เมื่อลมหนาวพัด .. (เ ธ อ) .. มา

‘ลมหนาวมาแล้ว’ สายลมเย็นที่พัดในเช้านี้ทำเอาฉันยิ้มอย่างดีใจ ก่อนจะสูดหายใจเฮือกใหญ่อย่างจะซึมซับกลิ่นฤดูหนาวที่กำลังจะมาถึง

ฉันชอบฤดูหนาว ถึงขั้นภาวนาอยู่ทุก ๆ ปีให้ฤดูหนาวอยู่ยาวนานกว่าที่เคยเสมอ เสื้อคอเต่าผ้าขนนุ่มเนื้อบางถูกหยิบขึ้นมาอีกครั้งสำหรับหนาวแรกของปีนี้

ฉันยืนยิ้มอยู่หน้ากระจกอย่างขันตัวเอง เขาจะว่าฉันออกนอกหน้าไปไหมนะ


..


“ซื้อสีดำอีกล่ะ ไม่เอาสีหวาน ๆ บ้างเหรอ สีชมพูตัวนี้ไหม ลายสวยดีนะ” ฉันหันไปมองเสื้อไหมพรมคอปาดสีชมพู สลับเหลืองอ่อนในมือเพื่อนสาวคนสนิท ก่อนส่ายหน้า ย่นจมูกหน่อย ๆ


“ไม่ล่ะ หวานไป เอาตัวนี้แหละ” ฉันหันมาดูเสื้อคอเต่าสีดำ แขนสั้นประมาณต้นแขนที่กำลังถือทาบตัวอยู่หน้ากระจก อีกครั้ง ทันได้สบสายตากับอีกใครอีกคนในกระจกด้านหลัง เสียงนุ่มทุ้ม ลอยมาให้ได้ยินเบา ๆ


‘ผมว่าสีดำ เข้ากับคุณมากกว่า’ ฉันหันไปมองเสี้ยวหน้าขาว ๆ กับรอยยิ้มอ่อน ๆ บนริมฝีปากบาง


..


“โกโก้ได้แล้วหนู” ฉันเอื้อมมือไปรับก่อนจะส่งแบงค์ร้อยในมือให้
“แบงค์ย่อยมีไหมจ๊ะ ป้าไม่มีตังค์ทอนเลยลูก” ฉันยิ้มแหย ๆ วางแก้วโกโก้ร้อน ก่อนควานหาเศษตังค์ในกระเป๋าทุลักทุเล


“ นี่ครับป้า .. เอาของผมไปก่อนแล้วกันคุณ” เจ้าของเสียงทุ้มคนเดิม มาเมื่อไหร่ไม่รู้ เขาส่งแบงค์ยี่สิบในมือให้ป้าคนขายก่อนยกแก้วโกโก้ขึ้นมาส่งให้ฉันแล้วออกเดิน


“คุณ ..ขอบคุณที่ออกเงินไปให้ก่อนนะคะ แต่ฉันไม่มีแบงค์ย่อยคืนคุณตอนนี้เลย รอแป๊ปนึงได้ไหมคะ ฉันจะไปยืมเพื่อนมาให้ ” ฉันบอก เดินตามเขาที่เดินเรื่อย ๆ


“ไม่เป็นไรหรอกครับ ไว้เจอกันคราวหน้าคุณค่อยคืนผมก็ได้ .. ผมอยู่ตึก 6 ชั้น 2 .. ข้างล่างคุณชั้นนึง ” เขาบอก หันมามองฉันยิ้ม ๆ ก่อนจะทิ้งประโยคที่ทำให้ฉันหน้าแดง “ผมว่าแล้ว ว่าคุณใส่เสื้อตัวนี้แล้วสวย”


..



สายลมเย็นที่พัดกระทบผิวหน้า ทำเอาฉันอดไม่ได้ที่จะเป่าปากฟู่ ยกมือกอดอกอย่างอัตโนมัติ ก่อนจะรีบเอื้อมมือไปรับถ้วยโกโก้ร้อนควันฉุยจากมือใหญ่ตรงหน้า


“รอนานไหมครับ วันนี้ป้าทำท่าจะขายดีคิวยาวเหยียดแต่เช้าเลย” เจ้าของกาแฟร้อนกลิ่นหอมนั่งลงข้าง ๆ


“ปีนี้น่าจะหนาวกว่าปีที่แล้วนะคะคิม แค่เริ่ม ๆ ลมตอนนี้ก็ทำเอาหน้าชาเลย” ฉันเป่าโกโก้ร้อนในมือก่อนยกขึ้นจิบให้ความอุ่นร้อนวาบลงไปเป็นทาง แล้วแตะปลายนิ้วอุ่นข้างแก้ม


เขามองแล้วหัวเราะ ก่อนปลดผ้าพันคอผืนนุ่มเอามาพันให้ที่รอบคอฉัน “ผมว่าแค่เสื้อไหมพรมบาง ๆ ตัวเดียวไม่พอแล้ว ถ้านึกจะมานั่งรับลมเล่นยามเช้าแบบนี้นะ”


ฉันย่นจมูกให้เขา “มินไม่ได้มานั่งรับลมเล่นเฉย ๆ นะ มินมาขอบคุณลมหนาวต่างหาก ที่พัดคุณมาหามินเมื่อปีก่อน” เขาหัวเราะกับคำตอบ เอื้อมมือมาโยกหัวฉันเบา ๆ

“งั้นผมน่าจะเป็นคนที่ต้องขอบคุณต่างหาก”

Create Date : 12 ตุลาคม 2552 Last Update : 12 ตุลาคม 2552 20:13:33 น. Counter : 526 Pageviews.		70 comments
Share Tweet

	: หยดน้ำในมหาสมุทร 33 : กะว่าก๋า (11 เม.ย. 2567 05:15:42 น.)		Pecchè? By Gaetano Errico Pennino ปรศุราม (8 เม.ย. 2567 11:54:21 น.)
	Oh!! my sassy boss ตอนที่ 21 หน้า 4 unitan (8 เม.ย. 2567 08:00:29 น.)		ถนนสายนี้..มีตะพาบ ( 349) วันใดที่เธอรู้สึกเหมือนไม่มีใคร peeamp (8 เม.ย. 2567 12:38:27 น.)