คอลเลคชั่นนี้.......แลกมาด้วยเลือด สวัสดีครับ เห็นหัวข้อแล้วเพื่อนๆ คงงงๆกัน ว่ามันเกี่ยวข้องกับเลือดอย่างไร ไปดูกันเลยดีกว่า เมื่อวันที่ 14 สิงหาคมที่ผ่านมา ก็เป็นวันที่ผมเดินทางมาได้เศษหนึ่งส่วนสี่ของความตั้งใจของผม ความตั้งใจที่ต้องใช้เวลาเกือบชั่วชีวิตในการทำให้มันสำเร็จ อ่านดูแล้วไม่ง่ายเลยใช่ไหมครับ แต่ก็ไม่ยากเกินความตั้งใจ.....  มาดูรูปแรกกันเลยดีกว่า เหตุเกิด ณ สภากาชาดไทย ถนนอังรีดูนังค์ ใช่แล้วครับ ผมไปบริจาคเลือดมา ไปด้วยความตั้งใจจริงเหมือนทุกๆครั้งที่ผ่านมา สภากาชาดไทยอยู่ใกล้ๆ สยามนี่เอง ถึงแม้จะอยู่ในใจกลางเมืองใกล้ๆ แต่ก็อาจจะไกล........สำหรับคนส่วนใหญ่ที่ไม่เคยคิดจะไป  ใครกลัวเลือด ตอนนี้ออกไป......ไม่ทันแล้ว ฮิฮิ สำหรับบางคนอาจจะน่ากลัวในการสูญเสียเลือดออกจากตัว เลือดที่วิ่งพล่านในกายเราอยู่ทุกวัน.......แต่ก็ไม่เคยเห็นมัน ทั้งๆ ที่มันอยู่ใกล้หัวใจของเราที่สุดนี่แหละ (รองจากพ่อ แม่ พี่น้อง แฟนและกีตาร์ ฮิฮิ)  ย้อนกลับมาที่ความตั้งใจของผม ความตั้งใจที่ไม่ว่าอะไรจะเกิดก็ตามแต่....... ผมต้องทำมันให้สำเร็จให้ได้ ไม่ว่าชีวิตนี้มันจะดีหรือจะแย่เพียงใด .......จะลงนรกหรือขึ้นสวรรค์ ในรูปคือขั้นแรกของความสำเร็จกับประกาศนียบัตรที่ได้มา ต้องอดทนอยู่เป็นปีๆ เลยนะ ซึ่งก็ไม่ง่ายเท่าไหร่  ยังจำได้กับการบริจาคครั้งแรกครับ ไม่ได้ตั้งใจเลย.... พอดีวันนั้น สมัยผมเรียนอยู่มหาวิทยาลัยชั้นปีที่ 2 อยู่ๆ ก็มีรถรับบริจาคโลหิตมาจอดใกล้ๆ กับหอเล็ก ก็ไม่ได้เป็นคนใจบุญอะไรหรอก แต่เห็นเพื่อนผู้หญิงที่มีอยู่เต็มคณะ มันทยอยเข้าแถวขึ้นรถ ทำให้ชายอกสามศอกอย่างผมรู้สึกเหมือนถูกหยามจนทนไม่ได้...... จึงต้องเข้าแถวไปขึ้นรถบริจาคเลือดพิสูจน์ความเป็นชาย ไม่คิดเลยว่า มันจะเป็นแรงบันดาลใจให้ผมมาจนถึงบัดนี้ จากประกาศนียบัตรใบแรกในปี พ.ศ. 2545 ก็ได้มาอีกใบในปี พ.ศ. 2547 พร้อมกับจำนวนครั้งในการบริจาคที่เพิ่มขึ้นจาก 7 ครั้งเป็น 16 ครั้ง  อ้อ เที่ยวนี้ไม่ได้มาเฉพาะกระดาษ 1 ใบ แต่มีเข็มที่ระลึกมาให้ด้วย ได้ผลแฮะ เข็มนี้ทำให้ผมเกิดแรงฮึดขึ้นมาอีก ปล. พยายามจะให้เกี่ยวกับกีตาร์นะเนี่ย 55  และอีก 4 ปีต่อมา ความพยายามของผมก็เป็นผลสำเร็จอีกครั้งหนึ่งครับ กระดาษ 1 แผ่นที่หน้าตาเดิมๆ แต่ตัวเลขเปลี่ยนไป กระดาษ 1 แผ่นที่ทำให้ผมรู้สึกว่า เราก็ทำอะไรสำเร็จตามความตั้งใจได้ไม่แพ้คนอื่นๆ เขา  และก็มาพร้อมกับเข็มอีก 1 อัน ถ้าสังเกตดีๆ จะเห็นว่าสีสันไม่เหมือนกัน เข็มอันเล็กๆ แต่ได้มาด้วยแรงปรารถนาอันยิ่งใหญ่ของชายคนหนึ่ง ที่หวังว่า จะมอบอะไรเล็กๆ น้อยๆ ให้กับเพื่อนมนุษย์ร่วมโลกโดยไม่หวังผลตอบแทน แถมเจ็บตัว (นิดๆ) อีกต่างหากนะเนี่ย  ที่ว่ามาถึงเศษหนึ่งส่วนสี่ของความตั้งใจก็เพราะว่า เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ได้บริจาคครบ 25 ครั้งพอดี (ถ้าคิดเป็นปริมาณเลือดก็ 10 ลิตรแล้วนะนี่) โดยความตั้งใจของผมก็คือจะบริจาคให้ครบ 100 ครั้ง คำนวณแล้ว ถ้าบริจาคด้วยความสม่ำเสมอคือ 3 เดือนครั้ง ครั้งที่ 100 ของผมจะเกิดขึ้นตอนที่อายุราวๆ 53 ปี อืมม์ ไม่ยากแต่ก็ไม่ง่ายเลยนะ นานกว่าการเก็บตังค์ซื้อกีตาร์ที่อยากได้สักตัวหนึ่ง (ถ้าคิดว่าต้องเก็บเงิน 20 ปี คงหมดกำลังใจเก็บแล้วแหละ) ปล. พูดถึงอายุ 53 แล้วบรื๋อส์  และทั้งหมดนี้คือที่มาของคอลเลคชั่นเลือดของผม สาเหตุที่มาตั้งกระทู้ในค่ำคืนนี้ก็คือ อยากจะบอกเพื่อนๆ ว่า ถ้าเราทุกคนตั้งใจทำความดีคนละ 1 อย่าง อย่างสม่ำเสมอ โลกนี้คงจะน่าอยู่มากกว่าเดิมแน่นอน หยดน้ำเพียง 1 หยดกลางทะเลทราย คงจะมีความหมายมากกว่าน้ำเน่า 1 บ่อใหญ่ และหยดน้ำหลายๆ หยดรวมกัน ก็จะกลายเป็นทะเลสาบที่กว้างใหญ่ กว้างใหญ่เพียงพอที่จะหล่อเลี้ยงทุกคนให้ดำเนินชีวิตต่อไป รวมทั้งลูกหลานของเรา เมื่อท่านตื่นเช้าทุกวัน จงถามตัวเองว่า..........วันนี้เราทำความดีหรือยัง ขอขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชมกระทู้น้อยๆ ของผมครับ.
ของผม"พลาด"รับเข็มพระราชฯเมื่อวันก่อน อุตส่ารอมาตั้งหลายปี(จดหมายมาถึงตัวช้า)..เดึ๋ยวนี้ได้40แล้วครับ
โดย: รอต่อไป IP: 171.4.205.80 วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:22:02:40 น.
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [