ใช้ภาพตามสบายนะค่ะ ถ้าชอบ

.......................
ความรักแม้นต่างนิยาม ต่างลำนำก็ดี
สิ่งหนึ่งมีเหมือนกันเสมอ..คือ ซึ้ง
ไม่ว่าโศกหรือสุข เราต่างประสบได้เสมอ..



ไร้รอยยิ้มรัญจวนมาชวนชี้
จากราตรีเดียวดายเกินป่ายฝัน
เนิ่นนานกาลเร่าย้ำยาวรำพัน
แผ่วโหยสรรพรำเพลงบรรเลงไว้

หริ่งหรีดกรีดกล่าวโกยระโหยหา
ริมธาราช้ำรินท่วมถิ่นไห้
ส่งเพลงโศกเข้าพรมระงมไพร
วิเวกใจทุกขณะโชยทรมาน

อวลซึ้งทราบหัวใจกระไรลึก
เร่ารู้สึกทุกข์ท้นแม้นพ้นผ่าน
รับบางสิ่งละเมียดละไมเกียรติในพาน
ดุจปรมาจารย์สอนอักขระมรคา

อสงไขยอารมณ์ ไม่จมสิ้น
จึ่งเมียงถวิลระทดร้อยบทหา
สัญจรแห่งจินต์กาลที่ผ่านมา
คลอไคลคลาระทึกตามนึกไป

งดงามแท้แม้เศร้าเก็บเถ้าสอน
สายกาลจรยังแจงซึ้งแห่งไหน
ต่างค้นพบงามจริงซ่อนอิงใด
แม้นไกลสมัยสุมซึ้งจินต์ถึงทัน

........................
* กลับมาแล้วค่ะ อิอิ ในที่สุดก็กู้เอกสารกลับคืนทัน
พรุ่งนี้ส่งในที่ประชุม ทั้งๆที่เจ้าหน้าที่ๆทำหายยังไม่
ยอมรับเลยว่า เขาทำหายได้อย่างไร..แต่พวกมี่เหนื่อย
จนต้องไปชาร์ทไฟบ้างนะคะ 555
มี่เลยขอลาไปนอนก่อนนะคะ
แล้วจะมาทักทายใหม่พรุ่งนี้ค่ะ *

  

- - เก็บคุณค่าน่าถนอม...มิยอมจาก
- - ดั่งหลายหลากชีวิต..เหมือนผิดที่
- - บางครั้งเกิด..บางครั้งดับ...สลับมี
- - อยาก"คืนดีกับชีวิต"...ก็คิดไป

- - หาทางออก..บอกใจหลายขยัก
- - อย่าเก็บกัก..เพาะเชื้อ..แล้วเหลือไข้
- - มิมียาใดสมาน...ประสานใจ
- - ไม่มีใคร?..สอนย้ำ...ต้องทำเอา

...ไม่รู้...ริน..จะกลับมาอ่านหรือเปล่า?...