* ชอบเพลงนี้มากค่ะ
* บทกลอนไพเราะมาก..คิดถึงเพื่อนคนนึง
* นามปากกาเธอขึ้นต้นด้วย..ตัว น......หวังว่าเธอคงสบายดี

  

ขอบคุณค่ะ ที่ชอบ

น. ไม่ทราบว่าใครคะ

นึกไม่ออกค่ะ อิอิ

  

ชอบไม้เลื้อยเลื้อยไปให้โลกสวย
ชีพระรวยเพราะดอกไม้ให้คุณค่า
แต่งแต้มใจทุกผู้ดูงามตา
คนอ่อนล้าคอยชมก็สมใจ

.......พัชรริน........

เกี่ยวอะไรกับชีพระ..คะน้องสาว ?
เดี๋ยวร้อนหนาวผ้าเหลือง..เป็นเรื่องได้
แม้มิใช่เพื่อน..น...มิเป็นไร
จะเป็นใคร?...ก็ยินดี...ไมตรีกัน

ขอร้อยแก้ว..ร้อยกลอน..เพราะอ่อนซ้อม
ข้าเจ้าพร้อม..ฝึกฝน..ถนนฝัน
จะขับเลี้ยวเที่ยวเล่น..ไม่เว้นวัน
เชิญแจ่มจันทร์..สอนศิษย์..สนิทใจ

  

ม่านมืดมน อนธการ คลุมผ่านครอบ
ราตรีกอบ หอบหุ้ม อุ้มดาวหาย
มีเพียงจันทร์ เฉิดฉัน พรรณราย
น้ำระยิบ พริบพราย ทักทายเคียง ........


บทกลอนงดงามมากค่ะ ..
ฝันดีนะคะ .. คุณเพชรริน

  

ชีพ-ระรวย งวยงง คงคำชิด
จนอาจเข้า ใจผิด สนิทใหญ่
จึงแถลง ผ่านมา ให้เข้าใจ
หรืออำกัน หนอใคร น่ารักจัง

  

ชีพ-ระรวย งวยงง คงคำชิด
จนอาจเข้า ใจผิด สนิทใหญ่
จึงแถลง ผ่านมา ให้เข้าใจ
หรืออำกัน หนอใคร น่ารักจัง

อ่านกานท์กลอน ก็รู้ ดูสง่า
มีวิชา เชิงกลอน ไม่สอนสั่ง
มาเป็นมิตร แสนดี ที่จีรัง
ย่อมอาจยัง ช่วยกัน ฝันสานกลอน

............พัชรริน.............

ประจักษ์จิต คิดจัด สะกัดอยู่
ชั้นเชิงครู ถ่อมตน มิทนสอน
พบฝีมือ ลือเรื่อง ประเทืองวอน
ดั่งเคยจร เจอะเจอ เป็นเธอจริง

ถ้าเหมือนแม้น ทักผิด อย่าติดค้าง
ให้ความว้าง เวิ้งเว้า เผาทุกสิ่ง
ภาษากานท์ สานรัก ได้พักพิง
มิควรยิง ประเด็น ว่าเป็นใคร

  

  

เพราะมากมายค่ะ

  

ม่านมืดมน อนธการ คลุมผ่านครอบ
ราตรีกอบ หอบหุ้ม อุ้มดาวหาย
มีเพียงจันทร์ เฉิดฉัน พรรณราย
น้ำระยิบ พริบพราย ทักทายเคียง ........เกสรผกา

เปิดม่านฝัน โลกใหม่ วิไลกว่า
ทุกทีท่า จังหวะ จะส่งเสียง
กู่ก้องไกล ไล่แล้ง แปร่งสำเนียง
เพื่อโลกใหม่ จำเรียง เพียงดอกไม้.......เพชรริน

  

ประจักษ์จิต คิดจัด สะกัดอยู่
ชั้นเชิงครู ถ่อมตน มิทนสอน
พบฝีมือ ลือเรื่อง ประเทืองวอน
ดั่งเคยจร เจอะเจอ เป็นเธอจริง

ถ้าเหมือนแม้น ทักผิด อย่าติดค้าง
ให้ความว้าง เวิ้งเว้า เผาทุกสิ่ง
ภาษากานท์ สานรัก ได้พักพิง
มิควรยิง ประเด็น ว่าเป็นใคร.....go far far

มิได้ถ่อม เลยหนอ จะขอบอก
ว่ายังยอก กานท์อยู่ รู้หวั่นไหว
ยังตั้งหน้า ฝึกเขียน จำเนียรใน
หวังสักวัน สดใส ในกรองกานท์

จดจำใน หลักกลอน ตอนค้นนะ
แม่นฉันท์จะ นำเขียน พากเพียรอ่าน
กลอนชั้นดี ชั้นครู อยู่นานนาน
จดจำคำ นำไป ไว้คลังคำ..........เพชรริน

ในส่วนตัวเชื่อว่า

หากแม่นฉันทลักษณ์ เหมือนปูฐานสร้างบ้าน
บ้านที่แข็งแรง โครงสร้างรากฐานต้องหนาแน่น
ผู้เขียนต้องแม่นยำฉันทลักษณ์ก่อน
ก่อนจะแปรเปลี่ยนการเขียนไปตามยุคตามสมัย

อีกเรื่องหนึ่งคือ การอ่าน การเขียนมากๆ อ่านกลอน
ชั้นครูก็ทำให้เราได้แง่คิด

สุดท้ายคือ เราต้องรู้จักคำมากๆค่ะ มันจะสะสมในสมอง
เป็นคลังคำของเราเอง

จะใส่ลิ้งค์หลักการเขียนกลอนไว้ให้ค่ะ กรณีศึกษา
หากทราบมาแล้วไม่เป็นไรค่ะ อ่านกันเล่นๆ

  

- - แล้วบอกมั่งซี่...
- -เห็นหลายคนเขียนลงท้ายไม่ต้องมีสัมผัสและสัมผัสเลยก็ได้...นั้น
- - เป็นกลยุทธ....ใหการสะกดคนอ่าน...ใช่หรือไม่ ?
- - ยินดีอย่างยิ่ง...ที่ได้เรียนรู้...ทั้งร้อยแก้ว-ร้อยกรอง-และใจของกันและกัน
- - ดั่งที่ท่าน...ลงเขียนในบรรทัดสุดท้ายเป็นต้น...เอ้ย..เป็นกลอน (ส่ง)...น่ะครับ

  

สวสดียามสายครับ



จะเปิดบ้าน ทุกวัน เคยฝันไว้
จะทำได้ หรือไม่ ทำใจหนา
ไปรดน้ำ แม่พ่อ ขอสัญญา
จะกลับมา พบกัน วันสงกรานต์

  

แวะมาราตรีสวัสดิ์คุณเพชรรินค่ะ ..

มีความสุขมากๆนะคะ

ชื่อ :
Comment :
	*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก