กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ได้เจิมซะที !!!

รูปกะเพลงกวนบาทามากๆ tag ยังไม่ได้อ่่าน ทำงานอยู่ รีบมาเจิมก่อน

ดีใจที่ได้หนังสือกะโปสการ์ดแล้ว ส่งไปประมาณสองชาติกว่าได้

กลับบ้านแล้วไปวัดเล่งเน่ยยี่ก็ดีนะตัวเอง เข้าใจว่าอะไรที่มันอยู่ใกล้เกินไปบางทีก็ข้ามๆมันไปเพราะคิดว่าจะไปเมื่อไหร่ก็ได้ เด๋วมาใหม่

  

ฟังอะไรยังไม่ได้เลยอ่ะ เพราะเน็ตที่บ้านช้ามาก ๆ

อยากจะเม้นมากกว่านี้แต่เกรงใจ จขบ.

วะฮ่าฮ่า

งั้นก็ไปดีดี ดีกว่า

วันนี้ทั้งเหนื่อยและสนุกหละ

เพราะเป็นทั้งคุณครู เป็นทั้งชาวนา พาเจ้าตัวเล็กดำนากะเก็บเห็ด มวนหลายแท่น๊อ

ดีใจที่เห็นตัวเองมีความสุข

แค่นี้หละ

สู้ ๆ

ที่ บขส.ขอนแก่นเค้าเจอคนเอาผ้าปิดปากไว้เยอะเชียว แต่เรากลับเฉย ๆ อ่ะ

  

แวะมาตรวจ tag อ่ะอากู๋ แต่เดี๋ยวเม้าท์ก่อนละกันนะ วันก่อนดู ความจำสั้นฯ ไปแล้ว (เรื่องนี้คห.บน บ้าอยู่ช่วงใหญ่) น่ารักจังเลย ในความรู้สึกคิดว่ามันเน้นคู่คนแก่มากกว่านะ ฮาตอนนั้นมากเลย ที่มันเอาหมาไปส่งเจ้าของอ่ะ "ไฉไล" 555 ตอนที่มันทะลึ่งนี่จะจำได้แม่นหน่อย แบบก๊ากเลย

ใช่แล้ว ชอบร้องเพลงสไตล์ที่ตัวเองว่ามาแหละ คือถ้าต้องเล่นกะกีต้าร์ก็จะร้องได้แค่แบบนี้ไง คอร์ดมันพอได้ แบบถ้าเป็นเกะก็ว่าไปอย่าง จะได้ร้องเพลงอย่างหน้าบล็อกหน้านี้ไง

นี่ตัวเองเค้าให้ทำ tag กันเล่นๆยังนึกไปได้ถึงเรื่องวิจัยโทรศัพท์มือถือ 555 คิดได้ไง รู้สึกว่าแต่ละอันที่ได้มานี่ไม่ได้ลงทุนลงแรงซื้อเองเลยนะ เปลี่ยนใจละ เรื่อง tag หนึ่งวันเดียวกันที่เคยบอกว่าไม่ต้องทำก็ได้น่ะ ให้ทำละกัน แต่ทำเมื่อไหร่ก็ได้ช่วงที่ไม่มีอะไรทำ ให้คิดถึงวันไหนก็ได้ในชีวิตที่คิดว่ามันน่าสนใจไง แล้วเอามาทำ ดีมะ แต้งค์กิ้วมากที่ร่วมเล่นสนุกตอบ tag กัน รอดตัวไปแล้วอีกหนึ่ง หุหุหุ

(ปอลิงกัง) ถ้าได้ออกไปกินไรหร่อยๆถูกข้างถนนให้นึกถึงกันด้วย กลับบ้านเราปีนี้ไม่ได้กินอะไรข้างถนนเป็นจริงเป็นจังเลย !!!

  

เห็นว่าโดนแท่กเหมือนกัน เลยแวะมาอ่านค่ะ
เป็นแท่กที่ประหลาดอีกอันนึงเลยเนอะ

  

ความรักต้องเสี่ยงอย่างงั้นเหรอ หึ ๆ มันก็คงจะจริง

แต่ว่ามันช่างง่ายดายจังเลยเนอะ กับการปล่อยให้มันผ่านไป

แต่ทุกสิ่งที่ผ่านเข้ามา และจากไป มันจะทำให้เราโตขึ้นและเข้มแข็งขึ้นได้จริง ๆ แม้ว่าจะยังหวนนึกถึงวันเก่า ๆ อยู่ก็ตาม เคยรู้สึกเจ็บที่หัวใจมั๊ย เคยเดินไปร้องไห้ไป เคยนั่งบนรถทัวร์แล้วน้ำตาไหลพรากมั๊ย แต่ทุก ๆ อย่างมันก็จะเป็นความทรงจำดี ๆ และกำลังใจให้กับเราได้เสมอ แม้ว่าในวันนี้เราจะเป็นแค่สายลมที่พัดมาให้สุขใจเพียงชั่วคราวเท่านั้นเอง

แต่ก็ยังเชื่อมั่นว่า แม้ในสายลมที่เงียบงันนั้น ยังมีความปรารถนาดีที่มีส่งให้กันอยู่เสมอ

เหอๆๆ ขอโทษด้วย ที่เข้ามาพร่ำเพ้อที่นี่ วะฮ่าฮ่า

งั้นก็ไปดีดีหละน๊า ขอให้โชคดีกับการเสี่ยงกับความรักหละกันน๊า

เอ๋ ขอพร่ำเพ้อ (ศัพท์นี้มีคนบัญญัติให้ วะฮ่าฮ่า) อีกนิดนะ (มันกะลังไหลออกมาจากสมอง) เหอๆ

แต่ไม่อยากใช้คำว่า เสี่ยง กับความรักเลยอ่ะ เพราะมันเป็นความรู้สึกที่ตอบไม่ได้ ว่ารักเพราะอะไร คิดถึงเพราะอะไร รู้เพียงแต่ว่าเราต้องรักตัวเราเองให้มากขึ้น แล้วเราก็จะมีพลังเป็นอยู่เพื่อผู้อื่นต่อไป สู้ ๆ





วันนี้ซัดยากระเพาะเข้าไป 3 เม็ดเต็ม ๆ 2 เม็ดแรก ไม่หาย ก็เลยไปบอกให้วิทยากรที่อบรมช่วยหาให้ เพราะยาที่ติดไปดันเป็นคนละตัว เหอๆๆ นั่งอบรมไป นั่งกุมท้องของตัวเองไป เซ็งจริงจริ๊ง

วะฮ่าฮ่า

ไปดีกว่า

สู้ ๆ

  

^
^

ภาพประกอบช่างเข้ากะพรรณาโวหารด้านบนมั่กๆ

อากู๋เคยสอนเค้าไว้ว่า "ถ้าเราได้ทุกอย่างที่เราอยากได้ โลกนี้คงวุ่นวายน่าดู" ยังจำได้ไม่ลืม เป็นไรที่แบบ กินใจวัยโจ๋มากๆ

  

ผ่านมาเจอพี่ก๊อบอัพบล๊อกพอดี
สบายดีนะคะ เทคแคร์เน้อ

  

แวะมาอ่านจร้า bigeye