เล่าเรื่องจากเมืองปาย ตอนที่2จ้า

หลังจากที่ตอนที่แล้วพาเพื่อนๆทุกคนไปถึงบ่อน้ำร้อนท่าปาย ตอนนี้ณ มนจะนำภาพและเรื่องราวของที่นั่นมาเล่าให้ฟังนะคะ


หมายเหตุว่า ภาพที่ลงให้ดูตอนนี้เป็นฝีมือของเจ้าจิ๊บเพื่อนของณ มนเองค่ะ

ตอนที่ไปถึงทางเข้าเราต้องเดินต่อไปอีกประมาณ300เมตรค่ะคือถ้าเดินมากกว่านี้ณ มนจะไม่เดินไปจริงๆด้วยเพราะมันหมดพลังจากการขี่จักรยานแล้วค่ะ แต่เจ้าหน้าที่เขายืนยันว่าไม่ไกลเราเลยเดินกันได้



และตามธรรมเนียมคนไทยไปเที่ยวไหนต้องถ่ายรูปกันป้ายค่ะ ดังนั้นเลยจับน้องแจงมาเป็นนางแบบซะ1แชะ







เดินต่อมาจนถึงบ่อน้ำร้อน ปรากฏว่าเป็นบ่อเล็กจิ๊ดเดียว อุตส่าห์ขี่จักรยานมาตั้งไกลได้ดูบ่อน้ำร้อนบ่อเล็กๆคิดแล้วเซ็ง แต่เอาเหอะไหนๆก็มาแล้วเลยทดสอบความร้อนของน้ำสักหน่อย เห็นเขาบอกว่าร้อนตั้ง80องศาแน่ะ


แต่ว่าเขาไม่ให้ต้มไข่แล้วค่ะไม่รู้ทำไมถึงห้าม เราหันซ้ายหันขวาเลยไปเจอเอาต้นผักบุ้งที่ทอดยอดอ่อนๆอยู่แถวนั้น



อย่ากระนั้นเลยเด็ดยอดมันมาลองลวกดูดิว่าน้ำจะร้อนพอทำให้มันสุกอะเปล่า อารมณ์นั้นเหมือนลวกผักในหม้อสุกี้เอ็มเคค่ะ



นี่มีรูปเป็นหลักฐานด้วย หวังว่าเจ้าหน้าที่เขาคงไม่มาเห็นหรอกนะคะ







เจ้าจิ๊บเพื่อนณ มนเองค่ะที่ยอมเสี่ยงเป็นแบบให้ จากนั้นเราก็เดินต่อไปตามทางเห็นต้นไม้ชนิดหนึ่งที่เจ้าหน้าเขาบอกว่าชื่อต้นบุกขึ้นอยู่หลายต้นสีสันสวยงามดีก็เลยถ่ายรูปปรากฏว่าต้นบุกนี่ล่ะทำให้เราสามคนได้พี่ชายเพิ่มมาหนึ่งคนชื่อพี่อ๊อด เพราะพี่แกเห็นเราตั้งกะที่วัดประธาตุแม่เย็น แต่ไม่คิดว่าเราจะมาถึงนี่ พอได้มาเจอก็เลยทักทายไถ่ถามกันถึงต้นบุกก่อนจะเปิดฉากสนทนากันชนิดน้ำไหลไฟดับ


เพราะณ มนกับเพื่อนๆไม่อยากกลับเร็วนักก็มันเมื่อยอยู่นี่คะเลยนั่งคุยกับพี่อ๊อดที่ร้านครัวโป่งร้อนเสียสองสามชั่วโมงแนะ



และที่นี่เองที่ทำให้เราได้เจอชายหนุ่มที่เรื่องราวของเขาน่าสนใจมากๆ



ต้นบุก






พี่อ๊อดกับพวกเราค่ะ








หนุ่มที่ณ มนพูดถึงนี่นะคะเขาเป้นหนุ่มใต้ผิวขาวตาคมและ หล่อมากกกกกอันนี้พี่อ๊อดเขาการันตีค่ะ


