2555 พฤศจิกายน //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////                        ** ระหว่างที่เราเอางานปริ้นที่จะนำไปจัดแสดงออกมาดูบนรถไฟฟ้า คุณปู่ฝรั่งคนหนึ่งเข้ามาชวนเราคุย เพราะสนใจงานศิลปะเหมือนกัน คุณปู่เป็นคนเยอรมัน อยู่เมืองมิวนิค เป็นอาจารย์ด้านเคมี เป็นนักธุรกิจ เล่นดนตรีและทำงานศิลปะที่บ้านเป็นงานอดิเรก เห็นผลงานในมือของเรา เลยสนอกสนใจ ชวนเราคุย คุณปู่กำลังจะไปรับภรรยาที่เดินทางมาไทย นานๆได้คุยกับฝรั่งที แม้จะงงบ้าง รู้เรื่องบ้าง แต่ก็พอสื่อสารกันรู้เรื่อง ดูคุณปู่มีความสุขที่ได้ทำหลายๆสิ่งพร้อมๆกัน ตอนแก่ๆเราอยากเป็นแบบนี้บ้าง ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก ได้เดินทางไปนู่นไปนี่หลายประเทศ และยังแจ่มใสอยู่เสมอ ** ** ไปพูดบรรยายเรื่องอาชีพนักวาดภาพประกอบที่มอบูรพาให้รุ่นน้องฟัง ก่อนพูดเครียดมากกกกก ต้องไปหาอะไรกิน แถมปวดหัว ต้องกินพาราไปหนึ่งเม็ด พยายามตั้งสติ ระหว่างพูดมีตื่นเต้นเป็นระยะ แต่ยังควบคุมความตื่นเต้นได้อยู่ ปล่อยมุข และพูดเนื้อหาไปเรื่อย แม้จะเยิ่นเย้อ รุ่นน้องฟังบ้าง หลับบ้างก็ไม่เป็นไร พอพูดจบรู้สึกสบาย ปลอดโปร่ง โล่ง ไม่ทำตัวเองขายหน้า ไม่ทำคนชวนมาพูดอับอาย แค่นี้ก็พอใจมากๆแล้ว ตอนกลางคืนในอีกวันถัดมามีงานเลี้ยงครบรอบยี่สิบปี ยี่สิบปีตั้งแต่มีคณะศิลปกรรมศาสตร์รุ่นหนึ่ง คือรุ่นของเรา ในชื่องาน Sigum in love แม้จะงงๆกับรุ่นน้องบ้าง คุ้นหน้าบ้าง ไม่คุ้นบ้าง แต่งานโดยรวมก็เฮฮาดี ต้องชมรุ่นน้องที่เป็นพ่องาน เพราะตัวเองก็มีงานประจำ แล้วต้องมาจัดงานใหญ่ๆแบบนี้อีก ต้องปรบมือ พร้อมยืน ส่งยิ้มชื่นชมให้ด้วยความประทับใจในความตั้งใจของน้องเค้าจริงๆ ** ** ไปงานแต่งงานเพื่อนที่อัมพวา อายุเฉียดเลขสี่แล้วไม่นึกว่าจะมีใครแต่งงานอีก นานๆได้เจอเพื่อนก็สนุกสนานดี เพื่อนที่เล่นเฟซบุ๊คทุกคน ขยันกันถ่ายรูปมาก ได้อัพเดทว่าใครทำอะไร ชีวิตคืบหน้าไปถึงไหนแล้ว ส่วนใหญ่คุยเรื่องสัพเพเหระ แกล้งลูกเพื่อน อุ้มลูกเพื่อน ถ่ายรูปกับเพื่อน ฟังเพื่อนที่แต่งงานบนเวทีรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง ** ** กลับไปเล่นเฟซบุ๊ค หลังจากห่างหายไปหกเดือน เพราะจะเอารูปถ่ายไปลง เอารูปที่อินเดียไปแปะให้เพื่อนร่วมทริปได้ดู ได้แชร์ ได้กดไลค์กัน และหลังจากนี้ตั้งใจว่าจะพยายามกลับไปเล่นเฟซบุ๊คเรื่อยๆ จะได้เอาข่าวคราว และเรื่องทั่วไปของตัวเรา ส่งต่อไปให้คนรู้จักได้รับรู้มากขึ้นด้วย ** ** หนังสือ เพื่อนรักในป่าใหญ่ ได้ถูกคัดเลือกให้เป็นหนึ่งใน 100 