อยากระบายว่ะ เป็นเช่นทุกวันของการทำงานค่ะ เดินขึ้นเวรไป ดูตาราง assign ตามที่หัวหน้าเวรมอบหมาย วันนี้เราได้รับมอบหมายให้ดูผู้ป่วยเขมรครับท่าน จากข่าวการเมืองทำให้มี อคติกับเขมรอยู่ไม่น้อย แต่โปรแกรมที่โดนฝังหัวมาตั้งแต่เป็นนักเรียนพยาบาลก็เริ่มทำงาน "มิให้เลือกชนชั้น ลัทธิ ชาติ ภาษาใด อยู่บนผืนดินถิ่นไทย สิทธิจะใช้ทุกคนมี" ให้บริการทุกคนอย่างเท่าเทียมกันหมด ขั้นตอนต่อไปคือการรับ - ส่งเวร ฟังแล้วคือผู้ป่วยเขมรคนนี้หัวใจหยุดเต้นกระทันหัน ถึงจะได้รับการปั๊มหัวใจช่วยรักษาชีวิตไว้ได้ แต่ก็ไม่พอให้สมองกลับมาทำหน้าที่ได้สมบูรณ์ พูดง่ายๆคือนอนเป็นผัก มีเครื่องช่วยหายใจปั๊มลมเข้าปอดให้โดยตรง ลูกสาวเหมาเครื่องบิน เพื่อส่งแม่มารักษาต่อในโรงพยาบาลที่คิดว่าดีที่สุด เป็นเงิน เกิน 5 แสนบาทไทย (เฉพาะค่าเครื่องบิน) การพูดคุย ใช้ภาษาฝรั่งเศษ และภาษาอังกฤษชัดแจ๋ว อืมม์ วันนี้เจอไฮโซแฮะตู ชาวเขมรคนนี้มีเพื่อนชาวไทย น่าจะเป็นคู่ค้ากันคอยเป็นธุระให้ เช่นหาที่พักให้ญาติ คอยดูแลเรื่องการอาศัยในเมืองไทย ลูกสาวได้มาเยี่ยมคนไข้ ร้องไห้ เพราะมันกระทันหัน จากที่คุยกันอยู่ีดีๆ มาวันนี้กลับกลายเป็นผัก มีเครื่องช่วยชีวิตเต็มตัว หลานวัยรุ่นชาย ร้องไห้จนเป็นลม ดูทุกคนยังรับไม่ได้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ญาติหวังแค่ขอให้ผู้ป่วยรู้สึกตัวขึ้นมาอีกครั้ง เราก็ปลอบไปตามเรื่อง ให้ความหวังเล็กน้อยๆ (ทั้งๆที่จริงๆ เราคิดว่าไม่มีหวัง) ระหว่างกำลังอิน เราได้ยินเสียงเบ่งอำนาจเป็นภาษาไทย "นี่ ชั้นไม่ต้องการให้พวกเขาอยู่ในนี้ คนไข้อาจจะเสี่ยงติดเชื้อ บอกให้พวกเขากลับไปที่โรงแรมเดี๋ยวนี้ " ใครวะ มาแทรกบรรยากาศตู เราถามกลับไป "ไม่ทราบว่าดิฉันกำลังคุยอยู่กับใครคะเนี่ย" ( เมิงเป็นใครเนี่ย อีบ้าาาา) "ชั้นเป็นคนที่ดูแลคนไข้ และชั้นต้องการให้พวกนี้ออกไปรอที่โรงแรม เพื่อลดการติดเชื้อ" "ช่วงนี้เป็นเวลาเยี่ยม ญาติเขาก็ไม่ได้วุ่นวายอะไรกับผู้ป่วย สบายใจเถอะค่ะ ดิฉันดูแลให้อยู่" (กูกับหมอต่างหากดูแลคนไข้ กะอีแค่ยืนร้องให้อยู่หน้าห้อง มันทำให้คนไข้ติดเชื้อตายรึไง อีบ้าา) "นี่ ถ้าหมอมาโทรบอกชั้นด้วย