยันและยังช่วยให้เด็กหญิงวิ่งหนีไปได้ เข้าขัดขวางผลักแม่เล้า (หมวดดาว) าง และฟาดหนังสือพิมพ์ใส่ไอ้แมงดา  (สารวัตรหิรัณย์) ไม่ยั้ง



ป๋อ-ณัฐวุฒิ อาจเป็นสารวัตรหิรัณย์ที่ไม่เหมือนในหนังสือซะทีเดียว (แน่ล่ะ ในนิยายพระเอกขาวตี๋ แต่พี่ป๋อดำมืดซะขนาดนี้) สารวัตรในหนังสือจะขยันหยอดแต่มาดเขานิ่ง ส่วนในละครพี่ป๋อจะเล่นออกมามีอารมณ์ขันมากกว่า ไม่ใช่แค่ 'ขยันยิ้ม' แต่ยัง 'ขยันฮา' อีกด้วย ออกมาทีไรถ้าไม่ได้หัวเราะก็ได้ฉีกยิ้มกว้างไปกับความตลกน่ารักของสารวัตรทุกที แต่ก็ยังคงไว้ซึ่งเค้าโครงอุปนิสัยที่ถูกอกถูกใจอย่างมาก เริงรื่นมีชีวิตชีวาจนนึกไปว่าอยากมีแฟนเป็นคนแบบนี้

 


สันติ เป็นลูกของ ธำรง น้องชายต่างพ่อของมีคณาที่มีเลือดพ่อแรง วันๆ ไม่คิดทำงานทำการอะไรนอกจากเกาะผู้หญิงกิน ดื่มเหล้าเมามายจนเกิดอุบัติเหตุขาพิการ แม่ของสันติจึงถูกบีบให้ต้องไปขายตัวที่เยอรมัน ความขัดสนและความหวังอยากให้ลูกผู้ชายได้รับการส่งเสียเลี้ยงดูได้เรียนหนังสือสูงๆ มีหน้ามีตา โตขึ้นจะได้เป็นเจ้าคนนายคน สันติจึงถูกส่งตัวมาอยู่กับมีคณาที่กรุงเทพ โดยที่เธอไม่ได้เต็มใจแต่ก็ขัดคำขอร้องจากแม่ของเธอไม่ลง

น้องเก้า-จิรายุ ถูกเลือกมาเหมือนในหนังสือ คือ ผิวขาว หน้าตาน่ารัก อายุ ๑๐ ขวบ ตอนนั้นยังตัวกะเปี๊ยก หน้าเล็กนิดเดียว เล่นได้แสบไส้ โยยวน กวนโทโส แต่ด้วยหน้าตาน่ารัก จึงทั้งน่ารักน่าชัง และน่าสงสารใช้ได้เลยล่ะ