คืนที่ยังคงเป็นนิรันดร์ นับเนื่องเนิ่นนานหนักหนา ว่ายวนในห้วงทรมา ยิ่งนานยิ่งล้าเหนื่อยแรง เคยมีคนบอกว่าทุกข์จะผ่านผัน เหมือนเมื่อคราวดวงตะวันเริ่มทอแสง ณ บัดนั้นราตรีกาลจะสิ้นแรง โลกที่มืดก็กลายแจ้งกระจ่างตา แต่เมื่อถึงยามเย็นมาเยือนย่ำ ความมืดดำก็ยังย่างกลับมาหา เหมือนความสุขที่สักวันก็จากลา และความทุกข์ก็กลับมาอยู่ร่ำไป ถ้าเช่นนั้น...เราจะทำเช่นใดเล่า ในเมื่อเรามิอาจผ่านพ้นมันได้ จะสู้ทนในสุข-ทุกข์อย่างจนใจ หรือจะไปบนเส้นทางนฤพาน? หมายเหตุ : แรงดลใจจากเพลง "คืนอันเป็นนิรันดร์" เพลงประกอบละครเวทีนิเทศ จุฬาฯ ประจำปี 2543 เรื่อง "กาลคืนหนึ่ง" และเพลงประกอบภาพยนตร์ "รักแห่งสยาม"
Ow!
 โดย: midnite-angel
 วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:12:45:06 น.เเล้วมันก็จะผ่านไป เพราะไม่มีทุกข์ใดที่เป้นนิรันดร์
ใกล้ตายเเล้วอะพี่หนุ่ย ฮือ... เวลามีเเค่นี้ เราทำดีที่สุดเเล้ว พยายามที่สุดเเล้ว  โดย: This road is mine
วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:3:59:40 น. |
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [