... คนเดียว

เคยไหมครับ ที่อยากดูหนังเรื่องนี้มาก โอเคชวนเพื่อน รอเพื่อนไปดูด้วย รอแล้วรอเล่า แล้วก็อดดู

เคยไหมครับ ที่อยากกินอาหารร้านนี้จัง เดี๋ยวชวนเพื่อนไปกินดีกว่า รอแล้ว รอเล่า จนป่านนี้ยังไม่ได้กินเลย

เคยไหมครับ อยากไปเที่ยวที่นั่นจัง สวยจังเลย เดี๋ยวชวนเพื่อนไปกันดีกว่า รอแล้วรอเหล่า 3 ปีก็ยังไม่ได้ไป

เมื่อก่อนผมก็เป็นอย่างนี้ล่ะครับ อยากกิน อยากเที่ยว อยากทำอะไรก็แล้วแต่ ก็มักจะรอไปพร้อมเพื่อน จะได้หนุกหนานเฮฮา แต่การรอคอยเนี่ยทำให้เรา พลาด หรือ อดในเรื่องที่เราอยากทำมาก ทั้งที่มีเวลาให้ทำ แต่ไม่สามารถทำได้ ต้องรอเพื่อนอย่างเดียว

และแล้วความอยาก ก็ทำให้ผมเลิกเอาชีวิตไปผูกติดกะเพื่อน อยากดูหนังเหรอ ก็เดินเข้าโรงเลย ดูมันคนเดียว
หลายคนถาม เฮ้ยยย ดูคนเดียวไม่เหงาแย่เหรอ มันก็เหงาบ้าง บางที อย่างเห็นเค้ามาเป็นคู่ หรือมากันหนุกหนานอย่างเงี้ย แต่พอหนังฉายก็หายเหงาแล้ว เพราะสายตาและความสนใจ คงจับจ้องอยู่ที่ตัวหนังมากกว่า

การดูหนังคนเดียว แรกๆ ก็ไม่ค่อยชินเท่าไหร่ ยังเคอะเขิลอยู่ ไม่รู้จาเป็นทำไม แต่พอดูไปเรื่อยๆ มันก็ชินเอง จนถึงวันนี้ มันก็ชินเสียแล้ว

การไปกินอาหาร ที่เราอยากกินคนเดียว ถ้าเป็นร้านเล็กๆ ฟ๊าสฟู๊ดทั่วไป ผมก็กินคนเดียวบ่อย เพราะก็มีหลายคนเข้าไปกินคนเดียวเยอะเหมือนกัน เพราะมันเป็นร้านฟ๊าสฟู๊ด
ผมชอบเข้าไปอ่านกระทู้ในห้องอาหารการกินโต๊ะ
จตุจักรอยู่บ่อยๆ หลายๆครั้งผมเห็นกระทู้แนะนำร้านต่างๆแล้ว อยากไปกินมากแต่ว่าร้านเหล่านั้น ส่วนใหญ่จะเป็นร้านอาหารแบบบุฟเฟ่ต์ ซึ่งไปคนเดียว คงไม่สนุก และก็คงจะอิ่มไว เนื่องจากต้องตั้งหน้าตั้งตากิน ไม่มีเพื่อนไปเลยไม่รู้จาคุยกะใคร ผมก็เลยยังไม่กล้าไปคนเดียว ก็พยามชวนเพื่อนหลายครั้งแล้ว

"เฮ้ยย ไปป่าวร้านนี้เด็ดบุฟเฟ่ต์ด้วยนะโว้ย ไม่อั้น"
"ไว้ก่อนละกันไม่มีเงินว่ะ"

"นี่ตูได้ร้านเด็ดมาโว้ย บุฟเฟ่ต์ 399 บาทเองไปป่าว"
"ไม่ว่างว่ะ"

"นี่อาหารญี่ปุ่นโว้ย กินไม่อั้นตามเมนูเลย แต่จ่ายแค่ 399"
"ลองชวนคนอื่นยัง ชวนคนอื่นก่อนดิ"



นี่ล่ะครับมันก็เป็นแบบนี้ล่ะ ผมก็เลยได้แต่เก็บความอยากไว้ในใจ จนเมื่อมาวันพ่อที่ผ่านมา ที่บ้านผมเค้าไปเชียงใหม่กันหมดครับ ผมอยู่ กทม เลยไม่ได้ไป ตื่นมาก็นั่งดู DVD ที่ซื้อมา 2-3 เรื่องจนจบแล้วก็ออกจากห้อง ระหว่างที่ขึ้นรถไฟฟ้า ก็เกิดความอยากลองกินร้าน บุฟเฟ่ต์ญี่ปุ่นที่เคยอ่านเจอในเวป ก็เกิดการโต้เถียงกันในใจว่าไปดีป่าวน๊า

