กาลครั้งหนึ่งนานแล้ว จริงไม่ได้คิดจะเล่าให้เพื่อนได้ฟังเพราะมีความรู้สึกเศร้าในความรู้สึก มากมายเหลือเกิน แต่สาเหตุก้อคือได้ไปเยี่ยมบล๊อก Kookkom มา ก้อเลยอยากบอกเล่าเรื่องเกี่ยวกับความผูกพันธ์ต่อหนังหนังสือ ตอนเป็นเด็ก 30 ปีที่แล้วเด็กๆในชนบทขาดแคลนหนังสือที่จะอ่าน จำได้ว่ามีหนังสือการ์ตูนเก่าๆ อยู่เล่มนึงไม่มีปกทั้งหน้าและหลัง อ่านซ้ำแล้วซ้ำอีกอ่านจนจำได้ทุกหน้า รู้ว่าในโลกนี้มีการ์ตูนอยู่เรื่องเดียวคือ โดเรม่อนเพราะชนบทไม่มีทีวีดู ไม่เคยดูละคร แต่รู้มั้ยนั่นคือสิ่งที่ทำให้เรารักการอ่าน อ่านทุกอย่างแม้กระทั่งถุงกล้วยแขก ปัจจุบันหนังสือพิมพ์ 1 ฉบับอ่านทุกหน้าทุกคอลั่ม และที่สำคัญยังมีความสามารถในการเก็บอีกด้วย เต็มบ้านไปหมดเลย ไม่ทราบใครพอจะมีวิธีการในการจัดเก็บหนังสือพิมพ์ที่เป็นระบบบ้างมั้ยคะ เพราะทุกวันนี้เก็บทุกเรื่องราวที่เป็นความรู้จากหนังสือพิมพ์ วันนึงคงต้องทำห้องสมุด ซึ่งยังงัยก้อต้องขอก๊อปแบบห้องหนังสือจากบล๊อกป้าติ๋ว แนวคิดดีๆจากป้ามด และรูปแบบห้องหนังสือจากเพื่อนๆ ชาวบล๊อกเนี่ยแหละ ขอขอบคุณทุกคนที่หลงเข้ามา   
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
โลกเรามีหลายด้านให้เลือกมองนะคะ.. เรื่องบางเรื่องที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา อาจเป็นตัวแปรสำคัญในการทำให้เราต่อสู้ และไม่ยอมแพ้ต่อสิ่งใด อย่างของคุณโมกฯ ช่วงเวลาวัยเด็กนั้นอาจจะมีสิ่งหลากหลายให้ค้นหา แต่สร้างคนเป็นคนรักการอ่านที่หาตัวจับยากให้กับตัวเราเอง
Kookkom คิดว่าคนที่รักการอ่าน เป็นคนมีโลกทัศน์ ที่กว้างไกลนะคะ.. และ Kookkom ยินดีเหลือเกินที่จะได้มีโอกาสได้ร่วมแบ่งปันประสบการณ์อันน้อยนิดของ Kookkom กับคุณโมก นะคะ..
ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ.. วันเสาร์อาทิตย์ Kookkom ไม่ได้เข้า blog คะ แล้วเจอกันวันจันทร์นะคะ ไม่เที่ยว Blog Kookkom บ้างนะคะ เขียนแล้วเขียนอีกก็ได้ หรืออย่างทิ้งข้อความถึง kookkom ก็ได้นะคะ..