ราษฎร์ดำเนิน เป็นที่ซึ่งคนเดินทางได้อาศัย ได้เยื้องย่างก้าวบาทเดินทางไกล สู่เส้นทางเสรีชัยอันงดงาม แต่ต่อมาถนนนี้กลับสูญหาย จุดมุ่งหมายก็ยิ่งกลายเพียงคำถาม โลกที่ยังดำรงอยู่ก็เลวทราม เสรีภาพคือนิยามไร้นิยม มาวันหนึ่ง...กลุ่มคนนิรนาม พบทางร้างที่หญ้าหนามทิ้งทับถม จึงเริ่มลองถางทางด้วยมีดคม โดยมิล้มมิเลิกจะเดินทาง ค่อยๆถาง ค่อยๆเถิบทีละก้าว จากก้าวสั้นเป็นก้าวยาวก็ยิ่งย่าง ทางเรืองรองที่เลือนหายก็รุ่งราง นั่นคือทางแห่งเสรีที่หายไป หลังจากนั้นตำนานก็กลับฟื้น ความใฝ่ฝันก็ลุกตื่นจากหลับใหล แม้โลกนี้ยังไม่งามได้อย่างใจ แต่พอเห็นแสงไสวอยู่ไกลตา ณ วันนี้นักเดินทางมากหลากนาม ต่างเดินตามหัวใจที่ใฝ่หา ยังโลกงามที่ตั้งไว้ ณ ปลายตา หากแต่ว่ามันตั้งอยู่ ณ กลางใจ (หมายเหตุ : เขียนให้กับก้าวย่างของคนนับแสน ที่ก้าวไปบนถนนราชดำเนิน ณ วันที่ ๕ มีนาคม ๒๕๔๙
เขียนเก่งจังคะ
 โดย: jaa_aey
 วันที่: 6 มีนาคม 2549 เวลา:6:31:15 น. |
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [