ความรักของแม่----->การจากไปของกระต่ายน้อย เขียนเรื่อง ลมหายใจที่เหลืออยู่ ไม่ทันจะพ้น 24 ชม.เลย กระต่ายน้อยที่ฉันเลี้ยงไว้มา ร่วมสองปี ก็สิ้นลม สงสัยเหลือเกินว่า มันคงได้อ่านบทความของฉันแน่เลย ถามว่าเสียใจมั้ย ก็เสียใจมากเลย เพราะว่า หมอนี่เป็น กระตายที่ทรหดมาก ฉลาดและซน จนทำเอาฉันโมโหอยู่หลายๆครั้ง ไม่เคยเป็นพ่อคน แต่พอจะเข้าใจความรู้สึกที่ว่า ทุกครั้งที่ทำโทษลูก หรือดุลูก พ่อแม่มักจะเจ็บเสมอ เพราะทุกครั้งที่ฉันดุเจ้าหัวหน้าแก๊งค์ตัวนี้ ฉันก็จะเจ็บจี๊ดๆทุกครั้ง เขียนไรไม่ออกเลยแฮะ...... เอาเป็นว่า หลังจากหัวหน้าแก๊งค์ของลูกๆฉันตายไป มันทำให้ฉันคิดถึงแม่ของฉันขึ้นมาทันที หลายๆครั้งแม่บ่นฉันว่าฉัน แต่ฉันเชื่อว่า ความรู้สึกของแม่เองก็คงเสียใจไม่น้อย คงเหมือนทุกครั้งที่ฉันต้องดุเจ้าหัวหน้าแก๊งค์จอมซน คิดถึงแม่จัง คิดถึงเมืองไทยด้วย หลับให้สงบนะ เจ้า พิพัฒสัตยา 
แหม...........พูดถึงแต่แม่นะคะ คุณพ่อไปไหนซะล่ะ
 แต่เอาเถอะ เข้าใจค่ะ ถ้าปลงได้ก็หัดปลงมั่งนะคะ ว่ามะนุดไม่ได้สมบูรณ์แบบอ่ะค่ะ โดย: แม่แกก็แม่ฉัน IP: 221.128.114.25 วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:22:56:50 น.
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
โห...(ไม่มีcomment)จ้ามาเยี่ยมเฉยๆ