..อัมพวา..มาแว้ววว!!

หลังจากที่พวกเราเดินเล่นบริเวณวัดอัมพวันและอุทยาน ร.๒ จนหนำใจแล้ว ก็พากันมุ่งหน้าไปตลาดน้ำยามเย็น.. ซึ่งขณะนั้นก็เป็นเวลาที่แดดร่มลมตก เหมาะแก่การเดินเล่นริมน้ำยิ่งนัก
ก่อนจะถึงริมคลอง พวกเรารู้สึกตื่นตากับร้านรวงสองข้างทางเป็นอย่างยิ่ง ร้านค้าจำนวนมากได้จำลองบรรยากาศโบราณไว้ อีกทั้งสินค้านานัปชนิดก็ล้วนเป็นของที่หาได้ยากในปัจจุบัน ที่สำคัญ... มีของกินเยอะมาก พวกเราจึงใช้เวลาไปกับการเติมพลังงานอยู่นานไม่น้อย ก็แหม...จะมองไปทางไหนก็น่ากินทั้งนั้นนี่นา
ตกเย็น...บรรยากาศริมน้ำดีมากๆ แม้ว่าวันนั้นจะคราคร่ำไปด้วยผู้คน(จนแทบไม่ต้องออกแรงเดินเอง) ก็เพียงทำให้ความอยากเดินเที่ยวลดลง แต่มิได้ทำให้พวกเราท้อถอยหรอกนะ อุตส่าห์มาทั้งทีจะท้อง่ายๆได้ยังไงกันล่ะ

พวกเราจึงหลบฝูงชน จากตลาดน้ำยามเย็น เป็นการเดินชมวิถีชีวิตเลียบริมคลอง ที่ซึ่งบางเบาจากเหล่านักท่องเที่ยว

"...แวะชมก่อนสิครับ.. ..นั่งพักก่อนก็ได้.. ..ไม่ซื้อไม่เป็นไร หยุดพักหายเหนื่อยแล้วค่อยเดินต่อ..." พวกเราได้คำพูดเหล่านี้นับครั้งไม่ถ้วน ผู้คนที่นี่ล้วนมีอัธยาศัยดี ..แม้ว่าจะไม่ได้อยู่ในสถานภาพลูกค้ากับคนขายของ กระนั้นพวกเขาก็ยังยิ้มแย้มทักทายและพูดคุยกับคนแปลกถิ่นอย่างพวกเราด้วยมิตรไมตรี

ชีวิตของผู้คนสองฟากคลองนั้นมีอะไรให้ศึกษาอีกมากมาย ..แต่ส่งหนึ่งที่สัมผัสได้ทันทีขณะนั้นก็คือ ความสงบ
จริงอยู่...ที่แม้ว่าปัจจุบันนี้อัมพวาจะไม่ได้สงบเงียบเช่นเมื่อก่อน แต่อย่างน้อยที่นี่ก็ยังมีอีกหลายๆมุมที่ไม่โดนรบกวนจากสภาพสังคมในยุคโลกาภิวัฒน์
อัมพวาเป็นอีกสถานที่ที่เหมาะแก่การมาพักผ่อนจิตใจยิ่งนัก หลายคนเดินทางมาพักผ่อนที่อัมพวานับครั้งไม่ถ้วน และอีกหลายคนหลงใหลอัมพวาถึงขนาดย้ายถิ่นฐานมาตั้งรกรากที่นี่...

เราบังเอิญได้เจอเพื่อนเก่าคนหนึ่ง ซึ่งหลงรักความเป็นอัมพวาเข้าอย่างจัง จึงได้ย้ายมาทำกิจการที่นี่ และถึงขนาดวางแผนระยะยาวจะตั้งรกรากที่นี่อย่างถาวร...

