นักเดินทาง  เพื่อนผมคนหนึ่งสมัยมัธยมปลาย เคยบอกกับผมว่า ให้พยายามกินส้มตำให้น้อยๆ หน่อย "เพราะพวกเราเป็นนักเดินทาง เกิดท้องเสียไป มันไม่ดี" ผมสงสัย เป็นนักเดินทางตรงไหน(วะ) มันบอกว่า ก็เป็นนักเดินทาง ที่ต้องขึ้นรถเมล์ ไปกลับโรงเรียน ทุกเช้า-เย็น นี่หรือคือนักเดินทาง ผมเป็นคนชอบเที่ยว เมื่อจบมัธยมปลายแล้ว เข้าสู่มหาวิทยาลัย ก็เที่ยวตามประสานักศึกษา ไปกาญจนบุรีบ้าง ไปชายหาดต่างๆ บ้าง บางทีก็ไปทางเหนือ แต่ไม่เคยออกนอกประเทศ ที่ออกไปไกลสุดคือ เหยียบแผ่นดินพม่า ตรงชายแดน จังหวัดตาก แต่ก็แค่เหยียบเท่านั้น ไม่ได้เดินเข้าไปหรอก อ๋อ มีที่ไกลกว่านี้อยู่เหมือนกัน ตอนเด็กๆ ผมเคยตามยายไปชอบปิ้งที่มาเลเซีย ไม่รู้เลยว่า แตกต่างกับประเทศไทยยังไง เดินทางแบบนี้ เรียกว่าเป็นนักเดินทางหรือยังนะ เติบโตขึ้นอีกหน่อย จบมหาวิทยาลัยแล้ว ก็ยังชอบเที่ยวอยู่ ไปปายตามประสาคน "เบาหวิวเหลือทนของชีวิต" ไปประจวบฯ ไปโน่น ไปนี่ บางครั้งก็ต้องไปทำงาน ผมเป็นนักเขียนคอลัมน์ของจดหมายข่าวของที่ทำงาน เป็นจดหมายข่าวเกี่ยวกับสื่อทางเลือก ก็ต้องไปทำสกู๊ปตามจังหวัดต่างๆ ล่าสุดก็ไปภูเก็ต หลังเกิดสึนามิ แบบนี้เรียกเดินทางได้หรือยังนะ บางทีผมก็รู้สึกเป็นคนเดิม อยู่ที่เดิม การนั่งรถไปไกลๆ ไม่ได้เปลี่ยนตัวผม ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกเป็นคนใหม่ แน่ละ ถ้ามีคนรู้ใจไปด้วยก็ต้องสนุกสนาน มีความสุข แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่าเป็นคนที่ได้ประสบการณ์มากขึ้น ครั้งหน้าจะเล่าให้ฟังถึงการเดินทางที่ผมรู้สึกว่าได้ประสบการณ์จริงๆ นะ
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เพราะต้องเดินทางท่องเที่ยวอยู่บ่อยๆ