ชั้นอยู่ที่โรงแรมจะได้มาพบหมอ" "เกรงว่าจะมาไม่ทันน่ะสิคะ ถ้าเกิดรออยู่ที่โรงแรม" "ตายแล้ว ถ้าชั้นมาไม่ทันก็แสดงว่าเธอมันแย่มาก" "......." (อึ้ง อะไรวะ เป็นความผิดกูได้ไงวะ) "ญาตินี่ก็ไม่รู้เรื่อง คนไข้สมองตายแล้วก็ยังหวังอยู่ได้" "........" อึ้งกำลัง 2 อีบ้านี่มันเป็นใคร? แล้วหล่อนก็สะบัดก้นดำๆออกไป ปล่อยพยาบาลยืน งง ญาติรีบมาขอโทษ "เค้าพูดอะไรคะ ดูจากสีหน้าคุณ เค้าคงพูดไม่ดี ขอโทษด้วยนะคะ ต่างบ้านต่างเมือง พี่ทำตัวไม่ถูก ไม่รู้กฏ ก็มีแต่เค้านี่แหละคอยช่วยเหลือ" พูดจบแล้วก็ไหว้หลายที ที่นำความเดือดร้อนมาให้ ไหว้ซะสวยเชียว "พี่ไม่ได้ทำอะไรผิดหรอกค่ะ ถ้าอยากคุยกับหมอเดี๋ยวต่อสายให้นะคะ (ปล่อยยัยบ้านั่นรอที่โรงแรมไปเหอะ) เค้าคงนิสัยไม่ดีน่ะค่ะ ช่างเถอะค่ะ" ฉันไม่ได้เล่าเนื้อความทั้งหมด แม่ใคร ใครก็รัก วันนี้ได้ปกป้องสิทธิเล็กๆน้อยๆ ให้คนเขมรด้วย คุณป้าคะ ไม่ทราบว่าคุณป้าเป็นใคร เกี่ยวพันกับญาติโกโหติกาอะไรกับเค้า ทำไมถึงทำท่าเบ่งบารมีจนตัวพองขนาดนี้ไม่สามารถล่วงรู้ได้ แต่ไม่ว่าคุณป้าจะเป็นใคร ชั้นขอด่าลับหลังว่า "อีบร้าา แก! รู้ดีจังเลยนะคะ ถ้าสมองตายแล้วพวกกรูไม่ทุ่มทุนชักเย่อกะยมบาลขนาดนี้หรอกค่ะ กูเหนื่อย คนไข้แค่สมองทำงานไม่เต็มที่ค่ะ ก็เลยได้แต่หลับ เพิ่งเอาเข้าโรงพยาบาลไม่กี่ ชม. ญาติที่ไหนจะทำใจได้ แกเป็นใครมาห้ามเค้ามาดูหน้ากัน แม่เค้านะว้อย ถ้าเป็นแกตายแล้วไม่มีใครร้องไห้ ไม่มีใครหวังเนี่ย ชั้นจะไม่สงสัยเลยย่ะ คนที่ไม่รู้เรื่องน่ะ แกต่างหากกก กรี๊ดดดดด" มีคนอย่างนี้บนโลกด้วย กูว่ากูเป็นคนแปลกๆแล้วนะ เฮ้อ ไปนอนดีกว่า เหนื่อยจะตายห่านแล้วค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปรบกะมันต่อ อิอิ
พี่น่ารักจังเลย เขียนเล่าเรื่องเครียดๆให้ดูน่าขำได้ สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้พี่พยาบาลที่น่ารักๆค่ะ
(ตอนนี้จะจบปีสี่แล้วค่ะ กำลังเตรียมสอบสภา^^) โดย: Taparis IP: 202.28.212.202 วันที่: 7 กรกฎาคม 2555 เวลา:21:04:28 น.
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
ตอนเด็กเคยคิดอยากเป็นพยาบาลดูน่ารักขิคุดี
แต่มะกี้แวะไปอ่านที่ซานติก้าแล้วขอบะบายก่อนล่ะคร้า