มีหลายปัจจัยที่ทำให้การเรียนการสอนวิชาภาษาไทยได้ผลตามวัตถุประสงค์ที่ต้องการ ไม่ว่าจะเป็นความพร้อมของครู ผู้มีใจรักที่จะถ่ายทอดสรรพวิชาให้แก่เด็กนักเรียนก็ดี ความพร้อมใฝ่ศึกษาของนักเรียนเองก็ดี หรือเนื้อหาที่เหมาะสมกับตัวผู้เรียนก็ดี แต่...ปัจจัยเหล่านี้จะไม่ก่อให้เกิดประโยชน์อันใดเลย หากนักเรียนมีเจตคติที่ไม่ดีต่อการเรียนวิชาภาษาไทย

..........เจตคติจึงเป็นสิ่งสำคัญที่สุด การทำอะไรก็ตาม เจตคติจะเป็นปราการด่านแรกที่กั้นความสำเร็จเอาไว้ ถ้ามีเจตคติที่ดีก็ย่อมทำให้เกิดความพยายามในการฝ่าอุปสรรค เช่นเดียวกับการเรียนภาษาไทย เมื่อเด็กเกิดเจตคติที่ดีแล้ว แม้เนื้อหาวิชาจะยากเพียงใด เด็กก็ยังมีความกระตือรือร้น มีความพยายามในการเรียน และรู้สึกสนุกไปกับการเรียน

..........การสร้างเจตคติที่ดีต่อการเรียนวิชาภาษาไทย จึงเป็นหน้าที่โดยตรงของครู วิธีการที่ง่ายที่สุด คือ การสร้างความเป็นกันเองระหว่างครูกับนักเรียน ด้วยวิธีสอนที่สนุกสนาน ให้เด็กมีความเพลิดเพลิน ไม่เบื่อหน่าย จัดเนื้อหาให้เป็นระบบจากง่ายไปสู่ยาก เช่นมีเกมประกอบการเรียน จัดกิจกรรมต่างๆ ให้เด็กได้แสดงออก สนับสนุนการโต้วาที เป็นต้น โดยการจัดประกวดและให้รางวัลเป็นคะแนนสะสมแก่ผู้ที่มีความสามารถใช้ภาษาไทยได้ดี เพื่อให้เด็กเกิดความภาคภูมิใจ และเกิดแรงประทับใจในวิชาภาษาไทยที่ได้เรียนโดยมีความหวังในการที่จะสอบ ว่ามีประโยชน์สำหรับการเรียนตลอดทั้งเทิอม ที่เป็นวิชาควรที่ให้ความสนใจ อีกทั้งเป็นวิชาที่ใกล้ตัวของนักเรียนมากที่สุดด้วย

..........ดังนั้น หากครูทุกคนตระหนักถึงหน้าที่ของตน พร้อมที่จะร่วมกันสร้างเจตคติที่ดีต่อวิชาภาษาตั้งแต่เริ่มประถมกับเด็ก เราคงจะไม่ได้ยินเสียงสะท้อนจากเด็ก ว่า " ภาษาไทยเป็นวิชาที่น่าเบื่อจริงๆ "