คนจะตาย อยากได้อะไร คุณเคยคิดถึงการตายของตนเองไหม อิฉันทำงาน ชักเย่อกับยมบาล ถ้าฉันชนะ คนไข้จะปลอดภัยได้ไปอีกระยะหนึ่ง ถ้าฉันชนะทุก set คนไข้จะได้กลับบ้าน ถ้าเพี่ยงพล้ำ พ่ายบาง set ยังมีโอกาสแก้ตัว บางคนมา รพ. ในช่วงที่ยมบาลมีแต้มต่ออย่างยิ่ง ยมบาลก็ได้ตัวไปตามระเบียบ กองเชียร์ (ญาติ) ก็เสียใจไป ผู้เล่นอย่างอิฉันก็ยังคงมีเกมส์ต่อไป ตลอดเวลา ไม่บ่อยที่การจากไปของใคร จะมาวนเวียนในใจอิฉัน แต่ 2-3 วันที่ผ่านมานี้ อิฉันนึกถึงใบหน้าคุณบลูม่า (นามสมมติ) มาตลอด เมื่อ 2-3 เดือนก่อน ผลการชักเย่อ ทีมแพทย์ของพวกเราเป็นฝ่ายชนะ คุณบลูม่าในวัย 30 กว่าๆ ยังคงมีก้อนมะเร็งในตัว เธอไปรักษาตัวต่อ อย่างเต็มที่ ไม่นานเธอก็กลับมาใช้บริการชักเย่อของอิฉันอีก ร่างกายเธอทรุดโทรมลง จนแทบจำไม่ได้ เมื่อประเมินกำลัง แต้มต่อของยมบาลแล้ว เป้าหมายการชักเย่อต้องถูกเปลี่ยน ญาติและแพทย์ตกลงกันว่า แพ้ทุกประตู ไม่ต้องทรมานร่างกายจิตใจมาก ขอ "แพ้อย่างสมศักดิ์ศรีมนุษย์" ไม่ปั๊ม ไม่ shock ไม่ใส่ท่อช่วยหายใจ ในวันนั้น อิฉันเป็นคนคอยดูแลเธอ เธอรู้ตัวดีทุกอย่าง แต่กะอีแค่หายใจ ดูเหมือนเป็นการยากของเธอยิ่งนัก เพียงขยับตัวเล็กน้อย ดูเหมือนว่าหัวใจต้องทำงานหนักเพิ่มขึ้นมากกกกก ฉันนั่งมองดูเธอ ในใจครุ่นคิด ในภาวะแบบนี้ เธอคิดอะไร? เธอรู้ตัวไหมว่าเธอกำลังจะจากคนที่เธอรักไปแล้ว เธออยากเจอใครรึป่าว อยากกราบพระสักครั้งก่อนไหม อยากอยู่เงียบๆ คิดถึงเรื่องที่ผ่านมา หรืออยากมีเพื่อนคุย แล้วตูจะคุยเรื่องอะไรด้วยดี คำพูดแบบไหนที่ฟังแล้วจะรู้สึกดี ถ้าอยู่ดีๆตูเอาเทปธรรมมะไปเปิดให้ จะหาว่าตูแช่งป่าววะ ถ้าตูบอกให้ญาติๆ มานอนเฝ้าเธอซักคนดีมั๊ย จะดูยุ่งไม่เข้าเรื่องไหม รู้มาว่าก่อนตาย ถ้าใจโสภา ก็พาไปเกิดในที่ที่ดี ถ้าใจหมกมุ่น ติดห่วง ติดโกรธ ติดโลภ ก็พาไปเกิดไม่ดี อยากช่วย แต่ก็ไม่รู้จะช่วยอะไร 16 ชม. ที่อิฉันคอยดูแลเธอ อิฉันเป็นห่วงเธอเหลือเกิน แต่ก็ช่วยเหลือเธอเท่าที่ทำได้ วันต่อมา ดิฉันทราบข่าว เธอจากไปอย่างสงบ ดิฉันคิดทบทวนตัวเอง ในการที่มีส่วนร่วมในช่วงเวลาที่สำคัญของเธอนี้ ดิฉันช่วยเธอได้ที่สุดหรือยัง คิด คิด คิด เฮ้อววว
คุณทำหน้าที่ของคุณดีที่สุดแล้วคะ และยังมีน้ำใจ และเกิดข้อคิดจากงานที่คุณทำ ยอดเยี่ยมจิงๆคะ
 โดย: สาวหนองบัว
 วันที่: 4 เมษายน 2553 เวลา:9:15:33 น.ซึ้งกินใจเลยค่ะ หนูเพิ่งได้เข้ามาอ่านบล็อคของพี่
ตอนนี้หนูกำลังจะขึ้นปีหนึ่ง เรียนพยาบาลอ่ะค่ะ แต่ก็เริ่มไม่ค่อยมั่นใจว่าตัวเองจะชอบวิชาชีพนี้เท่าไร ดูมันไม่ค่อยมีเวลาว่างเลย ยังไงแล้วถ้าพี่มีประสบการณ์ดดีอะไรเกี่ยวกับพยาบาลพี่ก็มาอัพเดตด้วยนะคะ หนูจะเข้ามาอ่านบ่อยๆ ค่ะ ปล. ทุกเรื่องที่พี่เขียนหนูอ่านหมดแล้วค่ะ สนุกแล้วก็ตลกมากๆๆ แฝงข้อคิดไว้ด้วย โดย: mama IP: 113.53.220.211 วันที่: 5 เมษายน 2553 เวลา:11:01:09 น.
เป็นพยาบาลที่แนวมาก อิอิ เขียนเรื่อง เฮอเบอไลฟ์ ได้ใจมากครับ 555+
โดย: totetote (totetote
) วันที่: 11 เมษายน 2553 เวลา:17:22:31 น.ตามมาจาก กระทู้ ถามความเห็นเรื่องสำรอก ของพ่อผมครับ...
วันแรกๆ ที่อการพ่อผมแย่หนักๆ แม้ใจจะเชื่อมั่นว่า พ่อยังไม่ถึงตาย แต่ก็เอา MP3 ธรรมะไปเปิด(แกมบังคับ-เพราะแกไม่มีแรงจะพูดหรือปฏิเสธ - ซึ่งปกติ ปฏิเสธมาตลอด) เอาทั้งธรรมะสำหรับผู้ป่วย ทั้ง... ธรรมะจากผู้ป่วย ทั้ง... 7 เดือนบรรลุธรรม และ เสียดายคนตายไม่ได้อ่าน... แรกๆ ก็มีท่าทีไม่ยินดี แต่สุดท้าย พออาการดีขึ้น เริ่มพูดได้บ้าง... ก็บอกว่า... ถ้าหายแล้ว อยากจะบวช... ผมกับแม่น้ำตาไหลเลย...  ก่อนพ่อจะเป็น สโต๊รค สองสามวัน ผมชวนไปใส่บาตรหน้าหมู่บ้าน ของก็เตรียมไว้แล้ว... แค่เดินไปด้วยกัน... แกยังปฎิเสธเสียงแข็ง. ดังนั้น... ผมเห็นว่า ธรรมะ สำหรับผู้ป่วยนั้น... ดีอย่างยิ่งครับ. จริงๆแล้ว ควรจะปลูกฝังธรรมะกันตั้งแต่เด็กเลย ปัญหา ก็จะน้อย ทั้งต่อบุคคล สังคม และประเทศชาติ. โดย: Phoenixนิลมังกร
วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:2:58:29 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
แต่ใช้คำว่าชักเย่อ..
ดูน่ากลัวกว่าเดิมจัง....