เครียด เบื่อ เซร็ง

งานแคชเชียร์ที่ซุปเปอร์มาเก็ต Lidl งานไม่หนักหนาสาหัสเท่าไหร่ ทำอาทิตย์ล่ะ สองวัน บางอาทิตย์ สามวัน หลังจากเอาเควินไปส่งโรงเรียนแล้ว เข้างาน สิบโมงเช้า ไปถึงที่ทำงานก็จะเป็นช่วงที่กลุ่มเข้างานตอนแปดโมงเช้า พักดื่มกาแฟกัน คนล่ะ สิบห้านาที เราก็ไปนั่งแคชเชียร์ จนถึงเที่ยงวันได้เวลาเราพักกินอาหารกลางวัน พักได้ครึ่งชั่วโมง หลังจากกินอิ่มแต่ไม่ได้นอนหลับ ก็ต้องไปจัดของ เรียงของ เก็บกล่องทิ้ง เดินขาขวิดกันไปมาอยู่ในร้านจนถึงบ่ายสามโมงก็ได้เวลาดื่มกาแฟค่ะ สิบห้านาที กินแอ๊ปเปิ้ลยังไม่หมดลูกเลย หมดเวลาแล้ว ก็ไปนั่งแคชเชียร์ต่อ เปลื่ยนคนอื่นเดินมั้งไม่งั้นต้นขาดำหมดนั่ง ปีบ ปีบ ปีบ จนถึงหกโมงเย็น ได้เวลากลับบ้านแล้ว กลับถึงบ้านอาหารเสร็จพอดี คุณชายทำกับข้าวรอ กลิ่นหอมฉุย พร้อมไวน์แดงหนึ่งแก้วอิอิป้าลิน้ำลายสอ อีกแล้ว แต่ไม่กินหรอค่ะ อาหารฝรั่ง พวกผูชายเขากินกันเอง เราก็หาของเรากินเอง ส้มตำค่ะ ช่วงหลังนี้กินหญ้าอยู่พักหนึ่ง เพราะใกล้วันเทศกาลเข้ามาแล้ว เดี๋ยวต้องหม่ำแต่ของหวานๆๆมันๆๆ เยอะแล้วช่วงนั้นหนาว ไขมันเกาะติดแน่นมากๆๆ แล้วจะกลับเมืองไทยด้วย โน้นวันที่สิบเก้า ธันวาคม เก็บท้องไว้กินอาหารอร่อยๆๆดีกว่า ช่วงนี้เลยกินแต่หญ้าอิอิ
ว้าย ไม่เห็นน่าเบื่อตรงใหนใช่ป่าววค่ะ มีค่ะ มี จะเล่าให้ฟัง คือตอนนี้เรามีหัวหน้าใหม่ไฟแรงเด็กสาว พึ่งมาอยู่ที่ทำงานเราได้ไม่นาน มานเจือกมาเปลี่ยนแปงระบบงานของเรา เราเคยทำแบบจากซ้ายไปขวา มานเจือกให้เราทำโน่นบ้าง นี่บ้าง หงุดหงิดกับมาน มากๆๆ และชอบทำตัวครูอนุบาลชี้นิ้ว แย้วๆๆน่าจับหัวมาจูบเข่าสุดๆๆ เรามักจะขัดใจกับมานบ่อยๆๆตอนหลังแบบเซร็งมากๆๆเลยขอพบหัวหน้าใหญ่ และบอกว่า เราทำงานร่วมอีนังนี้ บ่ได้เจ๊า กรุจะบ้าตายและอธิบายให้หัวหน้ารับฟัง เขาก็รับปากจะคุยกับมาน ผ่านไปหนึ่งเดือนมานไม่เปลี่ยนแปลง เราเข้าพบหัวหน้าอีกและบอกว่าขอลาออก หัวหน้าบอกให้ใจเย็นๆๆและเรียกมานเข้าพบ และแล้ววันนี้มานก็ดีขึ้น และหัวหน้าจัดวันให้มานทำตอนเราไม่ทำ(ขอบคุณเจ๊าหัวหน้า) หัวหน้าคนนี้น่ารักค่ะ อายุยี่สิบเก้า แฟนสาวเขาเป็นอินโดนีเซีย เขาเลยเข้าใจคนเอเชียแก่ๆๆแบบเรา และใครๆๆก็รู้ว่าอีนังนั่นมานไม่ ไนซ์กับเรา เออ ก็ไม่น่าเซร็งแล้ว ใช่ป่าว ไม่ได้เจอนางร้ายแล้ว แต่มาเจอลูกค้า อ๊ายยย อยากตาย เวลานั่งแคชเชียร์ น่ะค่ะ ผู้จัดการใหญ่ ยิ่งใหญ่มาจากเยอรมัน เพราะซุปเปอร์เป็นของเยอรมัน เขาสั่งให้แคชเชียร์ตรวจถุงพาสติก กระเป๋า ทุกอย่างที่ลูกค้ามาจับจ่ายซื้อของค่ะ แล้วทีนี้ลูกค้าบางคนก็ไม่พอใจ ตะคอกใส่เราหัวแทบหดเลยค่ะ เราเคยอธิบายน่ะค่ะ ว่าเราเองก็ไม่ชอบที่ขอดูหรอก เราเข้าใจว่าไม่ใช่ทุกคนที่ขโมย แต่คำสั่งจากผู้จัดการเราต้องทำ บางทีมันด่าเสียงดังเลยเราก็กดกริ่ง กริ๊งงงงง ให้หัวหน้ามาช่วย บางคนก็ดี้ดีน่ะค่ะ เปิดถุงเขย่าให้ดูแต่ไกล น่ารักจริงๆๆ หนึ่งในยี่สิบล่ะค่ะ ที่มันทำให้เราอกสั่นขวัญหาย ในบางเวลา บางครั้งมันโยนถุงใส่เราหลบแทบตกเก้าอี้เลยค่ะ
ลูกค้าโรคจิต ก็มีค่ะ มีอยู่ตัวหนึ่งหัวงูมากๆๆ คิดเงินเสร็จ ทอนเงินให้ ส่งบิลให้ มันรูดเอามือเราไปด้วย เกรี๊ยจเกรียจมัน แมม่มม ถ้าหนุ่มๆๆล่ะก็จะให้อีกมือไปอีกด้วย แต่แมม่มม แก่หัวงู เจ็บใจ ต้องไปหาน้ำเก้าบ่อมาล้างมือซะหน่อย(แล้วจะไปหาที่ใหนว่ะเนี๊ยะ) บางคนมันเรียกเราว่าคนสวยด้วย ว๊ายยย เขิล โหห มันไม่จริงจังจริงใจ ดูหน้ามันแบบหวังร้ายชัดๆๆ เซร็งสุดๆๆกับพวกนี้ บางรายก็เรียกเราว่า ที่รัก แม่มมม ตอนนี้ เลย เซร็งสุดด