... ถนนสายนี้..มีตะพาบ..184 .. (เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นกลางดึก)
กริ๊งงงงงงงง กริ๊งงงงงงงง กริ๊งงงงงงงง
เสียงนี้ต้องเป็นเสียงนาฬิกาปลุกแน่ ๆ เช้าแล้วเหรอ
ในความสะลึมสะลือก็เอื้อมมือไปกดปิดนาฬิกา
แต่นาฬิกาปลุกไม่ได้ตั้งไว้นี่นา พรุ่งนี้เป็นวันหยุดปีใหม่
ไม่ต้องตื่นเช้าไปทำงาน แล้วเสียงอะไรล่ะ
อ้อ..เสียงโทรศัพท์นั่นเอง
สมัยนั้นใช้โทรศัพท์บ้านของ TOT (บอกทำไม)
ที่ยังมีสาย ต้องลุกจากเตียงไปรับที่โต๊ะวางโทรศัพท์
ฮาโหลลลลลลล
"สวัสดีปีใหม่"
เสียงที่ดังมาตามสาย ทำเอาหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง
เอี้ยวคอไปดูนาฬิกา เที่ยงคืนแล้ว
"สวัสดีปีใหม่จ้ะแม่"
จากนั้นก็ฟังคำอวยพรจากแม่ และคุยกับแม่อีกนิดหน่อย จนแม่วางสายไป
จำไม่ได้ว่าแม่เริ่มโทรมาสวัสดีปีใหม่ตอนเที่ยงคืนวันที่ 31 ธันวาคม เมื่อไร
แต่ปีที่แม่เริ่มโทร เรารู้สึกยินดี และดีใจที่อยู่บ้าน
ไม่ไปฉลองนอกบ้านกับเพื่อน ๆ ไม่งั้นโดนบ่นแย่เลย เอิ๊ก ๆ
พอเริ่มมีเงินเก็บ ตอนเที่ยงคืนของเยอรมนีวันที่ 31 ธันวาคม
เราก็เริ่มโทรไปสวัสดีปีใหม่กับแม่บ้างรับรู้ได้ถึงความดีใจ
แถมแม่ยังเอาโทรศัพท์ยื่นไปนอกระเบียงให้เราได้ยินเสียงพลุ
ที่จุดเฉลิมฉลองแถวบ้านแม่ด้วย
ผ่านมาถึงบัดนี้ แม่ไม่อยู่สวัสดีปีใหม่ด้วยแล้ว
ไม่มีใครโทรมาหาและไม่มีใครให้โทรหา
มีแต่เพื่อน ๆ ส่งไลน์และข้อความในเฟซบุ้คมาให้
เที่ยงคืนวันที่ 31 ธันวาคม
อยากได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นกลางดึก แบบนั้นอีกจัง
คิดถึงแม่...
ผู้ติดตามบล็อก : 218 คน [
รู้เลยค่ะว่า เมื่อไม่มีแม่แล้ว อะไรๆมัน
ขาดหายไปจากชีวิตเยอะมาก
ขอบคุณโหวตนะคะ ไว้พี่มาใหม่