เราเดินเที่ยวไปถ่ายรูปไป เมื่อแสงหมด..กล้องจึงถูกบรรจุกลับเข้าไปไว้ในกระเป๋า
ย่ำค่ำ..พวกเราล่องเรือไปชมหิงห้อย... บรรยากาศในคืนเดือนแรมกลางคุ้งน้ำดีมาก อากาศสดชื่น บริสุทธิ์ เราสูดหายใจเข้าออกฟอดใหญ่หลายครั้ง เพื่อหวังจะชำระควันพิษในปอดที่สะสมมาจากกรุงเทพ ..แสงนวลจากดวงจันทร์ที่ส่องกระทบผิวน้ำ ยิ่งเสริมให้บรรยากาศคืนนั้นนุ่มนวลมากขึ้น
ไม่น่าเชื่อว่าสิ่งมีชีวิตเล็กๆที่เรียกว่าหิงห้อย จะเป็นสิ่งอัศจรรย์สำหรับใครหลายๆคน มันสร้างความตื่นตาตื่นใจและประสบการณ์ดีๆให้คนอีกไม่น้อย
...ทริปหิงห้อย... จบลงอย่างสมบูรณ์ เมื่อสมาชิกคนสุดท้ายในกลุ่มขับรถถึงบ้านอย่างปลอดภัยในเวลาเลยเที่ยงคืนนิดหน่อย เรานั่งคิดทบทวนถึงสิ่งที่เพิ่งประสบมา ช่างน่าประทับใจ... แม้ว่ารุ่งขึ้นและต่อไปอีกหลายสัปดาห์หลังจากนี้ จะมีภาระรอให้สะสางอีกมากมาย แต่อย่างน้อยคืนนี้เราก็หลับอย่างมีความสุข และยังจะคงสุขต่อไปทุกครั้ง ..เมื่อนึกถึง..อัมพวา
ขอโทษเพื่อนๆทุกคนที่ไม่มีรูปหิงห้อยมาฝากนะ ก็นั่นแหละนะ..ความทรงจำบางอย่างมันไม่สามารถบันทึกได้หรอกนะ ต้องประสบด้วยตนเองเท่านั้น


ป.ล. จำไว้นะ เราทุกคนน่ะเหมือนหิงห้อย!! เพราะ..เราต่างมีแสงสว่างในตัวเอง จงให้แสงสว่างนั้นนำทาง แม้ว่ามันจะเป็นเพียงแสงเล็กๆก็เหอะ



special thank;) ศิษย์น้องปิงๆ สำหรับการทำหน้าที่สารถีอย่างดีเยี่ยม บี๋ สำหรับการวางแผนเที่ยว เปี๊ยก สำหรับความ alert ตลอดเวลา และลาล่าสำหรับการจุดประกาย

โทษทีนะเพื่อนๆ รูปน้อยไปหน่อย บอกตรงๆว่าวันนั้นน่ะอยากนั่งชิวอย่างเดียว ขี้เกียจถ่ายรูปสุดๆ เลยไม่มีรูปอาหารอร่อยๆมาฝากแป๊บเลยน่ะดิ

ขอบคุณเจ้าของร้านขายโปสการ์ดร้านแรกในอัมพวา ..พี่โจ.. จริงๆแล้ว เมื่อหลายปีก่อนเราได้แรงบันดาลใจส่วนหนึ่งเรื่องการถ่ายภาพจากคนๆนี้แหละ ไม่นึกว่าหลายปีต่อมาจะได้กลับมาเจอกันอีก ผลงานของพี่เยี่ยมมากเลยsimply the best!!

และขอบคุณคุณวรพจน์ พันธุ์พงศ์ สำหรับข้อเขียน-ข้อคิดดีๆ และสำหรับประโยคสุดเท่ "เราต่างมีแสงสว่างในตัวเอง" และ "ไปตามเส้นทางของเรา" ซึ่งเป็นชื่อหนังสือที่ยอดเยี่ยมมากๆ

Create Date : 11 กันยายน 2549 Last Update : 22 กันยายน 2549 23:54:49 น. Counter : 314 Pageviews.		11 comments
Share Tweet

	ชาลีไดอารี่ ... แมวก็มีหัวใจ* ฟ้าใสวันใหม่ (11 ม.ค. 2564 14:18:16 น.)		:: กะก๋าแนะนำหนังสือ - โจน :: กะว่าก๋า (8 ม.ค. 2564 06:29:08 น.)
	ขนมปังอบ "เนย &กระเทียม" สมาชิกหมายเลข 3661152 (14 ม.ค. 2564 13:12:12 น.)		夫妻比强 Fūqī bǐ qiáng สามีภรรยาใครดีกว่ากัน Kavanich96 (4 ม.ค. 2564 04:15:51 น.)