ขี้เล่า #32 หนึ่งวันเดียวกัน วันที่ 26 เมษายน พ่อของผมเป็นลมวูบล้มบนบ้าน หูเป็นแผลฉีกขาดเย็บ 5 เข็ม เรื่องฟกช้ำไม่ต้องสืบมีแน่นอน ผมพาพ่อขึ้นรถไปโรงพยาบาลศิริราชเดินเข้าตึกอุบัติเหตุทำเรื่อง แล้วก็ทำได้แค่รอ ตอนช่วงรอผมก็ร้อนใจ เพราะรู้สึกว่าพ่อยังไม่ได้ทำแผลเลย พ่อจะเจ็บไหม? อะไรหักหรือเปล่า? นั่งรอได้สักพักก็มีคุณหมอออกมาคุยด้วยว่าต้องเซ็นเอกสารนะ ต้องเอ็กสเรย์ว่ามีอะไรแตกหักไหม ผมเซ็นเสร็จใจก็เริ่มชื้นครับว่า อย่างน้อยพ่ออยู่ในมือหมอและ ลดความกังวลไปได้ราวๆ 80% พอใจเริ่มเย็นเริ่มเบาลง ก็เริ่มสังเกตุสิ่งแวดล้อมรอบข้างตามสันดานขี้สังเกตุของผม พบว่าในตึกอุบัติเหตุ มีคนแก่มาหาหมอเพราะล้มในวันเดียวกันเยอะมาก จะหนักหรือเบาขึ้นอยู่พื้นที่การ Landing ของแต่ละท่าน มีตั้งแต่ระดับกลางๆแบบพ่อ จนถึงระดับแข้งขาหักกัน ซึ่งมีเข้ามาตลอดวันสลับกับเคสอื่น แต่คนแก่ล้มนี่เหมือนจะเป็นเรื่องยืนพื้น อาการของพ่อผมหลักๆคือหลังหูมีแผลฉีดขาด และคอหัก แต่!! มันหักในส่วนที่ไม่เกี่ยวกับแกนกลาง จริงๆคุณหมอบอกละเอียดมากแต่ผมจำไม่ได้ว่ามันกระดูกอะไรตรงไหน เอาสั้นๆคือพ่อผมต้องใส่เฝือกนิ่มอย่างต่ำ 2 อาทิตย์ และงดกระขยับคอขึ้นลงถ้าไม่จำเป็น และมาทำแผลทุกๆสองวัน ผมนั่งฟังเคส คนแก่ล้ม ซึ่งมีมาตลอด จนสังเกตุเห็นคุณหมอในห้อง แทบไม่มีเวลาได้นั่งได้พักเลย เสร็จเคสนึง รับเคสต่อตลอดวัน ผมขอนับถือแรงใจและแรงกายในการทำงาน ของคุณหมอแต่ละท่านจริงๆ ที่เล่ามาทั้งหมดผมอยากจะเตือนผู้อ่านว่า ระวังเรื่องล้มของ พ่อแม่ หรือ สว. ในบ้านให้ดีนะครับ การล้มแต่ละครั้งส่งผลอะไรมากกว่าที่คิด โดยเฉพาะกับ สว. ก่อนหน้านี้พ่อผมก็เคยล้มไปทีนึงเย็บ 8 เข็มที่หัวด้านหลัง หลังจากนั้นแกก็ไม่ค่อยเหมือนเดิม เริ่มซึมๆไม่ร่าเริง เริ่มช้าลง ไม่อยากอาหาร น้ำหนักตัวลด และช่วยเหลือตัวเองได้น้อยลงมาก ผมเชื่อว่าไม่มีใครอยากเจ็บตัวหกล้มหรอก ลูกๆหลานๆ เราก็ต้องระมัดระวังกันหน่อยนะครับ วันเดียวกัน ผมได้เจอและได้เห็นอะไรหลายอย่าง หลากหลายความรู้สึก ทั้งเป็นห่วงพ่อ ได้เห็นการทำงานหนักของคุณหมอ ทั้งได้เห็นผู้ป่วยหลากหลายในตึกอุบัติเหตุ ซึ่งผมเชื่อได้เลยว่าในแต่ละวันต้องมีเคสแปลกๆไม่เหมือนกันสักวัน ทำให้รู้สึกได้ว่า 1 วันเดียวกันมีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น หลากหลายจริงๆ ปล.ภาพนี้ถ่ายที่บ้านแล้วครับ โรงพยาบาลห้ามถ่ายภาพผมไม่ละเมืดกฏอย่างแน่นอน ^_^ |
บทความทั้งหมด
|