ถนนสายแสงตะวัน----->กำลังใจในยามท้อ อย่างที่เขียนไปแล้วในส่วนของ เสียงร้องจากหัวใจ ว่าได้คุยกับสาวน้อยเมื่อวานนี้ หนึ่งในหัวข้อที่เราคุยกัน ก็คือเมื่อเวลาที่เรามีปัญหา เรามักจะระบายกับใคร แล้วอะไร ที่เป็นพลังที่ทำให้เราลุกขึ้น สู้ต่อไป ในส่วนของสาวน้อย ก็มีแม่มีน้องที่ได้คุยด้วย เชื่อว่าหลายๆคนคงมีซักคนที่ไว้คุยและปรับทุกข์ ฉันเลยลองมองตัวฉันเอง ในวันที่ฉัน ต้องไกลจากคนที่ฉัน เคยคุยเคยปรับทุกข์ด้วยกัน ฉันคุยกับใครนะ คำตอบเหรอ....ฉันคุยกับสิ่งแวดล้อม ฉันคุยกับเหตุการณ์ที่ฉันเห็น (บ้าไปแล้ว) เชื่อว่าทุกๆครั้งที่เราเจอปัญหา เรามักรู้สึกเดียวดาย และคิดว่าสิ่งที่เราพบอยู่นั้น ไม่มีใครเข้าใจ และสิ่งนั้นช่างเป็นสิ่งที่หนักหนาเหลือเกิน ความจริงที่เรามักมองข้ามไปก็คือ ทุกๆวินาทีนั้น มีคนที่กำลังเจอปัญหาหนักกว่าเรา และที่น่าสนใจยิ่งกว่าก็คือ เค้าเหล่านั้นไม่ท้อกับสิ่งที่เค้ากำลังเจออยู่ บุคคลที่ฉันพูดถึง ไม่ใช่เทพบุตรจากไหนหรอก แค่มองออกไปนอกหน้าต่าง หรือออกเดินไปในท้องถนน ฉันเชื่อว่า เราคงได้พบได้เห็นสักคนหนึ่งแหละ เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่รู้สึกท้อแท้ อย่างน้อยมีคนอีกหลายคนที่กำลังร่วมทุกข์กับเธออยู่ สั่งให้เท้าสองเท้านั้นก้าวไปอย่างเหนื่อยล้า มีแต่ความคิดท้อแท้ในใจ กับชีวิตและโชคชะตา กับปัญหาที่ฉันไม่คิดจะสู้ต่อไป แต่ฉันบังเอิญไปมองภาพชายผู้นึง ที่วันนี้สองขาของเขาโดนตัดขาดหาย ชายหนุ่มคนนั้นเค้าใช้ขาเทียมผลักดันชีวิตของเขาให้ก้าวไป และยังคงมีแววประกายในตาคู่นั้น กลับทำให้ฉันค้นพบว่าฉันไม่ได้อ้างว้างเดียวดายต่อไป ยังมีผู้คนมากมายที่เขาต้องดิ้นรนยิ่งกว่าฉัน และความหวังที่พวกเขามี เป็นเหมือนแสงของตะวัน ที่จะเป็นแรงใจให้ฉันยังคงก้าวไป ชายชราคนนึงนั่งลงที่ตรงข้างทาง หยิบเอาของไร้ค่าเสื้อผ้าเก่าๆมาขาย ภาพเด็กผู้หญิงน้อยๆคนนึงหยุดยืนข้างรถร้องขายมาลัย ซ่อนความหวังน้อยๆนั้นไว้ใต้เงาหมอกควัน ทุกๆครั้งที่เสียงหัวใจอ่อนลงทุกที ที่ถนนสายนี้นัดฉันมาบอกความหมาย ภาพจากถนนสายแสงตะวันบอกเล่าให้ฉันเห็นโลกที่เป็นไป ช่วยหล่อเลี้ยงชีวิตฉันไว้ไม่ให้หมดหวัง บอกให้ฉันรู้ว่าฉันยังคงมีหวัง"
คงจะคล้ายๆ กันค่ะ ... ออนลี้คงเป็นเด็กไม่ค่อยจะดี มีอะไรไม่ปรึกษาพ่อแม่ เหมือนห่างๆ กันยังไงไม่รู้ .... สุดท้ายเมื่อคนที่ปรึกษา เป็นประจำ มีเหตุให้ห่างหาย ให้ไกลกัน ก็เลยต้องมาพูดกับบล๊อคแกงค์ .... ออกจะเพี้ยนไปหน่อย...
โดย: OnLY IP: 203.113.71.105 วันที่: 16 ตุลาคม 2548 เวลา:14:00:32 น.
เหมือนๆกัน รู้สึกโดเดี่ยวจิงๆทั้งที่มีคนอยู่รอบข้างเต็มไปหมด
 โดย: ^_^JINGJAI^_^ IP: 203.156.38.138 วันที่: 16 ตุลาคม 2548 เวลา:14:09:36 น.
