2556 มกราคม //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////                        ** เริ่มต้นเดือนแรกของปีใหม่ ไม่รู้ว่าปีนี้จะเป็นยังไง รู้แค่ว่าพยายามทำชีวิตตัวเองให้ดี และมีสติกับทุกๆเรื่อง ใครจะรู้ว่าอีกชั่วโมงข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง นี่แหละชีวิต ** ** วันเริ่มปี เราได้ยินเสียงแปลกๆ เดาว่าเป็นเสียงลูกปืนกระแทกผนังบ้าน แล้วก็ลืมมันไป จนเวลาผ่านไปหลายวัน เราเจอกระสุนตะกั่วตกอยู่ที่พื้นหน้าห้อง ผนังบ้านสองด้านใกล้ๆกันเป็นรอยเหมือนโดนขูดออก ลูกกระสุนกระดอนจากผนังด้านนึงไปยังอีกด้านนึง ด้านที่ไม้บางกว่าทะลุเป็นรูกลมๆ พระเจ้าช่วย น่ากลัวมาก จุดที่กระสุนสร้างรอยเอาไว้ ห่างจากจุดที่เรานั่งทำงานไปประมาณสองเมตรกว่าๆ ระดับที่กระสุนกระดอน ถ้ามาทางเรา กระสุนจะเข้าที่ประมาณแถวอกเรา ไม่เข้าใจยิ่งข่าวเสนอให้ช่วยกันหยุดยิงปืนขึ้นฟ้า เรากลับรู้สึกว่ามันยิ่งเยอะขึ้น เราไม่รู้หรอกว่าในความเป็นจริงมันเพิ่มขึ้นหรือลดลง แต่กระสุนนัดนี้ ทำให้เราคิดได้ว่า คนเรามีโอกาสตายได้ง่ายๆโดยไม่รู้ตัวได้ทุกเมื่อ พี่เราลองไปคุยกับตำรวจแล้ว ตำรวจบอกว่าแจ้งความไปก็เท่านั้น จบข่าวและโนคอมเม็นท์ ** ** และแล้วเดือนมกรา เดือนแรกของปีนี้ อากาศก็เริ่มหนาว หลังจากคอยมาพักใหญ่ๆ ไม่ผิดจากที่คาด หนาวกลางคืน ร้อนกลางวัน หนาวสามวัน ร้อนสามวัน แถมด้วยฝนประปรายช่วงปลายเดือน อากาศหนาวมันเลื่อนและเคลื่อน จากเวลาที่เคยหนาวๆในอดีตมาราวสามเดือน คงไม่บ่นเรื่องอากาศแปรปรวนแล้ว เพราะยังไงก็เอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้เลย ** ** ทั้งเหนื่อยและหน่ายกับคนใกล้ตัว ไร้ระเบียบอย่างน่าตกใจ เพราะเข้าไปเอาของในห้อง เห็นสภาพห้องแล้วเล่นเอาเราอยากจะร้องไห้ ทนไม่ไหว เลยเข้าไปเก็บกวาดเช็ดถูห้องให้ ห้องเต็มไปด้วยฝุ่น หยากไย่ ขยะ รา ความชื้น หมอนหลายใบทั้งอับและชื้น ขยะบางส่วนเกิดจากเจ้าของห้อง ส่วนที่เหลือเกิดจากหนูลากมากัดแทะ และกลายเป็นขยะในที่สุด เราโกยขยะทิ้งได้สองถุงพลาสติกใหญ่ๆสองใบ ไม่นึกว่าความไร้ระเบียบจะนำมาซึ่งชีวิตอันไร้คุณภาพได้เพียงนี้ ทนอยู่กับสิ่งแวดล้อมแย่ๆขนาดนั้นได้หลายปีได้ยังไง ไม่อยากจะเข้าใจเลย ** ** ขี่จักรยานไปในทิศทางที่เรายังไม่เคยไปสำรวจ ลองดูซะหน่อย ได้ไปถ่ายรูปเล่น เดินดูศาลเจ้าใกล้ๆบ้านที่ไม่ได้แวะเข้าไปเลยหลังจากสิบขวบ (สมัยก่อนเดินไปดูหนังกลางแปลงกับพี่ๆน้องๆที่ศาลเจ้านี้ ปัจจุบันไม่มีหนังกลางแปลงฉายแล้ว) และต้องตกใจเล็กๆ เพราะเจอห้างค้าปลีกขนาดเล็กตั้งอยู่ใกล้ๆวัด ความเจริญเดินทางไปทุกแห่งหน เข้าไปวัด เดี๋ยวนี้วัดทำที่ออกกำลังกายให้กับคนในละแวกนั้น มีลานกีฬา ลองซื้อลาดหน้าจากรถเข็นในวัด ซื้อสปาเก็ตตี้คาโบนาร่าจากห้างค้าปลีก โผล่หน้าไปดูงานบวชที่กำลังดำเนินอยู่ ไปดูรีสอร์ท (ที่เพิ่งรู้ว่ามีอยู่) แบบแว้บๆ ผ่านบ้านเพื่อนสมัยมัธยม ผ่านโรงงาน โรงน้ำปลา บ้านที่ทำเรือลาก เรือตังเก บ้านที่ตากหมึกขาย ร้านของชำ และรายละเอียดรายทางอีกมากมาย ว่างๆจะหาเส้นทางที่ไม่ค่อยได้ผ่าน ไปขี่จักรยานเที่ยวอีก ** ** เดือนนี้งานภาพประกอบมีไม่เยอะ เลยมีเวลาจัดการหลายๆอย่าง หนังสือ นิตยสารทั้งหลายแหล่ ได้อ่าน ได้เปิดดูให้ครบ และอ่านจบไปหลายเล่ม จัดการห้องทำงานให้เข้าที่มากขึ้น (ทำให้ของมันเยอะแยะมากมายขึ้นไปอีก) โละของออกจากห้อง อะไรไม่ใช้แล้ว จัดการแยกขาย บริจาค ชั่งโล มีเวลาดูแลบ้าน (เฝ้าบ้าน) ดูแลหมามากขึ้น ไปสำรวจตลาดมากยิ่งขึ้น ถ่ายรูปมากขึ้น เล่นเน็ตเยอะขึ้น ได้ขี้เกียจหนักข้อกว่าเดิม กลายเป็นว่าตอนที่ยุ่งมากๆแล้วนึกอยากทำอะไรที่ไม่ใช่งาน เอาเข้าจริงพอมีเวลา ไอ้อะไรที่คิดว่าอยากทำ ก็ทำได้บ้าง ทำไม่ได้บ้าง ชีวิตฟรีแล็นซ์ก็เป็นเช่นนี้แล ** //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 63 คน [