หูยยยย อ่านแล้ว อยากมีความรักบ้างจัง มันทำให้ยิ้มได้จริงๆ บลีอกนี้ ^^

  

จบหวานอ่ะครับ
เป็นผมนะให้จบเศร้าไปละ อิอิ
แต่ชอบนะครับ อ่านเพลินดี


ปล. จากบ้านชอบเม้นต์พี่สองพีมากเลยครับเป็นอะไรที่ให้กำลังใจผมจริงๆ

  

ถึงจะแก่ แต่ต่อมโรแมนติกเรายังไม่ตายด้านนะเฟร้ย อ่านแล้วรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นนางเอกยังไงไม่รุ คริๆๆ

  

หวานนนนนนนนนนน
โรแมนติกมากๆๆๆๆค่ะคุณสองพี
อ่านไปลุ้นไปแทบแย่
พออ่านจบก็..เฮ้ออออ
แฮปปี้เอนดิ้ง...น่ารักจัง
....
หลับฝันดีนะคะคุณสองพี

  

สวัสดีค่ะ
อ่านไปลุ้นไปว่า .. พระเอกจะขี่ม้าขาวมาหรือเปล่า
หรือว่าจะให้นางเอกรอเก้อ .. อ่านไปมีลุ้น
แต่ไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นนางเอกหรอกนะค่ะ
เพราะดันไปคิดว่าตัวเองเป็นนั่งโต๊ะข้างๆ แอบมอง
หญิงสาวเค้าอยู่นะค่ะ 55+
..........

ฮ่าๆ แน่ะ มานั่งเช็คอายุกันเลยเหรอค่ะ
กับสติกเกอร์แผ่นละ 1 บาท...ว่าไปแล้วเราหนีกัน
หรือเปล่าหนออายุอานาม คริๆ แอบอิน
ว่าแล้วปีนี้ฝากหลานสาวซื้อสักแผ่นสองแผ่น
ท่าจะดีค่ะ เอามาติดรถ อินเทรนด์ ฮ่าๆ


ส่วนเรื่องโครงการตะพาบน้ำของคุณเป็ดสวรรค์
งานเขียนตั้งโจทย์ไว้ที่บล็อกของคุณเป็ดสวรรค์
แล้วนะค่ะ เพิ่งเห็นเมื่อวาน .. หนต่อไปตาเราตั้งมั่ง
กำลังคิดเลยว่าจะเอาแบบไหนดีน๊อ ติ๊กๆ ต๋อกๆ
คิดนานเลยอ่ะค่ะ ยังไงก็มาเขียนร่วมกันอีกนะค่ะ

  

นางเอกอึดมากเลยอ่ะตะเอง
นึกถึงยัยกุ้งของนายอานนท์เลยแหละ
เขามีศรัทธาต่อความรักไง อยู่รอได้แบบไม่ต้องทน

จบแบบแฮปปี้ดีจังเลย
สงสัยจะยุ่งใช่ไหม ของพี่ยังไม่โผล่เลยง่ะ
ไม่รู้ว่าทำไมช้าจัง อัพไปตั้งกะสามโมงก่าแล้ว

แอมอร

  

ซึ้งจัง

  

ลุ้นแทบแย่นึกว่าจะเศร้าซะแล้ว^^

  

ถอนหายใจเฮือกใหญ่เลยค่ะ
การรอคอย .. มันทรมานนะคะ
เวลายิ่งผ่าน
ความไม่มั่นใจ มันจะคอยบั่นทอนให้ใจเราอ่อนล้า และอ่อนแอ ลงทุกที

ขอบคุณที่จบอย่างสวยงามค่ะ
คนอ่านอินซะซึ้งเลย ^^

  

จะมีไหมสักคนเข้ามาหาแบบนี้

  

หวาน หวาน และหวานค่ะ

แฮบปี้เอนดิ้งเลยค่ะ

ไม่เก็บอารมณ์ค้างไปฝันต่อค่ะ
ไปหวานบ้านแม่รึยัง

  

55 ไปเขียนนิยายขายน่าจะดีกว่า
อยู่แบ็งค์นะครับ ใจดีให้จบ happyๆ
ซะด้วย

  

แหะ แหะ ไม่ได้อ่านนิยายเรื่องนั้น
แล้วก็ไม่ได้ดู หมูแผ่น เอ๊ยย หมูแดง
เลยไม่เก็ต "ไม่ต้องมีคำบรรยายใด ๆ ให้มันลึกซึ้ง .. "

แหะ แหะ อีกที ช่วยบรรยายหน่อยก็
น่าจะดีครับ นึกว่าเห็นแก่คนบ้านป่า

  

ทีหลังก็อย่าตั้งโจทย์แซวยากนักสิครับ
หุหุ นิยายหวานๆ ไม่เคยอ่าน ละครหลังข่าว
ดูน้อยมาก ดูไม่เคยจบด้วย เป็นงี้มาแต่เด็ก
แล้วครับ ไม่ใช่เพราะแก่

ส่วนเรื่องแก่เนี่ยแซวได้แซวไปเลย เป็นความ
ภูมิใจอย่างยิ่งครับ ขอบอก

  

คุ้มค่ากับการรอคอยนะคะห้าปีเนี่ย อย่าว่าแต่คุณสองพีที่นึกว่าเป็นนางเอกซะเอง ส้มอ่านไปยังนึกว่าตัวเองซะอีกค่ะ โรแมนติกมากเลย

  

แทะโลมหรือครับ 55 ได้เลยๆๆ
เสียสละมากๆ เลยนะเนี่ย คงแทะ
ได้อีกสักเดือนสองเดือน

  

ไม่เสียเวลาที่รอคอยค่ะ สุดท้ายก็แฮปปี้เอ็นดิ้ง แต่ห้าปีเป็นเรานี่ไม่มานั่งรอที่โต๊ะเดิมๆ แล้วค่ะ นอนโทรหาอยู่บ้านแหละ แหะแหะ แบบว่าคนความพยายามน้อยแต่รักจริงๆนะจ๊ะ

  

วาเลนไทน์ของพี่สองพีจบแบบมีความสุขมากๆ

โครงการต่อไปก็ไปเขียนในโครงการถนนสายนี้มีตะพาบของนายเป็ดสวรรค์ได้นะครับ

ผมก็เตรียมเขียนแล้วล่ะครับ อิอิอิ

  

555+
อย่าเลยค่ะพี่อย่าคิดอยากเห็นหน้ามิตเตอร์กรีนของน้องเลย
แบบว่าตอนนี้กับตอนนั้น
นาห์เชื่อแล้วว่าสังขารไม่เที่ยง

  

หมดอายุ เลยเหรอครับ อิอิ แปลว่า
ชีวิตexpire หรือเปล่า แงแง จะให้
เท่งทึงแล้วเหรอ

แหมๆ ใครจะรู้ใจพี่ดีเท่าน้องแอมนะเนี่ย
อิอิ ผลัดกันแทะ

  

อ่านแล้วซึ้งมากเลยค่ะพี่สองพี
นั่งอ่านจนจบ...แอบยิ้มที่มุมปาก
อินซะก้อนหิน อิอิ...
....
มีคนๆหนึ่งบอกก้อนหินว่า "รักแท้มีแค่ครั้งเดียว" ไม่รู้ว่าเชื่อได้หรือป่าว

  

ย่องๆๆมายามดึก
หลับฝันดีนะคะคุณสองพี
....
เดือนนี้เรื่องโรแมนติกกระจายไปทั่วบล๊อคแก๊งค์เลย อิ อิ
...
เลยอยากให้มีเดือนแห่งความรักทุกเดือนเลยยยเนาะ

  

โหยสองพี..นี่มันนิยายขนาดย่อมๆเลยนะคะ
อากฤต,คุณแพร(นามไพเราะ) ยังรวมไปถึงคุณหญิงแม่อีก

อ่านไปลุ้นไป..บอกตามตรง เราฏ็หวังว่ามันจะจบ
เหมือนอย่างที่ไอซ์หวัง..ฮา..นิยมความเจ็บปวด

ปล.เม้นท์คุณข้างบนที่ว่า"รักแท้มีแค่ครั้งเดียว"
อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ แต่เราคิดว่า รักแท้..
มันสามารถเกิดขึ้นได้หลายๆครั้ง..อยู่ที่ว่า รักมากรักน้อย
แต่เราจะเลือกอยู่กับความรักครั้งไหนของเรา..

ตอนแบบมั่วๆค่ะ..เพราสุดท้าย ไม่มีใครจำกัดความได้ว่า..รักแท้คืออะไร

  

สวัสดียามเช้าครับพี่สองพี

  

ฮ่าๆ ... จะแวะมาบอกว่า ...
แอบมองนางเอกพระเอกกันโต๊ะข้างๆ
แล้วเราล่ะไปจ้องตาไผ .. บอกได้
เลยค่ะว่านัดแนะหนุ่มโสดข้างบ้านไป
ทานข้าวค่ะ .. เอ ไม่เห็นเหรอค่ะ ...
เสื้อสีจมปูอ่ะค่ะ โต๊ะข้างๆ เองนะค่ะ ^^

  

แอมอร

  

ไปเจอพี่ที่บ้านพระเอกหน่อย
พี่จะนั่งรออยู่ที่เดิม

แอมอร

  

อ่านจบแล้วแอบถอนใจ...ลุ้นอยู่ว่าจะจบเศร้ารึป่าว
แม้จะดูเหงาๆ แต่ที่สุดก็ happy ending
น่ารักจัง...

  

  

แวะมาทักทายตอนหัวค่ำครับพี่สองพี
ทำอะไรอยู่ สบายดีก่อครับ?


ปล. จากบ้านขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีส่งให้กันบ่อยๆนะครับ
ได้รับทุกวันอย่างนี้ ผมคงหายเจ็บขึ้นไวกว่าเดิมแน่ๆเลย

  

เฮ้อ ลุ้นแทบแย่ค่ะ
ดีใจจังที่ไม่อกหัก
เรียกว่าบล็อกนี้หวานสมใจคนอ่าน
สมกับเป็นวาเลนไทน์ในความทรงจำจริงค่ะ

(ถึงแม้ว่าอ้อนจะชอบเขียนแนวค้างคาใจ
แค่ก็ชอบอ่านแบบหวานๆ เหมือนกันนะเออ)

นางเอกมั่นคงแบบนี้แล้วสมหวังแบบนี้
คนทางนี้ก็มีความหวังค่ะ อิอิ
ตามประสาคนรอคอยเช่นกัน