สวัสดีค่ะ
ความรู้สึกแบบนี้ รักดีก็เคยมีค่ะ รักดีจะบอกกับตัวเองว่า ชีวิตคนเราก็แบบนี้แหละ มีที่ดีใจมากๆ และก็มีทั้ง เสียใจมากๆ แล้วทุกอย่างก็ผ่านไปได้นะคะ  โดย: รักดี
 วันที่: 16 ตุลาคม 2548 เวลา:14:21:27 น.เพลงนี้ฟังแล้วมีกำลังใจขึ้นเยอะค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้ทุกๆคนค่ะ โดย: หนูอุ๋ม (tenno_jung
) วันที่: 16 ตุลาคม 2548 เวลา:15:11:41 น.ชอบคิดอะไรคนเดียวค่ะ ^^'
...  โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie
) วันที่: 16 ตุลาคม 2548 เวลา:19:39:01 น.เค้าบอกว่า..เวลาเรารู้สึกอ่อนแอ..ให้มองคนที่อ่นแอกว่าค่ะ
โดย: Batgirl 2001
วันที่: 17 ตุลาคม 2548 เวลา:8:09:18 น.อ่านบันทึกบางบันทัด แล้วชอบ
อย่างตอนที่เขียนว่า เชื่อว่าทุกๆครั้งที่เราเจอปัญหา เรามักรู้สึกเดียวดาย และคิดว่าสิ่งที่เราพบอยู่นั้น ไม่มีใครเข้าใจ และสิ่งนั้นช่างเป็นสิ่งที่หนักหนาเหลือเกิน ความจริงที่เรามักมองข้ามไปก็คือ ทุกๆวินาทีนั้น มีคนที่กำลังเจอปัญหาหนักกว่าเรา และที่น่าสนใจยิ่งกว่าก็คือ เค้าเหล่านั้นไม่ท้อกับสิ่งที่เค้ากำลังเจออยู่ ไม่มีความเห็นขัดแย้งแต่อย่างใด . แต่เพื่อเพิ่มเติมมุมมองเรื่องนี้ ขอคิดในอีกประเด็นว่า เมื่อไปวิ่งจ๊อกกิ้ง จะมีคนวิ่งอยู่หลายชาติ หลายรูปแบบเสื้อผ้า หลายวัย หลายความแข็งแรง หลายความชำนาญ หลายจุดประสงค์ อย่าพึงวิ่ง ตามเขา แข่งกะเขา หรือโกรธเขา ไม่ยอมแพ้เขา เพราะผู้หญิงบางคน คนสูงวัยบางคน คนอ้วนบางคน คนเตี้ยบางคน เด็กกว่าเราบางคน เขาจะวิ่งดีกว่าเรา ใครก้อตาม ไปวิ่งตามเขา วิ่งแข่งกะเขา โกรธเขาที่เขาวิ่งแซง ใครคนนั้นพึงเป็นคนโง่ เพราะบางคนเขาเป็นนักกีฬา เขาฝึกมานาน เขาวิ่งแบบนี้อยู่เป็นประจำ พึงมีสติ รู้จักตนเอง วิ่งมานานหรือยัง นอนหลับมาเพียงพอหรือเปล่า มาวิ่งเพื่อจะมาฟิตร่างกายไปแข่งวิ่งหรือเปล่า หรือมาวิ่งเพียงเพื่อมาออกกำลังกายแบบแอโรบิค และเพื่อสร้างมิตรกับผู้วิ่งอื่นๆ มีสติ คิด .ไม่ต้องไปวิ่งตามเขา หรือไปวิ่งแข่งกะเขา หรือไปโกรธเขา เป็นเรื่องที่ถูกต้อง โดย: yyswim
วันที่: 24 พฤศจิกายน 2548 เวลา:10:21:16 น.hey...i'm by your side na ja
even i'm not likely to be around for you all the time take care, ok? p.s. what's the title of the song a'?...nice one... โดย: pontherock IP: 82.36.40.56 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2548 เวลา:5:06:50 น.
ไม่เห็นมีเพลงขึ้นเลยครับ
 โดย: ผู้โดดเดี่ยว IP: 202.57.149.18 วันที่: 21 ตุลาคม 2549 เวลา:20:01:25 น.
ให้กำลังใจดีมากครับ จะสู้ต่อไปนะ ^0^
โดย: อันคุง IP: 125.26.69.176 วันที่: 25 ตุลาคม 2550 เวลา:13:27:50 น.
obviously i don't understand it.. all i want to say is come back to the philippines and we'll spend weekends together again in an out of town resort... love you still ... muah!
โดย: krcataki@yahoo.com IP: 124.106.183.3 วันที่: 2 มีนาคม 2551 เวลา:7:36:24 น.
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [