OVERLOAD!!! ผมเคยบ่นเรื่องตกงานในบล็อกนี้ และมาวันนี้ผมก็ต้องมาบ่นเรื่องงานมากเกินไป ในบล็อกอีกเหมือนกัน ผมช่างเป็นมนุษย์ที่หาความพอดีไม่ได้เอาเสียเลย เริ่มจากงานที่ว่าจะตกงานนั้น ปรากฏว่าเจ้านายเรียกไปคุย และให้เปลี่ยนตำแหน่ง เป็นเว็บมาสเตอร์ ผมไม่ได้ตกลงอย่างดีใจเท่าไรนัก อันที่จริงผมต้องชั่งใจค่อนข้างมาก ถึงแม้ว่างานทำเว็บไซต์จะเป็นงานที่รัก แต่งานที่ สนพ. นี้ ให้อิสระในการออกแบบและทำสิ่งต่างๆ ค่อนข้างน้อย และมีความคาดหวังในการทำงานมาก อีกทั้งเงินเดือนก็ไม่เยอะเท่าไร แต่ผมคิดว่าได้เริ่มต้นความสัมพันธ์กับเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่ทำงานแล้ว อยู่ต่อไปสักพักคงไม่เป็นไร อันที่จริงผมเหนื่อยครับ จริงๆ ผมไม่รู้ตัวหรอก แต่การที่ต้องนั่งรถหลายๆ ชั่วโมง หลายๆ ทอด ทุกวัน คงไม่ใช่เรื่องสนุก ผมไม่ได้รังเกียจการนั่งรถตอนรถติด แต่ช่วงที่มีงานเยอะๆ มันช่างเสียเวลาอย่างเปล่าประโยชน์ และผมไม่อาจจะอ่านหนังสือได้ในบางสภาวะ เช่นเสียงดัง หรือกำลังโหนรถเมล์อยู่ เป็นต้น งานที่สอง คืองานเว็บมาสเตอร์ของมูลนิธิอาสาสมัครเพื่อสังคม ที่ผมวางโครงสร้างเรียบร้อยเป็น phpnuke และทุกอย่างกล่าวได้ว่างานนี้ราบรื่นที่สุดแล้ว แต่ผมก็ยังต้องทิ้งเว็บไปทำให้เว็บนิ่ง และโดนดุอยู่บ่อยๆ ซึ่งผมจะพยายามทำให้มันไม่นิ่งต่อไป งานที่สาม คืองานแปลซับไตเติ้ล และทำแผ่น DVD ของเว็บ thaidvd.net อันที่จริงก็ไม่ใช่งานถูก กม. ซะทีเดียว แต่ผมใช้หลักการเดียวกับแฟนซับ คือเลือกเรื่องที่ไม่มีลิขสิทธิ์ในไทยมาทำ ก็เป็นงานที่สนุกและได้เรียนรู้ดี แต่เปลืองพลังงานมากๆ ในการที่จะต้องนั่งเพ่งนานๆ งานที่สี่ เป็นงานที่ผมมีความสุขและรักมากที่สุดคือการทำโครงการหนังขาย(ปัญ)ญา ที่ได้ทุนมาจาก YIY ที่จะรวบรวมนักศึกษาไปทำกิจกรรมเรียนรู้เท่าทันสื่อกับเด็กๆ ที่วัดพระงาม นครปฐม ผ่านการฉายหนัง ผมรักงานนี้เพราะมีเพื่อนๆ น้องๆ ทีุ่้่คุ้นเคยกัน และได้ทำเรื่องการฉายหนัง ฉายการ์ตูนที่ชอบ และรู้จักคนดีๆ มากขึ้นเรื่อยๆ หากคุณเป็นคนหนึ่งที่หลงเข้ามาในบล็อกบ้าๆ บอๆ ของผมอันนี้ อ่านแล้วอยากช่วยทำงานนี้ก็โพสตอบได้เลยครับ ทั้งหมดนี้แหละทำให้ผมมีงานเยอะมากๆ และมีเวลาพักผ่อนน้อย ตื่นเช้ามาผมต้องเตรียมตัวไปทำงาน ถ้าเป็นวันพุธ (หรืออาจจะวันจันทร์ควบด้วยในบางครั้ง) ผมก็ต้องนั่งรถไปทำโครงการที่นครปฐม ส่วนวันไหนที่ไม่ได้ไปก็กลับไปนั่งแปลซับอยู่ที่ห้อง และทำเว็บ มอส. ด้วย (บางครั้งก็แอบทำในที่ทำงาน อย่าไปฟ้องล่ะ) ทำให้ผมนอนดึก ตื่นเช้า (สายสำหรับคนทั่วไป แต่เช้าสำหรับนกฮูกอย่างผม ซึ่งผมไม่เคยชินเพราะใช้ชีวิตอย่างนกฮูกมานานเกินไป) ยังไม่นับเสาร์อาทิตย์ ซึ่งต้องแปลงานและทำเว็บด้วย ผมอยากเลิกทำอะไรสักอย่าง ที่คิดไว้เป็นอย่างแรกคงเป็นงานเว็บมาสเตอร์ที่สนพ. เพราะเดินทางไกลและกดดันกว่างานอื่น แต่เมื่อได้คุยกับเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่ออฟฟิศ บ่อยครั้งเข้าก็ชักผูกพัน ไม่อยากออก แต่ผมก็เหนื่อยเกินไปจริงๆ นี่เป็นความจริงที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ สุขภาพผมแย่ลงเรื่อยๆ ทำยังไงดีครับ?
เป็นคนโชคดีนะคะที่ได้ทำงานหลายๆอย่าง
มีโอกาสก็ควรไขว่คว้าแล้วมันจะป็นประสบการณ์ที่ไม่อาจหวนคืน อย่างไร...จะทำอไรก็ตามอย่าหักโหม มาเยี่ยมเสมอค่ะ  โดย: G the architect IP: 61.91.160.158 วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:14:10:37 น.
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ม่ายงั้นอีกหน่อยจะเครียด และไม่สบายได้นะคะ
งานที่ต้องใช้เวลาเดินทางนานๆนั้น ควรเป็นงานที่เรารัก และอยากทำจริงๆ
เพราะมันยิ่งอยู่นานยิ่งเหนื่อยค่ะ
ก็ค่อยๆคิดเอานะคะ ว่าจะเลือกงานไหนตัดงานไหน
อย่าลืมคิดถึงสุขภาพด้วย