เป้นหน่มที่ทำงานในกทม.แล้วเกิดเบื่อแสงสีค่ะเลยทิ้งชีวิตในเมืองหลวงหลบไปอยู่ที่ปายโน่น ประมูลร้านค้าเพื่อขายของที่อุทยานแห่งนี้ค่ะ แล้วก็อยู่แบบสมถะมากๆเพราะเขานอนแปลค่ะ ไม่ได้ทำห้องนอนหรูหราแต่อย่างใด


วันๆก็อยู่หน้าเตาทำอาหารขายให้กับนักท่องเที่ยวที่มาเที่ยวชมบ่อน้ำร้อนแห่งนี้ค่ะ แถมยังไม่ค่อยจะลงไปที่ตัวเมืองปายด้วยนะคะนัยว่าคนเยอะวุ่นวายใจค่ะ


เขาบอกว่าช่วงก่อนรายได้จากการขายไข่ลวกนี่ดีมากๆแต่หลังๆมาเจ้าหน้าที่ให้ต้มไข่ที่บ่อด้านบนแล้ว รายได้เลยหดหายค่ะแถมยังมีการขึ้นค่าเข้าชมสำหรับชาวต่างชาติเป้น400บาทอีกด้วยงานนี้นักท่องเที่ยวตางชาติเลยน้อยลงค่ะ



พูดถึงค่าเข้าชมอุทยานแห่งชาติของฝรั่งนี่เราเก็บแพงจริงๆนะคะเห็นว่าเพิ่งเริ่มได้ไม่นานแต่ถ้าหากยังคงราคา400บาทอยู่แบบนี้มีหวังรายได้หดทุกอุทยานแน่ๆ


ความจริงก็อยากจะเอารูปหนุ่มหล่อคนนี้มาลงให้ดูนะคะแต่ด้วยจรรยาบันค่ะเลยไม่สามารถให้ดูชัดๆได้นอกจากแค่ด้านหลังเห้นไกลๆด้วย


ดูภาพนี้นะคะแล้วสังเกตุที่มุมล่างซ้ายจะเห็นเสื้อสีฟ้าๆนั่นแหล่ะหนุ่มหล่อเจ้าของครัวโป่งร้อน
เพ่งๆกันหน่อยนะจ๊ะ







สำหรับคนที่บ่นว่ามองไม่เห็นเลย ณ มนแถมให้อีกรูปเป็นรูปไข่ของเขาเอ๊ยรูปที่ใส่ไข่ลวกที่เขาขายค่ะ เห็นบอกว่าเมือ่ก่อนรายได้ดีมากแต่พอเจ้าหน้าสั่งห้ามลวกไข่ที่บ่อด้านบนรายได้เลยลดไปมาก







เราคุยกับเขาอยู่นานค่ะก่อนจะล่ำลากลับ พี่อ๊อดแกขี่มอเตอร์ไซค์มาเลยโชคดีได้ไปดูกองแลนที่มีลักษณะคล้ายๆแพะเมืองผีกับสะพานสมัยสงครามโลกด้วย


ส่วนณ มนกับเพื่อนน่ะหรือคะปั่นกันต่อค่ะถึงจะเหนือ่ยแทบตายก็ต้องปั่น ไม่งั้นได้นอนกลางทางน่ะสิคะ


แต่ขากลับนี่ปั่นแบบชมนกชมไม้ไปเรื่อยเห็นอะไรสวยก็จอดรถถ่ายรูป อย่างที่ปางช้างนี่ล่ะคะความจริงเห็นตั้งกะขามาแล้วล่ะแต่ยังไม่อยากถ่ายกลัวไม่ถึงบ่อน้ำร้อนค่ะ

ขากลับเลยถ่ายซะคุ้ม









ไอ้เสื้อสีฟ้าตัวจิ๋วๆน่ะณ มนเองค่ะ




ดอกไม้สวยๆข้างทาง









พอถึงเนินสูงขี่ไม่ไหวก็จูงเอาแบบนี้










ในที่สุดถึงจะสะบักสะบอมยังไงก็ยังขี่รถจักรยานกลับมาถึงบ้านจนได้ป้าที่เป็นเจ้าของรีสอร์ทพอรู้ว่าเราขี่ไปไกลขนาดนั้นก็รีบบอกว่าต้องไปนวดซะนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะเดินไม่ไหว


พวกเราก็เลยตกลงใจว่าอาบน้ำเสร็จแล้วจะไปนวดแต่ขนาดเมื่อยอย่างนั้นยังอุตส่าห์ไปนั่งเล่นริมน้ำถ่ายรุปกันอีกแล้วก็ได้รูปของพี่ๆกลุ่มหนึ่งล่องเรือยางสีชมพูแป๊นมาเชียวแล้วดูหุ่นแต่ละคนนะคะ แบบว่าไม่น่านั่งเรือได้เลย


พี่ๆบนเรือพอเห็นเราก็ร้องถามกันใหญ่ว่าจะลงนิตยสารเล่มอะไร แต่ปรากฏว่าเพื่อนในเรือนั่นล่ะร้องเบรคกันเองว่า เขาจะเอารูปแกไปลงนิตยสารชีวิตสัตว์โลก งานนี้เลยได้ฮากันค่ะ






ณ มนทำเท่ห์ตอนอาทิตย์ตกดินค่ะ








หลังจากอาบน้ำยังไม่กินข้าวกันค่ะจะไปนวดกันก่อน พอนวดเสร็จก็มาหม่ำก๊วยเตี๋ยวกันคนละสองชามด้วยความหิวกระหาย


จากนั้นก็เดินไปดูของกันต่อแล้วเราก็แวะไปหาพี่ร้านขายโปสการ์ดที่แนะนำเส้นทางท่องเที่ยวแสนทรหดให้เราด้วย



ทันทีที่เห็นหน้าอิดโรยของพวกเราพี่แกก็ยิ้ม แบบว่าไอ้พวกนี้มันต้องไปมาแล้วแน่ๆ ก่อนจะยิ้มหวานบอกกับพวกเราว่า



"พี่มีอีกเส้นทางสนใจป่ะ เป็นทางไปน้ำตกต้องเดินนิดหน่อยแต่รับรองสวยถูกใจ"


"โหไม่ต้องแล้วพี่แค่วันนี้เราก็จะตายแล้ว"เราว่าไปอย่างนั้น แต่พี่แกยังคะยั้นคะยอมาอีก


"ไปเหอะสวยจริงๆ"

"ไม่ไหวอ่ะพี่แค่บ่อน้ำร้อนก็พอแล้ว"แจงโอดครวญ

"ขอให้พวกหนูเป็นกลุ่มสุดท้ายนะพี่ที่หลงผิดขี่จักรยานไปบ่อน้ำร้อนตามคำแนะนำของพี่"จิ๊บว่างั้น

แกไม่ว่าอะไรหัวเราะลั่นเลยค่ะ แต่ก็ยังบอกมาอีกว่าแต่มันก็สวยไม่ใช่หรือ


ณ มนก็ยอมรับคำพูดของพี่แกค่ะเพราะสองข้างทางมันสวยจริงๆนั่นแหละบางทีถ้าเราขี่มอเตอร์ไซค์เราอาจจะไม่ได้สนใจกับสองข้างทางก็ได้ เพราะมันเร็วจนมองไม่ทัน แต่เพราะขี่จักรยานสองข้างทางที่เราออกแรงปั่นผ่านไปมันจึงดูสวยงามและน่าสนใจไปเสียทั้งหมด






พี่คนนี้ล่ะค่ะผู้แนะนำเส้นทางให้ณ มน ถ้าเผื่อเพื่อนๆไปปายแล้วเจอพี่แกก็ฝากทักทายด้วยนะคะ


เรากล่าวขอบคุณพี่แกก่อนจะไปสิงสถิตอยู่ที่ร้ายภูปายร้านเดิม ที่นั่นเราได้เจอพี่อ๊อดกับพี่คนหนึ่งที่เป็นคนสอนอาหารไทยให้พวกต่างชาติ


พี่คนนั้นแกบอกว่าตอนมาปายใหม่ๆแกก็ขี่จักรยานไปบ่อน้ำร้อนเหมือนกัน แต่แกยอมแพ้ตั้งกะตอนถึงปางช้างเพราะเหนื่อย แต่พอวันหลังขี่มอเตอร์ไซค์ไปบ่อน้ำร้อนแกก็เจ็บใจจิ๊ดเลยเพราะจากปางช้างไปบ่อน้ำร้อนมันใกล้กันนิดเดียวเอง



สรุปว่าทริปปั่นน่องโป่งไปบ่อน้ำร้อนของณ มนกับเพื่อนก็จบลงด้วยประการฉะนี้ แต่เรื่องราวมันยังไม่จบเท่านั้นเพราะเราออกจากภูปายตอนเที่ยงคืนระหว่างทางที่เดินกลับบ้านพัก ณ มนบ่นออกมาว่าจุกๆอยากอาเจียน น้องแจงมันเลยบอกว่าพี่นะ บอกว่าอยากอ๊วกก็ได้เราคนกันเอง



สรุปคืนนั้นเราสามคนนอนกระสับกระส่ายจนถึงตีสามก่อนจะชักชวนกันลุกขึ้นมาอาเจียน เจ้าจิ๊บจองห้องน้ำส่วนณ มนกับแจงนั่งคุกเข่าบ้างพับเพียบบ้าง แล้วก็เอาถุงพลาสติกวางข้างหน้าแล้วโก่งคออาเจียนยังกะแข่งขันชิงถ้ายกันเลยทีเดียว



เข้าวันรุ่งขึ้นป้าแกมาถามว่าเมื่อคืนไปเมามาหรือ แต่สุดท้ายก็ได้คำตอบว่าไม่ใช่เพราะคนเมาคงไม่ร้องขอยาหอมจากป้าแน่ๆ


ดังนั้นเช้าวันที่สามณ มนกับเพื่อนๆเลยเริ่มท่องเที่ยวกันด้วยสภาพอิดโรยเต็มทีแถมณ มนยังมีอาการถ่ายท้องอีกต่างห่าง



เห็นอาการตนเองเป็นแบบนี้อยากจะเข้าไปเป็นคนไข้ของคุณหมออาดัมรูปหล่อหน้าคมเข็มแบบแขกเสียจริงๆ แต่เพื่อนมันไม่ยอมค่ะ มันลากณ มนไปเที่ยวต่อที่วัดน้ำฮู หมู่บ้านจีนยูนนานแล้วก็น้ำตกหมอแปง



เอาเป็นว่าตอนหน้าณ มนจะมาเล่าถึงการท่องเที่ยวแบบสภาพไม่เต็มร้อยให้ฟังนะคะ


อ้อ ฝากถึงจี้ว่าเสียใจด้วยที่ไม่มีรูปคุณหมอสุดหล่อมาฝาก แบบว่ายังไม่กล้าพอที่เข้าไปขอถ่ายรูปอ่ะ เลยได้แต่เก็บภาพคุณหมอเอาไว้ในใจคนเดียว อย่าเพิ่งแหวะหรืออ๊วกณ มนกันนะจ๊ะ



อ้อ วันปีใหม่นี้ที่หมู่บ้านของณ มนเขาจะจัดงานทำบุญตักบาตรกันด้วย ณ มนขอแบ่งบุญให้กับเพื่อนๆชาวบลอกล่วงหน้านะจ๊ะ



ปล.ปีใหม่นี้ขอส่งความสุขให้กับทุกคนที่แวะเข้ามาอ่านด้วยนะคะ ขอให้ทุกคนมีสุขภาพแข็งแรง มีเงินมีทองใช้ตลอดไปค่ะสาธุ

Create Date : 28 ธันวาคม 2549 Last Update : 28 ธันวาคม 2549 16:10:10 น. Counter : 1424 Pageviews.		29 comments
Tweet

	หักเหลี่ยมร้ายซ่อนลายรัก (เปิดจองรูปเล่ม) lovereason (20 ก.พ. 2562 09:02:30 น.)		ชุดที่ 1 โอน่าจอมซ่าส์ (5 มี.ค. 2562 22:03:30 น.)
	การทำภาพนูนต่ำ “ข้างหลังหญิงสาวในเสื้อโค้ตสีแดงเชอร์รีที่ดูเหมือน” (ไข่ย้อย ดากานดา) A Bas-Relief ทุเรียนกวน ป่วนรัก (22 ก.พ. 2562 01:47:57 น.)		บันทึกน้องหนาม ... รีบูเทีย (Rebutia) ดอกขาว ฟ้าใสวันใหม่ (18 มี.ค. 2562 09:43:26 น.)