คิดไปคิดมาผมก็บอกตัวเองว่า ในเมื่อเราอยากกิน มีเงินพอก็ไปกิน ไม่ต้องคิดไรมาก ชีวิตมันก็เกิดมาแค่ครั้งเดียว เราไม่ลองวันนี้ แล้วจะลองวันไหนล่ะ แล้วสิ่งที่ลองมันก็ไม่ใช่เรื่องไม่ดี อยากกินก็กิน

เมื่อคิดได้ดั่งนั้น ก็เลยนั่งรถไฟฟ้าลงสถานีเอกมัยเลยครับเดินมุ่งหน้าไปร้านบุฟเฟ่ต์ญี่ปุ่นเลย ความรู้สึกของผมตอนนั้นก็เขิลๆล่ะครับ ไปคนเดียวนี่ เห็น เด็กวัยรุ่นขับรถเก๋งมากันหลายคน ตอนผมถึงร้านพอดี ดูแล้วเค้ามากันเยอะ น่าหนุกหนานเฮฮาดีนะ

พอเข้าไปถึงร้านผมก็สั่งตามเมนูที่อยากกินมา นั่งกินไปเรื่อยๆไม่รีบ กินจนอิ่มออกจากร้านใช้เวลาแค่ครึ่งชั่วโมงเอง ทั้งๆที่พยามกินเรื่อยๆช้าๆ แล้วทางร้านก็ให้เวลาตั้ง 2 ชั่วโมงครึ่ง แต่มันก็นั่งนานไม่ได้ เพราะมาคนเดียวไม่รู้จะทำไรก็ต้องตั้งหน้าตั้งตากิน

ในที่สุดก็ลองไปกินคนเดียวจนได้สำเร็จ แต่ยังมีอีกหลายร้านที่อยาก และวันหลังจะหาเวลาไปลอง แต่คงต้องลองคนเดียวเหมือนเดิม

ที่เหลือสุดท้ายที่อยากลอง คืออยากไปเที่ยวเข้าบลูแพลนเน็ตก็ไปดูรูปเค้าไปเที่ยวในไทยสวยๆทั้งนั้น น่าไปมาก แต่ผมเองยอมรับว่า ยังไม่กล้าไปเที่ยวคนเดียว เพราะการเที่ยวนี่มันต้องใช้เวลาหลายวัน ไม่เหมือนกับ กินข้าวดูหนังซึ่งใช้เวลาไม่นานสามารถทำคนเดียวได้

แต่ถ้าความอยากไปเที่ยวมันเรียกร้องมาก ผมคงต้องไปเที่ยวคนเดียวล่ะ แต่ใจก็ยังไม่กล้าไปหรอก พูดไปงั้นเที่ยวคนเดียวนี่ มันต้องทรมานแน่เลย ไม่รู้จาพูดคุยกะใคร แถมต้องนอนคนเดียวอีก บรึ๋ยยยยย ไว้รวบรวมความกล้าก่อน
ที่เที่ยวตอนนี้ก็เล็งไว้ ว่าอยากไป ปาย มากแต่คงได้แค่เก็บมันไว้ในใจก่อน อิอิ

นี่ล่ะน๊า ชีวิตคนเดียว...

Create Date : 09 ธันวาคม 2548 Last Update : 9 ธันวาคม 2548 7:49:19 น. Counter : 883 Pageviews.		60 comments
Share Tweet

	อุ้มสีมาทำบุญ ๙ วัด ในวันขึ้นปีใหม่ที่จ.อุบลราชธานี อุ้มสี (3 ม.ค. 2567 19:10:02 น.)		สวัสดีปีใหม่ ๒๕๖๗ มาช้ายังดีกว่าไม่มา (2 ม.ค. 2567 07:30:30 น.)
	อุ้มสีมาทำบุญ ๙ วัด ในวันขึ้นปีใหม่ที่จ.อุบลราชธานี อุ้มสี (3 ม.ค. 2567 19:10:02 น.)		สวัสดีปีใหม่ Rain_sk (1 ม.ค. 2567 21:38:33 น.)