หนังสือดีเพื่อพัฒนาเด็กและเยาวชนไทย โดยสำนักงานส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และคุณภาพเยาวชน (สสค.) ซึ่งได้ทำการเปิดตัวในงานมหกรรมหนังสือระดับชาติครั้งที่ 17 (BookExpo Thailand 2012) โดยหนังสือเล่มนี้ถูกคัดเลือกให้อยู่ในประเภท กลุ่มเด็กเล็กอายุ 0-6 ปี ได้รับคัดเลือกแบบนี้ คนทำงานอย่างเราก็ย่อมดีใจเป็นธรรมดา ** ** ถ่ายรูปห้องที่บ้านแม่กลองส่งไปลงหนังสือเกี่ยวกับการแต่งบ้านของญี่ปุ่น ชื่อ Maisha ไม่นึกเหมือนกันว่าจะได้ลง (เราเอาเรื่องนี้ไปอัพแล้วในกรุ๊ปบล็อก someday) ตอนแรกอ่านไม่ออก รู้แค่ว่ามีคอลัมน์ให้ผู้อ่านจากทางบ้านส่งภาพห้องไปลงร่วมสนุก เราก็ส่งไปพร้อมภาษาอังกฤษที่บอกว่าอยากร่วมสนุกแต่ไม่รู้กติกา ไม่นานนัก ทางนิตยสารดังกล่าวก็ส่งภาษาอังกฤษพร้อมรายละเอียด ที่จะต้องเขียนแนบไปกับอีเมล์ เพื่อตอบกลับไป ตอนเขียนบรรยายภาษาอังกฤษนี่แหละ โหดสุด หินสุด ใช้เวลาอยู่หลายชั่วโมง กว่าจะเขียนตอบกลับไปหนึ่งหน้ากระดาษ ดีใจมากที่ห้องเราได้ไปอยู่ในหนังสือที่เราชอบ (แถมถ่ายรูปเองด้วย) ** ** ตลาดร่มหุบชักจะโด่งดังไกลใหญ่แล้ว ธรรมดาทัวร์จีนมาลง มีฝรั่งให้เห็นตลอด ล่าสุดเห็นคนจีนพานางแบบฝรั่งมาถ่ายแบบกันกลางตลาดร่มหุบ ตอนแรกก็ไม่รู้ว่าคนกลุ่มนี้มาทำอะไร พอเห็นตากล้องกับนางแบบเลยถึงบางอ้อ เราเลยเอากล้องออกมาถ่าย แต่ก็เกรงใจเขาอยู่ เลยถ่ายมาสองรูป แถมรูปไม่สวยอีกต่างหาก นึกไม่ออกเหมือนกันว่า ภาพแฟชั่นที่ได้ จะออกมาเป็นยังไง ** ** สถานการณ์ลอยกระทงปีนี้ดีกว่าปีที่แล้ว ดีกว่าในเรื่องของการเล่นพลุ ปีที่แล้ว พลุประเภทเสียงเหมือนระเบิด ซึ่งเราไม่รู้ว่าเรียกอะไร เล่นกันถึงตีสี่ ปีนี้หยุดเล่นกันประมาณตีหนึ่งกว่าๆ แต่ช่วงห้าทุ่มถึงตึหนึ่ง มีพลุเสียงระเบิด เป็นระยะ กวน ป่วนสติและอารมณ์มากๆ แถมจุดที่เล่นคือ ท่าน้ำตรงวัด ไม่ได้เกรงใจอะไรใครทั้งนั้น ฆราวาส ญาติโยมแถวนั้นคงชอบ ถึงได้จุดพลุกันราวกับมีสปอนเซอร์ออกตังค์ให้ แถมตะโกนส่งเสียงกันโหวกเหวก เหนื่อยมากกกก ได้ยินว่าพลุแบบนี้มันผิดกฎหมายไม่ใช่หรือ แล้วคนพวกนี้ ไปซื้อเหมามาจากไหนกัน ** ** เราไม่เข้าใจ เคยสงสัยกันไหม เวลาดูข่าวในโทรทัศน์ นักข่าวจะบรรยายหลังจากไปสัมภาษณ์คนในข่าวแล้ว มักชอบใช้สำนวนว่า .......