ต้องก้าวเดิน .... แม้ต้องเจ็บปวด
หายหน้าไปเป็นเดือนครับ แม้ว่าเวลาจะค่อนข้างเยอะ แต่จิตใจเหมือนไร้วิญญาณ กับการลาออกของเสาหลัก ทำให้ชีวิตการงานต้องเปลี่ยนอีกครั้ง ปัญหาสาระพันที่มากมายก่ายกองรอวันสะสาง ...........
พรุ่งนี้ มะรืนนี้ หรือวันไหน เมื่อไหร่จะเรียกความมั่นใจของตัวเองกลับมาได้ เฝ้าถามอยู่ทุกวัน ทำอะไรไปบ้างพอที่จะมีคนเห็นคุณค่าของมันหรือเป่ลา ก็ไม่สามารถให้คำตอบกับตัวเองได้ ..............
ตอนนี้คงต้องรอมันผ่านไป หรือต้องก้าวผ่านมรสุมช่วงนี้ให้ได้ ก้าวต่อไปแม้ใจยังหวั่น เหมือนถอดรองเท้าหน้าหนาวเดินบนหินกรวดด้วยเท้าเป่ลา ทนเจ็บ ทนหนาว แม้บางครั้งต้องโดนคมก้อนหินบาดก็ต้องทน เพราะทางเลือกมีจำกัดจริงๆ ....
ช่วงนี้อาจจะต้องห่างหายไปหลายวัน กำลังใจหมด ขอไปเติมพลังก่อนครับ โชคดีปีใหม่ทุกท่าน ครับ
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ที่สำคัญคุณท้อได้...แต่ห้ามถอย
ปัญหามา..ปัญญามี..สติเกิด
เป็นกำลังใจให้ค๊า สู้ๆๆๆๆๆๆค๊า