คุณนั่นคุณนี่ "ยอมรับว่า" เอ่อ คือว่า เขาให้ข้อมูลปกติธรรมดา เขาไม่ได้เป็นผู้ต้องหา เขาแค่ให้สัมุภาษณ์ แต่นักข่าวใช้คำว่า ยอมรับว่า ฟังดูเหมือนทุกคนที่ถูกสัมภาษณ์เป็นผู้ต้องหาของตำรวจ ที่ออกมายอมรับว่า ซึ่งได้ยินทีไร ยังไงก็ไม่เคยชินซักกะที ** ** เดือนนี้ความฝันอีกหนึ่งอย่างสำเร็จเสร็จสิ้นไปแล้ว นั่นคือ เราอยากมีห้องทำงานส่วนตัว ที่ไม่มีเตียงนอน ใช้ทำงานเน้นๆ เราลองขอห้องจากพี่เราดู พี่เราไม่ได้ใช้ห้องนี้แล้ว ไม่มีของในห้อง ไม่ได้มานอนค้างหลายปีแล้ว พี่เราอนุญาติ เราดีใจมากกกกกกกกก ครั้งนึงถึงกับเอาไปนอนฝันว่ามีห้องทำงานบรรยากาศติดทะเล แสงสว่างเพียงพอ เหมาะแก่การทำงาน ส่วนห้องเดิมแสงค่อนข้างน้อย มีหน้าต่างบานเดียว เราเก็บไว้เป็นห้องนอน และห้องเก็บของ ส่วนห้องทำงานห้องใหม่นี้ มีหน้าต่างสามบาน วิวมองเห็นแม่น้ำหน้าบ้าน แสงสว่างมากมาย สมใจเรา แต่ข้อเสียก็มี ฝุ่นเยอะเหลือเกิน วันนี้กวาดถู พรุ่งนี้ฝุ่นเพียบ เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน มีห้องทำงานเป็นกิจจะลักษณะ จะช่วยให้ทำงานได้ดีขึ้นไหมหนอ 555 ** ** ถ้าให้นับปีของการทำงานในตำแหน่ง "นักวาดภาพประกอบอิสระ" ซึ่งทั้งเขียนเรื่องเอง และวาดรูปด้วย เราทำอาชีพนี้มา 10 ปี 8 เดือนแล้ว ลองกลับไปดูรายละเอียดที่เราจดไว้เป็นอย่างดี เกี่ยวกับปริมาณงานที่ทำมาทั้งหมด เราวาดภาพที่มีคนจ้างจากอาชีพนี้ไปแล้ว เกือบ 7,000 ภาพ ซึ่งฟังดูเยอะมาก มากอย่างไม่น่าเชื่อ มีทั้งงานขาวดำง่ายๆ งานสีชิ้นเล็กๆ ไปจนถึง งานนิทานหน้าคู่ชิ้นใหญ่ๆ เรื่องนี้สอนให้เรารู้ว่า เราเป็นคนบ้าสถิตินั่นเอง อิอิ ** //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
คุณหางว่าวตัวกลม
ตัวพี่เองก็ขยันเป็นช่วงๆ ขี้เกียจบ่อยๆ แต่ถึงเวลางาน ก็ต้องทิ้งความเฉื่อยทิ้งไป ไม่น่าเชื่อเลยว่าวันลอยกระทงจะฝนตกหนัก แถวบ้านพี่ก็ฝนตกเป็นระยะตั้งแต่ช่วงพฤศจิ อากาศมันช่างเอาแน่เอานอนไม่ได้เลย ตลาดร่มหุบจริงๆมีนิดเดียว แต่อาจเพราะพี่ชินก็ได้ นักท่องเที่ยว ทั้งไทยทั้งเทศที่มาเที่ยวกันดูตื่นเต้นดี มีความสุขมากๆเช่นกัน :) โดย: ถ่านหินจำศีล IP: 180.180.192.119 วันที่: 3 ธันวาคม 2555 เวลา:22:04:11 น.
ได้เห็นรูปห้องของ C.K さんแล้วหล่ะ
ปลี้มใจด้วย...:) โดย: miang IP: 171.101.175.93 วันที่: 29 ธันวาคม 2555 เวลา:2:02:10 น.
ขอบคุณหลายสุด
เราอ่านไม่ออก ได้แต่ดูภาพ 555 โดย: ถ่านหินจำศีล IP: 180.180.195.213 วันที่: 1 มกราคม 2556 เวลา:0:59:34 น.
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 63 คน [
พูดถึงลอยกระทง ปีนี้ที่จังหวัดอุดรบ้านว่าวไม่มีเสียงให้รำคาญหนวกหูเลยค่ะ เพราะฝนตกกระหน่ำตั้งแต่ค่ำจนเกือบเช้า อวสานลอยกระทง
ตลาดร่มหุบนี่อยากไปสักครั้งจังพี่ถ่าน คงน่าสนุกกว่าที่เห็นตามสื่อต่างๆ แน่เลย
มีความสุขมากๆ ในเดือนสุดท้ายของปีที่มีแต่เสียงหัวเราะนะคะ